δέ: Difference between revisions

|Definition=<span class="bld">A</span> [[but]]: adversative and copulative Particle,<br><span class="bld">I</span> answering to [[μέν]] ([[quod vide|q.v.]]), τὴν νῦν μὲν Βοιωτίαν, πρότερον δὲ Καδμηίδα γῆν καλουμένην Th.1.12, etc.<br><span class="bld">II</span> without preceding [[μέν]],<br><span class="bld">1</span> adversative, expressing distinct opposition, <b class="b3">αἰεί τοι τὰ κάκ' ἐστὶ φίλα… μαντεύεσθαι, ἐσθλὸν δ' οὔτε τί πω εἶπας</b> ll.1.108; ὀρθῶς ἔλεξας, οὐ φίλως δέ μοι λέγεις [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''100, cf. [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]''85, etc.; τέθνηκεν ἀνδρὸς οὐδενός, θεοῦ δ' ὕπο Id.''Ph.''334; so in Prose, οὐκ ἐπὶ κακῷ, ἐλευθερώσει δέ… Th.4.86; οἱ αἰχμάλωτοι… ᾤχοντο εἰς Δεκέλειαν, οἱ δ' εἰς Μέγαρα X.''HG''1.2.14, cf. ''Cyr.''4.5.46; ἡ δ' ἑτέρα ''IG''2.652A45.<br><span class="bld">2</span> copulative,<br><span class="bld">a</span> in explanatory clauses, <b class="b3">ξυνέβησαν… τὰ μακρὰ τείχη ἑλεῖν</b> (ἦν δὲ σταδίων μάλιστα ὀκτώ) Th.4.66, cf. Il.7.48: when a Subst. is followed by words in apposition, Ἀρισταγόρῃ τῷ Μιλησίῳ, δούλῳ δὲ ἡμετέρῳ [[Herodotus|Hdt.]]7.8.β'; μήτηρ βασιλέως βασίλεια δ' ἐμή [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]''152; so in answers, <b class="b3">διπλᾶ λέγειν</b>. —Answ. διπλᾶδ' ὁρᾶν Id.''Th.''974.<br><span class="bld">b</span> in enumerations or transitions, Il.1.43-49,345-351, [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''1.2.1, etc.; with repetition of a word in different relations, ὣς Ἀχιλεὺς θάμβησεν... θάμβησαν δὲ καὶ ἄλλοι Il.24.483; σάκος εἷλε... εἵλετο δ' ἔγχος 14.9 sq.; Ζεύς ἐστιν αἰθήρ, Ζεὺς δὲ γῆ, Ζεὺς δ' οὐρανός A.''Fr.''70; κινεῖκραδίαν, κινεῖδὲ χόλον E. ''Med.''99; ὄζει ἴων, ὄζει δὲ ῥόδων, ὄζει δ' ὑακίνθου Hermipp.82.8; in rhetorical outbursts, οὐκ ἂν εὐθέως εἴποιεν· τὸν δὲ βάσκανον, τὸν δὲ ὄλεθρον, τοῦτον δὲ ὑβρίζειν,—ἀναπνεῖν δέ. D.21.209; in a climax, <b class="b3">πᾶν γύναιον καὶ παιδίον καὶ θηρίον δέ</b> [[nay]] even beast, [[Plato|Pl.]]''[[Theaetetus|Tht.]]''171e, cf.X. ''HG''5.2.37; in the combination καὶ δέ Il.23.80, al., καὶ… δέ [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]'' 973, E.''El.''1117, etc., each particle retains its force.<br><span class="bld">c</span> answering to τε ([[quod vide|q.v.]]), ἃ τῶν τε ἀποβαινόντων ἕνεκα ἄξια κεκτῆσθαι, πολὺ δὲ μᾶλλον αὐτὰ αὑτῶν [[Plato|Pl.]]''[[Republic|R.]]'' 367c.<br><span class="bld">3</span> implying causal connection, less direct than [[γάρ]], Il.6.160, Od.1.433.<br><span class="bld">4</span> in questions, with implied opposition, ἑόρακας δ', ἔφη, τὴν γυναῖκα; [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''5.1.4; καὶ ὁ Σωκράτης, εἰπέ μοι, ἔφη, κύνας δὲ τρέφεις; Id.''Mem.''2.9.2, cf. 2.1.26, [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]''1172: in Trag. (not in Com. or Oratt.), when the speaker turns from one person to another, the voc. stands first, then the pers. Pron. followed by [[δέ]], as Μενέλαε, σοὶ δὲ τάδε λέγω… [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''622, etc.; also in [[Herodotus|Hdt.]], ὦ δέσποτα, ἐγὼ δὲ ταῦτα ἐποίησα 1.115.