παρατίλλω: Difference between revisions

|lstext='''παρατίλλω''': μέλλ. -τῐλῶ, ἀποσπῶ τὰς τρίχας ἐξ οἱουδήποτε μέρους τοῦ σώματος πλὴν τῆς κεφαλῆς, τὰς βλεφαρίδας, τὰς βλεφαρίδας τινὸς Ἀριστοφ. Ἱππ. 373 (κοινῶς περιτιλῶ)· ― Μέσ., ἀποσπῶ, μαδῶ τὰς τρίχας μου, ὁ αὐτ. ἐν Ἀχαρν. 31: μέλλ. παρατῐλοῦμαι, Μένανδρος ἐν «Ὀργῇ» 1. 5· ― [[συχν]]. κατὰ μετοχ. παθητ. πρκμ. παρατετιλμένος, η, παντελῶς μαδημένος, σύνηθες παρὰ τοῖς τρυφηλοῖς ἀνδράσι καὶ ταῖς γυναιξί, Ἀριστοφάν. Λυσ. 89, 151, Βάτρ. 516· [[μύρτων]] πινασίσκος χειρὶ παρατετιλμένων Πλάτ. Κωμικ. ἐν «Φάωνι» 2. 14· ― ἐπεβάλλετο δὲ ὡς ποινὴ εἰς τοὺς μοιχούς, ὁ ἁλοὺς μοιχὸς παρατίλλεται Ἀριστοφ. Πλοῦτ. 168, πρβλ. Valck εἰς Εὐρ. Ἱππ. 415, καὶ ἴδε [[τίλλω]]. 2) ἐπὶ πυκνῶς ἐσπαρμένου κέγχρου, ἀραιώνω διὰ παρατίλσεως, ἐν τῷ σκάλλειν οὖν χρὴ παρατίλλεσθαι Γεωπ. 2. 38, 2. ― Ἐντεῦθεν ῥημ. ἐπίθετ. παρατιλτέον, Κλήμ. Ἀλ. 264.