αὐστηρός: Difference between revisions

|Definition=ά, όν, ([[αὕω]])<br><span class="bld">A</span> [[harsh]], [[rough]], [[bitter]], ὕδωρ Pl.Phlb.61c, cf. Ti.65d; οἶνος αὐ., opp. [[γλυκύς]], Hp.Acut.52, Fract.29, Arist.Pr.872b35, 934a34; ὀσμή Id.de An.421a30; of country, [[rugged]], τόποι OGI 168.57 (i B.C.): metaph., [[harsh]], [[crabbed]], [[ποιητής]] Pl.R.398a (Comp.); [[severe]], [[unadorned]], ἡ [[πραγματεία]] ἔχει αὐ. τι Plb.9.1.2, cf. D.H.Dem. 47; γυμνάδος αὐστηρὸν… πόνον [[severe]], Epigr.Gr.201. Adv. [[αὐστηρῶς]], κατεσκευάσθαι D.H.Dem.43.<br><span class="bld">b</span> in moral sense, [[rigorous]], [[austere]], Arist.EE1240a2; τοῖς βίοις Plb.4.20.7 (Sup.), cf. Phld.Hom.p.23 O. (Comp.); αὐ. καὶ [[αὐθάδης]] D.H.6.27, cf. Stoic.3.162, Vett. Val.75.11; [[strict]], [[exacting]], Ev.Luc.19.21, PTeb.315.19 (ii A. D.); [[αὐστηρότερον]], τό, [[excessive rigour]], BGU140.18 (ii A. D.). Adv. [[αὐστηρῶς]] Satyr.Vit.Eur. Fr.39 iv 19: Comp. αὐστηρότερον LXX 2 Ma.14.30.

|btext=ά, όν :<br /><b>1</b> sec, rude, âcre;<br /><b>2</b> <i>fig.</i> rigide, sévère, austère;<br /><i>Sp.</i> αὐστηρότατος.<br />'''Étymologie:''' *αὐστός, adj. verb. de [[αὔω]].

|elrutext='''αὐστηρός:'''<br /><b class="num">1)</b> [[терпкий]], [[вяжущий]], [[кислый]] ([[ὕδωρ]] Plat.; [[οἶνος]] Arst.);<br /><b class="num">2)</b> [[острый]], [[раздражающий]] ([[ὀσμή]] Arst.);<br /><b class="num">3)</b> [[суровый]], [[резкий]] ([[ποιητής]] Plat.; [[πραγματεία]] Polyb.; [[λόγος]] Plut.).

|mltxt=-ή, -ό (AM [[αὐστηρός]], -ά, -όν)<br /><b>1.</b> [[σκληρός]], [[τραχύς]], [[ανεπιεικής]]<br /><b>2.</b> [[σοβαρός]], [[αξιοπρεπής]], [[εγκρατής]]<br /><b>3.</b> (για ύφος κειμένων) [[λιτός]], [[απέριττος]], [[χωρίς]] στολίδια<br /><b>4.</b> (για τη [[γεύση]]) [[πικρός]], [[οξύς]], [[στυφός]]<br /><b>νεοελλ.</b><br />[[σκληρός]], [[πιεστικός]], [[επαχθής]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (μτφ. για πρόσωπα) [[δύστροπος]], [[στρυφνός]], [[σκυθρωπός]]<br /><b>2.</b> (για [[έδαφος]]) [[τραχύς]], [[ανώμαλος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <b>(θ.)</b> <i>αυστ</i>- (πιθ. του ρηματικού επιθ. <i>αυστός</i> του <i>αὔω</i> ή <i>αὕω</i> «[[ξεραίνω]], [[στεγνώνω]]») <span style="color: red;">+</span> ([[επίθημα]]) -<i>ηρός</i> ([[πρβλ]]. [[αυχμηρός]], [[λυπηρός]], [[μοχθηρός]], [[οδυνηρός]], [[τολμηρός]] <b>κ.ά.</b>). Η λ. [[αυστηρός]] με την αρχική [[σημασία]] της «[[ξηρός]], [[οξύς]], [[πικρός]] στη [[γεύση]]» χρησιμοποιείται από τον Πλάτωνα μεν για το [[νερό]], από τον Ιπποκράτη δε για το [[κρασί]] και κατ' [[αντιδιαστολή]] [[προς]] το [[γλυκύς]], ενώ με ανάλογη [[χρήση]] απαντά και [[σήμερα]] σε ορισμένα ιδιώματα ([[πρβλ]]. αυστηρό [[ξίδι]], Κεφαλονιά). Ήδη από την ελληνιστική περίοδο το επίθ. [[αυστηρός]] αποκτά την τρέχουσα [[ηθική]] [[σημασία]] «[[σοβαρός]], [[σκληρός]], [[ανεπιεικής]]» και χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει πρόσωπα. Ανάλογη σημασιολογική [[εξέλιξη]] παρατηρείται και στο συγγενές μ' αυτό επίθ. [[δριμύς]], το οποίο αρχικά μεν σημαίνει [[επίσης]] «[[οξύς]], [[πικρός]]», αργότερα όμως προσλαμβάνει κι αυτό τη [[σημασία]] «[[τραχύς]], [[ανεπιεικής]]».<br /><b><span style="color: brown;">ΠΑΡ.</span></b> [[αυστηρότητα]] (-<i>ότης</i>)<br /><b>αρχ.</b><br />[[αυστηρία]]].