View source for ἑαυτοῦ

{{LSJ1
|Full diacritics=ἑαυτοῦ
|Medium diacritics=ἑαυτοῦ
|Low diacritics=εαυτού
|Capitals=ΕΑΥΤΟΥ
|Transliteration A=heautoû
|Transliteration B=heautou
|Transliteration C=eaftoy
|Beta Code=e(autou=
|Definition=ῆς, οῦ<b class="b3">, ἑαυτῷ, ῇ, ῷ, ἑαυτόν, ήν, ό</b>, pl. <b class="b3">ἑαυτῶν, ἑαυτοῖς, ἑαυτούς άς, ά</b>: Ion. ἑωυτοῦ <span class="title">SIG</span>57.44 (Milet., v B. C.), etc.; also <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> ωὑτῆς <span class="bibl">Herod. 6.84</span>, ωὑτέου <span class="bibl">Aret.<span class="title">SA</span>1.7</span> (Ion. <b class="b3">ἑωυ</b>- by contraction of <b class="b3">ἕο αὐ</b>-, from which also Att. <b class="b3">ἑᾱυ</b>-, freq. written <b class="b3">ἑατοῦ</b> in Pap. and Inscrr., as <span class="title">SIG</span> 774.2 (Delph., i B.C.): Att. contr. αὑτοῦ, etc., which is the usual form in Trag., though <b class="b3">ἑαυτοῦ</b>, etc., are used (though rarely) when the metre requires, <span class="bibl">A.<span class="title">Pr.</span>188</span> (anap.), al.; in Att. Inscrr. <b class="b3">αὑτοῦ</b> prevails after B.C. <span class="bibl">300</span>; Cret. ϝιαυτοῦ Kohler-Ziebarth <b class="b2">Stadtrecht von Gortyn</b> <span class="bibl">p.34</span>; Dor. αὐταυτοῦ, αὐσαυτοῦ (q. v.); Thess. εὑτοῦ (dat.), <span class="title">IG</span>9(2).517.16: gen.pl. ηὑτῶν <span class="title">Schwyzer</span> 251 <span class="title">A</span> 44 (Cos):—reflex. Pron. of 3rd pers., <b class="b2">of himself, herself, itself</b>, etc.; first in <span class="bibl">Alc.78</span>, Hdt., and Att. (Hom. has <b class="b3">ἕο αὐτοῦ, οἷ αὐτῷ, ἑ αὐτόν</b>): <b class="b3">αὐτὸ ἐφ' ἑαυτό</b> (v.l. -<b class="b3">τοῦ</b>) itself by <b class="b2">itself, absolutely</b>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Tht.</span>152b</span>; <b class="b3">αὐτὸ ἐφ' αὑτοῦ</b> ib. <span class="bibl">160b</span>; ὅταν τὸ ἐφ' ἑαυτὸν ἕκαστος σπεύδῃ <span class="bibl">Th.1.141</span>; αὐτὸ καθ' αὑτό <span class="bibl">Pl.<span class="title">Tht.</span>157a</span>; <b class="b3">αὐτὰ πρὸς αὑτά</b> ib.<span class="bibl">154e</span>; <b class="b3">ἀφ' ἑαυτῶν, ἑαυτοῦ</b>, of <b class="b2">themselves, himself</b>, <span class="bibl">Th. 5.60</span>, <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>2.10.3</span>; <b class="b3">ἐφ' ἑαυτοῦ</b>, v. [[ἐπί; ἐν ἑαυτῷ γίγνεσθαι]], ἐντὸς ἑαυτοῦ γ., v. [[ἐν]], ἐντός; παρ' ἑαυτῷ at <b class="b2">his own</b> house, ib.<span class="bibl">3.13.3</span>, etc.: esp. with Comp. and Sup., <b class="b3">ἐγένοντο ἀμείνονες αὐτοὶ ἑωυτῶν</b> they surpassed <b class="b2">themselves</b>, <span class="bibl">Hdt.8.86</span>; <b class="b3">πλουσιώτεροι ἑαυτῶν</b> continually richer, <span class="bibl">Th.1.8</span>; θαρραλεώτεροι αὐτοὶ ἑαυτῶν <span class="bibl">Pl.<span class="title">Prt.</span>350a</span>, cf. d; <b class="b3">τῇ αὐτὸ ἑωυτοῦ ἐστι μακρότατον</b> at its very greatest length, <span class="bibl">Hdt.2.8</span>, cf. <span class="bibl">149</span>, <span class="bibl">4.85</span>,<span class="bibl">198</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> in Att., Trag., and later, <b class="b3">αὑτοῦ</b>, etc., is used for the 1st or 2nd pers., as for ἐμαυτοῦ, αὐτὸς καθ' αὑτοῦ τἄρα μηχανορραφῶ <span class="bibl">A.<span class="title">Ch.</span>221</span>, cf. <span class="bibl">S.