Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

προτρυγητήρ: Difference between revisions

From LSJ

Οὐκ ἔστιν αἰσχρὸν ἀγνοοῦντα μανθάνειν → Non est inhonestum ea, quae nescis, discere → nicht schändlich ist's, dass einer lernt, was er nicht weiß

Menander, Monostichoi, 405
m (Text replacement - "(?s)({{elru\n\|elrutext.*}}\n)({{.*}}\n)({{pape.*}})" to "$3 $1$2")
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)btext=(.*?:<br \/>)([\w\s'-]+), ([\w\s'-]+)\.<br" to "btext=$1$2, $3.<br")
Line 11: Line 11:
}}
}}
{{bailly
{{bailly
|btext=ῆρος (ὁ) :<br />étoile au nord du signe de la Vierge, qui annonce l'époque de la vendange.<br />'''Étymologie:''' [[πρό]], [[τρυγάω]].
|btext=ῆρος (ὁ) :<br />[[étoile au nord du signe de la Vierge]], [[qui annonce l'époque de la vendange]].<br />'''Étymologie:''' [[πρό]], [[τρυγάω]].
}}
}}
{{pape
{{pape

Revision as of 18:30, 8 January 2023

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: προτρυγητήρ Medium diacritics: προτρυγητήρ Low diacritics: προτρυγητήρ Capitals: ΠΡΟΤΡΥΓΗΤΗΡ
Transliteration A: protrygētḗr Transliteration B: protrygētēr Transliteration C: protrygitir Beta Code: protrughth/r

English (LSJ)

ῆρος, ὁ, harbinger of the vintage, name of the star Vindemiatrix (ε Virginis), interpol. in Arat.138, cf. Hipparch.2.5.5, 3.1.4, Gem.3.6, Ptol.Tetr.24: pl., Plu. 2.308a.

French (Bailly abrégé)

ῆρος (ὁ) :
étoile au nord du signe de la Vierge, qui annonce l'époque de la vendange.
Étymologie: πρό, τρυγάω.

German (Pape)

ῆρος, ὁ, = προτρυγητής.

Russian (Dvoretsky)

προτρῠγητήρ: ῆρος ὁ τρυγάω (sc. ἀστήρ) предуборочная звезда (справа от созвездия Девы, восходящая незадолго до сбора винограда) Plut.

Greek (Liddell-Scott)

προτρῠγητήρ: ῆρος, ὁ, ἀστὴρ πρὸς τὰ δεξιὰ τοῦ ἀστερισμοῦ τῆς Παρθένου ἀνατέλλων ὀλίγον πρὸ τοῦ τρυγητοῦ, καλούμενος καὶ ἁπλῶς τρυγητήρ, vindemiator, Ἄρατ. 137, Πλούτ. 2. 308Α· ― προτρῠγητής, οῦ, Πτολ., κλπ.

Greek Monolingual

-ῆρος, ὁ, Α
αστρον. αστέρας προς τα δεξιά του αστερισμού της Παρθένου, που ανατέλλει λίγο πριν από τον τρυγητή, αλλ. τρυγητήρ.
[ΕΤΥΜΟΛ. < προ- + τρυγητήρ (< τρυγῶ)].