View source for ἄνωγα

{{LSJ1
|Full diacritics=ἄνωγα
|Medium diacritics=ἄνωγα
|Low diacritics=άνωγα
|Capitals=ΑΝΩΓΑ
|Transliteration A=ánōga
|Transliteration B=anōga
|Transliteration C=anoga
|Beta Code=a)/nwga
|Definition=old Ep. pf. with pres. sense: <b class="b3">ἄνωγα, -ας, -ε</b>, without augm., Il. and Trag., [[Herodotus|Hdt.]]3.81; 1pl. ἄνωγμεν ''h.Ap.''528: imper. ἄνώγε [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''119, more freq. ἄνωχθι Il.23.158, A.''Ch.''772, [[Euripides|E.]]''[[Alcestis|Alc.]]''1044; 3sg. ἀνωγέτω Od.2.195, ἀνώχθω Il.11.189; 2pl. ἀνώγετε Od.23.132, ἄνωχθε 22.437, E.''Rh.''987; subj. ἀνώγῃ Il.7.74, [[Herodotus|Hdt.]]7.104, ἀνώγωμεν Herod.3.31; inf. ἀνωγέμεν Il.13.56; part. ἀνώγουσα Herod.7.101: plpf. withimpf. sense, 3sg. ἠνώγει Il.6.170, [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''1598; withoutaugm. ἀνώγει Od.2.385; Ion. [[ἠνώγεα]] ib.9.44, 17.55:—but [[ἀνώγει]] in Il.6.439, 19.102, Od.5.139,357, Hes. ''Th.''549, [[Herodotus|Hdt.]]7.104 is pres, in sense, and must be referred to pres. ἀνώγω (unless corrected to [[ἄνωγεν]]); also 2dual ἀνώγετον Il.4.287, and (later) 2sg. ἀνώγεις Q.S.13.238:—from this pres. are formed impf. ἤνωγον Il.9.578, Od.14.237, or ἄνωγον Il.5.805, Od.3.35, etc.; ἤνωγες Maiist.17; ἤνωγε ''h.Cer.''297, Hes.''Op.''68; 3pl. ἄνωγον ''Inscr.Cypr.''135 H.: fut. ἀνώξω Od.16.404: aor. ἤνωξα Hes.''Sc.''479; subj. [[ἀνώξομεν]], Ep. for -ωμεν, Il.15.295; inf. ἀνῶξαι Od.10.531. Il.7.394, the impf. [[ἠνώγεον]] implies pres. [[ἀνωγέω]]:—Pass., ἄνωκται· κελεύεται, [[Hesychius Lexicographus|Hsch.]]:—poet. and Ion. Verb, also in Cypr., ''Inscr.Cypr.'' [[l.c.]], [[command]], [[order]], especially of kings and masters, Il.5.899, etc.; also of equals and inferiors, [[advise]], [[urge]], 16.8, Od.2.195, etc.: constr. c. acc. pers. et inf., <b class="b3">σιωπᾶν λαὸν ἀνώγει</b> [[bade]] the people keep silence, Il.2.280, cf. 4.287, etc.; πατὴρ ἄνωγέ σ'.. αὐδᾶν [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]''947, cf. 1037, etc.; πράσσειν ἄνωγας οὖν με.. τάδε; S.''Tr.'' 1247; <b class="b3">σιγᾶν ἄνωγα</b> (''[[sc.]] '' σε) Id.''El.''1458: in Hom. also c. dat. pers., Od.10.531, 20.139 sq., cf. A.R.1.693: c. acc. pers. only, <b class="b3">θυμὸς ἄνωγέ με</b> my spirit [[bids]], [[prompts]] me, freq. in Hom.: abs., ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει Il.15.43; κέλομαι καὶ ἄνωγα Od.3.317.