<span class="title">OT</span>138</span>, etc.; for σεαυτοῦ, μόρον τὸν αὑτῆς οἶσθα <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>1297</span>, cf.<span class="bibl">1141</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phd.</span>101c</span> (v.l.), <span class="bibl">Ph.<span class="title">Bel.</span>59.16</span>, etc.: so in pl., <b class="b3">τὰ αὑτῶν</b>( = [[ἡμῶν αὐτῶν]]) ἐκποριζώμεθα <span class="bibl">Th.1.82</span>; δώσομεν ἑαυτούς <span class="bibl">Epicur.<span class="title">Sent.Vat.</span>47</span>; <b class="b3">ἐφ' ἑαυτοῖς</b> by <b class="b2">ourselves</b>, <span class="bibl">LXX <span class="title">1 Ki.</span>14.9</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">PPar.</span>47.26</span> (ii B. C.), <span class="bibl"><span class="title">2 Ep.Cor.</span>7.1</span>, etc.; <b class="b3">ἑαυτῶν</b>, = [[ὑμῶν αὐτῶν]], <span class="bibl"><span class="title">PPar.</span> 63.128</span> (ii B. C.). </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">III</span> pl., <b class="b3">ἑαυτῶν, ἑαυτοῖς</b>, etc., is sts. used for <b class="b3">ἀλλήλων, ἀλλήλοις</b>, <b class="b2">one another</b>, διάφοροι ἑωυτοῖσι <span class="bibl">Hdt.3.49</span>; παρακελευόμενοι ἐν ἑαυτοῖς <span class="bibl">Th.4.25</span>, etc.; <b class="b3">καθ' αὑτοῖν</b> <b class="b2">one</b> against <b class="b2">the other</b>, <span class="bibl">S. <span class="title">Ant.</span>144</span> (anap.); πρὸς αὑτούς <span class="bibl">D.18.19</span>; περιιόντες αὑτῶν πυνθάνονται <span class="bibl">Id.4.10</span>, cf. <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ly.</span>215b</span>.</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0698.png Seite 698]] ἑαυτῆς, οῦ, ion. [[ἑωυτοῦ]], att. zsgz. [[αὑτοῦ]], pron. reflex. der dritten Person, <b class="b2">seiner selbst, sich selbst;</b> ἑαυτὸν σφάττειν, Her. u. Att.; nicht selten findet sich bes. bei Sp. dafür auch αὐτοῦ. Bei Hom. immer getrennt ἕο αὐτοῦ u. s. w. Ueber die Verbindungen ἀφ' ἑαυτοῦ, ἐφ' [[ἑαυτοῦ]], καθ' ἑαυτόν u. ähnliche s. die Präpositionen. Daß im Attischen der gen. [[ἑαυτοῦ]], ἑαυτῶν für das Pronomen possessivum der dritten Person gebraucht wird, wo sich dies auf das Subject des Satzes bezieht, lehrt die Grammatik. Zu bemerken ist 1) daß die Griechen, wenn das subj. scharf bestimmt ist, [[ἑαυτοῦ]] auch für die erste u. zweite Person des reflexivi gebrauchen. Dies ist bei Attikern, bes. im plur. nicht eben selten, wobei nach Herm. zu Soph. O. R. 707 u. Ar. Nubb. 1459 gewöhnlich der Gegensatz der Personen mehr hervorgehoben wird; zunächst scheint die kürzere Form für den Plural die Veranlassung zu diesem Gebrauch gewesen, für welchen allein Apollon. de Syntax. III, 2, 3 ihn gelten läßt, ἑαυτοὺς ὑβρίσαμεν, nicht ἑαυτὸν ὕβρισας; vgl. Bernhardy Synt. p. 272, der von Xen u. Isocrat. den Gebrauch im sing. beginnen läßt; δεῖ δέ με καὶ ὑπὲρ Λυκίνου ἀπολογήσασθαι, ἀλλ' οὐχ ὑπὲρ [[αὑτοῦ]] μόνον Antipho 5, 60; ἃ τοῖς [[αὑτοῦ]] παισὶν ἂν συμβουλεύσειας, τούτοις αὐτὸς ἐμμένειν ἀξί. ου Isocr. 2, 38; παρέλιπον οἰκετῶν εἶναι στάσιν [[ἔνδον]] παρ' ἑαυτῷ Men. bei Schol. Il. 21, 389; εἰς [[πέλαγος]] ἑαυτὸν ἐμβαλεῖς γὰρ πραγμάτων id. Ath. XIII, 559 d; γυμνοῦθ' αὑτοὺς θᾶττον ἅπαντες Alexis ib. X, 417 e. – 2) daß der plur. für [[ἀλλήλων]], ἀλλήλοις steht, Her. 3, 49 u. öfter bei den Attikern, z. B. Thuc. 4, 25; Xen. Mem. 2, 7, 12. 3, 5, 16; πρὸς αὑτὰς πολλὰ λαλούσας Antiphan. Ath. X, 450 e; vgl. Heind. Plat. Lys. 215 b Parm. 133 b.
