οὔτε: Difference between revisions

|Definition=Adv., ([[οὐ]], [[τε]]) joining neg. clauses, as τε joins posit., but rare in the simple sense<br><span class="bld">A</span> [[and not]], Il.22.265 ([[varia lectio|v.l.]]), [[Herodotus|Hdt.]]3.155 ([[varia lectio|v.l.]]); <b class="b3">οὔτε γὰρ ἐκείνους διδόναι</b>, Lat. [[neque enim]], Id.1.3 (prob. [[falsa lectio|f.l.]] for [[οὐδὲ]]); and occasionally in later writers, Arist.''Ph.''208a8, Luc.''Par.''27,53, etc.<br><span class="bld">II</span> mostly repeated, <b class="b3">οὔτε... οὔτε</b>… neither... nor... Lat. neque... neque... Hom., etc.—Hom. freq. joins another Particle with the first or second [[οὔτε]], as <b class="b3">οὔτ' ἂρ... οὔτε…; οὔτ' ἂρ... οὔτ' ἂρ…; οὔτ' ἄρ τε... οὔτ' ἄρα</b>… Il.5.89; <b class="b3">οὔτ' οὖν</b>, v. [[οὖν]] ''1''; <b class="b3">οὔτε… οὖν... οὔτ' ἄρα</b>… 20.7; <b class="b3">οὔτ' ἄρ... οὔτε τι</b>... or <b class="b3">οὔτε τι... οὔτε</b>... 1.115, Od.1.202; so too <b class="b3">οὔτε... οὔτε μὴν</b>… [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''4.3.12; <b class="b3">οὔτε... οὔτ' αὖ</b>... v. infr. 3.<br><span class="bld">2</span> freq. used to divide up a general negation into two or more parts, ὡς δ' ἐν ὀνείρῳ οὐ δύναται φεύγοντα διώκειν, οὔτ' ἂρ ὁ τὸν δύναται ὑποφεύγειν οὔθ' ὁ διώκειν Il.22.200; thrice repeated, οὔ μοι Τρώων… μέλει ἄλγος... οὔτ' αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος οὔτε κασιγνήτων 6.450; οὐκ ἔπειθεν οὔτε τοὺς στρατηγοὺς οὔτε τοὺς στρατιώτας Th.4.4: without a neg. preceding, Il.1.490, 2.202, etc.<br><span class="bld">3</span> within one of the two clauses distinguished by [[οὔτε]] a subordinate part may be introduced by <b class="b3">οὐδέ, οὔτε γὰρ ἐκ σκίλλης ῥόδα φύεται οὐδ' ὑάκινθος</b> (<b class="b3">οὐθ'</b> codd.), οὐ δέ ποτ' ἐκ δούλης τέκνον ἐλευθέριον Thgn.537; οὔτε… ἀπέφηνεν οὐδὲ παρέσχηται μάρτυρας, οὔτ' αὖ τὸν ἀριθμὸν… ἐπανέφερεν D.27.49: sometimes after several clauses distinguished by [[οὔτε]] the last is introduced emphat. by <b class="b3">οὐδέ, οὔτε φάρμακα οὔτε καύσεις οὔτε τομαὶ οὐδ' αὖ ἐπῳδαί</b> [[nor yet]] incantations, Pl. ''R.''426b, cf. 499b (so [[μηδέ]] after clauses with μήτε, μήτε παιδεία μήτε δικαστήρια μήτε νόμοι μηδὲ ἀνάγκη μηδεμία Id.''Prt.''327d); so [[οὐδέ]] ([[μηδέ]]) may sometimes follow a single <b class="b3">οὔτε ([[μήτε]]), οὐδέ ποτέ σφιν οὔτε τι πημανθῆναι ἔπι δέος, οὐδ' ἀπολέσθαι</b> [[neither]] to suffer misery, [[nor yet]] to die, [[varia lectio|v.l.]] in Od.8.563, cf. Pi.''P.''8.83, ''I.''2.44, [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''1139, 1141 ([[si vera lectio|s.v.l.]]), 1297 (cj.), Pl. ''Ap.''19d: in many of these places, however, the readings vary, and editors have altered [[οὐδέ]] into [[οὔτε]]; but this cannot be done in some cases, as οὔτ' ἂν ὑπό γε ἑνὸς… πάθοι, ἴσως δ' οὐδὲ ὑπὸ πλεόνων Id.''La.'' 182b: so when [[οὔτε]] is followed by <b class="b3">οὐδὲ μέν</b>, Od.13.207; by <b class="b3">οὐδὲ μήν</b>, [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''4.5.27; <b class="b3">οὐδ' αὖ</b>, v. supr.—But [[οὔτε]] ([[μήτε]]) cannot be used simply answering to [[οὐδέ]] ([[μηδέ]]), v. [[μηδέ]] A. 2.