γελάω: Difference between revisions

|Definition=Ep. [[γελόω]] Od.21.105, Aeol. [[γέλαιμι]] Hdn.Gr.2.463, al.; Ep. part.<br><span class="bld">A</span> γελόωντες Od.18.40, <b class="b3">γελώοντες, γελώωντες</b>, or <b class="b3">γελοίωντες</b> ib. ''III'', cf. 20.390; Ep. impf. [[γελώων]] or γελοίων 20.347; Dor. part. γελᾶσα, 3pl. γελᾶντι, Theoc.1.36,90; Aeol. [[γελαίσας]] Sapph.2.5: Att. fut. γελάσομαι [[Plato|Pl.]]''[[Phaedrus|Phdr.]]''252b, X.''Smp.''1.16, etc.; later γελάσω ''AP''2.178 (Mel.), 11.29 (Autom.), ''Anacreont.''38.8, etc.: aor. ἐγέλᾰσα E.''IT''276, etc.; Ep. [[ἐγέλασσα]] Il.15.101; Dor. [[ἐγέλαξα]] Theoc.20. †, v.l.ib.7.42; 3pl. [[γέλαν]] for ἐγέλασαν Poet. ap. ''EM''255.6:—Pass., fut. γελασθήσομαι D.L.1.78, Luc.''Am.''2: aor. ἐγελάσθην D.2.10, (κατ-) Th.3.83, Pl. ''Euthphr.''3c, etc.: pf. [[γεγέλασται]] (κατα-) Luc.''DMort.''1.1.<br><span class="bld">I</span> abs., [[laugh]], ἁπαλὸν γελάσαι Od.14.465; ἀχρεῖον γ. 18.163; γναθμοῖσι γελοίων ἀλλοτρίοισιν 20.347; δακρυόεν γ. Il.6.484; μηδὲν ἵλεων γ. [[Sophocles|S.]]''[[Ajax|Aj.]]'' 1011; <b class="b3">ἡ δ' ἐγέλασσε χείλεσιν</b>, of [[feigned]] [[laughter]], Il.15.101; <b class="b3">ἐγέλασσε δέ οἱ φίλον ἦτορ</b> his [[heart]] [[laugh]]ed within him, 21.389; γελῶ ὁρῶν [[Herodotus|Hdt.]]4.36:—Pass., [[εἵνεκα τοῦ γελασθῆναι]] = [[for the sake of a laugh being raised]], D.2.19.<br><span class="bld">2</span> of things, γέλασσε δὲ πᾶσα περὶ χθών Il. 19.362; γαῖά τε πᾶσ' ἐγέλασσε ''h.Cer.''14; γελᾷ δέ τε δό ματα πατρός Hes.''Th.''40; γελῶντα ὑδάτη ''Lyr.Alex.Adesp.''32.4.<br><span class="bld">II</span> [[laugh]] at, ἐπ' αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν Il.2.270, 23.784; ἐπ' ἀλλήλοισι γελῶσιν Thgn. 1113; <b class="b3">γελᾷ δὲ δαίμων ἐπ' ἀνδρὶ θερμῷ</b> [[laugh]]s [[scornfully]] at... A.''Eu.'' 560 (lyr.); ἐπί τινι at a thing, [[Xenophon|X.]]''[[Memorabilia|Mem.]]''4.2.5, Pl.''Phlb.''50a: freq. c. dat., γελᾷ δὲ τοῖσδε… ἄχεσιν πολὺν γέλωτα [[Sophocles|S.]]''[[Ajax|Aj.]]''957 (lyr.), cf. 1043, Ar. ''Nu.''560; <b class="b3">ἐγέλασα ψολοκομπίαις</b> was [[amuse]]d at them, Id.''Eq.''696; ὅταν ποτ' ἀνθρώποισιν ἡ τύχη γελᾷ Philem.110; εἰς ἐχθροὺς γ. [[Sophocles|S.]]''[[Ajax|Aj.]]''79; ἐν κακοῖσι τοῖς ἐμοῖς A.''Ch.''222: rarely c. gen. pers., γελᾷ μου S.''Ph.''1125 (lyr.), cf. [[Plato|Pl.]]''[[Theaetetus|Tht.]]''175b, Luc.''Dem.Enc.''16, Procop.''Goth.''4.28 ([[varia lectio|v.l.]]).<br><span class="bld">2</span> c. acc., [[deride]], τινά Theoc.20.1; ἢ τόδε γελᾶτε, εἰ…; X.''Smp.''2.19; [[τί δὲ τοῦτ' ἐγέλασας ἐτεόν]]; [[what is this you are laughing at]]? Ar.''Nu.''820:—Pass., to [[be derided]], A.''Eu.''789 (lyr.), [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]'' 839 (lyr.); πρός τινος Id.''Ph.''1023; παρά τινος Id.''OC''1423.

