View source for ἀντίδοσις

{{LSJ1
|Full diacritics=ἀντίδοσις
|Medium diacritics=ἀντίδοσις
|Low diacritics=αντίδοσις
|Capitals=ΑΝΤΙΔΟΣΙΣ
|Transliteration A=antídosis
|Transliteration B=antidosis
|Transliteration C=antidosis
|Beta Code=a)nti/dosis
|Definition=εως, ἡ, ([[ἀντιδίδωμι]])<br><span class="bld">A</span> [[giving in return]], [[exchange]], Arist. EN1133a6, Call.Fr.221; φορτίων ἀντίδοσις D.S.2.54; αἰχμαλώτων ἀντίδοσις 12.63; καρπῶν ἀντίδοσις D.Chr.38.22; κακῶν ἀντίδοσις App.BC1.3; ἡ εἰς τὴν σιωπὴν ἀντίδοσις Ael.NA 5.9:—[[repayment]], [[requital]], [[ὕβρεως]] Orac. ap. Luc.Alex.50; ἀντίδοσίν τινος [[in return for]] .., IG3.172.<br><span class="bld">II</span> at Athens, a [[form]] by which a [[citizen]] [[charge]]d with a [[λειτουργία]] or [[εἰσφορά]] might call upon any other [[citizen]], whom he thought richer than himself, either to [[exchange]] properties, or to [[submit]] to the [[charge]] himself, Lys.3.20, etc., cf. Cratin. 14D.; καλεῖσθαί τινα εἰς ἀντίδοσιν [[τριηραρχία]]ς ἢ [[χορηγία]]ς X.Oec.7.3; καταστὰς (sc. [[χορηγός|χορηγὸς]]) ἐξ ἀντιδόσεως D.21.156; ποιεῖσθαι ἀ. τινι Id.4.36; ἀ. ἐπ' ἐμὲ παρεσκεύασαν 28.17; cf. Isoc.15, D.42.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0251.png Seite 251]] ἡ, das Dafürhingeben, der Austausch, φορτίων D. Sic. 2, 54; bes. in Athen das gerichtliche Anerbieten, sein Vermögen gegen das eines andern Bürgers zu vertauschen. »Dies Anerbieten that derjenige, welcher sich zu einer Liturgie, Leistung an den Staat, insofern ungerechter Weise aufgerufen glaubte, als ein Anderer, den sein größeres Vermögen eher dazu verpflichtete, übergangen worden. Letzterer mußte den Tausch eingehen oder die Leistung selbst übernehmen.« Hermann's Staatsalterthümer §. 182, der andere Schriften darüber citirt; Isocr. περὶ ἀντιδόσεως; vgl. Dem. Mid. 17; καλεῖσθαί τινα εἰς ἀντίδοσιν τριηραρχίας, dazu vor Gericht laden, Xen. Oec. 7, 3.
}}
{{ls
|lstext='''ἀντίδοσις''': ἡ, ([[ἀντιδίδωμι]]) τὸ διδόναι τι ἀντὶ τοῦ λαμβανομένου, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 5. 5. 8, Καλλ. Ἀποστ. 221· φορτίων Διόδ. 2. 54· αἰχμαλώτων 12. 63· κακῶν Ἀππ. Ἐμφύλ. 1. 3· ἡ εἰς τὴν σιωπὴν ἀντ. Αἰλ. π. Ζ. 5. 9. - [[ἀνταπόδοσις]], ὕβρεως Λουκ. Ἀλέξ. 50: - ἀντίδοσίν τινος, εἰς ἀνταπόδοσιν διὰ…, Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 822. ΙΙ. [[διαδικασία]] τις παρὰ τοῖς ἐν Ἀθήναις δικαστηρίοις, καθ’ ἣν πᾶς [[πολίτης]], προσκαλούμενος εἰς λειτουργίαν τινὰ ἢ εἰσφορὰν δυσανάλογον πρὸς τὴν περιουσίαν αὑτοῦ, ἠδύνατο νὰ καλέσῃ πάντα ἄλλον πολίτην ὃν ἐνόμιζεν [[ἑαυτοῦ]] μὲν πλουσιώτερον οὐχὶ δὲ [[ἀναλόγως]] φορολογούμενον, νὰ ἀνταλλάξωσι τὰς ἑαυτῶν περιουσίας ἢ νὰ ὑποβληθῇ [[ἐκεῖνος]] εἰς τὸ βάρος τῆς εἰσφορᾶς ἢ λειτουργίας· ὁ [[τελευταῖος]] ὤφειλε κατὰ τὸν νόμον ἢ νὰ δεχθῇ τὴν ἀνταλλαγὴν τῆς περιουσίας ἢ νὰ ἀναλάβῃ τὴν λειτουργίαν, Λυσ. 98. 