<br><span class="bld">4</span> [[οὔτε]] may be followed by a Posit. clause with τε<b class="b3">, οὔτ' αὐτὸς κτενέει, ἀπό τ' ἄλλους πάντας ἐρύξει</b> he [[both]] will [[not]] kill [[and]] will defend, Il.24.156, cf. [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]''246, 262, [[Herodotus|Hdt.]]5.49, X.''An.''7.7.48, etc.: sometimes the neg. is added [[after]] the τε, οὔτ' ὦν… καρπὸν ἔδωκαν ἄρουραι, δένδρεά τ' οὐκ ἐθέλει… φέρειν Pi.''N.''11.40, cf. [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]''763, E.''Hipp.''302; κυάμους δὲ οὔτε τι μάλα σπείρουσι, τούς τε γενομένους οὔτε τρώγουσι οὔτε ἕψοντες πατέονται [[Herodotus|Hdt.]]2.37: the combination <b class="b3">οὔτε... καί</b>… is dub. in E.''IT''591, but is found in later writers, as Luc.''DMeretr.''2.4, Chor.in ''Rev.Phil.''1877.218.<br><span class="bld">5</span> [[οὔτε]] is freq., by anacoluthon, followed not by a second [[οὔτε]], but by some other Particle, as by [[οὐδέ]], v. supr. 3; by [[δέ]] alone, Il.24.368, [[Herodotus|Hdt.]]1.108, [[Plato|Pl.]]''[[Republic|R.]]'' 388e, X.''An.''6.3.16.<br><span class="bld">b</span> in Poets, [[οὐ]] sometimes follows without any conjunctive Particle, οὐκ ἦν ἀλέξημ' οὐδὲν οὔτε βρώσιμον, οὐ χριστόν, οὔτε πιστόν [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]''479; <b class="b3">οὔτε πλινθυφεῖς δόμους… ᾖσαν, οὐ ξυλουργίαν</b> ib.450, cf. Theoc.15.139 sq.; οὔτε βλάστας… πατρός, οὐ μητρὸς εἶχον [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]'' 972, cf. ''Ant.''249, [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''41: so also in the Prose of [[Herodotus|Hdt.]], <b class="b3">ἐς ποταμὸν οὔτε ἐνουρέουσι οὔτε ἐμπτύουσι, οὐ χεῖρας ἐναπονίζονται, οὐδέ</b>… 1.138.<br><span class="bld">c</span> in Poets also [[οὔτε]] is sometimes replaced by οὐ, οὐ νιφετὸς οὔτ' ἂρ χειμὼν πολὺς οὔτε ποτ' ὄμβρος Od.4.566; οὐ γὰρ ἂν εἰδείης ἀνδρὸς νόον οὔτε γυναικός Thgn.125 (dub. l.), cf. Il.1.115, Od.9.136, [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]''588 (lyr., [[si vera lectio|s. v.l.]]), etc.<br><span class="bld">d</span> the former [[οὔτε]] is sometimes omitted, ναυσὶ δ' οὔτε πεζὸς ἰών Pi.''P.''10.29; <b class="b3">νόσοι δ' οὔτε γῆρας</b> ib.41; Πάρις γὰρ οὔτε συντελὴς πόλις [[Aeschylus|A.]]''[[Agamemnon|Ag.]]''532, cf. ''Ch.''294; and v. [[μήτε]] 2.<br><span class="bld">6</span> when [[οὔτε]] and [[μήτε]] correspond, each retains its proper sense, <b class="b3">ἀναιδὴς οὔτ' εἰμὶ μήτε γενοίμην</b> [[neither]] am I shameless, [[nor]] may I become so, D.8.68, cf. Aeschin.3.128.

|btext=<i>conj. négative</i>;<br />A et ne B, <i>d'ord.</i> ni, <i>corresp.</i><br /><b>I.</b> <i>à une autre nég.</i><br /><b>1</b> <i>à une nég. antér.</i> [[οὐ]]… [[οὔτε]] ne… ni ; [[οὔτε]]… [[οὔτε]] ni… ni;<br /><b>2</b> <i>à une nég. postér.</i> : [[οὔτε]]… [[οὐδέ]] ni… ni même ; [[οὔτε]] <i>peut avoir pour corrél.</i> [[μήτε]], <i>chacune des deux nég. conservant son sens propre</i> : ἀναιδὴς οὔτ' εἰμὶ [[μήτε]] γενοίμην DÉM je ne suis pas impudent et puissé-je ne le point devenir !;<br /><b>II.</b> <i>à une particule de liaison postér. non négat.</i> [[οὔτε]]… [[τε]], il ne… et ; d'une part ne… d'autre part : [[οὔτε]] διενοήθην [[πώποτε]] ἀποστερῆσαι ἀποδώσω [[τε]] XÉN je n'ai jamais songé à vous en priver et je vous le remettrai ; [[οὔτε]]… [[καί]] <i>m. sign.</i> ; [[οὔτε]]… [[δέ]] <i>m. sign.</i><br />'''Étymologie:''' [[οὐ]], [[τε]].

