3,273,066
edits
(5) |
(2b) |
||
Line 33: | Line 33: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''καθαιρέω:''' Ιων. κατ-· μέλ. <i>-ήσω</i>, μέλ. βʹ [[καθελῶ]], αόρ. βʹ [[καθεῖλον]], απαρ. [[καθελεῖν]] — Παθ., αόρ. αʹ <i>καθῃρέθην</i>, παρακ. <i>-ῄρημαι</i>·<br /><b class="num">I. 1.</b> [[κατεβάζω]], καθείλομεν [[ἱστία]], χαμηλώσαμε τα πανιά, σε Ομήρ. Οδ.· κ. [[ἄχθος]], [[κατεβάζω]], [[διώχνω]] [[βάρος]], φορτίο, δηλ. από τους ώμους κάποιου, σε Αριστοφ. — Μέσ., <i>καταιρεῖσθαι τὰ τόξα</i>, [[αχρηστεύω]] το [[τόξο]] κάποιου, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">2.</b> [[κατεβάζω]] ή [[κλείνω]] τα μάτια νεκρού, σε Όμηρ.<br /><b class="num">3.</b> λέγεται για μάγους, [[κατεβάζω]] απ' τον ουρανό, Λατ. [[caelo]] deducere, <i>σελήνην</i>, σε Αριστοφ., Πλάτ.<br /><b class="num">4.</b> κατά με [[πέδον]] γᾶς ἕλοι (σε [[τμήση]]), [[μακάρι]] να ανοίξει η γη και να με καταπιεί, σε Ευρ.<br /><b class="num">II. 1.</b> [[καταλύω]] με τη [[βία]], [[καταστρέφω]], σε Ομήρ. Οδ., Τραγ.· [[απλώς]], [[σκοτώνω]], [[σφαγιάζω]], σε Ευρ.<br /><b class="num">2.</b> με ηπιότερη [[σημασία]], [[ελαττώνω]], [[μειώνω]], σε Ηρόδ., Δημ. κ.λπ.· [[καταλύω]], [[εκθρονίζω]], σε Ηρόδ.· <i>κ. τὸ λῃστικόν</i>, [[εξαλείφω]], [[εξαφανίζω]] ολοκληρωτικά, σε Θουκ.<br /><b class="num">3.</b> [[κατεδαφίζω]], [[καταστρέφω]], [[γκρεμίζω]], [[τὰς]] πόλεις, στον ίδ.· [[τῶν]] τειχῶν, [[μέρος]] των τειχών, σε Ξεν.<br /><b class="num">4.</b> [[ακυρώνω]], [[καταργώ]], [[ανατρέπω]], [[ανακαλώ]], τὸ [[ψήφισμα]], σε Θουκ.<br /><b class="num">5.</b> ως Αττ. [[δικανικός]] όρος, [[καταδικάζω]], σε Σοφ.<br /><b class="num">6.</b> εξαθλιώνω, [[αποδυναμώνω]], [[καταβάλλω]], [[αδυνατίζω]] το [[σώμα]], σε Πλούτ.<br /><b class="num">III.</b> [[υπερισχύω]], [[καταλαμβάνω]], [[κυριεύω]], κὰδ δέ μιν [[ὕπνος]] ᾕρει (σε [[τμήση]]), σε Ομήρ. Οδ.· <i>καθ. τινὰ ἐν ἀφροσύνῃ</i>, [[συλλαμβάνω]] κάποιον επ' αυτοφόρω πάνω στην [[εκτέλεση]] μιας τρέλας, ενός παραλογισμού, σε Σοφ.· με γεν. του μέρους, κ. [[τῶν]] [[ὤτων]], πάνω από τα αυτιά, σε Θεόκρ.<br /><b class="num">IV.</b>[[λαμβάνω]] ως [[αμοιβή]] ή [[βραβείο]], ως έπαθλο, <i>καθαιρεῖν ἀγῶνα</i> ή [[ἀγώνισμα]], σε Πλούτ.· μεταφ., [[κατορθώνω]], [[πετυχαίνω]], σε Πίνδ.· ομοίως και σε Μέσ., <i>φόνῳ καθαιρεῖσθ'</i>, <i>οὐ λόγῳ τὰ πράγματα</i>, σε Ευρ.· σε Παθ., σε Ηρόδ.<br /><b class="num">V.