View source for Ἱππῆς

{{wkpen
|wketx=[[The Knights]] (Ancient Greek: [[Ἱππεῖς]] Hippeîs; Attic: [[Ἱππῆς]]) was the fourth play written by Aristophanes, who is considered the master of an ancient form of drama known as Old Comedy. The play is a satire on the social and political life of classical Athens during the Peloponnesian War and in this respect it is typical of all the dramatist's early plays. It is unique however in the relatively small number of its characters and this was due to its vitriolic preoccupation with one man, the pro-war populist Cleon. Cleon had prosecuted Aristophanes for slandering the polis with an earlier play, The Babylonians (426 BC), for which the young dramatist had promised revenge in The Acharnians (425 BC), and it was in The Knights (424 BC) that his revenge was exacted. The Knights won first prize at the Lenaia festival when it was produced in 424 BC.
}}
{{wkpel
|wkeltx=Οι Ιππής είναι κωμωδία του Αριστοφάνη που διδάχτηκε το 424 π.Χ. στα Λήναια κερδίζοντας το πρώτο βραβείο. Το όνομά της προέρχεται από το χορό του έργου. Ήταν η πρώτη κωμωδία που ανέβηκε με το όνομα του Αριστοφάνη.

Ο Αριστοφάνης άρχισε να συγγράφει τους Ιππής για να στηλιτεύσει έναν πολιτικό της εποχής, τον δηµαγωγό Κλέωνα, ο οποίος ήταν προσωπικός εχθρός του. Βρισκόμαστε στον έβδοµο χρόνο του Πελοποννησιακού Πολέµου και ο Κλέωνας, ο οποίος είναι υπερασπιστής της συνέχισης του πολέμου, έχει ψηφιστεί στρατηγός των Αθηναίων. Στο έργο, ο Κλέωνας είναι ο Παφλαγόνας. Οι αντιπαλοί του προσπαθούν να τον αντικαταστήσουν με ένα αλλαντοπώλη τον οποίο και εκπαιδεύουν στη δημαγωγία ώστε να πείσει΄ τους Αθηναίους για ειρήνη. Το σκεπτικό τους είναι ότι για να χτυπήσεις έναν φαύλο πολιτικό πρέπει να εφεύρεις έναν φαυλότερο, μια πρωτότυπη αν και ιδιαίτερα απαισιόδοξη άποψη. Ο πρώην αλλαντοπώλης τελικά αποδεικνύεται χαρισματικός δημαγωγός και υπερισχύει του Παφλαγόνα.

Ο Αριστοφάνης με την κωμωδία αυτή πραγματεύεται τη φαυλότητα αυτών που ασκούν την εξουσία και πως αυτή οδηγεί μια χώρα— στην προκειμένη περίπτωση την Αθήνα του Πελοποννησιακού Πολέμου—στην καταστροφή. Οι καταστάσεις στις οποίες το έργο αναφέρεται έχουν διαχρονικό χαρακτήρα. Στο πρόσωπο του Κλέωνα µπορούµε να δούµε τον κάθε πολιτικό ηγέτη μιας χώρας ο οποίος ασκώντας ανεύθυνη διοίκηση την οδηγεί στην καταστροφή.
}}
{{wkpde
|wkdetx=Die Ritter, griechisch Hippeis, ist eine Komödie des griechischen Dichters Aristophanes. Sie wurde 424 v. Chr. bei den Lenäen aufgeführt und mit dem ersten Preis honoriert. Während Aristophanes seine drei ersten Werken anonym veröffentlichte und von Kallistratos spielen ließ, führte er dieses Stück selbst auf.
}}
{{wkpfr
|wkfrtx=Les Cavaliers (en grec ancien : Ἱππεῖς / Hippeîs), anciennement éditée sous le titre Les Chevaliers, est une comédie grecque d'Aristophane, représentant majeur de la comédie classique, du ve siècle av. J.-C. Composée vers 424 av. J.-C., il s'agit de la quatrième pièce écrite par Aristophane.

Caractéristique de la comédie grecque antique, la pièce est une satire de la vie politique et sociale de l'Athènes classique, notamment pendant la période de la Guerre du Péloponnèse. À la différence des autres pièces de l'auteur, elle ne comporte que peu de personnages : le récit des Cavaliers a pour figure centrale un personnage que les commentateurs identifient à Cléon, homme politique athénien et démagogue pro-guerre en conflit ouvert avec Aristophane. À l'occasion de la création d'une autre pièce d'Aristophane, Les Babyloniens (-426), Cléon l'avait poursuivi pour calomnie envers la cité. Aristophane lui avait promis qu'il se vengerait, notamment dans la pièce Les Acharniens (-425). Ce fut chose faite avec Les Cavaliers. La pièce obtient le premier prix du concours des Lénéennes en 424 av. J.-C., l'année de sa première création.
}}
{{wkpes
|wkestx=Los caballeros (en griego antiguo Ἱππεῖς Hippeîs) es una obra satírica de Aristófanes escrita en el 424 a. C. consistente en una desenfrenada crítica a Cleón, uno de los hombres más poderosos de la antigua Atenas.

Cleón había acusado una vez a Aristófanes de «avergonzar a la ciudad delante de extranjeros» como respuesta a la representación de una de sus comedias (su obra perdida Los babilonios) en las Dionisias, a las que asistían extranjeros. Aristófanes nunca le perdonó, y escribió Los caballeros como respuesta.

La premisa básica de la obra es que hay un hombre llamado Demos (en griego ‘ciudadanía’) que no es muy listo. Sus esclavos, Nicias y Demóstenes (dos de los generales atenienses más importantes de la Guerra del Peloponeso), están enfadados por la forma en la que el camarero de Demos, el paflagonio (es decir, Cleón), ha estado tratando a Demos y a los otros esclavos. Descubren que la forma de apartar al paflagonio del poder es reemplazarlo por un vendedor de morcillas.

Los dos esclavos encuentran al vendedor y le explican su plan, mostrándose este más que dispuesto a ayudarles.

La obra degenera entonces en el vendedor de morcillas amenazando con hacer todas las cosas terribles que el paflagonio hizo a Demos, y más. Ambos intercambian insultos, e intentan superarse uno al otro en idiotez y grosería. Al final, Demos decide que tomará al vendedor de morcillas como nuevo camarero.

El vendedor de morcillas resulta no ser un tirano cruel, habiendo dicho tales cosas sólo para ser elegido, trayéndole a Demos una Tregua (personificada como una hermosa doncella). El castigo del paflagonio es tomar el antiguo trabajo del vendedor de morcillas, «debe vender morcillas de carne de burro y perro: perpetuamente ebrio, intercambiará obscenidades con prostitutas y no beberá más que al agua sucia de los baños.»

Además de la crítica a Cleón, esta obra es notable por su poco favorecedor retrato del pueblo como tonto, fácil de engañar e inconstante. Al final, sin embargo, muestra una conclusión iluminadora, de Demos siendo devuelto a como era en su juventud, lo que representa la vuelta de Atenas a su edad dorada a pesar de toda la corrupción e intriga en el Ática durante la Guerra del Peloponeso.
}}
{{trml
|trtx=ar: الفرسان; bg: Конниците; ca: Els cavallers; de: Die Ritter; el: Ιππής; en: The Knights; es: Los caballeros; fi: Ritarit; fr: Les Cavaliers; he: הפרשים; is: Riddararnir; it: I cavalieri; ja: 騎士; la: Equites; nl: Ridders; pl: Rycerze; pt: Os Cavaleiros; ru: Всадники; sh: Vitezovi; sv: Riddarna; uk: Вершники
}}