3,273,735
edits
ὅστις: Difference between revisions
m
Text replacement - "S.''OC''" to "S.''OC''"
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
Tags: Mobile edit Mobile web edit |
||
| (28 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=ostis | |Transliteration C=ostis | ||
|Beta Code=o(/stis | |Beta Code=o(/stis | ||
|Definition=[[ἥτις]], [[ὅ τι]] (sts. written [[ὅ, τι]] to distinct it from [[ὅτι]], < | |Definition=[[ἥτις]], [[ὅ τι]] (sts. written [[ὅ, τι]] to distinct it from [[ὅτι]],<br><span class="bld">A</span> [[that]]): Hom. has also the masc. collat. form [[ὅτις]] Od.1.47, al. (also in Critias 2.9 and Ion. and Arc. Prose, ''Jahresh.''12.136 (Erythrae), ''IG''12(5).22 (Ios), 5(2).343.34 (Orchom. Arc.)) and the neut. [[ὅττι]] Od.9.402, al., cf. [[ὄττι]] Alc.45.—In some forms only the second part is inflected, viz. gen. ὅτου Th.1.23, al., Ep. [[ὅττεο]] Od.1.124, later Ion. [[ὅτεο]] ''Jahresh.''l.c., contr. [[ὅττευ]] Od.17.121, [[ὅτευ]] ib.421, [[Herodotus|Hdt.]]1.7; Lesb. [[ὄττω]] Sapph.''Supp.''5.3; dat. [[ὅτῳ]] Th.1.36, al.; perhaps also in Ion., Emp. 2.5, Democr.99, Hp.''VC''14; Ep. [[ὅτεῳ]] Od.2.114, and as disyll., Il.12.428, 15.664; so [[Herodotus|Hdt.]]1.86, al., Democr.100, Heraclit.15, ''SIG''194.21 (Amphipolis, iv B. C.); Arc. [[ὀσέοι]] ''IG''5(2).262.14 (Mantinea, v B. C.); Ep. acc. ὅτινα Od.8.204, 15.395; Delph. gen. ὅτινος ''IG''22.1126.37 (iv B. C.), also ''Berl.Sitzb.''1927.167 (Cyrene); Delph. dat. [[ὅτινι]] ''IG'' 22.1126.25; Cret. dat. sg. [[ὄτιμι]] ''Leg.Gort.''7.51, 8.7, al.: pl., nom. masc. Arg. ὄττινες ''Mnemos.''44.65 (iii B. C.); neut. [[ὅτινα]] Il.22.450; gen. ὅτεων Od.10.39, [[Herodotus|Hdt.]]8.65, Att. [[ὅτων]] [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Tyrannus|OT]]''414, X.''An.''7.6.24 (cj.), ''Oec.''3.2 (cj.) (also in Hes.''Fr.''238, Anaxag.12, Hp.Aër.21); dat. [[ὁτέοισι]] ([[ὁτέοισιν]]) Il.15.491, [[Herodotus|Hdt.]]2.82, Att. [[ὅτοισι]] S.''Ant.''1335, [[Aristophanes|Ar.]]''[[The Knights|Eq.]]''758, ὅτοις S.''Tr.''1119; acc. ὅτινας Il.15.492, Aeol. [[ὄττινας]] Sapph.12: in a few forms only the first part is inflected, Cret. gen. sg. [[ὦτι]] prob. in ''Leg.Gort.''1.5, 2.50, 11.50, al., ''GDI''4993 ii 10: neut. pl. ἄτι ''Leg.Gort.''2.47, al.: of the forms with double inflection Hom. has only ὅν τινα Il.2.188, al., ἥν τινα 3.286, al., οἵ τινες Od.4.94, al., οὕς τινας Il.4.240, al., ἅς τινας Od.8.573; [[ᾧτινι]] first in Hes.''Op.''31, ἧστινος A.''Ag.''1358, ᾗ τινι δή Th.8.87, οἷστισι Ar.''Pax'' 1279: Att. Inscrr. have <b class="b3">ἧστινος ᾗτινι</b> along with masc. and neut. <b class="b3">ὅτου ὅτῳ</b>, and this rule holds with few exceptions in Trag. and Att. Prose before iv B. C.; [[ᾡτινιοῦν]] occurs in Lys.1.37, etc.: [[ὅτῳ]] rarely as fem., E.''IT''1071.—For the Ion. and Ep. form [[ἅσσα]], Att. [[ἅττα]], v. [[ἅσσα]].—On the concord and construction cf. [[ὅς]] B. 1.1,3, 11.3, 111.2a,b:—Radic. sense, [[any one who]], [[anything which]], [[whosoever]], [[whichsoever]]; ὣς ἀπόλοιτο καὶ ἄλλος, ὅτις τοιαῦτά γε ῥέζοι Od.1.47; ἀθανάτων ὅς τίς σε φυλάσσει 15.35, etc.: freq. without express antec., χαίρει δέ μιν ὅς τις ἐθείρῃ Il.21.347; ἆσσον ἴτω ὅς τις δέπας οἴσεται 23.667: hence freq. in maxims or sentiments, οὐκ ἔστιν ὅ. πάντ' ἀνὴρ εὐδαιμονεῖ Ar.''Ra.''1217; [[μακάριος]] ὅ. οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει Men.114; <b class="b3">οὗτος βέλτιστος ἂν εἴη, ὅ.</b>.. Lys.3.4, etc.: freq. in such phrases as <b class="b3">ὅστις εἶ, ὅστις ἐστί</b>, v. [[ὅς]] B. 111.2; <b class="b3">ἔστιν ὅ.</b>, freq. with a neg., οὐ γὰρ ἔην ὅς τίς σφιν.. ἡγήσαιτο Il.2.687; οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ' ἢ σοί [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]''293 (anap.), cf. 989, 1070 (anap.), etc.; εἰσὶν οἵτινες [[Sophocles|S.]]''[[Fragments|Fr.]]''354.5; <b class="b3">οὐδὲν ὅ τι οὐ</b>.. [[everything]], [[Herodotus|Hdt.]] 5.97, Th.7.87:—in these phrases the case of [[ὅστις]] commonly depends on that of [[οὐδείς]]; but sometimes the reverse, v. [[οὐδείς]] 1.2: also joined with Sup., <b class="b3">τρόπῳ ὅτῳ ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ</b> Foed. ap. Th.5.23; ὅντινα ἀφανέστατον δύναιντο τρόπον Paus.10.1.5: in Trag. and Att. sometimes strengthened by an antec. [[πᾶς]], but only in sg., ἅπας δὲ τραχὺς ὅ. ἂν νέον κρατῇ [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]''35, cf. Th.8.90 (<b class="b3">πάντες ὅσοι</b> being commonly used in plural, not <b class="b3">πάντες οἵτινες</b>; but πᾶσιν.. ὅστις ἐρωτᾷ ''IG''12.410).