3,277,172
edits
Moros: Difference between revisions
m
Text replacement - "(?s)(==Wikipedia PT==)(\n)(.*)(\n[{=])" to "{{wkppt |wkpttx=$3 }}$4"
m (Text replacement - "(?s)(==Wikipedia EN==)(\n)(.*)(\n[{=])" to "{{wkpen |wketx=$3 }}$4") |
m (Text replacement - "(?s)(==Wikipedia PT==)(\n)(.*)(\n[{=])" to "{{wkppt |wkpttx=$3 }}$4") |
||
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
= | {{wkpel | ||
Στην ελληνική μυθολογία, ο [[Μόρος]] ήταν η θεότητα-προσωποποίηση της επικείμενης μοίρας, που οδηγεί τους θνητούς στο θανάσιμο πεπρωμένο τους. | |wkeltx=Στην ελληνική μυθολογία, ο [[Μόρος]] ήταν η θεότητα-προσωποποίηση της επικείμενης μοίρας, που οδηγεί τους θνητούς στο θανάσιμο πεπρωμένο τους. | ||
Ο Μόρος ήταν γιος της Νυκτός, της αρχέγονης θεάς της νύχτας. Ο Μόρος ήταν επομένως αδελφός των Μοιρών, οι οποίες έλεγχαν το πεπρωμένο. Αδέλφια του Μόρου ήταν επίσης ο Θάνατος και οι Κήρες, που αντιπροσώπευαν τη φυσική πλευρά του θανάτου (οι Κήρες ήταν φορείς του βίαιου θανάτου και της θανατηφόρου αρρώστιας, ενώ ο Θάνατος προσωποποιούσε τον ήρεμο θάνατο). | Ο Μόρος ήταν γιος της Νυκτός, της αρχέγονης θεάς της νύχτας. Ο Μόρος ήταν επομένως αδελφός των Μοιρών, οι οποίες έλεγχαν το πεπρωμένο. Αδέλφια του Μόρου ήταν επίσης ο Θάνατος και οι Κήρες, που αντιπροσώπευαν τη φυσική πλευρά του θανάτου (οι Κήρες ήταν φορείς του βίαιου θανάτου και της θανατηφόρου αρρώστιας, ενώ ο Θάνατος προσωποποιούσε τον ήρεμο θάνατο). | ||
| Line 7: | Line 7: | ||
Στην τραγωδία Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου ο ομώνυμος Τιτάνας αναφέρει ότι έδωσε στους ανθρώπους το πνεύμα της Ελπίδας, προκειμένου να τους βοηθήσει να αγνοούν το αναπόφευκτο του Μόρου. Επίσης ο Μόρος αναφέρεται ως ο «καταστροφέας θεός, ο οποίος, ακόμη και στο βασίλειο του Άδη, δεν αφήνει το θύμα του ελεύθερο», κάτι που υποστηρίζει την εικόνα του ως αντιπροσώπου του αναπόφευκτου του θανάτου. | Στην τραγωδία Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου ο ομώνυμος Τιτάνας αναφέρει ότι έδωσε στους ανθρώπους το πνεύμα της Ελπίδας, προκειμένου να τους βοηθήσει να αγνοούν το αναπόφευκτο του Μόρου. Επίσης ο Μόρος αναφέρεται ως ο «καταστροφέας θεός, ο οποίος, ακόμη και στο βασίλειο του Άδη, δεν αφήνει το θύμα του ελεύθερο», κάτι που υποστηρίζει την εικόνα του ως αντιπροσώπου του αναπόφευκτου του θανάτου. | ||
}} | |||
{{wkpen | {{wkpen | ||
|wketx=In Greek mythology, [[Moros]] /ˈmɔːrɒs/ or [[Morus]] /ˈmɔːrəs/ (Greek: [[Μόρος]], "doom, fate") is the personified spirit of impending doom, who drives mortals to their deadly fate. It was also said that Moros gave people the ability to foresee their death. | |wketx=In Greek mythology, [[Moros]] /ˈmɔːrɒs/ or [[Morus]] /ˈmɔːrəs/ (Greek: [[Μόρος]], "doom, fate") is the personified spirit of impending doom, who drives mortals to their deadly fate. It was also said that Moros gave people the ability to foresee their death. | ||
| Line 16: | Line 17: | ||
In Prometheus Bound, the titular Titan suggests that he gave humanity the spirit Elpis, meaning hope, in order to help them ignore the inevitability of Moros. He is also referred to as "the all-destroying god, who, even in the realm of Death, does not set his victim free," further supporting his image as representative of the inevitability of death and suffering. | In Prometheus Bound, the titular Titan suggests that he gave humanity the spirit Elpis, meaning hope, in order to help them ignore the inevitability of Moros. He is also referred to as "the all-destroying god, who, even in the realm of Death, does not set his victim free," further supporting his image as representative of the inevitability of death and suffering. | ||
}} | }} | ||
= | {{wkpde | ||
Moros (griechisch Μόρος Móros, deutsch ‚Schicksal, Verhängnis‘) ist in der griechischen Mythologie der Gott des Verhängnisses und des Untergangs. | |wkdetx=Moros (griechisch Μόρος Móros, deutsch ‚Schicksal, Verhängnis‘) ist in der griechischen Mythologie der Gott des Verhängnisses und des Untergangs. | ||