}}
{{DGE
|dgtxt=<b class="num">• Morfología:</b> [perf. ind. 2.<sup>a</sup> sg. ἀνώγεις Q.S.13.238, 3.<sup>a</sup> ἀνώγει <i>Il</i>.6.439, 19.102, <i>Od</i>.5.139, 357, Hes.<i>Th</i>.549, Hdt.7.104, ἄνωγεν <i>Il</i>.6.444, 1.<sup>a</sup> plu. ἄνωγμεν <i>h.Ap</i>.328, du. ἀνώγετον <i>Il</i>.4.287, imperat. ἄνωγε E.<i>Or</i>.119, más frec. [[ἄνωχθι]] <i>Il</i>.23.158, A.<i>Ch</i>.772, E.<i>Alc</i>.1044, ἀνωγέτω <i>Od</i>.2.195, ἀνώγετε <i>Od</i>.23.132, [[ἀνώχθω]] <i>Il</i>.11.189, [[ἄνωχθε]] <i>Od</i>.22.437, E.<i>Rh</i>.987, subj. ἀνώγῃ <i>Il</i>.9.101, Hdt.7.104, ἀνώγωμεν Herod.3.31, inf. ἀνωγέμεν <i>Il</i>.13.56, part. ἀνώγων Lyc.572, ἀνώγουσα Herod.7.101, plusperf. 1.<sup>a</sup> sg. ἤνωγον <i>Il</i>.9.578, <i>Od</i>.14.237, ἄνωγον <i>Il</i>.5.805, ἠνώγειν <i>Il</i>.6.170, S.<i>OC</i> 1598, ἠνώγεα <i>Od</i>.9.44, 17.55, 2.<sup>a</sup> sg. ἤνωγες Maiist.17, 3.<sup>a</sup> sg. ἤνωγε <i>h.Cer</i>.297, Hes.<i>Op</i>.68, ἠνώγει <i>Il</i>.6.170, 3.<sup>a</sup> plu. ἄνωγον <i>Od</i>.3.35, <i>IChS</i> 217.2 (Idalion V a.C.), ἠνώγεον <i>Il</i>.7.394, 2.<sup>a</sup> du. ἀνώγετον <i>Il</i>.4.287; fut. [[ἀνώξω]] <i>Od</i>.16.404; aor. ind. ἤνωξα Hes.<i>Sc</i>.479, inf. ἀνῶξαι <i>Od</i>.10.531; v. med. pres. ind. ἄνωκται Hsch.]<br />[[ordenar]], [[exhortar]], [[impulsar]] c. ac. e inf. Παιήον' ἀνώγειν ἰήσασθαι <i>Il</i>.5.899, λαοὺς δ' Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν <i>Il</i>.1.313, δαίνυσθαί μιν ἄνωγον <i>Il</i>.5.805, σιωπᾶν λαὸν ἀνώγει <i>Il</i>.2.280, λαὸν ἀνώγετον ... μάχεσθαι <i>Il</i>.4.287, ἐς μὲν Μενέλαον ... [[ἄνωγα]] ἐλθεῖν <i>Od</i>.3.317, μητέρ' ἑὴν ... ἀνωγέτω ἀπονέεσθαι <i>Od</i>.2.195, μ' ἀνώγει θωρήσσεσθαι <i>Od</i>.12.227, ἅ σε φράζεσθαι [[ἄνωγα]] Hes.<i>Op</i>.367, 403, cf. Parm.B 6.2, A.R.1.693, ἄνωγε [[γάρ]] σε ἐρευνᾶν A.<i>Pr</i>.1037, πράσσειν ἄνωγας ... με ... τάδε; S.<i>Tr</i>.1247, πρευμενῆ δ' ἄνωγέ νιν ... γνώμην ἔχειν E.<i>Or</i>.119<br /><b class="num">•</b>c. dat. e inf. ἑτάροισιν ἐποτρῦναι καὶ ἀνῶξαι <i>Od</i>.10.531, ἄνωγεν ὑποστορέσαι δμῳῇσιν <i>Od</i>.20.139<br /><b class="num">•</b>c. inf. ἀνελέσθαι ἀνώγει <i>Il</i>.16.8, πιέειν ὅτε θυμὸς ἀνώγοι <i>Il</i>.4.263, σιγᾶν [[ἄνωγα]] S.<i>El</i>.1458, μίμνειν ἀνώγων Lyc.572<br /><b class="num">•</b>c. doble ac. τά με θυμὸς ... ἀνώγει <i>Il</i>.19.102<br /><b class="num">•</b>sólo c. ac. de pers. αὐτὸν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει <i>Il</i>.15.43, τῶν δ' ἄλλων ὅντινα κραδίη καὶ θυμὸς ἀνώγει <i>Od</i>.15.395.<br /><b class="num">• Etimología:</b> Comp. de [[ἀνά]] y *<i>ōg</i>-, forma c. vocalismo /o/ de la raiz *<i>eH1g</i>- ‘[[decir]]’. Debe su timbre /o/ a la analogía de otros perf., cf. ai. <i>āha</i>. Las formas c. *<i>ēg</i> proceden foneticamente del grado pleno de *<i>eH1g</i>-, cf. gr. [[ἦ]] < *<i>ēgt</i>. Del grado ø *<i>H1g</i>- tenemos lat. <i>[[aio]]</i>, arm. <i>asem</i>.