<br><span class="bld">II</span> referring to a definite object, prop. only when a general notion is implied, <b class="b3">Πολυκράτεα... δι' ὅντινα κακῶς ἤκουσε</b>, not the [[man]] through [[whom]], but [[one through whom]]... [[Herodotus|Hdt.]]3.120; <b class="b3">τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, ὅστις πέφασμαι φύς τ' ἀφ' ὧν οὐ χρῆν</b> may I [[see]] thee now for the [[last]] [[time]], I [[who]] am [[one]] [[born]] from [[sinful]] [[parentage]], [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Tyrannus|OT]]''1184, cf. [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]'' 38, ''Ag.''1065; but in quite definite sense, βωμόν, ὅστις νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστι Th.6.3: sometimes even with [[οὗτος]] or [[ὅδε]] as antec., [[Herodotus|Hdt.]]1.167, 2.99, 6.47, E.''Hipp.''943, Theoc.8.87.<br><span class="bld">2</span> [[ἐφ' ὅτῳ]] = [[ἐφ' ᾧτε]], [[Diodorus Siculus|D.S.]]16.4; so ἐφ' ὅτῳ τε ''Delph.''3(2).236 (ii B. C.).<br><span class="bld">III</span> in indirect questions, Hom., etc., εἴπ' ἄγε μοι καὶ τόνδε... ὅς τις ὅδ' ἐστί Il.3.192, cf. 167, etc.; <b class="b3">ἔσπετε νῦν μοι, Μοῦσαι, ὅς τις δὴ κτλ</b>. [[who it was that]]... 14.509; ξεῖνος ὅδ', οὐκ οἶδ' ὅς τις Od.8.28: in dialogue, when the person questioned repeats the question asked by [[τίς]], as οὗτος τί ποιεῖς;—ὅ τι ποιῶ; Ar.''Ra.''198; <b class="b3">ἀλλὰ τίς γὰρ εἶ;—ὅστις</b>;[[πολίτης]] [[χρηστός]] Id.''Ach.''595, cf. ''Pl.''462, Pl.''Euthphr.''2c, etc.<br><span class="bld">2</span> rare and late in direct questions, ὅ τι ἐστὶ τὸ ἐμποδίζον; A.D.''Adv.''140.12; <b class="b3">ἀνθ' ὅτου</b>..;= [[why]]? Jul.''Ep.''82p.109B.-C.; cf. [[ὅπως]].<br><span class="bld">IV</span> limited or made more indefinite by the addition of Particles:<br><span class="bld">1</span> [[ὅστις γε]] = [[being one who]] (cf. [[ὅσγε]]), [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Tyrannus|OT]]''1335, ''OC''810, Ar.''Ra.''1184.<br><span class="bld">2</span> [[ὅστις δή]] (v. [[δή]] IV. ''1''), freq. used without any distinct relative force, <b class="b3">θεῶν ὅτεῳ δή</b> [[to some one or other]] of the gods, [[Herodotus|Hdt.]]1.86; ὅτευ δὴ χρήματος δεησόμενον Id.3.121; ᾗ τινι δὴ γνώμῃ Th.8.87, etc.; also ὅ τι δήκοτε πρήξοντα [[Herodotus|Hdt.]]6.134; ὅστις δήποτ' ὤν [[Plato|Pl.]]''[[Phaedrus|Phdr.]]''273c; ὡς ἀπετύγχαν' ὁτουδήποτε D.19.167; ὁτῳδήτινι τρόπῳ ''PFay.''21.11 (ii A. D.); so<br><span class="bld">b</span> [[ὁστισοῦν]], [[ὁτιοῦν]] [[anybody]] ([[anything]]) [[whatsoever]], Th.4.16, [[Plato|Pl.]]''[[Symposium|Smp.]]'' 198b, etc.; μετὰ ὁτουοῦν τρόπου Th.8.27; ὁτῳοῦν [[Plato|Pl.]]''[[Theaetetus|Tht.]]''175a; [[εἷς ὁστισοῦν]] = [[any one person]], Arist.''Pol.''1286a31: freq. with neg., μηδ' ἂν ὁστισοῦν τυγχάνῃ ὤν Pl.''Euthphr.''5e, cf. ''Phd.''78d, etc.; [[οὐδ' ὁτιοῦν]] = [[not the least mite]], [[nothing whatsoever]], Ar.''Nu.''344, ''Pl.''385; μηδοτιοῦν Thgn.64: rarely, = [[whoever]] ([[whatever]]), as subject of a verb, <b class="b3">ὁτιοῦν ἔτυχε τῶν ἐπὶ μέρους</b> ([[varia lectio|v.l.]] [[ὅτι ἄν]]) Arist.''Mu.''391a22.<br><span class="bld">c</span> [[ὁστισδηποτοῦν]] D.40.8, Aeschin.1.164.<br><span class="bld">d</span> so also [[ὅστις]] alone, Pl.''Hp.Ma.'' 282d, etc.: with neg., [[μηδὲ οἵτινες]] = [[none at all]], X.''HG''1.5.9; οὐδ' ἧστινος ἂν ἀσχολίας τὸ πρᾶγμα προσεδεῖτο Plb.9.14.6.<br><span class="bld">3</span> [[ὅστις ποτε]] = [[whoever]], A.''Ag.''160(lyr.), cf. [[Herodotus|Hdt.]]8.65.<br><span class="bld">4</span> [[ὅστις περ]] (cf. [[ὅσπερ]]), mostly in neut., ὅ τι πέρ ἐστ' [[ὄφελος]] Ar.''Ec.''53, cf. [[Plato|Pl.]]''[[Republic|R.]]'' 492e: in masc., D.21.225.<br><span class="bld">5</span> [[ὅστις τε]], where [[τε]] is otiose as in [[ὅστε]], Il.23.43, al.<br><span class="bld">V</span> neut. <b class="b3">ὅ τι</b> used abs. as a Conj., v. [[ὅ τι]].<br><span class="bld">VI</span> [[ἐξ ὅτου]] = [[from which time]], [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''345, ''Tr.''326, Ar.''Nu.''528, [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''8.2.16, etc.; ἐξ ὅτου περ [[Aristophanes|Ar.]]''[[Acharnians|Ach.]]''596; [[ἀπ' ὅτευ]] = [[since]]... [[Herodotus|Hdt.]]1.7, cf. ''SIG''45.18 (Halic., v B. C.); so [[ἕως ὅτου]] = [[until]].., Ev.Luc.13.8.<br><span class="bld">2</span> [[from what cause]], S. ''Tr.''671, E.''Cyc.''639. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0399.png Seite 399]] ἥτις, ὅ, τι (mit der Diastole zu schreiben, zum Unterschiede von ὅτι, s. unten), gen. οὗτινος, ἡστινος u. s. w., u. ὅτου ὅτῳ (u. plur. ὅτων, ὅτοισι, doch selten); bei Hom. lautet das masc. auch [[ὅτις]], Od. 16, 307 u. öfter, neutr. ὅ, ττι; gen. [[ὅττεο]], 1, 124. 22, 377, ὅττευ, 17, 121, u. ὅτευ, 17, 421. 19, 77, wie Her. (nie ὅτου); dat. [[ὅτεῳ]], Od. 2, 114, was zweisylbig zu sprechen ist Il. 12, 428. 15, 664, u. so auch Her.; acc. [[ὅτινα]], Od. 8, 204. 