View source for specio

{{Lewis
|lshtext=<b>spĕcĭo</b>: (spĭcĭo,<br /><b>I</b><br /> v. [[infra]]), spexi, 3, v. a. Sanscr. spac-, see; Gr. σκέπ-τομαι, [[σκοπός]]>; Lat.: [[specto]], [[speculum]], etc., to [[look]], [[look]] at, [[behold]] ([[ante]]-[[class]].): [[quod]] nos cum praepositione dicimus [[aspicio]] [[apud]] veteres [[sine]] praepositione [[spicio]] dicebatur, Fest. s. v. [[auspicium]], p. 2 Müll.: spectare [[dictum]] ab [[specio]] [[antiquo]], quo [[etiam]] [[Ennius]] [[usus]]: vos [[epulo]] [[postquam]] spexit, et [[quod]] in auspiciis distributum est, qui habent spectionem, qui non habeant; et [[quod]] in auguriis [[etiam]] [[nunc]] augures dicunt avem specere ... Speculum, [[quod]] in eo specimus imaginem, etc., Varr. L. L. 6, § 82 Müll. (Vahl. has restored the [[verse]] of [[Ennius]], Ann. 402, in this [[way]]: quos ubi rex populos spexit de cantibus celsis; cf. [[infra]], Fest. p. 330 Müll.); cf.: [[posteaquam]] avim de templo Anchisa spexit, Naev. B. Pun. 1, 10: spicit [[quoque]] [[sine]] praepositione dixerunt antiqui. [[Plautus]] (Mil. 3, 1, 100): [[flagitium]] est, si [[nihil]] mittetur, quo supercilio spicit. Et spexit, [[Ennius]], l. VI.: quos ubi rex ... spexit de montibu' celsis, Fest. p. 330 Müll.; cf. [[Cato]] ib. s. v. spiciunt, p. 344: [[nunc]] [[specimen]] specitur, [[nunc]] [[certamen]] cernitur, Plaut. Cas. 3, 1, 2; id. Bacch. 3, 2, 15: [[nisi]] mihi credis, spece, id. Truc. 5, 8.
}}