congenero

From LSJ

Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt

Menander, Monostichoi, 366

Latin > English

congenero congenerare, congeneravi, congeneratus V TRANS :: bind by ties of kinship, unite; give birth/beget/produce at the same time

Latin > English (Lewis & Short)

con-gĕnĕro: no
I perf., ātum, 1, v. a.
I To beget or produce at the same time (very rare; perh. only in the foll. exs., and only in the perf. part.): porci congenerati, of the same litter, Varr. R. R. 2, 4, 19; so in part.: senium parentis, Col. 7, 3, 15.—Trop.: congeneratum verbum, of the same root, Varr. L. L. 10, § 39.—
II To unite by affinity, to connect, Att. ap. Non. p. 84, 28 (Trag. Rel. v. 580 Rib.).

Latin > French (Gaffiot 2016)

congĕnĕrō, āre, tr.,
1 engendrer ensemble : Varro R. 2, 4, 19 || engendrer avec, occasionner : C. Aur. Chron. 4, 3, 21
2 ajouter, associer : Acc. Tr. 180.

Latin > German (Georges)

con-genero, āvī, ātum, āre, I) zusammen zeugen, -gebären, a) eig.: porci congenerati, Zwillinge, Varr. r. r. 2, 4, 19: senium congeneratum, angeboren, Col. 7, 3, 15: simul nati, id est congenerati, Porphyr. Hor. sat. 2, 3, 316. – aber verbum congeneratum, s. congeneratus. – b) übtr., vereinigen, verbinden, Acc. tr. 580. – II) anerzeugen, quibusdam etiam dysenteria congeneratur, Cael. Aur. chron. 4, 3, 21.

Latin > Chinese

*congenero, as, are. :: 聚積結合