15, 395; gen. plur. [[ὅτεων]], 10, 39; Her. 8, 65; dat. [[ὁτέοισιν]], Il. 15, 491; Her. 2, 82, der auch das fem. ὁτέῃσιν hat; accus. [[ὅτινας]], Il. 15, 492; ὥτινες ist eine [[varia lectio|v.l.]] Od. 4, 61, aber wahrscheinlich falsch; – zunächst – 1) indirectes Fragewort, [[welcher]], [[welche]], [[welches]]; [[ἔσπετε]] νῦν μοι, Μοῦσαι, [[ὅστις]] δὴ [[πρῶτος]] [[ἀνδράγρια]] ἤρατο, Il. 14, 509; ὥς μοι ἐξονομήνῃς, [[ὅστις]] ὅδ' ἐστὶν Ἀχαιὸς [[ἀνήρ]], wer der Achäer. da ist, 3, 166, vgl. 192; θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, [[ὅστις]] ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλεύσει Od. 1, 400, u. öfter so mit dem indic., den die Griechen aus der directen Frage gewöhnlich in die indirecte hinübernehmen; so auch Tragg.: ὁ δ' οὖν ἐρωτᾶτ', αἰτίαν καθ' ἤντινα αἰκίζεταί με, Aesch. Prom. 226; σήμαιν' ὅ, τι χρὴ σοὶ συμπράττειν, 295; Eum. 58 u. öfter; οὐ γὰρ οἶ. σθά μ' ὅντιν' εἰσορᾷς, Soph. Phil. 249; κοὐ βλέπεις, ἵν' εἶ κακοῦ, οὐδ' ὅτων οἰκεῖς μέτα, O. R. 414; [[ὅστις]] ἦν ὁ [[μῦθος]] [[αὖθις]] εἴπα τε, Ant. 1175; u. in Prosa, μανθάνομεν οὖν ὅ, τι νῦν ἡμῖν ἐστι τὸ ξυμβαῖνον, Plat. Phil. 22 a, u. öfter, wie Folgde; doch folgt auch auf ein Präsens der conj., οὐκ ἔχειν, [[ὅτεῳ]] ζημιώσωσι, Her. 5, 87. – In directer Frage steht es nur in Beziehung auf eine unmittelbar vorangegangene Frage, ἀλλὰ [[τίς]] γὰρ εἶ; – [[ὅστις]], [[πολίτης]] [[χρηστός]], eigtl. du fragst, wer? Ar. Ach. 569; τί δ' αὖ λέγει; ὅ, τι; 106; τί ποιεῖς; – ὅ, τι ποιῶ; τί δ' ἄλλο γ' ἤ –, Ran. 198, vgl. Eccl. 685. 1181 Plut. 462; [[τίνα]] γραφήν σε γέγραπται; ἥντινα; Plat. Euthyphr. 2 b. – 2) häufiger drückt es eine unbestimmte Allgemeinheit aus und unterscheidet sich von dem einfachen Relativum ὅς dadurch, daß es nicht auf ein bestimmtes Subject geht, sondern auf ein unbestimmtes, mehrfach bestimmbares; selten – a) c. indic.; in Beziehung auf ein vorangehendes Demonstrativum, [[ἄνωχθι]] δέ μιν γαμέεσθαι τῷ, ὅτεῴ τε πατὴρ κέλεται καὶ ἁνδάνει αὐτῇ, Od. 2, 114, wo ᾡ auf ein schon bestimmtes gehen würde, [[ὅτεῳ]] aber andeutet, daß keine Entscheidung getroffen: wen auch zu heirathen der Vater befiehlt; ταύτην, ἥτις ἀποστρέψει, Plat. Gorg. 509 b; häufiger mit Auslassung des Demonstrativs, βουλὴν δ' Ἀργείοις ὑποθησόμεθ' ἥτις ὀνήσει, Il. 8, 467; τιμὴν δ' Ἀργείοις ἀποτινέμεν, ἥντιν' ἔοικεν, Il. 3, 286; [[Ζεύς]] τοι δοίη, ὅ, ττι μάλιστ' ἐθέλεις, Od. 14, 54, u. sonst; ἐλαφρόν, [[ὅστις]] πημάτων ἔξω πόδα ἔχει, παραινεῖν, Aesch. Prom. 263; u. mit [[πᾶν]], λέξω σοι [[πᾶν]] ὅ, τι χρῄζεις μαθεῖν, 612; [[ὅστις]] γὰρ εὖ δρᾶν εὖ παθὼν ἐπίσταται, παντὸς γένοιτ' ἂν χρήματος [[κρείσσων]] [[φίλος]], Soph. Phil. 668, öfter; Eur., u. in Prosa überall; τῆς ὀρθῆς τυχεῖν παιδείας, ἥτις [[ποτέ]] ἐστιν, Plat. Rep. III, 416 c; [[μήτε]] διακονίαν μηδ' ἥντινα κεκτημένος, auch nicht irgend ein, Legg. XI, 919 d; ὅτῳ δοκεῖ ταῦτ' ἀνατεινάτω τὴν χεῖρα, Xen. An. 3, 2, 9, u. A.; auch ἡγεμόνα αἰτεῖν, [[ὅστις]] ἀπάξει, der da führen soll, Xen. An. 1, 3, 14; – προσκαλοῦμαί σ' [[ὅστις]] εἶ, wer du auch bist, Ar. Vesp. 1406. – b) mit ἄν u. dem conj. der Allgemeinheit, in Beziehung auf die Gegenwart od. Zukunft; ἔρδειν (für imperat.) ὅ, ττι κε [[κεῖνος]] ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ, Il. 15, 148; [[ὅτις]] κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, wer immer einen Meineid schwören wird, 19, 260; θεὸς δὲ τὸ μὲν δώσει, τὸ δ' ἐάσει, ὅ, ττι κεν ᾧ θυμῷ ἐθέλῃ, was er immer wollen mag, Od. 14, 445; [[ἅπας]] δὲ [[τραχύς]], [[ὅστις]] ἂν νέον κρατῇ, Aesch. Prom. 35; Folgde; πάσχειν ὅ, τι ἄν τῷ ξυμβῇ, Plat. Phaedr. 274 b; [[τίς]] ([[πόλις]]) ἡμᾶς δέξεται, ἥτις ἂν ὁρᾷ τοσαύτην ἀνομίαν Xen. An. 5, 7, 33; 6, 4, 18 u. öfter, u. sonst, wie bei den Rednern u. Sp. – c) auch der bloße conj. steht so; οὐτιδανὸς πέλει [[ἀνήρ]], [[ὅστις]] ξεινοδόκῳ ἔριδα προφέρηται ἀέθλων, Od. 8, 209; τὴν γὰρ ἀοιδὴν [[μᾶλλον]] ἐπικλείουσ' ἄνθρωποι, ἥτις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται, 1, 351; γυναικὸς ἥτις ἄνδρα νοσφίσῃ, Aesch. Eum. 202. – d) in Beziehung auf die Vergangenheit u. in indir. Rede c. opt., ὅν τινα κιχείη, ἐρητύσασκε, Il. 2, 188; οὔτινα γὰρ τίεσκον, [[ὅτις]] σφέας εἰσαφίκοιτο, Od. 22, 404, womit man Stellen wie 12, 40 vergleiche, ἀνθρώπους θέλγουσιν, [[ὅτις]] σφέας εἰσαφίκηται; auch nach einem opt., μῦθον, ὃν οὔ κεν [[ἀνήρ]] γε διὰ στομα [[πάμπαν]] ἄγοιτο, [[ὅστις]] ἐπίσταιτο ἄρτια βάζειν, Il. 14, 91. 17, 640; [[ὅστις]] ἀφικνοῖτο τῶν παρὰ βασιλέως πρὸς αὐτόν, πάντας [[οὕτως]] ἀπεπέμπετο, Xen. An. 1, 1, 5, öfter, u. sonst. – 3) zu bemerken ist, daß oft der sing. von [[ὅστις]] auf einen plur. bezogen wird, τὰ ἐπιτήδεια, ὅτῳ τις ἐπιτυγχάνοι, Xen. An. 4, 1, 9, wie das obeu angeführte Beispiel 1, 1, 5 u. sonst. – Auch allein stehend, wie quicunque Plat. Hipp. mai. 282 d; ἀφ' ἧςτινος τέχνης, Paus. 2, 9, 7; τόπον ὅντινα εἰπών, Luc. Gall. 16. So besonders mit οὖν verstärkt, καὶ [[ἄλλος]] ὁςτισοῦν, wer es auch sein mag, irgend ein anderer, Plat. Conv. 198 b u. öfter; [[ἄλλην]] ἡντινοῦν τέχνην, Prot. 323 a; u. mit ἄν u. conj., μηδ' ἂν ὁςτισοῦν τυγχανῃ ὤν, Euthyphr. 