<br><span class="bld">b</span> <b class="b3">τί δέ</b>; what [[then]]? to mark a transition in dialogue; v. [[τίς]].<br><span class="bld">II</span> in apodosi:<br><span class="bld">1</span> after hypothetical clauses, <b class="b3">εἰ δέ κε μὴ δώωσιν, ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι</b> if they will not give it, [[then]] I... Il.1.137, cf. Od.12.54; εἰ μηδὲ τοῦτο βούλει ἀποκρίνασθαι, σὺ δὲ τοὐντεῦθεν λέγε [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''5.5.21, cf. Pi.''O.''3.43 ([[varia lectio|v.l.]]), [[Aeschylus|A.]]''[[Agamemnon|Ag.]]''1060, [[Herodotus|Hdt.]]5.1, etc.<br><span class="bld">b</span> after temporal or relative clauses, with [[ἐπεί]], [[ἕως]], etc., Il.24.255, [[Herodotus|Hdt.]]9.70, etc.; μέχρι… εἶχον τὰ βέλη, οἱ δὲ ἀντεῖχον Th.3.98; with demonstr. Pronouns or Advbs. answering to a preceding relative, <b class="b3">οἵηπερ φύλλων γενεή</b>, τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν Il.6.146, etc.; ἆθλα οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν Th.2.46; τοὺς δ' ἔλαβε τυράννους… τούτους δὲ… ἐξεδίδου [[Herodotus|Hdt.]]5.37, cf. Isoc.4.98, Pl.''La.''194d; οἷα μὲν ἕκαστα ἐμοὶ φαίνεται τοιαῦτα μὲν ἔστιν ἐμοί, οἷα δὲ σοί, τοιαῦτα δὲ αὖ σοί Id.''Tht.''152a: sometimes after a participle, οἰόμενοι… τιμῆς τεύξεσθαι, ἀντὶ δὲ τούτων οὐδ' ὅμοιοι… ἐσόμεθα X.''An.''6.6.16, cf. Isoc.15.71 ([[varia lectio|v.l.]]).<br><span class="bld">2</span> to resume after an interruption or parenthesis, χρόνου δὲ ἐπιγινομένου καὶ κατεστραμμένων σχεδὸν πάντων...—κατεστραμμένων δὲ τούτων… [[Herodotus|Hdt.]]1.28,29; νῦν δ' αὖ πάλιν ὑπό τε πλούτου διαθρυπτόμενος… καὶ ὑπ' ἀνθρώπων… ὑπὸ τοιούτων δέ… [[Xenophon|X.]]''[[Cyropaedia|Cyr.]]''7.2.23; with an anacoluthon, ἡ δὲ ψυχὴ ἄρα,—οἷ ἂν θεὸς θέλῃ… τῇ ἐμῇ ψυχῇ ἰτέον, αὕτη δὲ δή… [[Plato|Pl.]]''[[Phaedo|Phd.]]'' 80d: for <b class="b3">δ' οὖν</b>, v. [[οὖν]].<br><span class="bld">3</span> to begin a story, <b class="b3">ἦμος δ' ἠέλιος.</b>. [[well]], when the sun... Od.4.400.<br><span class="bld">4</span> to introduce a proof, <b class="b3">τεκμήριον δέ, σημεῖον δέ</b>, v. sub vocc.<br><span class="bld">B</span> POSITION of [[δέ]]. It usually stands second: hence freq. between Art. and Subst. or Prep. and case; but also after Subst., or words forming a connected notion, hence it may stand third, γυναῖκα πιστὴν δ' ἐν δόμοις εὕροι [[Aeschylus|A.]]''[[Agamemnon|Ag.]]''606, cf. ''Th.''411, ''Eu.''531, S.''Ph.''959, etc.; fourth, Id.''OT''485, E.''Hel.''688, [[Aeschylus|A.]]''[[Prometheus Vinctus|Pr.]]''323,383, etc.; fifth, ib. 401codd.; even sixth, Epigen.7(codd. Poll.); so in Prose after a neg., <b class="b3">οὐχ ὑπ' ἐραστοῦ δέ</b>, to avoid confusion between <b class="b3">οὐ δέ</b> and [[οὐδέ]], [[Plato|Pl.]]''[[Phaedrus|Phdr.]]''227c.

