mus

From LSJ

Θνητὸς πεφυκὼς τοὐπίσω πειρῶ βλέπειν → Homo natus id, quod instat, ut videas, age → Als sterblich Wesen mühe dich zu seh'n, was folgt

Menander, Monostichoi, 249

Latin > English

mus muris N C :: mouse

Latin > English (Lewis & Short)

mūs: mūris (
I gen. plur. murum, Arn. 3, 3; usually murium, Cic. N. D. 2, 63, 157; Plin. 8, 27, 41, § 98; v. Neue, Formenl. 1, 286 sq.), comm. kindred to Greek μῦς; Sanscr. mūsh, the same, from mūsh, furari, a mouse: non solum inquilini, sed etiam mures migraverunt, Cic. Att. 14, 9, 1: exiguus, Verg. G. 1, 181: rusticus, urbanus, Hor. S. 2, 6, 80 al.—Prov., v. mons, I.: neque enim homines murium aut formicarum causā frumentum condunt, Cic. N. D. 2, 63, 158.—Compared with parasites: quasi mures semper edimus alienum cibum, Plaut. Pers. 1, 2, 6.—The ancients included under this name the rat, marten, sable, er mine, e. g. mures domestici, agrestes, aranei, Pontici, Libyci, marini, Plin. 8, 57, 82, § 221; 9, 19, 35, § 71; 10, 65, 85, § 185: pelles, perh. ermine, Amm. 31, 2, 5: Africani, Plin. 30, 6, 14, § 43: odorati, musk - rats, Hier. Ep. 127, 3.—As a term of abuse, you rat: videbo te in publicum, mus, imo terrae tuber, Petr. 58.—As a term of endearment: cum me murem dicis, my little mouse, Mart. 11, 29, 3.—
II Mus marinus, a kind of crustaceous sea - fish, Plin. 9, 19, 35, § 71; Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduph. v. 2 Vahl.).

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) mūs,¹¹ mūris, m. (μῦς), rat, souris : Cic. Att. 14, 9, 1 ; Ponticus Plin. 8, 221, l’hermine || [terme d’injure] Petr. 58, 4 || [terme de caresse] Mart. 11, 29, 3 || mus marinus, espèce de crustacé : Plin. 9, 71. gén. plur. habituel murium ; qqf. murum : Cic. Nat. 2, 157.

Latin > German (Georges)

mūs, mūris, c. (μῦς), die Maus, I) eig.: rusticus od. agrestis, Feldmaus (Ggstz. urbanus), Hor.: aber mus agrestis auch wilde Maus, Pallad.: pusillus, Plaut.: exiguus, Verg.: araneus, viell. Spitzmaus, Colum. u. Plin.: incolae domuum mures, Plin.: murem capere, Val. Max.: mures edere (essen), Liv. epit.: non solum inquilini, sed etiam mures migrarunt, Cic.: quasi mures semper edimus alienum cibum, Plaut. – Zum Mäusegeschlecht rechneten die Alten auch Ratten, Marder, Zobel, Hermeline usw., mures Aegyptii, eine Art Ratten (mus cahirinus od. rat de Caire von Geoffroy), Plin.: m. Ponticus, viell. Hermelin, Plin.: indumenta ex pellibus silvestrium murium, Amm.: m. odoratus, das Bisamtier (Moschus moschifer), dessen Fell wegen des Wohlgeruchs als Pelz gesucht war, Hieron. – als Schimpfwort, du Maus, Petron. 58, 4. – als Liebkosungswort, Mäuschen, cum me murem dicis, Mart. 11, 29, 3. – II) übtr.: A) mus marinus, eine Art Seefisch od. Schaltier, Plin. 9, 71. – B) appell., Mus, als Beiname des decischen Geschlechts. Bekannt ist P. Decius Mus, Liv. 10, 14, 1. – / Genet. Plur., murium, wie Plin. 8, 98 u. ö.; murum, wie Cic. de nat. deor. 2, 157 (vgl. Charis. 137, 5). Arnob. 3, 3. Amm. 31, 2, 5; vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 439.

Dutch > Greek

στρουθός