}}
{{ls
|lstext='''ἑαυτοῦ''': ῆς, οῦ, ἑαυτῷ, ῇ, ῷ, ἑαυτόν, ήν, ό, ὁ πληθυντ. ἑαυτῶν, ἑαυτοῖς, ἑαυτούς, -άς, Ἰων. [[ἑωυτοῦ]], κτλ.· Ἀττ. συνῃρ. αὑτοῦ, κτλ., [[ὅπερ]] [[εἶναι]] ὁ [[συνήθης]] [[τύπος]] παρὰ Τραγ., ἂν καὶ τὸ [[ἑαυτοῦ]], κτλ., ἀπαντῶσιν [[ὅπου]] τὸ [[μέτρον]] ἀπαιτεῖ, Αἰσχύλ. Πρ. 186, 702, 890, κτλ.· Δωρ. [[αὐταύτου]], ἴδε ἐν λέξει. Αὐτοπαθὴς ἀντωνυμ. τοῦ γ΄ προσώπ., Λατ. sui, sibi, se, κτλ.· πρῶτον παρ’ Ἡροδ. καὶ τοῖς Ἀττ. (ὁ Ὅμ. ἔχει ἕο [[αὐτοῦ]], οἷ αὐτῷ, ἓ αὐτόν): - [[πολλαχοῦ]] [[εἶναι]] ἀδιάφορον ἂν γράψωμεν [[αὐτοῦ]] ἢ αὑτοῦ, κτλ., καὶ τούτου ἕνεκεν αἱ ἐκδόσεις διαφέρουσιν, ἴδε Βουττμ. Δημ. κ. Μειδ. 140: - αὐτὸ ἐφ’ ἑαυτό, αὐτὸ καθ’ ἑαυτό, ἀσχέτως, ἀπολύτως, Πλάτ. Θεαίτ. 152Β· αὐτὸ ἐφ’ αὑτοῦ, [[αὐτόθι]] 160C· τὸ ἐφ’ ἑαυτὸν Θουκ. 1. 141· αὐτὸ καθ’ αὑτὸ Πλάτ. Θεαίτ. 157Α· αὐτὰ πρὸς αὐτὰ [[αὐτόθι]] 154Ε: - ἀφ’ [[ἑαυτοῦ]] Θουκ. 5. 60, Ξεν. Ἀπομν. 2. 10, 3· ἐφ’ [[ἑαυτοῦ]], ἴδε ἐπὶ Ι. 1. δ· ἐν ἑαυτῷ γίγνεσθαι, ἐντὸς [[ἑαυτοῦ]] γ., ἴδε ἐν Ι. 1, [[ἐντός]]· - παρ’ ἑαυτῷ, ἐν τῇ [[ἑαυτοῦ]] οἰκίᾳ, Ξεν. Ἀπομν. 3. 13, 3, κτλ.: - ἔχει ἰδιαιτέραν τινὰ χρῆσιν [[μετὰ]] συγκριτ. καὶ ὑπερθ., πλουσιώτεροι ἑαυτῶν Θουκ. 1. 8· θαρραλεώτεροι αὐτοὶ ἑαυτῶν Πλάτ. Πρωτ. 350Δ, πρβλ. Δ· οὕτω, τῇ αὐτὸ [[ἑωυτοῦ]] ἐστι μακρότατον, [[ἔνθα]] ἔχει τὸ μέγιστον [[μῆκος]], Ἡρόδ. 2. 8, πρβλ. 149., 4. 85, 198· βελτίστους ἑαυτῶν γίγνεσθαι τοὺς ἀνθρώπους [[ὅταν]] πρὸς τοὺς θεοὺς βαδίζωσιν Πλουτ. Ἠθ. 413Β. ΙΙ. παρ’ Ἀττ. αὑτοῦ, κτλ., οὐχὶ σπανίως κεῖται ἀντὶ τοῦ α΄ ἢ β΄ προσώπου, ἀντὶ τοῦ [[ἐμαυτοῦ]], Αἰσχύλ. Χο. 221, 1014, Σοφ. Ο. Τ. 138, κτλ., πρβλ. Συλλ. Ἐπιγρ. Πίνακ. x. s. v.