vagio
Ὥς ἐστ' ἄπιστος (ἄπιστον) ἡ γυναικεία φύσις → Muliebris o quam sexus est infida res → Wie unverlässlich ist die weibliche Natur
Latin > English
vagio vagire, vagivi, - V :: utter cries of distress, wail, squall
Latin > English (Lewis & Short)
vāgĭo: īvi or ĭi, 4, v. n. root vāk-, vāg-; cf. Ved. vacati, roars; Lat. vacca, 2. vagor: idcirco vagire dicitur, exprimente verbo sonum vocis recentis, Varr. ap. Gell. 16, 17, 2; of young children,
I to cry, squall.
I Lit.: audivisse vocem pueri visu'st vagientis, Ter. Hec. 4, 1, 2: repuerascere et in cunis vagire, Cic. Sen. 23, 83: videtis ... populum non ut in cunabulis vagientem, sed adultum, id. Rep. 2, 11, 21; Ov. F. 2, 405; 4, 208; 6, 146; Stat. S. 4, 8, 35 al.—Of young goats, acc. to Varr. L. L. 7, § 104 Müll.; cf. vagitus.—Of young hares, Auct. Carm. Philom. 60.—Of swine, Mart. 3, 58, 37.—*
II Transf., to sound: clamor ad caelum volvendu' per aethera vagit, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 104 Müll. (Ann. v. 520 Vahl.).
Latin > French (Gaffiot 2016)
vāgĭō,¹⁴ īvī ou ĭī, ītum, īre, intr.,
1 vagir, crier : Cic. CM 83 ; Rep. 2, 21 || [en parl. d’anim.] : Mart. 3, 58, 37
2 [poét.] = retentir : Enn. Ann. 531.
Latin > German (Georges)
vāgio, īvī od. iī, ītum, īre, quäken, I) eig., von kleinen Kindern, vox pueri vagientis, Ter.: infantulus vagiens, Hieron.: vagire in eunabulis od. in cunis, Cic.: vagire velut infantes (Ggstz. conviciari), Sen. rhet.: von Tieren schreien, wie vom Hasen, Suet. fr. 161. p. 250, 2 Reiff. Anthol. Lat. 762, 60 (233, 60): von jungen Ziegen, meckern, nach Varro LL. 7, 104: von Schweinen, grunzen, Mart. 3, 58, 37. – II) übtr.: clamor per aethera vagit, Enn. ann. 531.