|ptext=<b class="num">1</b> <i>und nicht</i>; ἃς οὐκ ἔστ' ἐμὲ καὶ σὲ [[φιλήμεναι]] οὔ τέ τι [[νῶϊν]] ὅρκια [[ἔσσονται]], <i>Il</i>. 22.265, [[womit]] man Aesch. <i>Pers</i>. 580 οὐκ [[ἔτι]] δασμοφοροῦσιν – οὔτ' ἐς γᾶν προπιτνοῦντες ἄρξονται und einzelne [[andere]] [[Stellen]] vgl., s. auch am Ende.<br><b class="num">2</b> gew. aber [[οὔτε]] … [[οὔτε]], zwei oder [[mehrere]] gleichstehende Satzglieder [[verneinend]] und [[verbindend]], <i>[[weder]] … noch</i>, die dann [[immer]] in wechselseitiger [[Beziehung]] auf [[einander]] [[stehen]], Hom. und Folgde [[überall]]; [[οὔτε]] θαλάσσης [[κῦμα]] τόσον [[βοάᾳ]], [[οὔτε]] πυρὸς τόσσος γε [[πέλει]] [[βρόμος]], οὔτ' [[ἄνεμος]] τόσσον γε ἠπύει, ὅσση ἄρα Τρώων καὶ Ἀχαιῶν [[ἔπλετο]] [[φωνή]], <i>Il</i>. 14.394 ff.; [[οὔτε]] [[θεῶν]] τις, οὔτ' ἀνθρώπων, 1.548; an ein einzelnes οὐ sich [[anschließend]], 6.450 ff.; [[οὔτε]] γὰρ θεοὶ κοιρανέοισιν χορούς, [[οὔτε]] δαῖτας, Pind. <i>Ol</i>. 14.8, wo [[οὔτε]] vor χορούς [[stehen]] und der Satz mit οὐ γάρ [[anfangen]] [[sollte]]; οὔτ' [[εἶδος]], [[οὔτε]] θυμόν, οὔθ' ὅπλων σχέσιν [[μωμητός]], Aesch. <i>Spt</i>. 489, vgl. 646 ff.; [[οὔτε]] ἀνθρώποις, [[οὔτε]] θεοῖς [[οὔτε]] ἔστιν, [[οὔτε]] [[ἔσται]], Plat. <i>Phaedr</i>. 241c, und [[sonst]]. – Zu [[bemerken]] ist, daß sich [[zuweilen]] auf ein vorangehendes [[οὔτε]] ein τέ bezieht ([[wohin]] nicht zu [[rechnen]] Eur. <i>Hipp</i>. 302, [[οὔτε]] γὰρ [[τότε]] λόγοις ἐτέγγεθ' [[ἥδε]], νῦν τ' οὐ πείθεται, wo τ' οὐ für [[οὔτε]] steht), [[wodurch]] die beiden Satzglieder auch [[gleichgestellt]] [[werden]], aber die veränderte [[Struktur]] [[immer]] einen besonderen [[Nachdruck]] auf das positive [[Glied]] wirst; οὔτ' ἂν [[εἰσιδεῖν]] τάδε ἔχρῃζον, εἰσιδοῦσά τ' ἠλγύνθην [[κέαρ]], Aesch. <i>Prom</i>. 244, vgl. 260; [[κοὔτε]] σύμβουλον δέχει, ἐάν τε νουθετῇ τις, στυγεῖς, Soph. <i>Phil</i>. 1305; τὸν [[οὔτε]] πρὶν νήπιον, νῦν τ' ἐν ὅρκῳ μέγαν αἴδεσαι, der [[jetzt]] aber [[sogar]], <i>O.R</i>. 653; <i>El</i>. 342 und [[öfter]]; und in [[Prosa]], [[οὔτε]] γὰρ οἱ βάρβαροι ἄλκιμοί εἰσι, ὑμεῖς τε τὰ εἰς τὸν πόλεμον ἐς τὰ μέγιστα ἀνήκετε, Her. 5.49, vgl. 7.8.1; [[οὔτε]] [[τἄλλα]] [[οἶμαι]] κακὸς [[εἶναι]], [[φθονερός]] τε ἥκιστ' ἂν ἀνθρώπων, wie <i>cum … tum</i>, Plat. <i>Prot</i>. 