5 e; [[οὔτε]] διὰ φιλονεικίαν οὐδ' ἡντινοῦν, Lycurg. 5, u. A.; auch ὁςτισδήποτε, Din. 1, 93; [[ὅστις]] δήποτ' οὖν, Dem. u. a. Sp. – Wie in dem einfachen Relativum liegt darin auch – a) eine Folge, so daß es für ὥςτε zu stehen scheint, ἔστι τις [[οὕτως]] [[ἄφρων]], [[ὅστις]] οἴεται, Xen. An. 7, 1, 29; [[τίς]] [[οὕτως]] [[εὐήθης]], [[ὅστις]], Dem. 1, 15; Sp. – b) ein Grund, wie quippe qui, ὦ φῶς τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, [[ὅστις]] πέφασμαι φύς τ' ἀφ' ὧν οὐ [[χρῆν]], O. R. 1184, als ein solcher, welcher ich erzeugt bin, von dem ich nicht sollte erzeugt werden, d. i. weil ich unrechtmäßig erzeugt bin; vgl. O. C. 265; πῶς ἐγὼ κακὸς φύσιν [[ὅστις]] παθὼν μὲν ἀντέδρων, 272; ἦ μαίνεταί γε, ἥτις λιποῦσα μὲν πόλιν νεαίρετον ἥκει, Aesch. Ag. 1035, vgl. 1373; – οὐδεὶς [[ὅστις]] οὐ, jeder, οὐδὲν ὅ, τι οὐκ, alles, Her. 5, 97; Thuc. 7, 87 u. Folgde; wobei sich auch ein Adverbium findet, οὐδενὸς ὅτου οὐ πάντων ἂν ὑμῶν καθ' ἡλικίαν πατὴρ εἴην, Plat. Prot. 317 c. –Ὅστις μή, wer nicht etwa, es müßte denn, Plat. Prot. 324 b Gorg. 522 e. – Ὅ, τι, absolut, [[warum]], weshalb, vgl. ὅτι. – Zuweilen tritt zwischen ὅς u. [[τίς]] eine Partikel, [[ἕκαστος]], ᾧ μή τινι καὶ αὐτὸς ἔργῳ παρῆν, Thuc. 4, 14, so ὃς ἄν τις, Plat. u. Dem. – Ἅσσα oder ἅττα, = ἅτινα, s. besonders. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0399.png Seite 399]] ἥτις, ὅ, τι (mit der Diastole zu schreiben, zum Unterschiede von ὅτι, s. unten), gen. οὗτινος, ἡστινος u. s. w., u. ὅτου ὅτῳ (u. plur. ὅτων, ὅτοισι, doch selten); bei Hom. lautet das masc. auch [[ὅτις]], Od. 16, 307 u. öfter, neutr. ὅ, ττι; gen. [[ὅττεο]], 1, 124. 22, 377, ὅττευ, 17, 121, u. ὅτευ, 17, 421. 19, 77, wie Her. (nie ὅτου); dat. [[ὅτεῳ]], Od. 2, 114, was zweisylbig zu sprechen ist Il. 12, 428. 15, 664, u. so auch Her.; acc. [[ὅτινα]], Od. 8, 204. 15, 395; gen. plur. [[ὅτεων]], 10, 39; Her. 8, 65; dat. [[ὁτέοισιν]], Il. 15, 491; Her. 2, 82, der auch das fem. ὁτέῃσιν hat; accus. [[ὅτινας]], Il. 15, 492; ὥτινες ist eine [[varia lectio|v.l.]] Od. 4, 61, aber wahrscheinlich falsch; – zunächst – 1) indirectes Fragewort, [[welcher]], [[welche]], [[welches]]; [[ἔσπετε]] νῦν μοι, Μοῦσαι, [[ὅστις]] δὴ [[πρῶτος]] [[ἀνδράγρια]] ἤρατο, Il. 14, 509; ὥς μοι ἐξονομήνῃς, [[ὅστις]] ὅδ' ἐστὶν Ἀχαιὸς [[ἀνήρ]], wer der Achäer. da ist, 3, 166, vgl. 192; θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, [[ὅστις]] ἐν ἀμφιάλῳ Ἰθάκῃ βασιλεύσει Od. 1, 400, u. öfter so mit dem indic., den die Griechen aus der directen Frage gewöhnlich in die indirecte hinübernehmen; so auch Tragg.: ὁ δ' οὖν ἐρωτᾶτ', αἰτίαν καθ' ἤντινα αἰκίζεταί με, Aesch. Prom. 226; σήμαιν' ὅ, τι χρὴ σοὶ συμπράττειν, 295; Eum. 58 u. öfter; οὐ γὰρ οἶ. σθά μ' ὅντιν' εἰσορᾷς, Soph. Phil. 249; κοὐ βλέπεις, ἵν' εἶ κακοῦ, οὐδ' ὅτων οἰκεῖς μέτα, O. R. 414; [[ὅστις]] ἦν ὁ [[μῦθος]] [[αὖθις]] εἴπα τε, Ant. 1175; u. in Prosa, μανθάνομεν οὖν ὅ, τι νῦν ἡμῖν ἐστι τὸ ξυμβαῖνον, Plat. Phil. 22 a, u. öfter, wie Folgde; doch folgt auch auf ein Präsens der conj., οὐκ ἔχειν, [[ὅτεῳ]] ζημιώσωσι, Her. 5, 87. – In directer Frage steht es nur in Beziehung auf eine unmittelbar vorangegangene Frage, ἀλλὰ [[τίς]] γὰρ εἶ; – [[ὅστις]], [[πολίτης]] [[χρηστός]], eigtl. du fragst, wer? Ar. Ach. 569; τί δ' αὖ λέγει; ὅ, τι; 106; τί ποιεῖς; – ὅ, τι ποιῶ; τί δ' ἄλλο γ' ἤ –, Ran. 198, vgl. Eccl. 685. 1181 Plut. 462; [[τίνα]] γραφήν σε γέγραπται; ἥντινα; Plat. ''Euthyphr.'' 2 b. – 2) häufiger drückt es eine unbestimmte Allgemeinheit aus und unterscheidet sich von dem einfachen Relativum ὅς dadurch, daß es nicht auf ein bestimmtes Subject geht, sondern auf ein unbestimmtes, mehrfach bestimmbares; selten – a) c. indic.; in Beziehung auf ein vorangehendes Demonstrativum, [[ἄνωχθι]] δέ μιν γαμέεσθαι τῷ, ὅτεῴ τε πατὴρ κέλεται καὶ ἁνδάνει αὐτῇ, Od. 2, 114, wo ᾡ auf ein schon bestimmtes gehen würde, [[ὅτεῳ]] aber andeutet, daß keine Entscheidung getroffen: wen auch zu heirathen der Vater befiehlt; ταύτην, ἥτις ἀποστρέψει, Plat. Gorg. 509 b; häufiger mit Auslassung des Demonstrativs, βουλὴν δ' Ἀργείοις ὑποθησόμεθ' ἥτις ὀνήσει, Il. 8, 467; τιμὴν δ' Ἀργείοις ἀποτινέμεν, ἥντιν' ἔοικεν, Il. 3, 286; [[Ζεύς]] τοι δοίη, ὅ, ττι μάλιστ' ἐθέλεις, Od. 14, 54, u. sonst; ἐλαφρόν, [[ὅστις]] πημάτων ἔξω πόδα ἔχει, παραινεῖν, Aesch. Prom. 263; u. mit [[πᾶν]], λέξω σοι [[πᾶν]] ὅ, τι χρῄζεις μαθεῖν, 612; [[ὅστις]] γὰρ εὖ δρᾶν εὖ παθὼν ἐπίσταται, παντὸς γένοιτ' ἂν χρήματος [[κρείσσων]] [[φίλος]], Soph. Phil. 668, öfter; Eur., u. in Prosa überall; τῆς ὀρθῆς τυχεῖν παιδείας, ἥτις [[ποτέ]] ἐστιν, Plat. Rep. III, 416 c; [[μήτε]] διακονίαν μηδ' ἥντινα κεκτημένος, auch nicht irgend ein, Legg. XI, 919 d; ὅτῳ δοκεῖ ταῦτ' ἀνατεινάτω τὴν χεῖρα, Xen. An. 3, 2, 9, u. A.; auch ἡγεμόνα αἰτεῖν, [[ὅστις]] ἀπάξει, der da führen soll, Xen. An. 1, 3, 14; – προσκαλοῦμαί σ' [[ὅστις]] εἶ, wer du auch bist, Ar. Vesp. 1406. – b) mit ἄν u. dem conj. der Allgemeinheit, in Beziehung auf die Gegenwart od. Zukunft; ἔρδειν (für imperat.) ὅ, ττι κε [[κεῖνος]] ἐποτρύνῃ καὶ ἀνώγῃ, Il. 15, 148; [[ὅτις]] κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, wer immer einen Meineid schwören wird, 19, 260; θεὸς δὲ τὸ μὲν δώσει, τὸ δ' ἐάσει, ὅ, ττι κεν ᾧ θυμῷ ἐθέλῃ, was er immer wollen mag, Od. 14, 445; [[ἅπας]] δὲ [[τραχύς]], [[ὅστις]] ἂν νέον κρατῇ, Aesch. Prom. 35; Folgde; πάσχειν ὅ, τι ἄν τῷ ξυμβῇ, Plat. Phaedr. 