ὑποδέχομαι: Difference between revisions

|lstext='''ὑποδέχομαι''': ἐν τῷ Ἰων. πεζῷ λόγῳ [[δέκομαι]]· μέλλ. δέξομαι· ἀόρ. -εδεξάμην, σπανίως -εδέχθην, Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 757, (ὁ παθ. [[οὗτος]] ἀόρ. [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἐπὶ παθ. σημασ. παρὰ [[Πολυδ]]. Α΄, 74, Σχόλ. εἰς Ἰλ. Ξ. 323)· γ΄ Ἐπικ. ἀορ. β΄ [[ὑπέδεκτο]], Ὅμ., Ἡσίοδ., Πίνδ.: β΄ πληθ. προστ. ὑπόδεχθε Ἀνθολ.: ἀπαρ. ὑποδέχθαι Ὅμ. Ἰλ. Η. 93, μετοχ. ὑποδέγμενος Ὀδ. Ν. 310, Π. 189· ἀποθ. Δέχομαι [[ὑποκάτω]], (ὑπὸ τὴν ἐπιφάνειαν), [[Θέτις]] δ’ ὑπεδέξατο κόλπῳ Ἰλ. Ζ. 136, πρβλ. Λουκ. Ἐναλ. Διαλ. 8. 1., 14. 1. 2) ὡς καὶ νῦν, [[δέχομαι]] τινα εἰς τὴν οἰκίαν μου, [[δέχομαι]] καὶ [[ξενίζω]], ὁ δέ με [[πρόφρων]] [[ὑπέδεκτο]] Ἰλ. 480 χαῖρε δ’ Ὀδυσσεὺς [[ὅττι]] μιν ὣς [[ὑπέδεκτο]] Ὀδ. Ξ. 52· τὸν δ’ οὐχ ὑποδέξομαι Τ. 257· ξεῖνον... ὑποδέξομαι οἴκῳ Π. 70· Διὸς πλαστὴν [[ὑπέδεκτο]] γυναῖκα Ἡσ. Θεογ. 513· οἰκίοισι ὑπ. τινα Ἡρόδ. 1. 41, 44· [[ὑπέδεκτο]] ξεῖνον ὀχέων, ἐδέξατο τὸν ξένον [καταβάντα] ἐκ τοῦ ἅρματος, Πινδ. Π. 9. 17, πρβλ. Εὐρ. Ἰφ. ἐν Αὐλ. 600· θύων Διὶ κτησίῳ κἀκεῖνον ὑποδεχόμενος Ἀντιφῶν 113. 22· ὁ ὑποδεξάμενος, ὁ ξενίσας, Ἰσοκρ. 192Ε· ― [[ὡσαύτως]], ὑπ. ἱκέτας Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 757· φυγάδας Θουκ. 5. 83, κλπ.· τοὺς ἄρχοντας ἀγοραῖς καὶ λιμέσι Πλάτ. Νόμ. 952Ε, ὑπ. φρουράν, [[παραδέχομαι]] τὴν φρουρὰν τῶν πολεμίων, Δημ. 1334. 21, πρβλ. 1343. 9, Ἀριστ. Πολιτικ. 5. 3, 12· ― ὑπ. γυναῖκά τινι Πλουτ. Περικλ. 32· ― [[ὡσαύτως]], [[πόλις]] ὑπ. τινα, παραδέχεταί τινα ὡς φίλον, Ξεν. Ἑλλ. 4. 8, 21. 3) δίδω ἀκρόασιν ἢ προσοχὴν εἴς τι, [[δέχομαι]], ᾧ [[πρόφρων]] γε θεὰ ὑποδέχεται εὐχὰς Ἡσ. Θεογ. 419· τοὺς λόγους Ἡρόδ. 8. 106· ὑπ. διαβολάς, δίδω ἀκρόασιν εἰς διαβολάς, Λυσί. 172. 11· [[θύος]] ὑπ., [[παραδέχομαι]], Ἀνθ. Παλατ. 8. 33. 4) [[ἀναλαμβάνω]] τὴν φροντίδα τινὸς ὡς τροφὸς [[αὐτοῦ]], Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 226, πρβλ. Πλάτ. Μενέξ. 237C. 5) μεταφορ., ἔτι γάρ νύ με πῆμ’ [[ὑπέδεκτο]], [[θλῖψις]], [[δυστυχία]] ὑπῆρξεν ἡ ξενίσασά με, Ὀδ. Ξ. 275· στυγερὸς δ’ ὑπεδέξατο [[κοῖτος]], μισητὴ καλιὰ ὑπεδέξατο αὐτά, ἐπὶ πτηνῶν ἐν παγίδι συλληφθέντων Χ. 470· [[γαῖα]] [[ὑπέδεκτο]] αὐτόν, δηλ. ὁ [[τάφος]], Πινδ. Ν. 10. 