· ἀντὶ [[σεαυτοῦ]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 1142, 1297, κτλ. ΙΙΙ. ὁ πληθ. ἑαυτῶν, ἑαυτοῖς, κτλ., κεῖται [[ἐνίοτε]] ἀντὶ [[ἀλλήλων]], ἀλλήλοις, Ἡρόδ. 3. 49, Θουκ. 4. 25, κτλ.· καθ’ αὑτοῖν, [[ἐναντίον]] [[ἀλλήλων]], Σοφ. Ἀντ. 145· πρὸς αὑτοὺς Δημ. 231. 12· περιιόντες αὑτῶν πυνθάνονται ὁ αὐτ. 43. 7· πρβλ. Heind. Πλάτ. Λύσ. 215Β, Παρμ. 133Β.
}}
{{bailly
|btext=ῆς, οῦ;<br /><i>contr.</i> [[αὑτοῦ]], ῆς, οῦ ; <i>acc. neutre</i> ἑαυτό ; <i>gén. pl.</i> ἑαυτῶν, <i>etc.</i><br /><b>1</b> de soi-même, à soi-même, soi-même : πλουσιώτεροι ἑαυτῶν γιγνόμενοι THC devenant plus riches qu’ils n’étaient ; παρ’ ἑαυτῷ XÉN dans sa propre maison, chez soi ; ce qu’on possède ; αὐτὸ καθ’ αὑτό, αὐτὸ ἐφ’ ἑαυτό, αὐτὸ ἐφ’ [[αὑτοῦ]], de soi-même, <i>càd</i> absolument ; [[ἑαυτοῦ]] [[εἶναι]] PLUT être son maître, être indépendant ; [[ἐν]] ἑαυτῷ γίγνεσθαι XÉN revenir à soi, redevenir maître de soi;<br /><b>2</b> <i>chez les Att., au plur. et qqf au sg. pour les pronoms de la 1ᵉ et de la 2ᵉ pers.</i> ([[ἐμαυτοῦ]], [[σεαυτοῦ]]) ; <i>au pl. p.</i> [[ἡμῶν]] αὐτῶν, [[ἡμᾶς]] αὐτούς, <i>etc.</i> ; [[ἴστε]] [[ἡμᾶς]] Φωκίδα ὑφ’ ἑαυτοὺς πεποιημένους DÉM vous savez que nous avons soumis la Phocide à notre propre domination;<br /><b>3</b> <i>au pl. p.</i> [[ἀλλήλων]], ἀλλήλοις, des uns aux autres, les uns aux autres : φθονοῦντες ἑαυτοῖς μισοῦσιν ἀλλήλους XÉN se portant mutuellement envie, ils se haïssent les uns les autres ; περιϊόντες αὑτῶν πυνθάνονται DÉM circulant (sur la place) ils s’informent les uns auprès des autres.<br />'''Étymologie:''' ἕ, [[αὐτός]].