274 b; [[τίς]] ([[πόλις]]) ἡμᾶς δέξεται, ἥτις ἂν ὁρᾷ τοσαύτην ἀνομίαν Xen. An. 5, 7, 33; 6, 4, 18 u. öfter, u. sonst, wie bei den Rednern u. Sp. – c) auch der bloße conj. steht so; οὐτιδανὸς πέλει [[ἀνήρ]], [[ὅστις]] ξεινοδόκῳ ἔριδα προφέρηται ἀέθλων, Od. 8, 209; τὴν γὰρ ἀοιδὴν [[μᾶλλον]] ἐπικλείουσ' ἄνθρωποι, ἥτις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται, 1, 351; γυναικὸς ἥτις ἄνδρα νοσφίσῃ, Aesch. Eum. 202. – d) in Beziehung auf die Vergangenheit u. in indir. Rede c. opt., ὅν τινα κιχείη, ἐρητύσασκε, Il. 2, 188; οὔτινα γὰρ τίεσκον, [[ὅτις]] σφέας εἰσαφίκοιτο, Od. 22, 404, womit man Stellen wie 12, 40 vergleiche, ἀνθρώπους θέλγουσιν, [[ὅτις]] σφέας εἰσαφίκηται; auch nach einem opt., μῦθον, ὃν οὔ κεν [[ἀνήρ]] γε διὰ στομα [[πάμπαν]] ἄγοιτο, [[ὅστις]] ἐπίσταιτο ἄρτια βάζειν, Il. 14, 91. 17, 640; [[ὅστις]] ἀφικνοῖτο τῶν παρὰ βασιλέως πρὸς αὐτόν, πάντας [[οὕτως]] ἀπεπέμπετο, Xen. An. 1, 1, 5, öfter, u. sonst. – 3) zu bemerken ist, daß oft der sing. von [[ὅστις]] auf einen plur. bezogen wird, τὰ ἐπιτήδεια, ὅτῳ τις ἐπιτυγχάνοι, Xen. An. 4, 1, 9, wie das obeu angeführte Beispiel 1, 1, 5 u. sonst. – Auch allein stehend, wie quicunque Plat. Hipp. mai. 282 d; ἀφ' ἧςτινος τέχνης, Paus. 2, 9, 7; τόπον ὅντινα εἰπών, Luc. Gall. 16. So besonders mit οὖν verstärkt, καὶ [[ἄλλος]] ὁςτισοῦν, wer es auch sein mag, irgend ein anderer, Plat. Conv. 198 b u. öfter; [[ἄλλην]] ἡντινοῦν τέχνην, Prot. 323 a; u. mit ἄν u. conj., μηδ' ἂν ὁςτισοῦν τυγχανῃ ὤν, ''Euthyphr.'' 5 e; [[οὔτε]] διὰ φιλονεικίαν οὐδ' ἡντινοῦν, Lycurg. 5, u. A.; auch ὁςτισδήποτε, Din. 1, 93; [[ὅστις]] δήποτ' οὖν, Dem. u. a. Sp. – Wie in dem einfachen Relativum liegt darin auch – a) eine Folge, so daß es für ὥςτε zu stehen scheint, ἔστι τις [[οὕτως]] [[ἄφρων]], [[ὅστις]] οἴεται, Xen. An. 7, 1, 29; [[τίς]] [[οὕτως]] [[εὐήθης]], [[ὅστις]], Dem. 1, 15; Sp. – b) ein Grund, wie quippe qui, ὦ φῶς τελευταῖόν σε προσβλέψαιμι νῦν, [[ὅστις]] πέφασμαι φύς τ' ἀφ' ὧν οὐ [[χρῆν]], O. R. 1184, als ein solcher, welcher ich erzeugt bin, von dem ich nicht sollte erzeugt werden, d. i. weil ich unrechtmäßig erzeugt bin; vgl. O. C. 265; πῶς ἐγὼ κακὸς φύσιν [[ὅστις]] παθὼν μὲν ἀντέδρων, 272; ἦ μαίνεταί γε, ἥτις λιποῦσα μὲν πόλιν νεαίρετον ἥκει, Aesch. Ag. 1035, vgl. 1373; – οὐδεὶς [[ὅστις]] οὐ, jeder, οὐδὲν ὅ, τι οὐκ, alles, Her. 5, 97; Thuc. 7, 87 u. Folgde; wobei sich auch ein Adverbium findet, οὐδενὸς ὅτου οὐ πάντων ἂν ὑμῶν καθ' ἡλικίαν πατὴρ εἴην, Plat. Prot. 317 c. –Ὅστις μή, wer nicht etwa, es müßte denn, Plat. Prot. 324 b Gorg. 522 e. – Ὅ, τι, absolut, [[warum]], weshalb, vgl. ὅτι. – Zuweilen tritt zwischen ὅς u. [[τίς]] eine Partikel, [[ἕκαστος]], ᾧ μή τινι καὶ αὐτὸς ἔργῳ παρῆν, Thuc. 4, 14, so ὃς ἄν τις, Plat. u. Dem. – Ἅσσα oder ἅττα, = ἅτινα, s. besonders. | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=[[ἥτις]], [[ὅτι]] ; <i>gén.</i> [[οὗτινος]], ἧστινος, [[οὗτινος]];<br /><i>dat.</i> [[ᾧτινι]], ᾗτινι, [[ᾧτινι]], <i>etc.</i><br /><i>dans le dial. att., gén.</i> [[ὅτου]], <i>dat.</i> [[ὅτῳ]];<br /><i>pron. relat.</i><br /><b>I.</b> qui, lequel, laquelle, quel | |btext=[[ἥτις]], [[ὅτι]] ; <i>gén.</i> [[οὗτινος]], ἧστινος, [[οὗτινος]];<br /><i>dat.</i> [[ᾧτινι]], ᾗτινι, [[ᾧτινι]], <i>etc.</i><br /><i>dans le dial. att., gén.</i> [[ὅτου]], <i>dat.</i> [[ὅτῳ]];<br /><i>pron. relat.</i><br /><b>I.</b> qui, lequel, laquelle, quel qu'il soit ; qui que ce soit qui : ἀθανάτων [[ὅστις]] [[σε]] φυλάσσει [[τε]] ῥύεταί [[τε]] OD celui des immortels quel qu'il soit qui te protège et te sauve ; ὅντινα κιχείη, [[ἐρητύσασκε]] IL tout homme qu'il rencontrait, il l'arrêtait ; [[ὡς]] ἀπόλοιτο καὶ [[ἄλλος]] [[ὅστις]] τοιαῦτα [[γε]] ῥέζοι OD ainsi périsse tout autre qui ferait de telles choses ; [[ὅστις]] [[εἶ]], [[ὅτις]] [[ἐσσί]] que tu sois qui tu voudras : [[οὐκ]] ἔστιν ὅ, τι ESCHL il n'y a rien qui ; οὐδὲν ὅ, τι [[οὐ]] HDT, THC il n'y a rien qui ne, <i>càd</i> absolument tout ; <i>joint à un Sp.</i> : τρόπῳ [[ὅτῳ]] ἂν δύνωνται ἰσχυροτάτῳ κατὰ τὰ δυνατόν THC de la façon la plus forte qu'ils pourront;<br /><b>II.</b> <i>avec interrog. indir.