9 κλ.· οὐ γὰρ δὴ [[ὅταν]] γέ με εἰς ἀντίδοσιν καλῶνται τριηραρχίας ἢ χορηγίας Ξεν. Οἰκ. 7. 3· καταστὰς χορηγὸς ἐξ ἀντιδόσεως Δημ. 565. 8· ποιεῖσθαι ἀντ. τινι Δημ. 50. 20· ἀντίδοσιν ἐπ’ ἐμὲ παρεσκεύασαν 840. 27· πρβλ. Ἰσοκρ. περὶ Ἀντιδόσεως, Δημ πρὸς Φαίνιππ. Οὐολφ. Λεπτίν. σ. CXXIII, Βοικχ. ΙΙ. Οἰ. 2. 368, ἴδε [[προσέτι]] το [[ῥῆμα]] [[ἀντιδίδωμι]] ΙΙ.
}}
{{bailly
|btext=εως (ἡ) :<br />action de donner en retour, échange, <i>particul.</i> échange de fortune, <i>lorsqu’un citoyen astreint à l’obligation de la triérarchie prétendait s’en décharger sur un autre plus riche et le forçait, en cas de refus, à l’échange de leur fortune</i>.<br />'''Étymologie:''' [[ἀντιδίδωμι]].
}}
{{DGE
|dgtxt=-εως, ἡ<br /><b class="num">1</b> [[acción de dar a cambio]], [[intercambio]] ποιεῖ δὲ τὴν ἀ. τὴν κατ' ἀναλογίαν ἡ κατὰ διάμετρον σύζευξις Arist.<i>EN</i> 1133<sup>a</sup>6, φορτίων D.S.2.54, αἰχμαλώτων D.S.12.63, καρπῶν D.Chr.38.22, κακῶν App.<i>BC</i> 1.3, καὶ τίς ἡ [[αἰτία]] τῆς τοιαύτης ἀντιδόσεως ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα Ael.<i>NA</i> 5.9, cf. Call.<i>Fr</i>.593, Luc.<i>Am</i>.27, D.C.57.15, 47.6.2, Origenes <i>Io</i>.32.22<br /><b class="num">•</b>[[castigo]], [[expiación]] ἀ. ... ὕβρεως Orác. en Luc.<i>Alex</i>.50, cf. Clem.Al.<i>Prot</i>.2.26.3, <i>IG</i> 2<sup>2</sup>.4841.3 (IV d.C.)<br /><b class="num">•</b>[[recompensa]] τοῖς ... μεγαλοψύχοις Gr.Naz.M.36.373C, cf. Gr.Nyss.<i>Or.Catech</i>.164.7.<br /><b class="num">2</b> en Atenas [[antídosis]] práctica legal por la cual un ciudadano encargado de una liturgia podía pasarla a otro más rico obligándole, en el caso de que se negara, al intercambio de fortunas ὅταν γέ με εἰς ἀ. καλῶνται τριηραρχίας ἢ χορηγίας X.<i>Oec</i>.7.3, τούτοις ἀντιδόσεις ποιούμεθα D.4.36, ἀντίδοσιν ἐπ' ἐμὲ παρεσκεύασαν D.28.17, περὶ τριηραρχίας εἰς ἀ. Plu.2.839c, cf. Cratin.264E, Lys.3.20, Isoc.8.128, 15.8, D.21.156, como tít. de un discurso de Isoc., Arist.<i>Rh</i>.1418<sup>b</sup>27, Plu.2.957a.
}}
{{grml
|mltxt=[[ἀντίδοσις]], ἡ (AM)<br />[[ανταπόδοση]]<br /><b>μσν.</b><br />[[τιμωρία]]<br /><b>αρχ.</b><br />[[ένσταση]] Αθηναίου πολίτη, στον οποίο είχε επιβληθεί πολυδάπανη [[λειτουργία]], με την οποία ζητούσε να ανταλλάξει την [[περιουσία]] του με άλλον, πλουσιότερο.