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0267.png Seite 267]] altes poet. perf. mit Präsens-Bdtg; bei Hom. finden sich folgende hierher gehörige Formen: [[ἄνωγα]] Od. 1. 269, ἄνωγας Iliad. 14, 262, ἄνωγεν 6, 444, plusqpft. [[ἠνώγεα]] Od. 9, 44. 10, 263. 17, 55 ([[varia lectio|v.l.]] ἤνωγσν), 3. pers. ἠνώγειν Od. 12, 160 Iliad. 7, 394, ἠνώγει 7, 386, ἀνώγει 2, 280 Od. 12, 158; daneben wie von [[ἀνώγω]] praes. ἀνώγει Iliad. 6, 439, ἀνώγετον 4, 287, impft. 3. plur. ἤνωγον 9, 578, 1. sing. ἄνωγον 5, 805, ἄνωγεν 1, 313, 3. plur. ἄνωγον Od. 3, 35; conj. ἀνώγῃ Iliad. 15, 148, optat. ἀνώγοιμι 19, 206, ἀνώγοι 4, 263, ἀνώγοιτε Od. 11, 356, imperat. [[ἄνωχθι]] Iliad. 11, 204, ἀνώχθω 11, 189, ἄνωχθε Od. 22, 437, ἀνωγέτω Od. 2, 195, ἀνώγετε 23, 132, infin. ἀνωγέμεν Iliad. 13, 56; fut. [[ἀνώξω]] Od. 16, 404, fut. oder conj. aor. ἀνώξομεν Iliad. 15, 295, inf. aor. ἀνῶξαι Od. 10, 531; 1 plur. pft. ἄνωγμεν Hom. h. Apoll. 528, imperat. ἄνωγε Eur. Or. 119, impft. ἤνωγε Hom. h. Cer. 298 Hes. O. 68, aor. ἤνωξε Hes. Sc. 479. Die Bedtg ist: ich befehle, treibe an; sowohl von Königen u. Gebietern, als auch von Freunden u. Untergeordneten, Einen auffordern etwas zu thun; häufig θυμὸς ἄνωγέ με, mein Gemüth treibt mich an, ich habe Lust etwas zu thun. Oft vrbdn mit [[ἐποτρύνω]] u. [[κέλομαι]]. Die gewöhnliche Constr. ist der accus. c. inf.; der dat. der Person findet sich Od. 10, 531. 20, 139 Ap. Rh. 1, 693. 4, 100. Die Tragg. haben stets den acc., Aesch. Prom. 949 u. öfter; Soph. Trach. 1243. In Att. Prosa kommt das Wort nicht vor; Her. 7, 104 ποιεῦσι γῶν τὰ ἂν [[ἐκεῖνος]] ἀνώγη· ανώγει δὲ τὠυτὸ [[αἰεί]]; 3, 81 ἐς τὸ [[πλῆθος]] ἄνωγε φέρειν τὸ [[κράτος]]. Die Ableitung ist dunkel, man hat an ἄνω, [[ἀνάσσω]], [[ἄγχω]] gedacht; wahrscheinl. compos.
}}
{{bailly
|btext=v. [[ἀνώγω]].
}}
{{elru
|elrutext='''ἄνωγα:''' pf. praes. к [[ἀνώγω]].
