View source for ὀπωρινός

{{LSJ1
|Full diacritics=ὀπωρινός
|Medium diacritics=ὀπωρινός
|Low diacritics=οπωρινός
|Capitals=ΟΠΩΡΙΝΟΣ
|Transliteration A=opōrinós
|Transliteration B=opōrinos
|Transliteration C=oporinos
|Beta Code=o)pwrino/s
|Definition=ή, όν, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[of]] [[ὀπώρα]] or [[late summer]], <b class="b3">ἀστέρ' ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον</b>, i. e. Sirius, the star whose rising marked the beginning of that season (v. [[ὀπώρα]]), <span class="bibl">Il.5.5</span>; ἦμαρ <span class="bibl">16.385</span>; βορέης <span class="bibl">21.346</span>, <span class="bibl">Od.5.328</span>; ὄμβρος <span class="bibl">Hes.<span class="title">Op.</span>674</span>, <span class="bibl">677</span>; ὄρχατοι <span class="bibl">E. <span class="title">Fr.</span>896</span>; δέλφαξ <span class="bibl">Ar.<span class="title">Fr.</span>506.4</span>; πυλαία <span class="title">SIG</span>239<span class="title">C</span>31, al. (Delph., iv B. C.). [In Hom. the last [[syllable]] is always long (by position in <span class="bibl">Il.21.346</span>), and the penultimate is long also, metri gr.: when the ult. is short, the penultimate also is short, as in <span class="bibl">Hes.<span class="title">Op.</span>674</span>; in Att. ῐ always; cf. <b class="b3">μετοπωρινός.]</b></span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0365.png Seite 365]] herbstlich, zur Jahreszeit [[ὀπώρα]] gehörig, hundstägig; [[ἀστήρ]], d. i. der Sirius, Il. 5, 5; ἤματ' ὀπωρινῷ, ὅτε λαβρότατον χέει [[ὕδωρ]] [[Ζεύς]], 16, 385; Βορέης, 21, 346, wie Od. 5, 328; Διὸς [[ὄμβρος]], Hes. O. 676; sp. D. – [Die Epiker brauchen ι lang, wenn die letzte Sylbe lang ist, des Verses wegen.]
}}
{{ls
|lstext='''ὀπωρινός''': -ή, -όν, ὁ κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ὀπώρας, ἀκάματον πῦρ, ἀστέρ’ ὀπωρινῷ ἐναλίγκιον, δηλ. τῷ Σειρίῳ, οὗ ἡ ἐπιτολὴ ἐσήμαινε τὴν ἔναρξιν ἐκείνης τῆς ὥρας τοῦ ἔτους (ἴδε [[ὀπώρα]]), Ἰλ. Ε. 5· [[ἦμαρ]] Π. 385· βορέης Φ. 346, Ὀδ. Ε. 328· [[ὄμβρος]] Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 672, 676· ὄρχατοι Εὐρ. Ἀποσπ. 888 [[δέλφαξ]] Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 421. [Παρ’ Ὁμ., [[ὅστις]] μόνον τὰς πλαγίας πτώσεις μεταχειρίζεται, [[ὅταν]] ἡ λήγουσα ᾖ μακρά, [[τότε]] καὶ ἡ παραλήγουσα πρέπει νὰ ᾖ [[ὡσαύτως]] μακρά· - ἀλλ’ [[ὅταν]] ἡ λήγουσα ᾖ βραχεῖα, ἡ παραλήγουσα [[εἶναι]] [[ὡσαύτως]] βραχεῖα, ὡς παρ’ Ἡσ.· παρ’ Ἀττ. ἀείποτε. ῐ πρβλμετοπωρινός]. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 332.
}}
{{bailly
|btext=ή, όν :<br />de la fin de l’été, de l’automne : ὀπωρινὸς [[ἀστήρ]] IL la canicule.<br />'''Étymologie:''' [[ὀπώρα]].
}}
{{grml
|mltxt=[[ὀπωρινός]], -ή, -όν (Α) [[οπώρα]]<br />αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην [[εποχή]] της οπώρας ή αυτός που γίνεται [[κατά]] την [[εποχή]] της οπώρας («[[μηδὲ]] μένειν τε οἶvov [[νέον]] καὶ ὀπωρινὸν ὄμβρον», <b>Ησίοδ.</b>).
}}
{{lsm
|lsmtext='''ὀπωρινός:''' -ή, -όν ([[ὀπώρα]]), αυτός που λαμβάνει [[χώρα]] κατά την ύστερη περίοδο του καλοκαιριού, ἀστὴρ [[ὀπωρινός]], δηλ. ο [[Σείριος]] (πρβλ. [[ὀπώρα]] Ι), σε Όμηρ. (<i>ῐ</i> στην Αττ., <i>ῑ</i> στον Όμηρ. [[πριν]] από [[άλλη]] [[μακρά]] συλ.).
}}
{{elru
|elrutext='''ὀπωρῐνός:''' (иногда ῑ) приходящийся на позднее лето ([[Βορέης]] Hom.; [[ὄμβρος]] Hes.): ἀστὴρ ὀ. Hom. = [[Σείριος]] (см. [[ὀπώρα]] 1).
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[[ὀπωρινός]], ή, όν [[ὀπώρα]]<br />at the [[time]] of [[late]] [[summer]], ἀστὴρ ὀπ., i. e. [[Sirius]] (cf. [[ὀπώρα]] 1), Hom. [ῐ [[attic]], ῑ in Hom. [[before]] [[another]] [[long]] [[syllable]]]
}}