14· [[ἀκλεής]] νιν [[δόξα]] πρὸς ἀνθρώπων ὑποδέξεται, θὰ προσμένῃ αὐτόν, Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 624. ΙΙ. [[ἀναλαμβάνω]], [[ἀναδέχομαι]] [[ἔργον]] τι, ὑπισχνοῦμαι, αἴδεσθεν μὲν [[ἀνήνασθαι]], δεῖσαν δ’ ὑποδέχθαι Ἰλ. Η. 93, Ἡρόδ. 9. 21, 22· ὁ δὲ [[πρόφρων]] [[ὑπέδεκτο]] (ἐξυπ. δώσειν) Ὀδ. Β. 387 [[μετὰ]] μέλλ. ἀπαρ., Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 443, Ἡρόδ. 3. 69 4. 119, 133., 6. 11, κλπ.· σπανιώτερον μετ’ ἀπαρ. ἀορ., Ἡρόδ. 1. 24., 6. 2· ἢ ἐνεστ., Ἀντιφῶν 123. 7· ὑπ. τινι ἦν μήν..., [[μετὰ]] μέλλ., Θουκ. 8. 81· ὑπ. μεγάλα τινί, δίδω μεγάλας ὑποσχέσεις εἴς τινα, Ἡρόδ. 2. 121, 6. 2) [[παραδέχομαι]], [[ἐπιτρέπω]] τι τὸ ὁποῖον εἰς ἐμὲ ἐπιβάλλεται, ὁ αὐτ. 4. 167, κλπ.· οὐκ ὑπ., ἀρνοῦμαι νὰ παραδεχθῶ, ἀρνοῦμαι, ὁ αὐτ. 3. 130., 6. 69. ΙΙΙ. [[ὑποκύπτω]], [[ὑποφέρω]] μεθ’ ὑπομονῆς, βίας ὑποδέγμενος ἀνδρῶν Ὀδ. Ν. 130., Π. 189. IV. [[περιμένω]] τινά, [[ἀναμένω]] τὴν ἐπίθεσίν τινος ἕτοιμος νὰ τὸν ἀντικρούσω, Λατ. excipere, ὁ μέν... ἐπόρουσεν, ὁ δ’ [[ἐμμαπέως]] [[ὑπέδεκτο]] Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 442· ἐν δυσχωρίαις τοὺς πολεμίους ὑπ. Ξεν. Κύρ. Παιδ. 1. 6, 35 ― [[ὡσαύτως]] ἐπὶ θηρευτῶν, [[ἐνεδρεύω]] τὸ [[θήραμα]], [[αὐτόθι]] 2. 4, 20· καὶ μεταφορ., μιν οἱ ἐχθροὶ ὑποδεξάμενοι ἐδίωξαν τυραννίδος Ἡρόδ. 6. 104· ὑποδεξαμένης αὐτοῖς πολλῆς ῥύσεως ὕδατος Πλάτ. Νόμ. 944Β. 2) [[ἀναλαμβάνω]] κατὰ διαδοχήν, ὡς ὁ ἀοιδὸς ἀναδέχεται τὸ ᾆσμα [[ὅταν]] ὁ πρὸ [[αὐτοῦ]] παύσηται ᾄδων, ὑποδέξασθαι δ’ ὀπαδοὶ [[μέλος]]· [[αἶνος]] δὲ πόλιν τάνδε Πελασγῶν ἐχέτω Αἰσχύλ. Ἱκ. 1023. 3) [[ὡσαύτως]] ὡς τὸ Λατ. excipere, φιλοξενῶ, ἑστιῶ, ὁ δ’ ὑποδεχόμενος (κάθηται) παρ’ αὐτὸν (δηλ. τὸν κράτιστον) [[Ποσειδώνιος]] παρ’ Ἀθην. 152Β· ― [[οὕτως]] ἐπὶ διαδοχῆς ἐν σχέσει πρὸς τόπον ἢ θέσιν, [[ἔρχομαι]] ἀμέσως μετά τινα ἄλλον, [[διαδέχομαι]], τὸ πρὸς τὴν ἠῶ [[θάλασσα]] ὑποδέκεται καὶ τενάγεα Ἡρόδ. 7. 176. V. ἐπὶ γυναικός, [[συλλαμβάνω]], γόνον Ἱππ. π. Ἀέρ. 292· ἀπολ., Ξεν. Ἀπομν. 2. 2, 5. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 520.