}}
{{ls
|lstext='''ἄνωγα''': παλαιὸς Ἐπ. πρκμ. μετὰ σημασ. ἐνεστ., ἔχων [[σφόδρα]] ἀνωμάλους σχηματισμούς: [[ἄνωγα]], ας, ε, [[ἄνευ]] αὐξήσ., Ἰλ. καὶ Τραγ., Ἡρόδ. 3. 81· α΄ πληθ. ἄνωγμεν Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλ. 528· προστ. ἄνωγε Εὐρ. Ὀρ. 119, ἀλλὰ [[πλεονάκις]] [[ἄνωχθι]] Ἰλ. Ψ. 158, Αἰσχύλ. Χο. 772, Εὐρ.· γ΄ ἑν. ἀνωγέτω Ὀδ. Β. 195, ἀνώχθω Ἰλ. Λ. 189· β΄ πληθ. ἀνώγετε Ὀδ. Ψ. 132, ἄνωχθε Χ. 437, Εὐρ. Ρῆσ. 987· ὑποτακτ. ἀνώγῃ Ὅμ., Ἡρόδ. 7. 104· ἀπαρ. ἀνωγέμεν Ἰλ. Ν. 56: - ὑπερσυντ. μετὰ σημασ. παρατ., γ΄ ἑν. ἠνώγει Ζ. 170, Σοφ.· καὶ [[ἄνευ]] αὐξήσ. ἀνώγει Ἰλ. Σ. 176· Ἰων. [[ἠνώγεα]] Ὀδ. Ι. 44, Ρ. 55: ἀλλ’ ὁ [[τύπος]] ἀνώγει ἐν Ἰλ. Ζ. 439, Η. 74, Τ. 102, Ὀδ. Ε. 139, 357, Ἡσ. Θ. 549, Ἡρόδ. 7. 104 [[εἶναι]] κατ’ ἀνάγκην ἐνεστὼς κατὰ σημασίαν, καὶ διὰ τοῦτο πρέπει νὰ ἀναχθῇ εἰς ἐνεστῶτα [[ἀνώγω]] (ἂν καὶ ἐν ἅπασι τούτοις τοῖς χωρίοις ἠδύνατο νὰ ἀναγνωσθῇ ἄνωγεν)· ἔχομεν [[ὡσαύτως]] β΄ δυϊκὸν ἀνώγετον Ἰλ. Δ. 287, καὶ (μεταγ.) β΄ ἑν. ἀνώγεις Κόϊντ. Σμ. 13. 238: - Ἐκ τούτου [[πάλιν]] τοῦ ἐνεστῶτος σχηματίζονται ὁ παρατ. ἤνωγον Ἰλ. Ι. 578, Ὀδ. Ξ. 239, ἢ ἄνωγον Ἰλ. Ε. 805, Ὀδ. Γ. 35, κτλ.· ἤνωγε Ὕμν. εἰς Δήμ. 298, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 68: μέλλ. [[ἀνώξω]] Ὀδ. Π. 404· ἀόρ. ἤνωξα Ἡσ. Ἀσπ. 479, ἀπαρ. ἀνῶξαι Ὀδ. Κ. 531· ἀόρ. ὑποτ. ἀνώξομεν, Ἐπ. ἀντὶ -ωμεν, Ἰλ. Ο. 295: - Ἐν Ἰλ. Η. 394, ὁ παρατ. ἠνώγεον ὑποτίθησιν ἕτερον ἐνεστῶτα ἀνωγέω, ἐκτὸς ἂν (μετὰ τοῦ Spitzn.) ἀναγνώσωμεν ἠνώγειν. Ποιητ. [[ῥῆμα]] (ἀπαντῶν δὶς παρ’ Ἡροδ.), [[κελεύω]], παραγγέλω, διατάττω, Λατ. jubeo, ἰδίως ἐπὶ βασιλέων καὶ δεσποτῶν, Ἰλ. Ε. 899, κτλ.· ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] καὶ ἐπὶ ἴσων καὶ κατωτέρων, [[συμβουλεύω]], παρακινῶ, [[προτρέπω]], Π. 8, Ὀδ. Β. 195, κτλ.: - Ἡ [[πλήρης]] [[σύνταξις]] [[εἶναι]] μετὰ αἰτ. προσ. καὶ ἀπαρ., σιωπᾶν λαὸν ἀνώγει, ἐκέλευσε τὸν λαὸν νὰ σιωπήσῃ, Ἰλ. Β. 280, πρβλ. Δ. 287, κτλ.· [[πατήρ]] σ’ ἄνωγε… αὐδᾶν Αἰσχύλ. Πρ. 947, πρβλ. 1037, κτλ.· πράσσειν ἄνωγας οὖν με τάδε; Σοφ. Τρ. 1247· σιγᾶν [[ἄνωγα]] (ἐνν. σε) ὁ αὐτ. Ἠλ. 1458: - παρ’ Ὁμ. [[ὡσαύτως]] μετά δοτ. προσ., Ὀδ. Κ. 531, Υ. 139, κἐξ., πρβλ. Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 693: - μετ’ αἰτ. προσ. μόνον, αὐτὸν [[θυμός]]… ἀνώγει, ἡ ψυχὴ του τὸν παρακινεῖ, τὸν προτρέπει, τὸν ἀναγκάζει., Ἰλ. Ο. 43· [[κέλομαι]] καὶ [[ἄνωγα]] Ὀδ. Γ. 317, κτλ.