361e, vgl. <i>Crat</i>. 410a, <i>Rep</i>. VIII.566e; [[οὔτε]] διενοήθην [[πώποτε]] ἀποστερῆσαι, ἀποδώσω τε, Xen. <i>An</i>. 7.7.48; und mit größerer Anakoluthie, ὅτι [[οὔτε]] τῶν τέκνων στερήσοιτο, [[τήν]] τε οἰκίαν [[αὐτοῦ]] ἀντεμπλήσαντες τῶν ἐπιτηδείων ἀπίασιν, 4.5.28, vgl. 4.3.6; [[ähnlich]] folgt [[geradezu]] δέ, als würde ein [[neuer]] Satz dem vorigen entgegstzt, [[ἐκεῖ]] μὲν [[οὔτε]] πλοῖά ἐστιν [[οἷς]] ἀποπλευσούμεθα· μένουσι δὲ [[αὐτοῦ]] οὐδὲ μιᾶς ἡμέρας ἔστι τὰ ἐπιτήδεια, <i>An</i>. 6.1.16, wo [[οὔτε]] nur auf das Korrespondieren der beiden Satzglieder [[aufmerksam]] [[machen]] soll, als hieße der Satz [[οὔτε]] [[ἐκεῖ]] πλοῖα, [[οὔτε]] [[αὐτοῦ]] ἐπιτήδεια, das [[Hervorheben]] des Gegensatzes [[zwischen]] [[ἐκεῖ]] μέν und μένουσι δ' [[αὐτοῦ]] [[wichtiger]] schien, und wie [[Krüger]] [[richtig]] [[bemerkt]], wenn τέ [[stehen]] [[sollte]], es τά τε ἐπιτήδεια [[heißen]] müßte, vgl. 5.9.26; Plat. <i>Rep</i>. III.388e, [[οὔτε]] ἄρα ἀνθρώπους ἀξίους λόγου κρατουμένους ὑπὸ γέλωτος ἄν τις ποιῇ [[ἀποδεκτέον]], πολὺ δὲ ἧττον, ἐὰν θεούς; Soph. <i>Trach</i>. 1141. – Selten ist [[οὔτε]] … καί, Eur. <i>I.T</i>. 578; [[οὔτε]] … ἀλλά, Dion.Hal. <i>Thuc</i>. 29.5, und ἀλλὰ καί, Plut. <i>Thes</i>. 26. – Eine [[andere]] [[Abweichung]] ist, daß οὐδέ nach einem vorangehenden [[οὔτε]] eintritt, οὔτ' εἴ τι [[μῆκος]] τῶν λόγων [[ἔθου]] [[πλέον]], θαυμάσας [[ἔχω]], οὐδ' εἰ πρὸ [[τοὐμοῦ]] προὔλαβες τὰ τῶνδ' ἔπη, <i>O.C</i>. 1143, wie Plat. <i>Apol</i>. 19d; Xen. <i>Cyr</i>. 1.6.6 (s. οὐδέ), <i>[[weder]] … noch auch</i>. – Zuweilen wird auch in kurzen Satzgliedern das [[erste]] [[οὔτε]] [[ausgelassen]], ἄδικον οὔθ' ὑπέροπλον ἥβαν δρέπων, Pind. <i>P</i>. 6.48; [[Πάρις]] γὰρ [[οὔτε]] συντελὴς [[πόλις]] ἐξεύχεται, Aesch. <i>Ag</i>. 518, wo wir es noch auch [[übersetzen]] [[müssen]], wenn wir nicht [[weder]] [[hinzusetzen]] [[wollen]]. Anders sind die [[Fälle]] zu [[beurteilen]], wo im [[ersten]] Satzgliede οὐ steht und [[darauf]] [[οὔτε]] folgt, ἀλλ' οὐκ ἐκ [[σέθεν]] ᾠκτείρεθ' [[οὗτος]], οὔθ' ὁ γεννήσας [[πατήρ]], Soph. <i>El</i>. 1404, wo durch das [[οὔτε]] [[nachträglich]] ein Gleichsetzen mit dem vorigen Satzgliede [[ausgedrückt]] wird, s. 1.