</i> : εἴπ' [[ἄγε]] μοι καὶ τόνδε, [[ὅστις]] ὅδ' ἐστίν IL allons, dis-moi qui est celui qui est là ; [[οὐκ]] οἶδ' [[ὅστις]], je ne sais qui ; <i>cf. lat.</i> nescio quis;<br /><b>III.</b> [[ὅστις]] <i>joint à des particules</i>;<br /><b>1</b> [[ὅστις]] [[γε]], <i>litt.</i> étant qqn qui, <i>càd</i> attendu que (<i>cf. lat.</i> quippe qui);<br /><b>2</b> [[ὅστις]] [[δή]] <i>ou</i> [[ὁστισδή]] qui maintenant précisément ; un quelconque, qui que ce soit : [[θεῶν]] [[ὅτεῳ]] [[δή]] HDT à un des dieux n'importe lequel ; <i>de même</i> [[ὅστις]] [[δή]] ποτε <i>ou</i> [[ὁστισδήποτε]];<br /><b>3</b> [[ὅστις]] [[οὖν]] <i>ou</i> [[ὁστισοῦν]], qui que ce soit qui, n'importe qui ; <i>avec une nég.</i> si peu que ce soit οὐδ' [[ὁτιοῦν]] = <i>lat.</i> ne tantillum quidem;<br /><b>4</b> [[ὅστις]] περ, <i>c.</i> [[ὅσπερ]];<br /><b>5</b> [[ὅστις]] ποτε, qui que ce soit qui;<br /><b>6</b> [[ὅστις]] [[τε]], <i>c.</i> [[ὅστε]];<br /><b>IV.</b> <i>adv.</i> <b>1</b> <i>acc. neutre</i> ὅ, τι, <i>poét.</i> ὅ, ττι, pourquoi, à cause de quoi, <i>dans l'interrogat. indir.</i><br /><b>2</b> [[ἐξ]] [[ὅτου]], pour quelle raison, pourquoi ; depuis quel temps, depuis que ; [[ἐξ]] [[ὅτου]] περ XÉN <i>m. sign.</i><br />'''Étymologie:''' [[ὅς]], [[τις]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὅστις:''' ἥ-τις, ὅ-τι, эп. тж. [[ὅττι]], часто ὅ, τι (для отличия от союза ὅτι) (gen. [[οὗτινος]], ἧστινος, [[οὗτινος]], dat. [[ᾧτινι]], ᾗτινι, [[ᾧτινι]] etc., тж. gen. [[ὅτου]] - ион. [[ὅτευ]], эп. [[ὅττεο]], dat. [[ὅτῳ]] - эп.-ион. [[ὅτεῳ]]; pl.: nom. n [[ἅσσα]] - атт. [[ἅττα]], gen. ὅτων - эп.-ион. [[ὅτεων]], dat. ὅτοισι - эп.-ион. [[ὁτέοισιν]] и ὁτέῃσιν) pron. relat. который бы (ни), какой бы (ни), кто бы (ни), иногда который, какой, кто (что): [[ὅτις]] [[τοιαῦτα]] ῥέζοι Hom. всякий кто учинит нечто подобное; ὅντινα κιχείη Hom. кого бы он ни встречал; [[ὅστις]] σε φυλάσσει Hom. (кто-л. из богов), который тебя охраняет; εἴπ᾽ [[ἄγε]] μοι καὶ τόνδε, [[ὅστις]] ὅδ᾽ ἐστιν Hom. скажи мне, пожалуйста, кто вот это; [[ὅστις]] [[ἐστί]] Soph. кто бы он ни был; [[ὅστις]] ἂν [[νέος]] κρατῇ Aesch. (всякий), кто господствует с недавнего времени; τρόπῳ [[ὅτῳ]] ἂν δύνονται ἰσχυροτάτῳ Thuc. самым действенным, каким только смогут, образом; δι᾽ ὅντινα [[κακῶς]] ἤκουσε Her. (Поликрат), из-за которого (Орету) пришлось выслушать оскорбления; [[τίνα]] γραφήν σε γέγραπται; - Ἣντινα; Plat. какую жалобу он подал на тебя? - (Ты спрашиваешь), какую?; ἐξ [[ὅτου]] (περ) (''[[sc.]]'' χρόνου) Soph., Eur., Xen. с тех пор как; οὐδεὶς [[ὅστις]] οὐ Her. всякий, каждый, решительно все; οὐδὲν ὅ. τι οὐκ ἀπώλετο Thuc. (из греческих вооруженных сил) решительно все погибло. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 32: | Line 35: | ||
}} | }} | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=[[ἥτις]], ὁ, τί (separated by a hypodiastole (comma), to [[distinguish]] it from [[ὅτι]]; [[but]] L T Tr [[write]] ὁ τί, [[without]] a hypodiastole (cf. Tdf. Prolog., p. 111), leaving a [[little]] [[space]] [[between]] ὁ and τί; (WH [[ὅτι]]); cf. Winer's Grammar, 46 (45f); (Lipsius, Gramm. Untersuch., p. 118f; WH. Introductory § 411)), genitive ὁυτινος ([[but]] of the [[oblique]] cases [[only]] the accusative neuter ὁ, τί and the genitive [[ὅτου]], in the [[phrase]] [[ἕως]] [[ὅτου]], are [[found]] in the N. T.) (from Homer down), [[compound]] of ὅς and [[τίς]], [[hence]], [[properly]], anyone [[who]]; i. e.:<br /><b class="num">1.</b> [[whoever]], everyone [[who]]: [[ὅστις]] [[simply]], in the [[singular]] [[chiefly]] at the [[beginning]] of a [[sentence]] in [[general]] propositions, [[especially]] in Matt.; [[with]] an indicative [[present]], L Tr WH εἰ [[τίς]]); [[with]] a [[future]], R G Tr marginal [[reading]]), R G; plural οἵτινες, [[whosoever]] ([[all]] those [[who]]): [[with]] indicative [[present]], [[πᾶς]] [[ὅστις]], [[with]] indicative [[present]] [[ὅστις]] [[with]] subjunctive ([[where]] ἄν is [[lacking]] [[very]] [[rarely]] (cf. Winer's Grammar, § 42,3 ([[especially]] at the [[end]]); Buttmann, § 139,31)) aorist (having the [[force]] of the [[future]] [[perfect]] in Latin), L T Tr WH. [[ὅστις]] ἄν [[with]] subjunctive aorist (Latin [[future]] [[perfect]]), R G T); [[ἐάν]] T Tr WH); neuter [[with]] subjunctive aorist, Tr marginal [[reading]] WH marginal [[reading]] [[present]] subjunctive); Tr marginal [[reading]] WH marginal [[reading]] [[present]] subjunctive); [[with]] subjunctive [[present]], Tr WH [[ἐάν]]; WH marginal [[reading]] aorist subjunctive); ὁ [[ἐάν]] τί for ὁ, τί ἄν [[with]] subjunctive aorist R G); [[πᾶν]] ὁ, τί ἄν or [[ἐάν]] [[with]] subjunctive [[present]], cf. Buttmann, § 139,19; Winer's Grammar, § 42,3).<br /><b class="num">2.