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0525.png Seite 525]] eine von Hom. an sehr gew. Partikel, welche einzelne Teile eines Satzes u. ganze Sätze so an einander knüpft, daß das Hinzukommende als ein Anderes, Gegenüberstehendes bezeichnet wird: [[aber]], [[dagegen]]; wenn der vorangehende, den Gegensatz bildende Ausdruck negativ ist, durch [[sondern]] zu übersetzen; ist der Gegensatz schwach, so genügt zur Übersetzung »[[und]]«, »[[ferner]]« u. dgl. Soll der Gegensatz recht bestimmt und scharf hingestellt werden, so gebraucht man μέν – δέ; das μέν wird im Deutschen meistens nicht durch ein eigenes Wort übersetzt, sondern nur durch den Ton ausgedrückt. – Einige halten δέ für geschwächt aus δή, vgl. μέν μήν; Andere halten es für entstanden aus ΔFΕ', verwandt δύο; Andere bringen es mit δέω »binden« zusammen. – Bei Homer sind besonders folgende Arten des Gebrauchs wichtig: – 1) die ganz lose, bloß anreihende Verbindung, wo die Gegensätze sehr schwach sind, so daß δέ nicht viel Anderes bedeutet als [[καί]]; z. B. Odyss. 8, 455 τὸν δ' ἐπεὶ οὖν δμωαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ, ἀμφὶ δέ μιν χλαῖναν καλὴν βάλον ἠδὲ χιτῶνα, ἔκ ῥ ἀσαμίνθου βὰς ἄνδρας μέτα οἰνοποτῆρας ἤιε, zu ἀμφὶ δέ μιν Schol. ὁ δέ ἀντὶ τοῦ [[καί]]; Iliad. 1, 43 sqq ἃς ἔφατ' εὐχόμενος, τοῦ δ' ἔκλυε Φοῖβος [[Ἀπόλλων]], βῆ δὲ κατ' Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ, τόξ' ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην. ἔκλαγξαν δ' ἄρ' ὀιστοὶ ἐπ' ὤμων χωομένοιο, αὐτοῦ κινηθέντος· ὁ δ' ἤιε νυκτὶ ἐοικώς. ἕζετ' ἔπειτ' [[ἀπάνευθε]] νεῶν, μετὰ δ' ἰὸν ἕηκεν· δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ' ἀργυρέοιο βιοῖο; Odyss. 5, 243 sqq. αὐτὰρ ὁ τάμνετο δοῦρα· θοῶς δέ οἱ ἤνυτο [[ἔργον]]. [[εἴκοσι]] δ' ἔκβαλε πάντα, πελέκκησεν δ' ἄρα χαλκῷ, [[ξέσσε]] δ' [[ἐπισταμένως]] καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν. [[τόφρα]] δ' ἔνεικε τέρετρα Καλυψὼ δῖα θεάων· τέτρηνεν δ' ἄρα πάντα καὶ ἥρμοσεν ἀλλήλοισιν, γόμφοισιν δ' ἄρα τήν γε καὶ ἁρμονιῇσιν ἄρασσεν; Iliad. 1, 345 sqq ἃς φάτο, [[Πάτροκλος]] δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ' ἑταίρῳ, ἐκ δ' ἄγαγε κλισίης Βρισηίδα καλλιπάρῃον, δῶκε δ' ἄγειν. τὼ δ' [[αὖτις]] ἴτην παρὰ νῆας Ἀχαιῶν· ἡ δ' ἀέκουσ' ἅμα τοῖσι γυνὴ κίεν. – 2) Nicht selten knüpft Homer durch δέ an, wo man vielmehr γάρ erwartet; Iliad. 8, 85 ἀλγήσας δ' [[ἀνέπαλτο]], [[βέλος]] δ' εἰς ἐγκέφαλον δῦ, σὺν δ' ἵππους ἐτάραξε, Scholl. Aristonic.<b class="b2"> [[βέλος]]</b> δ': ὅτι ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ, [[βέλος]] γάρ; so auch in der Zusammensetzung [[οὐδέ]]: Iliad. 6, 360 μή με κάθιζ', Ἑλένη, φιλέουσά περ· [[οὐδέ]] με πείσεις, Scholl. Aristonic. οὐ δέ: ὅτι ὁ δέ ἀντὶ τοῦ γάρ, οὐ γάρ με πείσεις; vgl. noch Scholl. Odyss. 