|elrutext='''οὔτε:''' conj.<br /><b class="num">1</b> [[и не]]: ὁ δ᾽ οὔ. οὐδενί πω εἰς χεῖρας [[ἐλθεῖν]] ἐφη, οὔ. Κύρῳ [[ἰέναι]] ἤθελε Xen. (Сиеннесий) ответил, что он никогда не отдавался в руки кого бы то ни было и не желает идти к Киру;<br /><b class="num">2</b> [[ни]]: οὔ. … οὔ., οὔ. … οὔ., οὔ. … [[οὐδέ]], οὔ. … οὔ. [[μήν]] (или [[ἄρα]] и др.), οὔ. … [[μήτε]] ни … ни (οὔτ᾽ ἂν [[φίλον]] ὠφελῆσθαι, οὔτ᾽ ἂν ἐχθρὸν [[ἀλέξασθαι]] Xen.); в поэзии, первое οὔ. может быть опущено: ναυσὶ δ᾽ οὔ. [[πεζός]] Pind. ни на кораблях, ни сухим путем.

|lstext='''οὔτε''': Ἐπίρρ. (οὔ τε) συνδέον ἀρνητικὰς προτάσεις ὡς τὸ τε συνδέει θετικάς, ἀλλὰ σπάνιον ἐν τῇ ἁπλῇ σημασίᾳ, καὶ [[οὐχί]], Ἰλ. Χ. 265, Ἡρόδ. 3. 155· [[οὔτε]] γὰρ ἐκείνους διδόναι, Λατ. neque enim, ὁ αὐτ. 1. 3· καὶ [[σποράδην]] παρὰ μεταγεν., Ἀριστ. Φυσικ. 3. 8, 1, Λουκ. Παράσ. 27, 53, κτλ. ΙΙ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπαναλαμβάνεται, [[οὔτε]].., [[οὔτε]].., Λατ. neque.., neque.., Ὅμ., κτλ. - Ὁ Ὅμ. [[ἐνίοτε]] συνάπτει ἕτερον [[μόριον]] μετὰ τοῦ πρώτου ἢ τοῦ δευτέρου [[οὔτε]], ὡς, οὔτ’ ἄρ.., οὔτ..· οὔτ’ ἄρ.., οὔτ’ ἄρ...· οὔτ’ ἄρ τε.., οὔτ’ ἄρα.., Ἰλ. Ε. 89· [[οὔτε]] οὖν, ἴδε ἐν λ. οὖν Α· οὔτ’ οὖν.., οὔτ’ ἄρα.., Υ. 7· [[οὔτε]].., [[οὔτε]] τι.., ἢ [[οὔτε]] τι.., [[οὔτε]].., Α. 115, Ὀδ. Α. 202 οὔτω καὶ, [[οὔτε]].., [[οὔτε]] μήν.., Ξεν. Κύρ. 4. 3, 12· [[οὔτε]].., οὔτ’ αὖ.., ἴδε κατωτ. 2) [[συχνάκις]] ἐν χρήσει [[ὅπως]] διακρίνῃ γενικὴν ἄρνησιν διὰ τῆς διαιρέσεως εἰς μερικωτέρας προτάσεις, ὡς δ’ ἐν ὀνείρῳ οὐ δύναται φεύγοντα διώκειν, οὔτ’ ἄρ ὁ τὸν δύναται ὑποφεύγειν οὔθ’ ὁ διώκειν Ἰλ. Χ. 199· καὶ τρὶς ἐπαναλαμβάνεται, οὔ μοι Τρώων.. [[μέλει]] [[ἄλγος]].., οὔτ’ αὐτῆς Ἑκάβης [[οὔτε]] Πριάμοιο ἄνακτος [[οὔτε]] κασιγνήτων Ζ. 450· οὐκ ἔπειθεν [[οὔτε]] τοὺς στρατηγούς [[οὔτε]] τοὺς στρατιώτας Θουκ. 4. 