φιλάγαθος

English (LSJ)

φιλάγαθον, loving goodness, Arist.MM1212b18, LXX Wi. 7.22, Scymn.104, Ph.2.136, Plu.Comp.Thes.Rom.1, Wilcken Chr.20 ii 11 (ii A. D.); as honorary epithet in inscrr. of religious associations, etc., IG22.1326.8, etc.; so in Adv. φιλαγάθως ib.12(5).860.6 (Tenos), SIG762.13 (Odessus, i B. C.), prob. in Supp.Epigr.2.485 (Panticapaeum, iii A. D.).

German (Pape)

[Seite 1273] das Gute, die Guten liebend, Freund des Guten, der Rechtschaffenheit; Arist. magn. mor. 2, 14; N.T.; Plut. Comp. Rom. et Th. 2 u. öfter, u. a. Sp.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui aime le bien ou les gens de bien.
Étymologie: φίλος, ἀγαθός.

Russian (Dvoretsky)

φιλάγαθος: любящий добро, добродетель или доброту Arst., Plut.

Greek (Liddell-Scott)

φῐλάγαθος: -ον, ὁ φιλῶν τὸ ἀγαθόν, Ἀριστ. Ἠθικ. Μεγ. 2. 14, 3, Πλούτ., κλπ. ― Ἐπίρρ. -θως, Συλλ. Ἐπιγρ. 2335. 5., 2693. 11, κ. ἀλλ.

English (Strong)

from φίλος and ἀγαθός; fond to good, i.e. a promoter of virtue: love of good men.

English (Thayer)

φιλάγαθον (from φίλος and ἀγαθός), loving goodness: Plutarch, praec. conjug. c. 17; also compound Thes. c. Rom c. 2; (φιλάγαθος οὐ φίλαυτος, Aristotle, magn. mor. ii. 14, p. 1212 b 18; Polybius 6,53, 9; Philo de vit. Moys. ii., § 2).)

Greek Monolingual

-η, -ο / φιλάγαθος, -ον, ΝΜΑ
αυτός που αγαπά το αγαθό, το καλό, το δίκαιο («φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον», ΚΔ).
επίρρ...
φιλαγάθως Α
με φιλαγαθία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)- + ἀγαθός.

Chinese

原文音譯：fil£gaqoj 非而-阿瓜拖士
詞類次數：名詞（1）
原文字根：喜愛-善的
字義溯源：喜愛良善，好善；由（φίλος）*=親愛）與（ἀγαθός / ἀγαθοεργός）*=善的）組成
出現次數：總共（1）；多（1）
譯字彙編：
1） 好善（1） 多1:8