2, 6. 4, 236. – 3) Auch statt δή schien alten Grammatikern bei Homer δέ zu stehn; vgl. z. B. Iliad. 1, 204 ἀλλ' ἔκ τοι [[ἐρέω]], τὸ δὲ καὶ τελέεσθαι ὀίω, Scholl. Nicanor. [[ἤτοι]] [[στικτέον]] ἐπὶ τὸ »[[ἐρέω]]«, ἢ βραχὺ [[διασταλτέον]]. ἐὰν μὲν οὖν στίζωμεν, ἔσται τὸ λεγόμενον τοῦτο καὶ τετε λέσθαι [[ὑπολαμβάνω]]· ἐὰν δὲ διαστέλλωμεν, ἔσται ὁ δέ κείμενος ἀντὶ τοῦ δή, καὶ τὸ τό ἀντὶ ὑποτακτικοῦ τοῦ ὅ, vgl. Friedlaender Nicanor p. 34. – 4) Ein Gegensatz kann, genau genommen, nur zwischen coordinirten Ausdrücken stattfinden; Homer aber gebraucht nicht selten δέ in Hauptsätzen, um sie den ihnen untergeordneten vorausgehenden Nebensätzen (Vordersätzen) gegenüberzustellen; Aristarch erklärte in solchen Fällen das δέ des Hauptsatzes kurzweg für περιττόν. Dies ist auch eine ganz richtige Auffassung; denn, wenn man die Construction für anakoluthisch erklärt, und den Grund der Erscheinung darin sieht, daß es ursprünglich gar keine untergeordneten Sätze gegeben habe, sondern nur Hauptsätze, so daß also ursprünglich δέ in jedem Satze habe stehn dürfen, von welchem Zustande der Sprache eben der hier betrachtete Homerische Gebrauch ein altehrwürdiger Rest sei, – wenn man diese Ansicht aufstellt, so erklärt man allerdings [[den Ursprung]] der Erscheinung, und zwar, wie es scheint, ganz richtig; aber man beseitigt keineswegs die nackte Tatsache, daß, so wie nun einmal die betreffenden Homerischen Perioden im Übrigen gebau't sind, das δέ keine Wirksamkeit, keinen Zweck hat, daß es eben so gut fortbleiben könnte, ohne daß die Deutlichkeit Schaden litte oder der Sinn sich änderte. Das δέ ist hier also in der Tat περιττόν; doch natürlich nur [[grammatisch]] περιττόν; denn daß [[rhetorisch]] seine Wirkung bedeutend sei, wird Niemand läugnen; die Anakoluthie giebt dem Vortrage Lebhaftigkeit und Schwung. Aber daß dieses δέ [[rhetorisch]] περιττόν sei, hat Aristarch auch gar nicht gemeint. Beispiele: Odyss. 7, 47 ἀλλ' ὅτε δὴ βασιλῆος ἀγακλυτὰ δώμαθ' ἵκοντο, τοῐσι δὲ μύθ ων ἦρχε θεὰ [[γλαυκῶπις]] [[Ἀθήνη]], Scholl. Aristonic. ὅτι δύο ὄντων »τοῖσι« εἶπε. καὶ περισσὸς ὁ δέ; Iliad. 5, 261 αἴ κέν μοι [[πολύβουλος]] [[Ἀθήνη]] [[κῦδος]] ὀρέξῃ ἀμφοτέρω κτεῖναι, σὺ δὲ τούσδε μὲν ὠκέας ἵππουσαὐτοῦ [[ἐρυκακέειν]], ἐξ ἄντυγος [[ἡνία]] τείνας, Αἰνείαο δ' ἐπἅῖξαι μεμνημένος ἵππων, ἐκ δ' ἐλάσαι Τρώων μετ' ἐυκνήμιδας Ἀχαιούς, zu σὺ δέ Scholl. Aristonic. ἡ [[διπλῆ]], ὅτι περισσὸς ὁ δέ [[σύνδεσμος]]. Mehr Beispiele bei Friedlaender Aristonic. (Schematol.) p. 33. Zuweilen macht das δέ περιττόν den Zusammenhang etwas dunkel, indem man nicht recht weiß, wo denn eigentlich der Nachsatz anfängt; so z. B. Iliad. 