4· [[ὡσαύτως]], χωρὶς νὰ προηγῆται ἀρνητικόν τι, Ἰλ. Α. 488, Β. 203, κτλ. 3) ἐν τῇ ἑτέρᾳ τῶν δύο προτάσεων τῶν διὰ τοῦ [[οὔτε]] ἀπ’ [[ἀλλήλων]] διακρινομένων δύναται νὰ εἰσαχθῇ ἀρνητικὴ [[πρότασις]] μερικωτέρα διὰ τοῦ [[οὐδέ]], [[οὔτε]] γὰρ ἐκ σκίλλης ῥόδα φύεται οὐδ’ ὑάκινθος, [[οὔτε]] ποτ’ ἐκ δούλης [[τέκνον]] ἐλευθέριον Θέογν. 537· [[οὔτε]].. ἀπέφηνεν οὐδὲ παρέσχηται μάρτυρας, οὔτ’ αὖ τὸν ἀριθμόν.. ἀπανέφερεν Δημ. 829. 1· - [[ἐνίοτε]] μετὰ πολλὰς προτάσεις ἐκφερομένας διὰ τοῦ [[οὔτε]] ἡ ἐσχάτη ἐκφέρεται ἐμφατικῶς διὰ τοῦ [[οὐδέ]], [[οὔτε]] κἄν.., Πλάτ. Πολ. 426Β· (οὕτω διὰ τοῦ [[μηδὲ]] μετὰ τὰς διὰ τοῦ [[μήτε]] ἐκφερομένας προτάσεις, [[μήτε]] [[παιδεία]] [[μήτε]] δικαστήρια [[μήτε]] νόμοι [[μηδὲ]] [[ἀνάγκη]] μηδεμία ὁ αὐτ. ἐν Πρωτ. 327D, πρβλ. 331C, Σοφ. Φ. 771)· [[οὕτως]], οὐδὲ ([[μηδὲ]]) δύνανται [[ἐνίοτε]] νὰ ἀκολουθήσωσιν ἁπλοῦν [[οὔτε]] ([[μήτε]])· [[οὐδέ]] ποτέ [[σφιν]] [[οὔτε]] τι πημανθῆναι ἔτι [[δέος]], οὐδ’ ἀπολέσθαι, οὐδὲ νὰ ἀπολεσθῶσι, Ὀδ. Θ. 563, πρβλ. Σοφ. Ο. Κ. 1139 κἑξ., ([[ἔνθα]] κατ’ Ἐλμσ. [[οὔτε]].., [[οὔτε]]) 1297, Πλάτ. Ἀπολ. 19D - ἐν πολλοῖς τῶν χωρίων τούτων [[ὅμως]] αἱ γραφαὶ ποικίλλουσι, καὶ οἱ ἐκδόται ἔχουσι μεταβάλει τὸ οὐδὲ εἰς [[οὔτε]]· ἀλλὰ τοῦτο δὲν δύναται νὰ γίνῃ εἴς τινας περιστάσεις, [[οἷον]], οὔτ’ ἂν ὑπό γε [[ἑνός]].. πάθοι, [[ἴσως]] δ’ οὐδὲ ὑπὸ πλεόνων Πλάτ. Λάχ. 182Β· [[οὕτως]] [[ὅταν]] μετὰ τὸ [[οὔτε]] ἕπηται οὐδὲ μέν, Ὀδ. Ν. 207· οὐδὲ μήν, Ξεν. Κύρ. 4. 5, 27· οὐδ’ αὖ, ἴδε κατωτ. - Ἀλλὰ τὸ [[οὔτε]] ([[μήτε]]) δὲν δύναται νὰ τεθῇ [[ἁπλῶς]] ὡς [[ἀπόδοσις]] τοῦ οὐδὲ (μηδέ), ἴδε ἐν λ. [[μηδὲ]] Α. 2. 4) μετὰ τὸ [[οὔτε]] δυνατὸν νὰ ἀκολουθῇ καταφατικὴ [[πρότασις]] διὰ τοῦ τε, Λατ. neque.., et.., οὔτ’ αὐτὸς κτενέει, ἀπό τ’ ἄλλους πάντας ἐρύξει, καὶ δὲν θὰ φονεύσῃ καὶ θὰ ἀποδιώξῃ, Ἰλ. Ω. 156, πρβλ. Αἰσχύλ. Πρ. 245, 260, κτλ.· - [[ἐνίοτε]] ἡ ἄρνησις τίθεται μετὰ τὸ τε, οὔτ’ ὦν... καρπὸν ἔδωκαν ἄρουραι, δένδρεά τ’ οὐκ ἐθέλει.. φέρειν Πινδ. Ν. 11. 