δυσπαλάμως

From LSJ

Τὸν εὖ ποιοῦνθ' (εὐποροῦνθ') ἕκαστος ἡδέως ὁρᾷ → Den, der ihm wohltut, freut ein jeder sich zu sehn

Menander, Monostichoi, 501

French (Bailly abrégé)

adv.
sans pouvoir résister.
Étymologie: δυσπάλαμος.

Spanish

de manera ineluctable

Russian (Dvoretsky)

δυσπᾰλάμως: без борьбы (ὀλέσθαι Aesch.).