χώομαι: Difference between revisions

|Definition=Ep. imper. [[χώεο]], v. infr.: <span class="sense"><span class="bld">A</span> Ep. impf. χώετο <span class="bibl">Il.21.306</span>: fut. [[χώσομαι]], 3sg. [[χώσεται]], Lyc.362: aor. [[ἐχωσάμην]], v. infr.: Ep. aor. subj. χώσεται <span class="bibl">Il.1.80</span>:—Ep. Verb, to [[be angry]], freq. in Hom. (esp. Il.), <span class="bibl">21.519</span>, al., <span class="bibl">Hes.<span class="title">Th.</span>533</span>: with the addition of θυμόν <span class="bibl">Il.16.616</span>; κῆρ <span class="bibl">1.44</span>; κηρόθι <span class="bibl">Od.5.284</span>; φρεσὶν ᾗσι <span class="bibl">Il.19.127</span>; χ. θυμῷ <span class="bibl"><span class="title">h.Cer.</span>330</span>; χ. φρένας ἀμφί <span class="bibl">Hes.<span class="title">Th.</span>554</span>.—Construction: </span><span class="sense"><span class="bld">1</span> c. dat. pers., to [[be angry at]] one, ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ <span class="bibl">Il.1.80</span>, al. </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> c. gen. pers. vel rei, <b class="b3">χωόμενον κατὰ θυμὸν . . γυναικός</b> [[about]] or [[because of]] her, ib.<span class="bibl">429</span>, cf. <span class="bibl">2.689</span>; χώσατο δ' αἰνῶς ἀμφότερον νίκης τε καὶ ἔγχεος <span class="bibl">13.165</span>, etc. </span><span class="sense"><span class="bld">3</span> c. acc. rei, only in the phrase <b class="b3">μή μοι τόδε χώεο</b> [[be]] not [[angry with]] me [[for]] this, <span class="bibl">Od.5.215</span>; μὴ νύν μοι τόδε χώεο <span class="bibl">23.213</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">4</span> followed by <b class="b3">ὅττι, χώσατο δ' Ἕκτωρ</b>, ὅττι ῥά οἱ βέλος ὠκὺ ἐτώσιον ἔκφυγε χειρός <span class="bibl">Il.14.406</span>, <span class="bibl">22.291</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">5</span> with a Prep., <b class="b3">περὶ βουσί</b> (ν) <span class="bibl">Hes.<span class="title">Sc.</span>12</span>, <span class="bibl"><span class="title">h.Merc.</span>236</span>.</span>

|lsmtext='''χώομαι:''' Επικ. προστ. [[χώεο]]· γʹ ενικ. Επικ. παρατ. [[χώετο]]· μέλ. [[χώσομαι]], αόρ. αʹ <i>ἐχωσάμην</i>, Επικ. γʹ ενικ. υποτ. [[χώσεται]]· αποθ., είμαι θυμωμένος, οργισμένος, [[αγανακτώ]], σε Όμηρ.· χωόμενος [[κῆρ]], <i>θυμόν</i>, σε Ομήρ. Ιλ.· [[κηρόθι]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">1.</b> με δοτ. προσ., είμαι θυμωμένος με κάποιον, [[ὅτε]] [[χώσεται]] [[ἀνδρί]], σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">2.</b> με γεν. προσ. ή πράγμ., <i>χωόμενος γυναικός</i>, σχετικά ή εξαιτίας αυτής, στο ίδ.· [[χώσατο]] δ' [[αἰνῶς]] νίκης τε καὶ ἔγχεος, στο ίδ.<br /><b class="num">3.</b> με αιτ. πράγμ., μόνο στη [[φράση]], μή μοι [[τόδε]] [[χώεο]], μην οργίζεσαι, θυμώνεις μαζί μου γι' αυτό, σε Ομήρ. Οδ.