View source for ἐπαινετικός

{{LSJ1
|Full diacritics=ἐπαινετικός
|Medium diacritics=ἐπαινετικός
|Low diacritics=επαινετικός
|Capitals=ΕΠΑΙΝΕΤΙΚΟΣ
|Transliteration A=epainetikós
|Transliteration B=epainetikos
|Transliteration C=epainetikos
|Beta Code=e)painetiko/s
|Definition=ή, όν, [[given to praising]], [[laudatory]], <span class="bibl">Arist.<span class="title">EN</span>1125a7</span>; λόγος ἐ. Luc.<span class="title">Pr. Im.</span>19. Adv. -κῶς <span class="bibl">Eust.102.37</span>.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0895.png Seite 895]] ή, όν, zum Loben geneigt, Arist. Eth 4, 8; lobend, [[λόγος]], Luc. pro imagg. 19. – Adv. Eust.
}}
{{ls
|lstext='''ἐπαινετικός''': -ή, -όν, ὁ ἔχων τὴν συνήθειαν νὰ ἐπαινῇ, οὐδ’ αὖ [[ἐπαινετικός]] ἐστιν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 8, 31· ἔχων ἔπαινον, [[ἐγκωμιαστικός]], τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων Λουκ. Ὑπὲρ τῶν Εἰκόν. 19. ― Ἐπίρρ. ἐπαινετικῶς Εὐστ. 102. 37.
}}
{{bailly
|btext=ή, όν :<br />qui concene l’éloge, laudatif.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπαινέω]].
}}
{{grml
|mltxt=-ή, -ό (AM [[ἐπαινετικός]], -ή, -όν)<br /><b>1.</b> αυτός που γίνεται για έπαινο<br /><b>2.</b> αυτός που συνηθίζει να επαινεί, [[εγκωμιαστικός]] («επαινετικά [[λόγια]]»).
}}
{{elru
|elrutext='''ἐπαινετικός:'''<br /><b class="num">1)</b> [[склонный к восхвалению]] (οὐκ ἐ. οὐδὲ [[κακολόγος]] Arst.);<br /><b class="num">2)</b> [[хвалебный]], [[похвальный]] ([[λόγος]] Luc.).
}}