σπινός
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
English (LSJ)
σπινή, σπινόν, = ἰσχνός, Procl.Par.Ptol.202; also σπινώδης, ες, Ptol.Tetr.143.
German (Pape)
[Seite 922] = ἰσχνός, mager, Proclus.
Greek (Liddell-Scott)
σπῐνός: -ή, -όν, = ἰσχνός, Πρόκλ. παράφρ. Πτολ. σ. 202· οὕτω σπῐνώδης, ες, Πτολ.
Greek Monolingual
-ή, -όν, Α
ισχνός.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Το επίθημα -νός της λ. θυμίζει το συνώνυμο ἰσχνός, ενώ έχει προταθεί η σύνδεση της με τα σπίδιος, σπιδνός (βλ. λ. σπιδής)].
Frisk Etymological English
Grammatical information: adj.
Meaning: meagre (Procl.).
Other forms: σπινώδης (Ptol.)>
Derivatives: σπινώδης (Ptol.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Formation as in ἰσχνός a. o.; though only late attested, prob. old and connected with σπίδιος a. cognates. -- OIr. sēim tenuis, macer, which may come from IE *speimi-, is quite different.
Frisk Etymology German
σπινός: (Prokl.),
{spinós}
Forms: σπινώδης (Ptol.)
Meaning: mager.
Etymology: Bildung wie ἰσχνός u. a.; obgleich erst sehr spät belegt, wohl alt und mit σπίδιος u. Verw. zusammenzuhalten; s. d. und σπίζω. — Air. sēim tenuis, macer, das für idg. *speimi- stehen kann, weicht sowohl im Ablaut wie im Suffix ab.
Page 2,768