Nach Hesiod ist er ein Kind der Nyx, der Verkörperung der Nacht. Er gehört mit seinen Geschwistern Ker, Thanatos, Hypnos, Aither, Hemera, Charon, Momos, Eris und Nemesis zu der als Keres bezeichneten Gruppe von Schicksals- und Todesgöttern bzw. -dämonen. | Nach Hesiod ist er ein Kind der Nyx, der Verkörperung der Nacht. Er gehört mit seinen Geschwistern Ker, Thanatos, Hypnos, Aither, Hemera, Charon, Momos, Eris und Nemesis zu der als Keres bezeichneten Gruppe von Schicksals- und Todesgöttern bzw. -dämonen. | ||
}} | |||
{{wkpes | {{wkpes | ||
|wkestx=En la mitología griega, Moro o Moros (en griego antiguo Μορος, ‘destino’, ‘disolución’; en latín Letum) era la personificación masculina del destino, la suerte y de la condenación inminente. | |wkestx=En la mitología griega, Moro o Moros (en griego antiguo Μορος, ‘destino’, ‘disolución’; en latín Letum) era la personificación masculina del destino, la suerte y de la condenación inminente. | ||
| Line 29: | Line 31: | ||
En la mitología romana es Sors. | En la mitología romana es Sors. | ||
}} | }} | ||
= | {{wkpfr | ||
Dans la mythologie grecque, Moros (en grec ancien Μόρος / Móros, « destin fatal », « mort violente ») ou Oléthros (Ὄλεθρος / Ólethros, « destruction », « heure dernière ») est une divinité personnifiant l'acheminement vers un sort implacable. Il correspond à Fatum chez les Romains. | |wkfrtx=Dans la mythologie grecque, Moros (en grec ancien Μόρος / Móros, « destin fatal », « mort violente ») ou Oléthros (Ὄλεθρος / Ólethros, « destruction », « heure dernière ») est une divinité personnifiant l'acheminement vers un sort implacable. Il correspond à Fatum chez les Romains. | ||
Il est cité pour la première fois dans la Théogonie d'Hésiode, qui parle de l'« odieux Moros » et en fait le fils de Nyx (la Nuit), qu'elle aurait conçu seule comme de nombreuses autres divinités allégoriques. Cependant Hygin et Cicéron lui donnent Érèbe comme père. | Il est cité pour la première fois dans la Théogonie d'Hésiode, qui parle de l'« odieux Moros » et en fait le fils de Nyx (la Nuit), qu'elle aurait conçu seule comme de nombreuses autres divinités allégoriques. Cependant Hygin et Cicéron lui donnent Érèbe comme père. | ||
Chez Quintus de Smyrne, il est associé en particulier aux Kères sur le champ de bataille, dont il constitue un pendant masculin. Moros est représenté par une tornade. | Chez Quintus de Smyrne, il est associé en particulier aux Kères sur le champ de bataille, dont il constitue un pendant masculin. Moros est représenté par une tornade. | ||
= | }} | ||
Moros em grego clássico: Μόρος; romaniz.: Móros), na mitologia grega, e equivalente ao Fato (em latim: Fatum) da mitologia romana, era o espírito personificado (daimon) do destino, irmão de Tânato e Quer e filho de Nix e Érebo. Segundo Ésquilo, Prometeu salvou a humanidade da miséria ao tomar a previsão de sua própria condenação (moros) e substituí-la por uma falsa esperança (élpis). | {{wkppt | ||
|wkpttx=Moros em grego clássico: Μόρος; romaniz.: Móros), na mitologia grega, e equivalente ao Fato (em latim: Fatum) da mitologia romana, era o espírito personificado (daimon) do destino, irmão de Tânato e Quer e filho de Nix e Érebo. Segundo Ésquilo, Prometeu salvou a humanidade da miséria ao tomar a previsão de sua própria condenação (moros) e substituí-la por uma falsa esperança (élpis). | |||
}} | |||
==Wikipedia RU== | ==Wikipedia RU== | ||
Морос, Mорус (др.-греч. Μόρος, «погибель», «возмездие») — в греческой мифологии является существом надвигающейся гибели, которое подводит смертных к их смертельной судьбе. | Морос, Mорус (др.-греч. Μόρος, «погибель», «возмездие») — в греческой мифологии является существом надвигающейся гибели, которое подводит смертных к их смертельной судьбе. | ||