δίκιος

Greek Monolingual

-ια, -ο
1. δίκαιος
2. ο μέσος, μεταξύ δύο άκρων, κανονικός («δίκιο μπόι»)
3. το ουδ. ως ουσ. το δίκιο
το δίκαιο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δίκαιος, με συνίζηση (πρβλ. παλαιός > παλιός)].