50, πρβλ. Σοφ. Ἀντ. 763, Εὐρ. Ἱππ. 302· κυάμους δὲ [[οὔτε]].. σπείρουσι, τούς γε γενομένους [[οὔτε]] τρώγουσι [[οὔτε]] ἕψοντες πατέονται Ἡρόδ. 2. 37· - ἡ [[σύνδεσις]] διὰ τοῦ [[οὔτε]].., καί.., ὡς ἀναγινώσκεται ἐν Εὐρ. Ι. Τ. 591, [[εἶναι]] [[λίαν]] [[ἀμφίβολος]]· ἀλλ’ ἀπαντᾷ παρὰ μεταγεν., ὡς ἐν Λουκ. Ἑταιρ. Διαλ. 2. 4. 5) τὸ [[οὔτε]] [[συχνάκις]] κατ’ ἀνακόλουθον δὲν ἀκολουθεῖται ὑπὸ δευτέρου [[οὔτε]], ἀλλ’ ὑπὸ ἑτέρου τινὸς μορίου, [[οἷον]] οὐδὲ (ἴδε ἀνωτ. 3)· ὑπὸ μόνου τοῦ δέ, Ἰλ. Ω. 368, Ἡρόδ. 1. 108, Πλάτ. Πολ. 388Ε, Ξεν. Ἀν. 6. 3, 16. 6) παρὰ ποιηταῖς [[ἐνίοτε]] τὸ οὐ ἀκολουθεῖ [[ἄνευ]] συνδετικοῦ τινος μορίου, οὐκ. ἦν ἀλέξημ’ οὐδὲν [[οὔτε]] βρώσιμον, οὐ χριστόν, [[οὔτε]] πιστὸν Αἰσχύλ. Πρ. 479· [[οὔτε]] πλινθυφεῖς δόμους.. ᾗσαν, οὐ ξυλουργίαν [[αὐτόθι]] 450, πρβλ. Θεόκρ. 15. 139 κἑξ.· [[οὔτε]] βλάστας.. πατρός, οὐ μητρὸς εἶχον Σοφ. Ο. Κ. 972, πρβλ Ἀντ. 249, Εὐρ. Ὀρ. 41· οὕτω καὶ ἐν τῷ Ἡροδοτείῳ πεζῷ λόγῳ, ἐς ποταμὸν [[οὔτε]] ἐνουρέουσι [[οὔτε]] ἐμπτύουσι, οὐ χεῖρας ἐναπονίζονται, [[οὐδέ]].., 1. 138. γ) παρὰ ποιηταῖς [[ἐνίοτε]] [[ὡσαύτως]] τὸ [[οὔτε]] ἀντικαθίσταται διὰ τοῦ οὐ, οὐ νιφετὸς οὔτ’ ἄρ χειμὼν πολὺς [[οὔτε]] ποτ’ [[ὄμβριος]] Ὀδ. Δ. 566· οὐ γὰρ ἂν εἰδείης ἀνδρὸς νόον [[οὔτε]] γυναικὸς Θεογν. 125, πρβλ. Ἰλ. Α. 115, Ὀδ. Ι. 136, 146, Αἰσχύλ. Πέρσ. 588, κτλ. δ) [[ἐνίοτε]] παραλείπεται τὸ πρῶτον [[οὔτε]], [[οἷον]], ναυσὶ δ’ [[οὔτε]] πεζὸς ἰὼν Πινδ. Π. 19. 46· νόσοι δ’ [[οὔτε]] [[γῆρας]] [[αὐτόθι]] 64· Πάρις γὰρ [[οὔτε]] συντελὴς [[πόλις]] Αἰσχύλ. Ἀγ. 532, πρβλ. Χο. 294· καὶ ἴδε [[μήτε]] 2. 6) [[ὅταν]] τὸ [[οὔτε]] καὶ [[μήτε]] ἀνταποκρίνωνται πρὸς ἄλληλα, ἑκάτερον διατηρεῖ τὴν οἰκείαν αὑτῷ ἔννοιαν, ἀναιδὴς οὔτ’ [[εἰμὶ]] [[μήτε]] γενοίμην, [[οὔτε]] εἶμαι [[ἀναιδής]] [[μήτε]] νὰ γίνω, Δημ. 106. 23, πρβλ. Αἰσχίν. 71. 38. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. κϚ΄.