|btext=[[γελῶ]] :<br /><i>impf.</i> ἐγέλων, <i>f.</i> γελάσομαι, <i>postér.</i> γελάσω, <i>ao.</i> ἐγέλασα, <i>pf. inus.</i><br /><i>Pass. f.</i> γελασθήσομαι, <i>ao.</i> ἐγελάσθην, <i>pf. seul. en compos.</i><br /><b>I.</b> <i>primit.</i> briller ; γέλασσε <i>poét.</i> δὲ πᾶσα περὶ χθὼν χαλκοῦ ὑπὸ στεροπῆς IL toute la terre alentour resplendit de l'éclat étincelant de l'airain;<br /><b>II.</b> <i>p. suite, à cause de la joie qui illumine le visage</i>, rire : γ. χείλεσιν IL rire des lèvres, <i>càd</i> d'un rire contraint ; <i>avec un suj. de chose</i> : ἐγέλασσε [[δέ]] οἱ φίλον [[ἦτορ]] IL et son cœur se réjouit <i>litt.</i> fut riant ; γ. ἐπί τινι, τινά, τινός, [[ἐπί]] τινος rire de qqn ; γ. ἐπί τινι, τινί, τι rire de qch ; <i>Pass.</i> être un objet de dérision, être l'objet des railleries : [[πρός]] τινος, [[παρά]] τινος, de qqn.<br />'''Étymologie:''' pour *γελάσθω de la R. Γαλ, être clair, briller.

|lsmtext='''γελάω:''' Επικ. [[γελόω]], Επικ. μτχ. πληθ. [[γελόωντες]], [[γελώοντες]], <i>-ώωντες</i> ή <i>-οίωντες</i>, Επικ. παρατ. [[γελοίων]] ή <i>-ώων</i>, Δωρ. γʹ πληθ. <i>γελᾶντι</i>, θηλ. μτχ. <i>γελᾶσα</i>· μέλ. γελάσομαι [ᾰ], μεταγεν. <i>γελάσω</i>· αόρ. αʹ <i>ἐγέλᾰσα</i>, Επικ. [[ἐγέλασσα]], Δωρ. [[ἐγέλαξα]]· Παθ. αόρ. αʹ <i>ἐγελάσθην</i>.<br /><b class="num">I.</b> ως απόλ., [[γελώ]], σε Όμηρ. κ.λπ.· <i>ἐγέλασσεν χείλεσιν</i>, λέγεται για το προσποιητό, το επίπλαστο [[γέλιο]], σε Ομήρ. Ιλ. — Παθ., [[ἕνεκα]] τοῦ γελασθῆναι, [[χάριν]] της πρόκλησης γέλιου, σε Δημ.<br /><b class="num">II. 1.</b> [[γελώ]] εις [[βάρος]] κάποιου, Λατ. [[irrideo]]· ἐπί τινι, σε Ομήρ. Ιλ., Αισχύλ.· επίσης, εις [[βάρος]] κάποιου πράγματος, σε Ξεν.· ομοίως με δοτ., σε Σοφ. κ.λπ.· [[σπανίως]], όπως το [[καταγελάω]], με γεν. προσ., στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> με αιτ., [[ειρωνεύομαι]], [[χλευάζω]], [[περιπαίζω]]· <i>τινά</i> ή <i>τι</i>, σε Θεόκρ., Αριστοφ. — Παθ., εμπαίζομαι, περιγελώμαι, χλευάζομαι, σε Αισχύλ., Σοφ.