3,277,649
edits
Λητῷον: Difference between revisions
m
no edit summary
mNo edit summary |
mNo edit summary |
||
| Line 10: | Line 10: | ||
The sacrosanctity of the site is the purport of an anecdote related by Appian concerning Mithridates, who was planning to cut down the trees in the sacred grove for his own purposes in his siege of the Lycian coastal city of Patara, but was warned against the sacrilegious action in a nightmare. The site remained active through the Roman period. The site was Christianised by the construction of an early church, which reused cut stone from the sanctuary, but was abandoned from the seventh century CE. | The sacrosanctity of the site is the purport of an anecdote related by Appian concerning Mithridates, who was planning to cut down the trees in the sacred grove for his own purposes in his siege of the Lycian coastal city of Patara, but was warned against the sacrilegious action in a nightmare. The site remained active through the Roman period. The site was Christianised by the construction of an early church, which reused cut stone from the sanctuary, but was abandoned from the seventh century CE. | ||
==Wikipedia EL== | ==Wikipedia EL== | ||
Το [[Λητώον]] ήταν ιερό της Λητούς κοντά στην αρχαία πόλη Ξάνθο, ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα της Λυκίας στην Ανατολία. Ο αρχαιολογικός χώρος του ιερού βρίσκεται μεταξύ των πόλεων Κας και Φετίγιε στην τουρκική Επαρχία Αττάλειας, περίπου 4χιλιόμετρα νότια της Ξάνθου, κατά μήκος του ομώνυμου ποταμού. | |||
Οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις στο χώρο, ο οποίος δεν αποτέλεσε ποτέ πλήρως κατοικημένο οικισμό αλλά παρέμεινε κυρίως θρησκευτικό κέντρο, χρονολογούνται στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ., πριν την ελληνική πολιτιστική ηγεμονία στη Λυκία, ή οποία ξεκίνησε στις αρχές του 4ου αιώνα. Σε παλαιότερους χρόνους ο χώρος αποτέλεσε ιερό της πρότερης μητέρας θεότητας, της Ένι Μαχανάχι (Eni Mahanahi) στη Λυκία, την οποία αντικατέστησε η λατρεία της Λητούς, μαζί με τα δύο παιδιά της. | Οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις στο χώρο, ο οποίος δεν αποτέλεσε ποτέ πλήρως κατοικημένο οικισμό αλλά παρέμεινε κυρίως θρησκευτικό κέντρο, χρονολογούνται στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ., πριν την ελληνική πολιτιστική ηγεμονία στη Λυκία, ή οποία ξεκίνησε στις αρχές του 4ου αιώνα. Σε παλαιότερους χρόνους ο χώρος αποτέλεσε ιερό της πρότερης μητέρας θεότητας, της Ένι Μαχανάχι (Eni Mahanahi) στη Λυκία, την οποία αντικατέστησε η λατρεία της Λητούς, μαζί με τα δύο παιδιά της. | ||