}}
{{DGE
|dgtxt=-ῆς, -οῦ<br /><br /><b class="num">• Alolema(s):</b> át. tb. contr. αὑτ- A.<i>A</i>.1297, S.<i>Ant</i>.182; jón. ἑωυτ- Hdt.1.8, <i>Milet</i> 1(3).133.44 (V a.C.), Heraclit.B 116, <i>IPr</i>.139.4 (IV a.C.); ωὐτ- Herod.6.84; ἑατ- <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.1046.15 (I a.C.), <i>FXanthos</i> 7.81.6 (I a./d.C.), <i>SIG</i> 774.2 (Delfos I a.C.), <i>ID</i> 1700.4 (II d.C.); tes. εὑτ- <i>BCH</i> 59.1935.55.18 (Larisa II a.C.); formas con digamma, lesb. gen. Ϝαύτω Alc.363; cret. Ϝιαυτ- <i>ICr</i>.4.47.5 (Gortina V a.C.); tard. frec. ἁτ- <i>IFayoum</i> 35.5 (ptol.), <i>SEG</i> 29.771.18 (Tasos II a.C.), <i>TAM</i> 5.555.5 (Meonia)<br /><br /><b class="num">• Grafía:</b> graf. εἱαυτ- <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.222.14 (IV a.C.), ἁουτ- <i>JRCil</i>.2.202.14 (imper.), ἡαυτ- <i>TAM</i> 5(1).56.5 (I d.C.)<br /><br /><b class="num">• Morfología:</b> [sg. jón. gen. ωὑτέου Aret.<i>SA</i> 1.7.1, tes. ἑϋτοῖ <i>IG</i> 9(2).504.4 (Larisa II a.C.); dat. εὑτοῦ <i>IG</i> 9(2).517.16 (Larisa III a.C.); plu. gen. ηὑτῶν <i>Sokolowski</i> 3.151A.43 (Cos IV a.C.); dat. ἑωυτοῖσιν Hp.<i>VM</i> 16, αὑτέοισιν Hp.<i>Prorrh</i>.1.35, αὑτοῖσιν Hp.<i>Prorrh</i>.1.37, fem. ἑωυτῇσι Hp.<i>Morb</i>.4.51, <i>Mul</i>.1.46]<br /><b class="num">1</b> pron. refl. de 3<sup>a</sup> pers. [[de sí mismo]], [[propio]] νόον δὲ Ϝαύτω πάμπαν ἀέρρει eleva enormemente su propio espíritu</i> Alc.l.c., [[Γαῖα]] ... ἐγείνατο ἶσον ἑωυτῇ Οὐρανόν Gea engendró a Urano igual a ella</i> Hes.<i>Th</i>.126, καθ' ἑαυτό τε κεῖται ref. el ser, Parm.B 8.29, σφαῖρος ... ἶσος ἑαυτῷ Emp.B 29.3, γινώσκειν ἑωυτοὺς καὶ σωφρονεῖν Heraclit.l.c., ὁ φθονέων ἑωυτὸν ὡς ἐχθρὸν λυπέει Democr.B 88, τὴν [[ἑαυτοῦ]] γνώμην ἀπεφαίνετο Σωκράτης X.<i>Mem</i>.4.7.1, ἄνδρας ... ἀξίους τᾶς ἑϋτοῖ ἀνγρέσιος <i>IG</i> 9(2).504.4 (Larisa II a.C.), cf. <i>BCH</i> l.c., <i>FXanthos</i> l.c., ἔχειν ... τὸν ὄντως ἑαυτόν ser dueño de su propio y verdadero ser</i> Iambl.<i>Protr</i>.5 (p.67), Ἑαυτὸν τιμωρούμενος El castigador de sí mismo</i> tít. de comedias de Menandro y Terencio, Gal.18(1).385, Ter.<i>Heau</i>.5, ἀνανεώσασθαι τὴν φιλίαν ἑαυτοῖς renovar los lazos de amistad entre sí</i> LXX 1<i>Ma</i>.12.3<br /><b class="num">•</b>en giros prep. ὅταν ... τὸ ἐφ' ἑαυτὸν [[ἕκαστος]] σπεύδῃ cuando cada cual se afana por lo que le interesa</i> Th.1.141, ἐφ' ἑαυτῶν διενοοῦντο ... πλεῖν Th.8.8, ἐν ἑαυτῷ γίγνεσθαι volver en sí</i>, recuperar el juicio</i> X.<i>An</i>.1.5.17, παρ' ἑαυτῷ en su propia casa</i> X.<i>Mem</i>.3.13.3, ὑπὲρ ἁτοῦ καὶ τῆς γυναικός <i>IFayoum</i> l.c.<br /><b class="num">•</b>reforzado por el pron. [[αὐτός]] como suj. αὐτὸ ἐφ' [[ἑαυτοῦ]] τὸ πνεῦμα el viento por sí mismo</i> Pl.<i>Tht</i>.152b, οὐδὲν εἶναι ἓν αὐτὸ καθ' αὑτό ninguna cosa es un ser único en sí y por sí misma</i> Pl.