ἀπήμαντος: Difference between revisions
Λύπης ἰατρός ἐστιν ἀνθρώποις λόγος – For men reason is a healer of grief – Für Menschen ist der Trauer Arzt allein das Wort – Maeroris unica medicina oratio.
(SL_1) |
(5) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=<b>ᾰπήμαντος</b> <br /> <b>1</b> [[free]] [[from]] [[pain]] ἀπήμαντον [[ἄγων]] βίοτον (O. 8.87) | |sltr=<b>ᾰπήμαντος</b> <br /> <b>1</b> [[free]] [[from]] [[pain]] ἀπήμαντον [[ἄγων]] βίοτον (O. 8.87) | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἀπήμαντος]] κ. [[ἀπήματος]], -ον (AM)<br />αυτός που δεν έχει πάθει [[καμιά]] [[συμφορά]] ή [[ζημιά]]<br /><b>αρχ.</b><br />αυτός που δεν προξενεί κανένα [[κακό]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>α</i>- <b>στερ.</b> <span style="color: red;">+</span> [[πημαίνω]] <span style="color: red;"><</span> [[πήμα]] «[[συμφορά]], [[δυστυχία]]»]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:25, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A unharmed, unhurt, Od.19.282, cf. Hes.Th.955; ἀ. βίοτος a life free from misery, Pi.O.8.87; ἔστω δ' ἀπήμαντον be misery far away, A.Ag.378 (lyr.). II Act., unharming, σθένος Id.Supp. 576(lyr.); of snakes, Nic.Th.492. Adv. -τως Tz.ad Lyc.886.
German (Pape)
[Seite 290] unversehrt, unbeschädigt, Od. 19, 282; βίοτος Pind. Ol. 8, 87; σθένος Aesch. Suppl. 571; vgl. Ag. 368.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπήμαντος: -ον, ὁ μὴ παθὼν βλάβην ἢ κακόν τι, πέμπειν τέ μιν.. αὐτοὶ οἴκαδ’ ἀπήμαντον Ὀδ. Τ. 282· ἀπήμαντος βίοτος, βίος ἄνευ παθημάτων, «ζωὴ χωρὶς βάσανα» Πινδ. Ο. 8 ἐν τέλ.: ― ἔστω δ’ ἀπήμαντον, ἔστω ἄνευ πημάτων ἄνευ παθημάτων, Αἰσχ. Ἀγ. 378. ΙΙ. ἐνεργ. ὁ μὴ προξενῶν βλάβην, σθένος ὁ αὐτ. Ἱκ. 576· ἐπὶ προσώπων, Νικ. Θ. 492. ― Ἐπίρρ. -τως Τζέτζ. σχόλ. εἰς Λυκόφρ. 886.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 sain et sauf;
2 inoffensif.
Étymologie: ἀ, πημαίνω.
English (Autenrieth)
(πημαίνω): unharmed, Od. 19.282†.
English (Slater)
ᾰπήμαντος
1 free from pain ἀπήμαντον ἄγων βίοτον (O. 8.87)
Greek Monolingual
ἀπήμαντος κ. ἀπήματος, -ον (AM)
αυτός που δεν έχει πάθει καμιά συμφορά ή ζημιά
αρχ.
αυτός που δεν προξενεί κανένα κακό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + πημαίνω < πήμα «συμφορά, δυστυχία»].
