3,274,299
edits
ὄσσε: Difference between revisions
From LSJ
6_22
(13_7_1) |
(6_22) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0398.png Seite 398]] τώ, neutr. dual., mit οπ, [[ὄψομαι]], zusammenhangend, die beiden Augen; Hom. nur nom. u. accus.; τὸν δὲ [[σκότος]] [[ὄσσε]] κάλυψεν, Il. 4, 461, u. sehr häufig in dieser Verbindung; [[πάλιν]] τρέπεν [[ὄσσε]] φαεινώ, 13, 3; [[ὄσσε]] λαμπέσθην, 21, 415; aber auch mit dem sing., [[ὄσσε]] δεδήει, 12, 466, oft; das adj. steht auch im plur. dabei, [[ὄσσε]] φαεινά, αἱματόεντα, 13, 435. 617; Hes. u. Tragg., die auch den gen. ὄσσων u. dat. ὄσσοις haben, Hes. Th. 826 Sc. 145. 426. 430; ἀπ' ὄσσων Aesch. Prom. 398; φοβερὰ δ' ἐμοῖσιν ὄσσοις [[ὁμίχλη]] προσῇξε 144, wie Ag. 456; ἣν μήποτ' ἐγὼ προσιδεῖν [[ὤφελον]], ὄσσοις, Soph. Trach. 994, wie Ant. 1216; [[ὕπνος]] ἐπ' ὄσσοις κίδναται, Eur. Hec. 916; ἐμοὶ κατ' ὄσσων ὡρμήθη [[δάκρυ]], Med. 906 ([[ὄσσε]] nur Aesch. Pers. 1021 Eur. Troad. 1314); so auch sp. D., ὄσσοις Ep. ad. 283 (Plan. 96), ὄσσων, Theocr. 24, 73. – Eust. Il. 58, 27 führt vom sing. auch den dat. ὄσσει an, und die Gramm. nehmen einen zweifachen nom. sing. an, ὁ [[ὄσσος]] u. τὸ [[ὄσσος]], wovon Hesych. ὀσσέων bemerkt (vgl. [[ὄσσομαι]]). | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0398.png Seite 398]] τώ, neutr. dual., mit οπ, [[ὄψομαι]], zusammenhangend, die beiden Augen; Hom. nur nom. u. accus.; τὸν δὲ [[σκότος]] [[ὄσσε]] κάλυψεν, Il. 4, 461, u. sehr häufig in dieser Verbindung; [[πάλιν]] τρέπεν [[ὄσσε]] φαεινώ, 13, 3; [[ὄσσε]] λαμπέσθην, 21, 415; aber auch mit dem sing., [[ὄσσε]] δεδήει, 12, 466, oft; das adj. steht auch im plur. dabei, [[ὄσσε]] φαεινά, αἱματόεντα, 13, 435. 617; Hes. u. Tragg., die auch den gen. ὄσσων u. dat. ὄσσοις haben, Hes. Th. 826 Sc. 145. 426. 430; ἀπ' ὄσσων Aesch. Prom. 398; φοβερὰ δ' ἐμοῖσιν ὄσσοις [[ὁμίχλη]] προσῇξε 144, wie Ag. 456; ἣν μήποτ' ἐγὼ προσιδεῖν [[ὤφελον]], ὄσσοις, Soph. Trach. 994, wie Ant. 1216; [[ὕπνος]] ἐπ' ὄσσοις κίδναται, Eur. Hec. 916; ἐμοὶ κατ' ὄσσων ὡρμήθη [[δάκρυ]], Med. 906 ([[ὄσσε]] nur Aesch. Pers. 1021 Eur. Troad. 1314); so auch sp. D., ὄσσοις Ep. ad. 283 (Plan. 96), ὄσσων, Theocr. 24, 73. – Eust. Il. 58, 27 führt vom sing. auch den dat. ὄσσει an, und die Gramm. nehmen einen zweifachen nom. sing. an, ὁ [[ὄσσος]] u. τὸ [[ὄσσος]], wovon Hesych. ὀσσέων bemerkt (vgl. [[ὄσσομαι]]). | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ὄσσε''': τώ, οὐδ. δυϊκ., οἱ δύο ὀφθαλμοί, ὀνομ. καὶ αἰτ. [[συχν]]. παρ’ Ὁμ., [[ὅστις]] [[ὅμως]] συνάπτει τὸ ἐπίθ. κατὰ πληθ., [[ὄσσε]] φαεινά, αἱματόεντα Ἰλ. Ν. 435, 616· καὶ τὸ [[ῥῆμα]] καθ’ ἐν., πυρὶ δ’ [[ὄσσε]] δεδῄει Μ. 466· ὀξύτατον κεφαλῆς ἐκδέρκεται [[ὄσσε]] Ψ. 477· ἐν δὲ οἱ [[ὄσσε]] δαίεται Ὀδ. Ζ. 131· - ἀπὸ τῶν χρόνων τοῦ Ἡσ. εὑρίσκομεν γεν. πληθ. ὅσσων, κατὰ τὴν β΄ κλίσ., Ἡσ. Θεογ. 826, Αἰσχύλ. Πρ. 400· καὶ δοτ. ὅσσοις, ὅσσοισι, Ἡσ. Ἀσπὶς Ἡρ. 145, 426, 430, Σαπφοῦς Ἀποσπ. 18, Αἰσχύλ. Πρ. 144, 679, Ἀγ. 470, Σοφ. Ἀντ. 1231, κτλ.· ὁ Εὐστ. 58. 28, μνημονεύει καὶ δοτ. ὄσσει, ὁ δὲ Ἡσύχ. καὶ γεν. πληθ., «ὀσσέων· ὀφθαλμῶν», ἀλλ’ [[οὔτε]] [[ὅσσος]], τὸ, [[οὔτε]] [[ὅσσος]], ὁ, [[εἶναι]] ἐν χρήσει Spitzn. Vers. Her. 75. (Ἐντεῦθεν [[ὄσσομαι]], [[ὄψομαι]].) | |||
}} | }} | ||