<i>Tht</i>.157a, μὴ ἄλλο τι εἶναι τὸ αὐτὸ ἑαυτὸ κινοῦν ἢ ψυχήν que lo que se mueve a sí mismo no es otra cosa que el alma</i> Pl.<i>Phdr</i>.245e, ἀπεσκλήρυνεν τὰ τέκνα αὐτῆς ὥστε μὴ ἑαυτῇ es cruel con sus hijos como si no fueran propios</i> el avestruz, LXX <i>Ib</i>.39.16<br /><b class="num">•</b>c. compar. en una constr. c. valor intensivo ἐγένοντο ... ἀμείνονες αὐτοὶ ἑωυτῶν ellos se superaron a sí mismos</i> Hdt.8.86, πλουσιώτεροι ἑαυτῶν γιγνόμενοι haciéndose más ricos de lo que eran antes</i> Th.1.8, θαρραλεώτεροί εἰσιν καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν Pl.<i>Prt</i>.350a<br /><b class="num">•</b>c. sup. τῇ δὲ αὐτὸ ἑωυτοῦ ἐστι μακρότατον por donde alcanza su mayor extensión</i> una cordillera, Hdt.2.8<br /><b class="num">•</b>neutr. plu. subst. τὰ ἑαυτά [[los propios intereses]] τοῖς χρηστοῖσιν οὐ συμφέρον ἀμελέοντας τῶν ἑωυτῶν Democr.B 253<br /><b class="num">•</b>pero τὰ [[ἑαυτοῦ]] [[los propios bienes]] ζῶν ἐν τοῖς [[ἑαυτοῦ]] Iambl.<i>Protr</i>.5.<br /><b class="num">2</b> usado en lugar de [[ἐμαυτοῦ]] como pron. refl. de 1<sup>a</sup> pers. [[me]], [[a mí mismo]], [[de mí mismo]] καθ' αὑτόν γ' οὐκ ἂν ἐξεύροις ἐμοὶ ἁμαρτίας ὄνειδος en mí mismo no podrías encontrar una falta vergonzante</i> S.<i>OC</i> 966, ἐγνώκειν ... ῥῖψαι ἑαυτὸν ἐκ τοῦ ὄρους tenía decidido tirarme desde el monte</i> Luc.<i>Asin</i>.33, (πρεσβείας) τὰς μὲν καθ' ἑαυτόν, τὰς δὲ τοῖς ἀρίστοις ὑμῶν κοινωνῶν Them.<i>Or</i>.31.352d<br /><b class="num">•</b>en lugar de ἡμῶν αὐτῶν [[nos]], [[a nosotros mismos]], [[de nosotros mismos]] [[δεῖ]] ἡμᾶς ἀνερέσθαι ἑαυτούς Pl.<i>Phd</i>.78b, ἴστε ἡμᾶς ... τὰ κατὰ τὴν Φωκίδα ὑφ' ἑαυτοὺς πεποιημένους sabéis que nosotros hemos sometido el territorio de Fócide</i> D.18.39, στησόμεθα ἐφ' ἑαυτοῖς LXX 1<i>Re</i>.14.9, δώσομεν ἑαυτούς Metrod.49.<br /><b class="num">3</b> usado en lugar de σεαυτοῦ como pron. refl. de 2<sup>a</sup> pers. [[te]], [[a ti mismo]], [[de ti mismo]] εἰ δ' ἐτητύμως μόρον τὸν αὑτῆς οἶσθα pero si realmente conoces tu propio destino e.d. tu muerte</i> A.<i>A</i>.1297, σὺ ... κτείνασ' ἄνδρα τὸν αὑτῆς A.<i>A</i>.1544, cf. 1141, <i>Ch</i>.111<br /><b class="num">•</b>en lugar de ὑμῶν αὐτῶν [[vos]], [[a vosotros mismos]], [[de vosotros mismos]] ὑμεῖς ... παντοίας ἤδη μούσης πειραθέντες καθ' ἑαυτούς vosotros que habéis experimentado ya por vosotros mismos toda clase de poesía</i> Ar.<i>Eq</i>.506, οὓς ὑμεῖς ... ταῖς ἑαυτῶν ἀρεταῖς φεύγειν ἠναγκάσατε Plb.18.23.4.<br /><b class="num">4</b> uso recíproco [[entre sí]], [[el uno al otro]] καθ' αὑτοῖν ... λόγχας στήσαντ' habiendo levantado sus lanzas el uno contra el otro</i> Eteocles y Polinices, S.<i>Ant</i>.145, θαρσήσαντες καὶ παρακελευόμενοι ἐν ἑαυτοῖς Th.4.25.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Combinación del pron. ἕ (cf. οὗ) y de [[αὐτός]].