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἀντίδοσις:''' -εως, ἡ ([[ἀντιδίδωμι]]),<br /><b class="num">I.</b> [[προσφορά]] σε [[αντάλλαγμα]], σε [[ανταπόδοση]], σε Αριστ., Λουκ.<br /><b class="num">II.</b> στην Αθήνα, [[διαδικασία]] ενώπιον του δικαστηρίου, κατά την οποία [[κάποιος]] [[πολίτης]] στον οποίο είχε ανατεθεί μια [[λειτουργία]] ή [[εισφορά]] που θεωρούσε δυσανάλογη ως προς την [[περιουσία]] του, μπορούσε να προτείνει σε κάποιον [[άλλο]] πολίτη, τον οποίο θεωρούσε πλουσιότερο από εκείνον και μη [[υποκείμενο]] στην [[ίδια]] [[φορολογία]], να ανταλλάξουν τις περιουσίες τους ή να αναλάβει [[εκείνος]] το [[βάρος]] της εισφοράς, σε Ξεν., Δημ. κ.λπ.
}}
{{elru
|elrutext='''ἀντίδοσις:''' εως ἡ<br /><b class="num">1)</b> воздаяние, возмещение, отплата (ὕβρεως Luc.);<br /><b class="num">2)</b> [[обмен]] (αἰχμαλώτων Diod.): αἱ τῶν φορτίων ἀντιδόσεις Diod. товарообмен; ἀ. κατ᾽ ἀναλογίαν Arst. пропорциональный обмен;<br /><b class="num">3)</b> [[антидоза]], [[обмен имуществом]] (афинск. гражданин, считавший, что возложенная на него обществ. обязанность сопряжена с непосильными для него расходами, мог предложить своему более богатому согражданину на выбор: или принять эту обязанность на себя, или поменяться имуществом) Lys., Isocr., Dem., Arst., Plut.: καλεῖσθαί τινα εἰς ἀντίδοσιν τριηραρχίας Xen. вызывать кого-л. в суд по поводу принятия на себя (вместо другого) триерархии; καταστῆναι χορηγὸς ἐξ ἀντιδόσεως Dem. принять на себя обязанности хорега в порядке антидозы.
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[[ἀντιδίδωμι]]<br /><b class="num">I.</b> a giving in [[return]], [[exchange]], Arist., Luc.<br /><b class="num">II.</b> at [[Athens]], a [[form]] by [[which]] a [[citizen]] charged with a [[λειτουργία]] or [[public]] [[charge]] [[might]] [[call]] [[upon]] any [[other]] [[citizen]] whom he [[thought]] richer [[than]] [[himself]] [[either]] to [[exchange]] properties, or to [[take]] the [[charge]] [[upon]] [[himself]], Xen., Dem., etc.
}}
{{WoodhouseReversedUncategorized
|woodrun=[[exchange of properly]]
}}
==Wikipedia EN==
[[Antidosis]] (Ancient Greek [[ἀντίδοσις]]) is the title of a spoken treatise by the ancient Greek rhetorician Isocrates. The Antidosis can be viewed as a defense, an autobiography, or rhetorical treatise. However, since Isocrates wrote it when he was 82 years old, it is generally seen by some people as an autobiography. The title term, "antidosis", literally translates as "an [[exchange]]" and was applied in ancient Greek courts as a peculiar law pertaining to an exchange of estates between two parties. If one of the 1,200 wealthiest Athenians eligible was tasked with the performance of a public liturgy and financing one of the many public concerns of Athens, he could avoid the duty by nominating a richer man who was more qualified than himself to perform it. If the supposedly richer man disagreed with the terms, then the entirety of their estates would be exchanged and the now more wealthy man would have to perform the liturgy, as originally planned. The law inspired Isocrates' Antidosis, which was written in the form of a court case where Isocrates had to defend himself from a charge of corrupting the youth by teaching them how to speak well in order for them to gain an unfair advantage over their peers. Although this work is put forward by Isocrates as his imagined defense in a legal case, it is more a treatise on morality and teaching.