ἄπλαστος: Difference between revisions

|lstext='''ἄπλαστος''': -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ πλάσῃ, νὰ σχηματίσῃ, Ἀριστ. Μετεωρ. 4. 8, 5, πρβλ. 9.12. 2) ὁ μὴ [[πλαστός]], ἀλλ’ ἐν τῇ φυσικῇ αὐτοῦ καταστάσει εὐρισκόμενος, [[ἁπλοῦς]], Πλούτ. 2.16B, 62C: [[φυσικός]], [[ἀπροσποίητος]], [[ἀνυπόκριτος]], [[φρόνημα]], [[εὔνοια]], [[προθυμία]], κτλ. Πλουτ. Αἰμίλ. 37 Θεμίστιος 56D, κτλ.· ἐπὶ προσώπων, Κέβητος Πίν. 20: ― Ἐπίρρ. -τως, φυσικῶς, [[ἄνευ]] προσποιήσεως, γελᾶν Πλάτ. Ἐπιστ. 319Β· αὐλεῖν Θεοφρ. Ἱστ. Φ. 4. 11, 4· ἀποκρίνεσθαι Αἰλ. Π. Ἱστ. 9. 27. 3) ὁ μὴ ὁλοκλήρως σχηματισθείς, [[ἀσχημάτιστος]], Φίλων 2. 317. ΙΙ. [[ὡσαύτως]], λαμβανόμενον ὡς συγκεκομμένον ἀντὶ τοῦ [[ἀπέλαστος]], ἀπροπέλαστος, [[τερατώδης]], ἀλλὰ κατὰ ταύτην τὴν σημασίαν προτιμᾶται ἐν γένει ἡ γραφὴ ἄπλᾱτος. Ἴδε τὴν λέξιν.