View source for φαρμακός

{{LSJ1
|Full diacritics=φαρμακός
|Medium diacritics=φαρμακός
|Low diacritics=φαρμακός
|Capitals=ΦΑΡΜΑΚΟΣ
|Transliteration A=pharmakós
|Transliteration B=pharmakos
|Transliteration C=farmakos
|Beta Code=farmako/s
|Definition=[v. ad fin.], ὁ, <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">one sacrificed</b> or <b class="b2">executed as an atonement</b> or <b class="b2">purification</b> for others, <b class="b2">scapegoat</b>, <span class="bibl">Hippon.5</span>, al., <span class="bibl">Ar.<span class="title">Ra.</span>733</span> (troch.), <span class="bibl">Ister 33</span>; and, since criminals were reserved for this fate, a general name of reproach, <span class="bibl">Ar.<span class="title">Eq.</span>1405</span>, <span class="bibl">Lys.6.53</span>, <span class="bibl">Call. <span class="title">in <b class="b3">Διηγήσεις</b></span> ii 29</span>, <span class="bibl">D. 25.80</span>. [ᾱ Hippon. and Call., ᾰ Ar.<span class="title">Eq.</span> l.c.; on the accent v. Hdn. Gr.<span class="bibl">1.150</span>; φαρμᾶκος Did. ap. Harp.]</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1256.png Seite 1256]] ὁ, ἡ, 1) ein Giftmischer, Zauberer; superl. φαρμακίστατος, der ärgste Giftmischer, Suid. – 2) der Mensch, durch dessen Opferung od. Hinrichtung die Schuld eines Andern, des. eines ganzen Staates gesühnt od. abgebüßt wird, Ar. Ran. 733, vgl. Schol.; auch [[δημόσιος]] genannt, ein Sündenbock; weil man dazu einen ohnehin des Todes würdigen Verbrecher zu nehmen pflegte, wurde es, wie [[κάθαρμα]], Schimpfwort, Ar. Equ. 1402, vgl. Lys. 6, 53 Dem. 25, 80. – [Penultima zuweilen lang, eigtl. ion. nach Phot.; so bei Hippon. frg. 6. 7, Mein. p. 95; Orac. Sib. 3 p. 361; Tzetz. Chil. 5, 756.]
}}
{{ls
|lstext='''φαρμᾰκός''': [ἀλλ’ ἴδε [[φάρμακον]] ἐν τέλ.], ὁ, ἡ, ὡς τὸ [[φαρμακεύς]], δηλητηριαστής, [[γόης]], μάγος, Ἱππῶναξ 4. 28, Ἑβδ. Καιν. Διαθ.· ὡς ἐπίθ., φ. [[χύτρα]], Ἡσύχ., ἀλλ’ ἐν τῇ ἔκδ. Schmidt: «φαρμακή· ἡ [[χύτρα]] ἣν ἡτοίμαζον τοῖς καθαίρουσι τὰς πόλεις»· ― ἀνώμαλον ὑπερθ. φαρμακίστατος, -άτη, «φαρμακεστάτη γυναικῶν» Σουΐδ. ἐν λ. Μήδεια, Ἰωσήπ. Ἀρχ. 17. 4. 1. ΙΙ. ὁ θυόμενος, ὡς [[ἱλασμός]] ἢ [[ἁγνισμός]] ἄλλων, Ἀριστοφ. Βάτρ. 733, πρβλ. Ἴστρου Ἀποσπ. 33· καὶ [[ἐπειδὴ]] πρὸς τοῦτο ἐχρησιμοποιοῦντο κακοῦργοι καὶ φαῦλοι ἄνθρωποι, ἡ [[λέξις]] φαρμακὸς κατέστη γενικὸν ὀνειδιστικὸν [[ὄνομα]] ὡς τὸ [[κάθαρμα]] Ι. 2 (ὃ ἴδε), Ἀριστοφ. Ἱππ. 1405, Λυσίας 108. 5, Δημ. 794. 4· πρβλ. [[δημόσιος]] ΙΙ. ― Κατά Σουΐδ.: «φαρμακὸς ὁ ἐπὶ καθαρμῷ πόλεως ἀναιρούμενος, ὃν λέγουσι [[κάθαρμα]]».
}}