}}
{{Autenrieth
|auten=perf. w. pres. [[meaning]], imp. [[ἄνωχθι]], -ώχθω and -ωγείτω, -ωχθε and -ώχετε, inf. -ωγέμεν, plup. [[ἠνώγεα]], [[ἠνώγει]] and -ειν, [[ἀνώγει]] ([[also]] forms [[that]] [[may]] be referred to [[ἀνώγω]] as pres. and ipf.), [[ἀνώγει]], -ετον, subj. ἀνώγῃ, opt. ἀνώγοιμι, ipf. ἤνωγον, [[ἄνωγον]], fut. [[ἀνώξω]], aor. [[ἤνωξα]]: [[bid]], [[command]]; foll. by acc. and inf., [[ἄνωχθι]] δέ μιν γαμέεσθαι, Od. 2.113; [[very]] [[seldom]] w. dat. of [[person]], δέμνἰ ἄνωγεν ὑποστορέσαι δμωῇσιν, Od. 20.139; freq. joined [[with]] ἐπο- τρύνω, [[κέλομαι]], and esp. w. [[θῦμός]], ([[two]] accusatives) τά με θῦμὸς [[ἀνώγει]], Il. 19.102.
}}
{{grml
|mltxt=[[ἄνωγα]] (πρκμ. επικ. με [[σημασία]] ενεστ.) (Α)<br /><b>1.</b> (για βασιλείς και άρχοντες) [[παραγγέλλω]], [[διατάσσω]]<br /><b>2.</b> ([[μεταξύ]] ίσων και για κατώτερους) [[συμβουλεύω]], [[παρακινώ]], [[προτρέπω]]<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «αὐτὸν θυμὸς ἀνώγει» — η [[ψυχή]] του τον προτρέπει, τον αναγκάζει ([[Όμηρος]]).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>αν</i>(<i>α</i>)- <span style="color: red;">+</span> (θ. πρκμ.) <i>ωγ</i> - <span style="color: red;"><</span> <i>ō</i><i>g</i> -, <i>που</i> συνδέεται με το <i>ἦ</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>ἦκ</i> -<i>τ</i> <span style="color: red;"><</span> <i>ē</i><i>g</i>-<i>t</i>) «έλεγε», το γ' εν. πρόσ. παρατατικού του <i>ημί</i>. Πρβλ. [[επίσης]] λατ. <i>ai</i><i>ō</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>ăĝ</i> -<i>i</i><i>ō</i>) «[[λέγω]], [[ισχυρίζομαι]], [[απαντώ]] καταφατικά» και <i>ădăgio</i> «[[παροιμία]]», αρμ., <i>ar</i>-<i>ac</i> «[[παροιμία]]» και ενεστ. <i>asem</i> «[[λέγω]]» [[αντί]] <i>acem</i>, με υστερογενές -<i>s</i>- από IE. -<i>k</i> -].
}}
{{lsm
|lsmtext='''ἄνωγα:''' παρακ. με ενεστ. [[σημασία]], αʹ πληθ. [[ἄνωγμεν]]· προστ. <i>ἄνωγε</i> ή [[ἄνωχθι]], γʹ ενικ. <i>ἀνωγέτω</i> ή [[ἀνώχθω]]· βʹ πληθ. <i>ἀνώγετε</i> ή [[ἄνωχθε]]· γʹ ενικ. υποτ. <i>ἀνώγῃ</i>· απαρ. [[ἀνωγέμεν]]· υπερσ. με σημ. παρατ. <i>ἠνώγειν</i> και [[χωρίς]] αύξ. <i>ἀνώγειν</i>, Ιων. [[ἠνώγεα]]· [[αλλά]] στον Όμηρ. παρουσιάζεται στα περισσότερα [[σημεία]] ο [[τύπος]] [[ἀνώγει]], από το [[ἀνώγω]], από το οποίο προήλθε επίσης ο βʹ [[δυϊκός]] <i>ἀνώγετον</i>, παρατ. <i>ἤνωγον</i> ή [[ἄνωγον]], μέλ. [[ἀνώξω]], αόρ. αʹ [[ἤνωξα]], υποτ. <i>ἀνώζομεν</i>, Επικ. αντί <i>-ωμεν</i>· [[τέλος]] ο παρατ. <i>ἠνώγεον</i> υποδηλώνει άλλον ενεστ. <i>ἀνωγέω</i>· [[προστάζω]], [[διατάζω]], επίσης [[συμβουλεύω]], [[επιθυμώ]], ωθώ, [[παροτρύνω]]· με αιτ. προσ. και απαρ., σιωπᾶν λαὸν [[ἀνώγει]], πρόσταξε το λαό να σωπάσει, σε Ομήρ. Ιλ.· επίσης με δοτ. προσ., σε Ομήρ. Οδ.· με αιτ. προσ. [[χωρίς]] απαρ., <i>θυμὸς ἄνωγέ με</i>, η [[ψυχή]] μου με παρακινεί, σε Όμηρ. (αμφίβ. προέλ.).
