ἐκκάμνω: Difference between revisions

|dgtxt=<b class="num">I</b> tr. [[cansarse de]], [[abandonar]] τὰς ὀλοφύρσεις τῶν ἀπογιγνομένων ... ἐξέκαμον se cansaron de lamentarse por los que morían</i> Th.2.51.<br /><b class="num">II</b> [[intr]].<br /><b class="num">1</b> c. suj. de pers. y anim. [[mostrar cansancio]], [[fatigarse]] c. compl. de causa οὐ ... ἐξέκαμε ὑπὸ [[γήρως]] πρὸς τὰ δημόσια no mostró cansancio ante los asuntos públicos por causa de la vejez</i> Plu.<i>Cat.Ma</i>.24, ὑπὸ τῇ ταλαιπωρίᾳ τῇ συνεχεῖ Arr.<i>An</i>.3.21.6, οἱ ἵπποι ἐξέκαμνον ὑπὸ τοῦ καύματος Arr.<i>An</i>.6.26.5, c. part. pred. δυσχερῆ πόλεμον ... πολεμοῦντες ἐξέκαμον Plu.<i>Sol</i>.8, cf. <i>Pomp</i>.32, φονεύοντες ἐξέκαμον D.C.40.24.1, cf. 52.33.6, sin rég. Cels.Phil.6.61a<br /><b class="num">•</b>fig. [[hartarse de]] c. part. pred. οἱ Μακεδόνες δὲ ἐξέκαμνον ἤδη ταῖς γνώμαις ... ὁρῶντες Arr.<i>An</i>.5.25.2.<br /><b class="num">2</b> fig., c. suj. de cosa o abstr. [[desgastarse]] καὶ σίδηρος ἐξέκαμε πληγαῖς Plu.<i>Caes</i>.37<br /><b class="num">•</b>c. suj. abstr. y dat. [[acabarse]], [[agotarse]] ἐπεὶ δ' ἐξέκαμεν αὕτη (ἡ [[ἀρετή]]) τοῖς Σπαρτιάταις Max.Tyr.23.2.