</b> σπανιότερα όπως το απλό [[αἱρέω]], [[παίρνω]] και [[μεταφέρω]], [[αρπάζω]], στον ίδ. | |lsmtext='''καθαιρέω:''' Ιων. κατ-· μέλ. <i>-ήσω</i>, μέλ. βʹ [[καθελῶ]], αόρ. βʹ [[καθεῖλον]], απαρ. [[καθελεῖν]] — Παθ., αόρ. αʹ <i>καθῃρέθην</i>, παρακ. <i>-ῄρημαι</i>·<br /><b class="num">I. 1.</b> [[κατεβάζω]], καθείλομεν [[ἱστία]], χαμηλώσαμε τα πανιά, σε Ομήρ. Οδ.· κ. [[ἄχθος]], [[κατεβάζω]], [[διώχνω]] [[βάρος]], φορτίο, δηλ. από τους ώμους κάποιου, σε Αριστοφ. — Μέσ., <i>καταιρεῖσθαι τὰ τόξα</i>, [[αχρηστεύω]] το [[τόξο]] κάποιου, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">2.</b> [[κατεβάζω]] ή [[κλείνω]] τα μάτια νεκρού, σε Όμηρ.<br /><b class="num">3.</b> λέγεται για μάγους, [[κατεβάζω]] απ' τον ουρανό, Λατ. [[caelo]] deducere, <i>σελήνην</i>, σε Αριστοφ., Πλάτ.<br /><b class="num">4.</b> κατά με [[πέδον]] γᾶς ἕλοι (σε [[τμήση]]), [[μακάρι]] να ανοίξει η γη και να με καταπιεί, σε Ευρ.<br /><b class="num">II. 1.</b> [[καταλύω]] με τη [[βία]], [[καταστρέφω]], σε Ομήρ. Οδ., Τραγ.· [[απλώς]], [[σκοτώνω]], [[σφαγιάζω]], σε Ευρ.<br /><b class="num">2.</b> με ηπιότερη [[σημασία]], [[ελαττώνω]], [[μειώνω]], σε Ηρόδ., Δημ. κ.λπ.· [[καταλύω]], [[εκθρονίζω]], σε Ηρόδ.· <i>κ. τὸ λῃστικόν</i>, [[εξαλείφω]], [[εξαφανίζω]] ολοκληρωτικά, σε Θουκ.<br /><b class="num">3.</b> [[κατεδαφίζω]], [[καταστρέφω]], [[γκρεμίζω]], [[τὰς]] πόλεις, στον ίδ.· [[τῶν]] τειχῶν, [[μέρος]] των τειχών, σε Ξεν.<br /><b class="num">4.</b> [[ακυρώνω]], [[καταργώ]], [[ανατρέπω]], [[ανακαλώ]], τὸ [[ψήφισμα]], σε Θουκ.<br /><b class="num">5.</b> ως Αττ. [[δικανικός]] όρος, [[καταδικάζω]], σε Σοφ.<br /><b class="num">6.</b> εξαθλιώνω, [[αποδυναμώνω]], [[καταβάλλω]], [[αδυνατίζω]] το [[σώμα]], σε Πλούτ.<br /><b class="num">III.</b> [[υπερισχύω]], [[καταλαμβάνω]], [[κυριεύω]], κὰδ δέ μιν [[ὕπνος]] ᾕρει (σε [[τμήση]]), σε Ομήρ. Οδ.· <i>καθ. τινὰ ἐν ἀφροσύνῃ</i>, [[συλλαμβάνω]] κάποιον επ' αυτοφόρω πάνω στην [[εκτέλεση]] μιας τρέλας, ενός παραλογισμού, σε Σοφ.· με γεν. του μέρους, κ. [[τῶν]] [[ὤτων]], πάνω από τα αυτιά, σε Θεόκρ.<br /><b class="num">IV.</b>[[λαμβάνω]] ως [[αμοιβή]] ή [[βραβείο]], ως έπαθλο, <i>καθαιρεῖν ἀγῶνα</i> ή [[ἀγώνισμα]], σε Πλούτ.· μεταφ., [[κατορθώνω]], [[πετυχαίνω]], σε Πίνδ.· ομοίως και σε Μέσ., <i>φόνῳ καθαιρεῖσθ'</i>, <i>οὐ λόγῳ τὰ πράγματα</i>, σε Ευρ.· σε Παθ., σε Ηρόδ.<br /><b class="num">V.</b> σπανιότερα όπως το απλό [[αἱρέω]], [[παίρνω]] και [[μεταφέρω]], [[αρπάζω]], στον ίδ. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κᾰθαιρέω:''' ион. [[καταιρέω]] (fut. καθαιρήσω - поздн. [[καθελῶ]], aor. 2 [[καθεῖλον]], inf. [[καθελεῖν]]; aor. 2 pass. [[καθειλόμην]])<br /><b class="num">1)</b> снимать (ζυγὸν ἀπὸ [[πασσαλόφι]] Hom.; τινα ἀπὸ τοῦ ξύλου NT): τὰ τόξα κατελόμενος Her. сняв (схватив) свой лук; снимать (с неба), спускать (на землю) (τὴν σελήνην Arph., Plat., Plut.); снимать, спускать (вниз), сбрасывать долой ([[ἄχθος]] Arph.);<br /><b class="num">2)</b> опускать, убирать, сворачивать (τὰ [[ἱστία]] Hom.; med. τοὺς ἱστούς Polyb.);<br /><b class="num">3)</b> уменьшать, укорачивать (καθαιρουμένη [[γραμμή]] Arst.);<br /><b class="num">4)</b> опускать, закрывать ([[ὄσσε]] θανόντι Hom.);<br /><b class="num">5)</b> низвергать, разрушать, сносить (τείχη Plat.; τὰς πόλεις Thuc.; τὰς ἀποθήκας NT);<br /><b class="num">6)</b> (тж. κ. [[ὑψόθεν]] Plut.) сокрушать (Κῦρον καὶ τὴν Περσέων δύναμιν Her.);<br /><b class="num">7)</b> опрокидывать, побеждать (ἀθλητήν Plat.);<br /><b class="num">8)</b> подавлять, укрощать, смирять (τὴν Εὐρυσθέος ὕβριν Her.; τὴν μεγαλειότητά τινος NT);<br /><b class="num">9)</b> свергать, низлагать (Ἀστυάγεα Her.; δυνάστας ἀπὸ θρόνων NT);<br /><b class="num">10)</b> убивать, умерщвлять (τινα Hom., Soph.; ταῦρον Eur.; τὰ ἔθνη NT);<br /><b class="num">11)</b> истреблять, изгонять (τὸ λῃστικὸν ἐκ τῆς θαλάσσης Thuc.);<br /><b class="num">12)</b> подвергать осуждению, приговаривать к наказанию, осуждать (τινα Eur.): καθαιροῦσα [[ψῆφος]] Lys. обвинительный камешек, т. е. голос (при баллотировке приговора);<br /><b class="num">13)</b> осуждать, обрекать, вынуждать: ἐμὲ [[πάλος]] καθαιρεῖ [[τοῦτο]] τἀγαθὸν [[λαβεῖν]] Soph. жребий заставляет меня принять на себя эту милую (ирон.) задачу;<br /><b class="num">14)</b> отменять ([[ψήφισμα]] Thuc.);<br /><b class="num">15)</b> ослаблять, подрывать (силу) (τὰς μαρτυρίας, τὰς συνθήκας Arst.);<br /><b class="num">16)</b> изнурять, истощать (τὸ [[σῶμα]] λεπταῖς διαίταις Plut.);<br /><b class="num">17)</b> схватывать (τινα Her.);<br /><b class="num">18)</b> завладевать, захватывать (χρήματα, ναῦν Her.): κ. ἀγῶνα или [[ἀγώνισμα]] Plut. завоевать приз, выйти победителем из состязания;<br /><b class="num">19)</b> достигать, осуществлять ([[μεγάλα]] πράγματα Her.): λόγῳ τὰ πράγματα καθαιρεῖσθαι Eur. решать (свои) вопросы путем переговоров, т. е. мирным путем. | |||
}} | }} |