}}
{{etym
|etymtx=Grammatical information: v.<br />Meaning: [[command]], [[order]] (Il.),<br />Other forms: perf. with present meaning, ppf. [[ἠνώγεα]]; sec. pres. [[ἀνώγω]], aor. <b class="b3">-ξα</b> (Schwyzer 767d: [[α]]).<br />Dialectal forms: Achaean, s. Ruijgh Élém. ach. 128ff.<br />Origin: IE [Indo-European] [290] <b class="b2">*h₁eǵ-</b> [[say]], <b class="b2">*h₂eǵ-</b>?<br />Etymology: From <b class="b3">ἄν-ωγα</b> [[proclaim loudly]] (< <b class="b2">*-h₁e-h₁og</b>-́) ablauting with [[ἦ]] [[he said]] ( <b class="b2">*h₁e-h₁eǵ-t</b>). Further Lat. [[aio]] (< <b class="b2">*aǵ-i̯ō</b>, prob. from <b class="b2">*h₁ǵ-</b>, but the development remains difficult; Schrijver Larr. Lat. index), [[adagio]] [[proverbium]]; Arm. [[ar-ac]] [[proverbium]], pres. [[asem]] [[say]] ([[s]] < <b class="b2">ḱ</b>); Arm. [[a-]] < [[h₁-]] before cons. would be regular. Cf. [[ἠμί]]. Hackstein, Unters. 332-4, assumes [[h₂-]] because of Toch. B <b class="b2">akṣäṃ</b> (but connection with [[ἄζω]] is improbable).
}}
{{mdlsj
|mdlsjtxt=[deriv. uncertain].] [The verb [[ἄνωγα]] is a [[perfect]] [[form]] with [[present]] [[sense]]. The pluperfect is used with [[imperfect]] [[sense]].]<br />to [[command]], [[order]], also to [[advise]], [[desire]], [[urge]]:— c. acc. pers. et inf., σιωπᾶν λαὸν [[ἀνώγει]] bade the [[people]] [[keep]] [[silence]], Il.; also c. dat. pers., Od.; c. acc. pers., without inf., θυμὸς ἄνωγέ με my [[spirit]] bids me, Hom.
}}
{{FriskDe
|ftr='''ἄνωγα''': {ánōga}<br />'''Forms''': Perf. mit Präsensbed.sekundäres Präsens [[ἀνώγω]] (vgl. Schwyzer 767d: α).<br />'''Grammar''': v.<br />'''Meaning''': [[befehlen]] (ep. ion. poet.),<br />'''Derivative''': Ableitung [[ἀνωγή]] [[Befehl]] (A. R., Argos).<br />'''Etymology''': Aus [[ἄνωγα]] [[laut aussagen]], mit ἦ [[er sprach]] (aus *''ēĝ''-''t'') ablautend; eine dritte Ablautform im Lateinischen und Armenischen: lat. ''aio'' (aus *''ăĝ''-''i̯ō''), ''adagio'' [[proverbium]]; arm. ''aṙ''-''ac'' [[proverbium]], Präs. ''asem'' [[sagen]] (mit sekundärem ''s'' aus idg. ''ḱ''). Vgl. [[ἠμί]]. Einzelheiten bei WP. 1, 114, Pok. 290f., W.-Hofmann s. ''aio''.<br />'''Page''' 1,115
}}