|sltr=[[οὔτε]] <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> οὔτεοὔτε, [[neither]]… [[nor]]. <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>I</b> ἀκίνδυνοι δ ἀρεταὶ [[οὔτε]] παῤ ἀνδράσιν οὔτ ἐν ναυσὶ κοίλαις τίμιαι (O. 6.10) [[οὔτε]] [[δύσηρις]] ἐὼν οὔτ' ὦν [[φιλόνικος]] [[ἄγαν]] (O. 6.19) τοὶ δ' οὔτ ὦν ἀκοῦσαι οὔτ [[ἰδεῖν]] εὔχοντο (O. 6.52) οὔτ' [[αἴθων]] [[ἀλώπηξ]] οὔτ ἐρίβρομοι λέοντες (O. 11.20) [[[οὔτε]] γὰρ θεοὶ κοιρανέοντι χοροὺς [[οὔτε]] δαῖτας (οὐδὲ γὰρ coni. Schneidewin) (O. 14.8) ] [[γόνον]] οὔτ' ἐν [[ἀνδράσι]] γερασφόρον οὔτ ἐν [[θεῶν]] νόμοις (P. 2.43) [[οὔτε]] [[ἔργον]] οὔτ' [[ἔπος]] ἐντράπελον κείνοισιν εἰπὼν (P. 4.105) τὸν [[οὔτε]] [[χειμέριος]] [[ὄμβρος]] οὔτ' [[ἄνεμος]] ἐς μυχοὺς ἁλὸς ἄξοισι (P. 6.10) ἁ μὲν οὔθ' ἱστῶν παλιμβάμους ἐφίλησεν ὁδούς, [[οὔτε]] δείπνων τέρψιας (P. 9.18) “[[οὔτε]] παγκάρπων φυτῶν νάποινον οὔτ' ἀγνῶτα θηρῶν” (P. 9.58) ἀλλ' [[οὔτε]] ματέῤ [[ἔπειτα]] κεδνὰν ἔιδεν [[οὔτε]] πατρωίαις ἐν ἀρούραις ἵππους Μυρμιδόνων (Pae. 6.105) [[οὔτε]] τι μεμπτὸν οὔτ ὦν μεταλλακτόν fr. 220. 1. preceded by a [[purely]] [[emphatic]] neg., αἰὼν δ' ἀσφαλὴς [[οὐκ]] ἔγεντ οὔτ Αἰακίδᾳ παρὰ Πηλεῖ [[οὔτε]] παῤ ἀντιθέῳ Κάδμῳ (P. 3.87) καὶ γὰρ [[οὐκ]] ἀγνῶτες [[ὑμῖν]] ἐντὶ δόμοι [[οὔτε]] κώμων, ὦ Θρασύβουλ, ἐρατῶν, [[οὔτε]] μελικόμπων ἀοιδᾶν (I. 2.31) —2.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> [[where]] the [[first]] [[οὔτε]] is suppressed. νόῳ δὲ πλοῦτον [[ἄγει]], ἄδικον οὔθ' ὑπέροπλον ἥβαν δρέπων (P. 6.48) ναυσὶ δ' [[οὔτε]] πεζὸς [[ἰών]] κεν εὕροις ὁδόν (P. 10.29) νόσοι δ' [[οὔτε]] [[γῆρας]] [[οὐλόμενον]] κέκραται ἱερᾷ γενεᾷ (P. 10.41) ἀνδρὸς δ' [[οὔτε]] γυναικός Παρθ. 2. 3. ἀσκὸς δ [[οὔτε]] [[τις]] ἀμφορεὺς ἐλίνυεν δόμοις *fr. 104b. 4.* cf. (O. 14.9), (P. 3.30) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> οὐ [[οὔτε]]. πόνων δ' οὔ [[τις]] ἀπόκλαρός ἐστιν οὔτ [[ἔσεται]] (P. 5.54) κλέπτει τέ μιν οὐ θεὸς οὐ βροτὸς ἔργοις [[οὔτε]] βουλαῖς (P. 3.30) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> [[οὔτε]] [[οὐδέ]]. τοῖς [[οὔτε]] [[νόστος]] [[ὁμῶς]] [[ἔπαλπνος]] ἐν Πυθιάδι κρίθη, οὐδὲ μολόντων πὰρ ματέρ' ἀμφὶ [[γέλως]] γλυκὺς ὦρσεν [[χάριν]] (P. 8.83) cf. [[τε]] οὐ [[οὐδέ]] (P. 8.36) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>d</b> [[οὐδέ]] [[οὔτε]]. οὐδ' ἔστιν [[οὕτω]] [[βάρβαρος]] [[οὔτε]] [[παλίγγλωσσος]] [[πόλις]] ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει [[κλέος]] (I. 6.24) οὐδὲ γὰρ θεοὶ σεμνᾶν Χαρίτων [[ἄτερ]] κοιρανέοντι χοροὺς [[οὔτε]] δαῖτας (Schneidewin: [[οὔτε]] codd.) (O. 14.9) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>e</b> [[οὔτε]] τε οὐ [[ἀλλά]]. ἐν σχερῷ δ' οὔτ ὦν μέλαιναι καρπὸν ἔδωκαν ἄρουραι, δένδρεά τ [[οὐκ]] ἐθέλει πάσαις ἐτέων περόδοις [[ἄνθος]] εὐῶδες φέρειν πλούτῳ [[ἴσον]], ἀλλ ἐναμείβοντι (N. 11.39) —42.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>f</b> dub., frag. [τὸν μὲν [[οὔτε]] θανόντ' ἀοιδαὶ [[ἔλιπον]] (οὐδὲ coni. Boeckh) (I. 8.56) ] [[οὔτε]] θαλασς[ fr. 33a. οὔθ' ἱπ[π fr. 215. b. 12.