}}
{{Abbott
|astxt=[[ἑαυτοῦ]], -ῆς, -οῦ, dat. -ῷ, etc., acc. -όν, etc., pi. -ῶν, etc. (Att. contr. [[αὑτοῦ]], etc); reflex pron.; <br /><b class="num">1.</b>[[prop]], of 3rd [[person]] (Lat. [[sui]], [[sibi]], [[se]]), of [[himself]], herself, itself, etc.: Mt 27:42, Mk 15:31, Lk 23:35, al.; added to a [[middle]] [[verb]], διεμερίσαντο ἑαυτοῖς, Jo 19:24; to an [[active]] [[verb]], Ac 14:14 (M, Pr., 157); [[ἀφ’]] [[ἑαυτοῦ]], Lk 12:57 21:30, Jo 5:19, al. (v.s. [[ἀπό]]); [[δι’]] [[ἑαυτοῦ]], Ro 14:14; ἐν ἑ., Mt 3:9, Mk 5:30, al.; [[εἰς]] ἑ., Lk 15:17; [[καθ’]] ἑαυτόν, Ac 28:16, Ja 2:17; παρ’ ἑαυτῷ, at his [[own]] [[house]], I Co 16:2; πρὸς ἑ., [[with]], to [[himself]], Lk 18:11; as poss. pron. ([[with]] [[emphasis]] weakened; v. M, Pr., 87f.), τ. ἑαυτῶν νεκρούς, Lk 9:60. <br /><b class="num">2.</b>As reflexive 1st and 2nd pers. (so [[also]] freq. in cl., [[chiefly]] [[poetry]]), Mt 23:31, Mk 9:50, Ro 8:23, I Th 2:8, al. <br /><b class="num">3.</b>In pl., for [[reciprocal]] pron., [[ἀλλήλων]], -οις, -ους, of [[one]] [[another]], etc.: Mt 21:38, Mk 16:3, Eph 5:19, al.
}}
{{StrongGR
|strgr=from a reflexive pronoun [[otherwise]] [[obsolete]] and the genitive [[case]] (dative [[case]] or accusative [[case]]) of [[αὐτός]]; him- (her-, it-, [[them]]-, [[also]] (in [[conjunction]] [[with]] the [[personal]] pronoun of the [[other]] persons) my-, [[thy]]-, [[our]]-, [[your]]-) [[self]] (selves), etc.: [[alone]], her ([[own]], -[[self]]), (he) [[himself]], his ([[own]]), itself, [[one]] (to) [[another]], [[our]] ([[thine]]) [[own]](-selves), + [[that]] she had, [[their]] ([[own]], [[own]] selves), (of) [[them]](-selves), [[they]], [[thyself]], [[you]], [[your]] ([[own]], [[own]] conceits, [[own]] selves, -selves).
}}
{{Thayer
|txtha=ἑαυτῆς, [[ἑαυτοῦ]], etc. or ([[contracted]]) [[αὑτοῦ]], αὑτῆς, [[αὑτοῦ]] ([[see]] p. 87); plural ἑαυτῶν; dative ἑαυτοῖς, ἑαυταῖς, ἑαυτοῖς, etc.; reflexive pronoun of the 3rd [[person]]. It is used:<br /><b class="num">1.</b> of the 3rd [[person]] [[singular]] and plural, to [[denote]] [[that]] the [[agent]] and the [[person]] acted on are the [[same]]; as, σῴζειν ἑαυτόν, ὑψοῦν ἑαυτόν, ἑαυτῷ, ἑαυτόν are [[also]] [[often]] added to [[middle]] verbs: διεμερίσαντο ἑαυτοῖς, [[Xenophon]], mem. 1,6, 13 ποιεῖσθαι ἑαυτῷ φίλον); cf. Winer s Grammar, § 38,6; (Buttmann, § 135., 6). Of the phrases [[into]] [[which]] [[this]] pronoun enters we [[notice]] the [[following]]: ἀφ' [[ἑαυτοῦ]], [[see]] [[ἀπό]], II:2d. aa.; δἰ [[ἑαυτοῦ]], of itself, i. e. in its [[own]] [[nature]], Tr L [[text]] [[read]] [[αὐτοῦ]]); ἐν ἑαυτῷ, [[see]] in διαλογίζεσθαι, λέγειν, [[εἰπεῖν]]. Αἰς ἑαυτόν ἔρχεσθαι, to [[come]] to [[oneself]], to a [[better]] [[mind]], Diodorus 13,95). Καθ' ἑαυτόν, by [[oneself]], [[alone]]: Παῥ ἑαυτῷ, by him, i. e. at his [[home]], [[Xenophon]], mem. 3,13, 3). Πρός ἑαυτόν, to [[himself]] i. e. to his [[home]], R G; T omits, WH ([[but]] [[with]] αὑτόν) [[reject]], L Tr ([[but]] the [[latter]] [[with]] αὐτόν) brackets, the [[verse]]); T Tr αὐτόν ([[see]] [[αὑτοῦ]])); [[with]] (cf. [[our]] to) [[himself]], i. e. in his [[own]] [[mind]], προσεύχεσθαι, Tdf. omits) ([[τούς]] ἑαυτῶν νεκρούς: ἐν ἑαυτοῖς equivalent to ἐν [[ἡμῖν]] αὐτοῖς, ἑαυτούς equivalent to [[ἡμᾶς]] αὐτούς, ἀφ' [[ἑαυτοῦ]] equivalent to [[ἀπό]] [[σεαυτοῦ]] ([[read]] by L Tr WH), ἑαυτόν equivalent to σεαυτόν ([[read]] by L T Tr WH), ἑαυτοῖς for [[ὑμῖν]] αὐτοῖς, Matthiae, § 489 II.; Winer s Grammar, § 22,5; (Buttmann, § 127,15).<br /><b class="num">3.</b> It is used [[frequently]] in the plural for the [[reciprocal]] pronoun [[ἀλλήλων]], ἀλλήλοις, ἀλλήλους, reciprocally, [[mutually]], [[one]] [[another]]: Tr marginal [[reading]] WH αὐτόν); Bernhardy (1829), p. 273; (Lightfoot on Colossians 3:13).
}}
{{grml
|mltxt=-ής, -oύ (AM ἑαυτοῡ, -ῆς, -οῡ<br />Α και αὑτοῡ, -ῆς, -οῡ)<br />[[αυτοπαθής]] [[αντωνυμία]] γ' προσώπου (α. «ἔρριπτον εἰς [[ὕδωρ]] σφᾱς αὐτούς» — έπεφταν στο [[νερό]]<br />β. «αὐτὸ ἐφ' ἑαυτό» — μόνο του, άσχετα από άλλα<br />γ. «αὐτὸ καθ' ἑαυτό» — αυτό εξεταζόμενο μόνο του αποκλειστικά)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> χρησιμοποιείται [[αντί]] του α' προσώπου («αὐτὸς καθ' αὑτοῡ τἄρα μηχανορραφῶ» — εις [[βάρος]] του [[εαυτού]] μου)<br /><b>2.</b> [[αντί]] του β' προσώπου («[[μόρον]] τὸν αὐτῆς [[οἶσθα]]» — ήξερες τη [[μοίρα]] σου)<br /><b>3.</b> [[αντί]] της αλληλοπαθούς αντωνυμίας («καθ' αὑτοῑν / δικρατεῑς λόγχας στήσαντε» — [[αφού]] σήκωσαν τις λόγχες ο [[ένας]] [[εναντίον]] του άλλου).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Οι τ. αττικής και ιωνικής διαλέκτου ερμηνεύονται ως προϊόντα κράσεως με [[συναίρεση]] (<b>[[πρβλ]].</b> <i>έο [[αυτού]] &GT; ιων. <i>εωυτού</i>, αττ. [[εαυτού]] - <i>εοί αυτῴ</i> &GT; ιων. <i>εωυτῴ</i>, αττ. <i>εαυτῴ</i>) στην οποία [[άλλωστε]] οφείλεται και η [[μακρότητα]] του -<i>ᾱ</i>- τών τ. της αττικής διαλέκτου. Στον Όμηρο εύχρηστοι [[είναι]] οι ασυναίρετοι τ. (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ε αυτόν</i>, <i>έο [[αυτού]], <i>οι αυτῴ</i>, <i>έμ</i>' <i>αυτόν</i>, <i>εμοί αυτῴ</i>) και η λ. που απαντά στην [[τραγωδία]] [[αυτού]] <span style="color: red;"><</span> [[εαυτού]] με [[συναίρεση]]. Οι τ. <i>ἑαυτῶν</i>, <i>ἑαυτοῖς</i> κ.λπ. του πληθ. αριθμού, που σχηματίστηκε αναλογικά [[προς]] τον ενικό, χρησιμοποιούνται παράλληλα με τους ορθότερους τ. <i>σφων αυτών</i>, <i>σφίσιν αυτοίς</i>].
}}