ἐνακούω: Difference between revisions

|lstext='''ἐνᾰκούω''': μέλλ. -σομαι, [[εἰσδέχομαι]] ἤχους, [[ἀκούω]] [[ἐντός]], μετὰ γεν., [[ταῦτα]] γὰρ οὐκ ἐνακούουσιν ἰαχῆς Ἱππ. 269, 27, πρβλ. 425. 52, κτλ.˙ μεταφ., ἐνακ. τῆς ξυμφορῆς, αἴσθησιν ἔχειν, ὁ αὐτ. π. Ἄρθρ. 821˙ ἐνακούει ἐμβαλλόμενα, ἐπὶ ἐξαρθρώσεων, [[ὑπακούω]] εἰς τὴν χεῖρα τοῦ χειρουργοῦ, τοποθετοῦμαι, ὁ αὐτ. π. Ἀγμῶν 776˙ ἐν ἰητρείης ὁ αὐτ. π. Ἄρθρ. 828. - Ἐν Σοφ. Ἠλέκ. 81 τὸ τῶν χειρογρ. κἀνακούσωμεν τινὲς θέλουσιν αὐτὸ ἐκ ῥήματος ἀνακούω· ἀλλὰ τοιοῦτον δὲν ὑπάρχει· [[ὥστε]] εἰ ἡ γραφὴ ἔχει [[καλῶς]] πρέπει νὰ προῆλθεν ἐκ τοῦ [[ἐνακούω]]. Ἡ τοῦ Ναυκίου [[διόρθωσις]]: κἀπακούσωμεν [[εἶναι]] ἐπιτυχὴς καὶ παρεδέξαντο αὐτὴν ἐκ τῶν νεωτέρων ἐκδοτῶν ὁ Weclein, Bellermann, A. Michaelis καὶ ὁ σοφὸς ἐκδότης τοῦ Σοφοκλέους Jebb.