</b> it refers to a [[single]] [[person]] or [[thing]], [[but]] so [[that]] [[regard]] is had to a [[general]] [[notion]] or class to [[which]] [[this]] [[individual]] [[person]] or [[thing]] belongs, and [[thus]] it indicates [[quality]]: [[one]] [[who]], [[such]] a [[one]] as, of [[such]] a [[nature]] [[that]] (cf. Kühner, § 554Anm. 1, ii., p. 905; (Jelf, § 816,5); Lücke on [[ἡγούμενος]], [[ὅστις]] ποιμανεῖ, Tdf. omits the [[verse]]); Tdf. εἰ [[τίς]]); ὁ [[ναός]] | |txtha=[[ἥτις]], ὁ, τί (separated by a hypodiastole (comma), to [[distinguish]] it from [[ὅτι]]; [[but]] L T Tr [[write]] ὁ τί, [[without]] a hypodiastole (cf. Tdf. Prolog., p. 111), leaving a [[little]] [[space]] [[between]] ὁ and τί; (WH [[ὅτι]]); cf. Winer's Grammar, 46 (45f); (Lipsius, Gramm. Untersuch., p. 118f; WH. Introductory § 411)), genitive ὁυτινος ([[but]] of the [[oblique]] cases [[only]] the accusative neuter ὁ, τί and the genitive [[ὅτου]], in the [[phrase]] [[ἕως]] [[ὅτου]], are [[found]] in the [[NT|N.T.]]) (from Homer down), [[compound]] of ὅς and [[τίς]], [[hence]], [[properly]], anyone [[who]]; i. e.:<br /><b class="num">1.</b> [[whoever]], everyone [[who]]: [[ὅστις]] [[simply]], in the [[singular]] [[chiefly]] at the [[beginning]] of a [[sentence]] in [[general]] propositions, [[especially]] in Matt.; [[with]] an indicative [[present]], L Tr WH εἰ [[τίς]]); [[with]] a [[future]], R G Tr marginal [[reading]]), R G; plural οἵτινες, [[whosoever]] ([[all]] those [[who]]): [[with]] indicative [[present]], [[πᾶς]] [[ὅστις]], [[with]] indicative [[present]] [[ὅστις]] [[with]] subjunctive ([[where]] ἄν is [[lacking]] [[very]] [[rarely]] (cf. Winer's Grammar, § 42,3 ([[especially]] at the [[end]]); Buttmann, § 139,31)) aorist (having the [[force]] of the [[future]] [[perfect]] in Latin), L T Tr WH. [[ὅστις]] ἄν [[with]] subjunctive aorist (Latin [[future]] [[perfect]]), R G T); [[ἐάν]] T Tr WH); neuter [[with]] subjunctive aorist, Tr marginal [[reading]] WH marginal [[reading]] [[present]] subjunctive); Tr marginal [[reading]] WH marginal [[reading]] [[present]] subjunctive); [[with]] subjunctive [[present]], Tr WH [[ἐάν]]; WH marginal [[reading]] aorist subjunctive); ὁ [[ἐάν]] τί for ὁ, τί ἄν [[with]] subjunctive aorist R G); [[πᾶν]] ὁ, τί ἄν or [[ἐάν]] [[with]] subjunctive [[present]], cf. Buttmann, § 139,19; Winer's Grammar, § 42,3).<br /><b class="num">2.</b> it refers to a [[single]] [[person]] or [[thing]], [[but]] so [[that]] [[regard]] is had to a [[general]] [[notion]] or class to [[which]] [[this]] [[individual]] [[person]] or [[thing]] belongs, and [[thus]] it indicates [[quality]]: [[one]] [[who]], [[such]] a [[one]] as, of [[such]] a [[nature]] [[that]] (cf. Kühner, § 554Anm. 1, ii., p. 905; (Jelf, § 816,5); Lücke on [[ἡγούμενος]], [[ὅστις]] ποιμανεῖ, Tdf. omits the [[verse]]); Tdf. εἰ [[τίς]]); ὁ [[ναός]] τοῦ Θεοῦ [[ἅγιος]] ἐστιν, οἵτινες ἐστε [[ὑμεῖς]] ([[where]] οἵτινες makes [[reference]] to [[ἅγιος]]) and [[such]] are ye, [[ναός]]).<br /><b class="num">3.</b> Akin to the [[last]] [[usage]] is thai whereby it serves to [[give]] a [[reason]], [[such]] as equivalent to [[seeing]] [[that]] Hebrews, inasmuch as he: Lightfoot)); [[τίς]] in [[direct]] questions (cf. Lob. ad Phryn., p. 57; Lachmann, larger edition, vol. i., p. xliii; Buttmann, 253 (218); cf. Winer's Grammar, 167 (158)); [[thus]] in the [[NT|N.T.]] the neuter ὁ, τί stands for τί equivalent to [[διά]] τί in T Tr WH (cf. 7 WH marginal [[reading]]); [[ἵνα]] τί appears; Epistle of Barnabas 7,9 [ET] ([[where]] [[see]] Müller); cf. Tdf. Proleg., p. 125; Evang. Nicod. pars i. A. 14:3p. 245 and [[note]]; cf. [[also]] [[Sophocles]]' Lexicon, [[under]] the [[word]], 4)); [[many]] interpreters [[bring]] in [[ἀρχή]], 1b.<br /><b class="num">5.</b> It differs [[scarcely]] at [[all]] from the [[simple]] [[relative]] ὅς (cf. Matthiae, p. 1073; Buttmann, § 127,18; (Krüger, § 51,8; Ellicott on [[ἕως]] [[ὅτου]], on [[which]] [[see]] [[ἕως]], II:1b. β., p. 268b [[middle]] | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ὅστις:''' ἥ-τις, [[ὅτι]] ([[συχνά]] το ουδ. γράφεται <i>ὅ</i>,<i>τι</i>, για να διακρίνεται από το [[ὅτι]], ότι), με [[διπλούς]] κλιτικούς τύπους, γεν. [[οὗτινος]], <i>ἧστινος</i>, δοτ. [[ᾧτινι]], <i>ᾗτινι</i> κ.λπ.· πληθ. <i>οἵ-τινες</i>, <i>αἵ-τινες</i>, <i>ἅ-τινα</i> κ.λπ.· ο Όμηρ. παραθέτει επίσης τον αρσ. ισοδύν. τύπο [[ὅτις]] και το ουδ. [[ὅ ττι]]· από το [[ὅτις]] επίσης προκύπτουν πτώσεις με [[μονή]] [[κλίση]], δηλ. γεν. [[ὅτου]], Επικ. [[ὅττεο]], συνηρ. [[ὅττευ]], [[ὅτευ]]· δοτ. [[ὅτῳ]], Επικ. [[ὅτεῳ]]· Επικ. αιτ. [[ὅτινα]]· ονομ. πληθ. ουδ. [[ὅτινα]]· γεν. [[ὅτεων]], Αττ. <i>ὅτων</i>· δοτ. [[ὁτέοισιν]], Αττ. <i>ὅτοισι</i>· θηλ. <i>ὁτέῃσιν</i>· αιτ. [[ὅτινας]]· για τον Ιων. και Επικ. τύπο [[ἅσσα]], Αττ. [[ἅττα]], βλ. [[ἅσσα]].<br /><b class="num">I.</b> [[κάθε]] [[ένας]] ο [[οποίος]], [[κάθε]] [[μία]] η οποία, [[κάθε]] ένα το οποίο, δηλ. [[οποιοσδήποτε]], οποιαδήποτε, οτιδήποτε, διαφέροντας από το <i>ὅς</i>, όπως το Λατ. [[quisquis]] από το [[qui]], σε Όμηρ. κ.λπ.· <i>ὅντινα κιχείη</i>, οποιονδήποτε συνελάμβανε, σε Ομήρ. Ιλ.· [[ὅτις]] κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, [[οποιοσδήποτε]] παραβιάσει τον όρκο του, στο ίδ. κ.λπ.· ἔστιν [[ὅστις]], Λατ. est [[qui]], [[συχνά]] με αρνητικό [[μόριο]] ή [[λέξη]], οὐκ ἔστιν [[ὅτῳ]] μείζονα μοῖραν νείμαιμ', δεν υπάρχει [[κανείς]] στον οποίο θα μπορούσα να [[δώσω]] μεγαλύτερο [[μερίδιο]], σε Αισχύλ. κ.λπ.· οὐδὲν [[ὅ τι]] οὐ, [[κάθε]] τι, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II.</b> [[μόλις]] διαφορετικό από το <i>ὅς</i>, ο [[οποίος]], <i>βωμόν</i>, [[ὅστις]] [[νῦν]] [[ἔξω]] τῆς πόλεώς ἐστι, [[βωμός]], ο [[οποίος]]..., σε Θουκ.<br /><b class="num">III.</b> σε πλάγιες ερωτήσεις, [[ξεῖνος]] ὅδ', οὐκ οἶδ' [[ὅστις]], σε Ομήρ. Οδ.· σε διάλογο, όπου το [[πρόσωπο]] που ερωτάται επαναλαμβάνει την [[ερώτηση]] που τέθηκε· με το τίς, όπως π.χ. [[οὗτος]] τί ποιεῖς; Απάντ. [[ὅ τι]] ποιῶ; (ρωτάς) τι κάνω; σε Αριστοφ.<br /><b class="num">IV.</b>το ουδ. [[ὅ τι]] χρησιμ. απόλ. ως σύνδ., βλ. [[ὅτι]].<br /><b class="num">V.</b> 1. ἐξ [[ὅτου]], από την ώρα που, σε Σοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> από ποια [[αιτία]], στον ίδ., σε Ευρ. | |lsmtext='''ὅστις:''' ἥ-τις, [[ὅτι]] ([[συχνά]] το ουδ. γράφεται <i>ὅ</i>,<i>τι</i>, για να διακρίνεται από το [[ὅτι]], ότι), με [[διπλούς]] κλιτικούς τύπους, γεν. [[οὗτινος]], <i>ἧστινος</i>, δοτ. [[ᾧτινι]], <i>ᾗτινι</i> κ.λπ.· πληθ. <i>οἵ-τινες</i>, <i>αἵ-τινες</i>, <i>ἅ-τινα</i> κ.λπ.· ο Όμηρ. παραθέτει επίσης τον αρσ. ισοδύν. τύπο [[ὅτις]] και το ουδ. [[ὅ ττι]]· από το [[ὅτις]] επίσης προκύπτουν πτώσεις με [[μονή]] [[κλίση]], δηλ. γεν. [[ὅτου]], Επικ. [[ὅττεο]], συνηρ. [[ὅττευ]], [[ὅτευ]]· δοτ. [[ὅτῳ]], Επικ. [[ὅτεῳ]]· Επικ. αιτ. [[ὅτινα]]· ονομ. πληθ. ουδ. [[ὅτινα]]· γεν. [[ὅτεων]], Αττ. <i>ὅτων</i>· δοτ. [[ὁτέοισιν]], Αττ. <i>ὅτοισι</i>· θηλ. <i>ὁτέῃσιν</i>· αιτ. [[ὅτινας]]· για τον Ιων. και Επικ. τύπο [[ἅσσα]], Αττ. [[ἅττα]], βλ. [[ἅσσα]].<br /><b class="num">I.</b> [[κάθε]] [[ένας]] ο [[οποίος]], [[κάθε]] [[μία]] η οποία, [[κάθε]] ένα το οποίο, δηλ. [[οποιοσδήποτε]], οποιαδήποτε, οτιδήποτε, διαφέροντας από το <i>ὅς</i>, όπως το Λατ. [[quisquis]] από το [[qui]], σε Όμηρ. κ.λπ.· <i>ὅντινα κιχείη</i>, οποιονδήποτε συνελάμβανε, σε Ομήρ. Ιλ.· [[ὅτις]] κ' ἐπίορκον ὀμόσσῃ, [[οποιοσδήποτε]] παραβιάσει τον όρκο του, στο ίδ. κ.λπ.· ἔστιν [[ὅστις]], Λατ. est [[qui]], [[συχνά]] με αρνητικό [[μόριο]] ή [[λέξη]], οὐκ ἔστιν [[ὅτῳ]] μείζονα μοῖραν νείμαιμ', δεν υπάρχει [[κανείς]] στον οποίο θα μπορούσα να [[δώσω]] μεγαλύτερο [[μερίδιο]], σε Αισχύλ. κ.λπ.· οὐδὲν [[ὅ τι]] οὐ, [[κάθε]] τι, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II.</b> [[μόλις]] διαφορετικό από το <i>ὅς</i>, ο [[οποίος]], <i>βωμόν</i>, [[ὅστις]] [[νῦν]] [[ἔξω]] τῆς πόλεώς ἐστι, [[βωμός]], ο [[οποίος]]..., σε Θουκ.<br /><b class="num">III.</b> σε πλάγιες ερωτήσεις, [[ξεῖνος]] ὅδ', οὐκ οἶδ' [[ὅστις]], σε Ομήρ. Οδ.· σε διάλογο, όπου το [[πρόσωπο]] που ερωτάται επαναλαμβάνει την [[ερώτηση]] που τέθηκε· με το τίς, όπως π.χ. [[οὗτος]] τί ποιεῖς; Απάντ. [[ὅ τι]] ποιῶ; (ρωτάς) τι κάνω; σε Αριστοφ.<br /><b class="num">IV.</b>το ουδ. [[ὅ τι]] χρησιμ. απόλ. ως σύνδ., βλ. [[ὅτι]].<br /><b class="num">V.</b> 1. ἐξ [[ὅτου]], από την ώρα που, σε Σοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> από ποια [[αιτία]], στον ίδ., σε Ευρ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt= | |mdlsjtxt=<b class="num">I.</b> any one who, [[anything]] [[which]], i. e. [[whosoever]], [[whichsoever]], differing from ὅς, as Lat. [[quisquis]], from qui, Hom., etc.; ὅντινα κιχείη whomsoever he caught, Il.; [[ὅτις]] κ ἐπίορκον ὀμόσσῃ whoso forswears [[himself]], Il., etc.: — ἔστιν [[ὅστις]], Lat. est qui, often with a negat., οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμ' [[there]] is no one to whom I would [[give]] [[more]], Aesch., etc.: —οὐδὲν [[ὅ τι]] οὐ [[everything]], Hdt.<br /><b class="num">II.</b> [[hardly]] [[different]] from ὅς, who, βωμόν, [[ὅστις]] νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστι the [[altar]], [[which]] . ., Thuc.<br /><b class="num">III.</b> in [[indirect]] questions, [[ξεῖνος]] ὅδ', οὐκ οἶδ' [[ὅστις]] Od.:—in [[dialogue]], [[when]] the [[person]] questioned repeats the [[question]] asked by τίς, as [[οὗτος]] τί ποιεῖς; Answ. [[ὅ τι]] ποιῶ; [you ask] [[what]] I'm doing? Ar.<br /><b class="num">IV.</b> neut. [[ὅ τι]] used absol. as a Conjunction, v. [[ὅ τι]].<br /><b class="num">V.</b> ἐξ [[ὅτου]] from [[which]] [[time]], Soph., etc.<br /><b class="num">2.</b> from [[what]] [[cause]], Soph., Eur. | ||
}} | }} | ||
{{Chinese | {{Chinese | ||