1, 194 [[ἕως]] ὁ ταῦθ' ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν, ἕλκετο δ' ἐκ κολεοῖο μέγα [[ξίφος]], ἦλθε δ' [[Ἀθήνη]]· Scholl. Nicanor. [[θυμόν]]: ἐνταῦθα μὲν [[ὑποστικτέον]], ἐπὶ δὲ τὸ »[[ξίφος]]« [[ἤτοι]] ὑπ οστικτέον ἢ [[στικτέον]]. ἐὰν μὲν οὖν ὑποστίζωμεν, ὁ ἐπιφερόμενος [[σύνδεσμος]] περισσὸς ἔσται, »ἦλθε δ' [[Ἀθήνη]]«· ἐὰν δὲ στίζωμεν, [[οὗτος]] μὲν [[καλῶς]] κεῖται, ὁ δὲ [[πρότερος]] πλεονάζει ἐν τῷ »ἕλκετο δ' ἐκ κολεοῖο«. βέλτιον δὲ ὑποστίζειν ἀμφότερα· ἐν ὅσῳ γὰρ λογίζεταί τε καὶ σπᾶται, ἦλθεν ἡ Ἀθηνᾶ, vgl. Friedlaender.; Scholl. Aristonic. ἦλθε δ' [[Ἀθήνη]]: ὅτι περισσὸς ὁ δέ [[σύνδεσμος]], vgl. Villoison und Pluygers Retract. edit. p. 8. – Auch der umgekehrte Fall tritt ein, daß das δέ περιττόν, welches Hauptsatz und Nebensatz einander gegenüberstellt, im nachstehenden Nebensatze erscheint; Iliad. 1, 340 τὼ δ' αὐτὼ μάρτυροι ἔστων [[πρός]] τε θεῶν μακάρων [[πρός]] τε θνητῶν ἀνθρώπων καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος, εἴ ποτε δ' [[αὖτε]] χρειὼ [[ἐμεῖο]] γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι τοῖς ἄλλοις: hier ist das δέ in εἴ ποτε δ' [[αὖτε]] ein περιττόν. – Über einige Fälle noch anderer Art, in denen Aristarch angeblichdas δέ für περιττόν hielt, vgl. Friedlaender Aristonic. p. 33; die Überlieferung scheint hier mehrfach getrübt zu sein. Richtig ist wohl die Überlieferung bei Iliad. 2, 802 [[λίην]] γὰρ φύλλοισιν ἐοι. κότες ἢ ψαμάθοισιν ἔρχονται πεδίοιο μαχησόμενοι προτὶ [[ἄστυ]]. Ἕκτορ, σοὶ δὲ μάλιστ' ἐπιτέλλομαι ὧδέ γε ῥέξαι, Scholl. Aristonic. [[σοὶ]] δέ: ὅτι περισσεύει ὁ δέ [[σύνδεσμος]]. – Bei den Attikern, bes. in Prosa, ist μέν – δέ sehr beliebt; doch steht zuweilen δέ allein, wo man μέν – δέ erwartet: ἦν χερός, ἦν δὲ τόξων [[πάταγος]] Soph. Tr. 515; τοῦ [[τότε]] βασιλέως, πατρὸς δὲ τοῦ νῦν Xen. Cyr. 4, 3, 6; so öfter bei der Apposition: [[μήτηρ]] βασιλέως, [[βασίλεια]] δ' ἐμή Aesch. Pers. 148; vgl. Ch. 188 u. öfter: τὴν νῦν Βοιωτίαν, πρότερον δὲ Καδμηΐδα γῆν καλουμένην Thuc. 1, 12. – In parenthetischen Zusätzen: Thuc. 4, 66; Xen. Cyr. 1, 2, 1; – εἷλκε μὲν ὁ [[Σάτυρος]], εἷλκον δὲ οἱ ὑπηρέται Xen. Hell. 2, 3, 55; – häufig in Aufzählungen: πρῶτον μὲν – δέ, auch [[ἔπειτα]] δέ, – stärker: τέθνηκεν ἀνδρὸς οὐδενὸς θεοῦ δ' ὕπο Soph. Phil. 334; nachdrücklich: οὐ μόνον – δέ Plat. Legg. V, 747 e; VI, 751 b; τὸ δὲ ὅλον ψευδός ἐστι, vielmehr, Gorg. 519 b; Conv. 216 e. – Nachdrücklich in Fragen u. Anreden, παρὰ τίνος δ' ἀφιγμένος Soph. O. R. 934; [[πρώην]], ἔφην ἐγώ· σὺ δὲ [[ἄρτι]] πέπυσαι; Plat. Prot. 310 b; Ἥφαιστε, σοὶ δὲ χρὴ μέλειν ἐπιστολάς Aesch. Prom. 3; so bes. τί δέ. – In den Verbindungen ὧδε δὲ [[λέγω]], Plat. Gorg. 509 d. ἐκ τῶνδε δὲ σκόπει, Phaed. 67 e, u. ä. ist es fast = [[nämlich]]. – Nach εἰ, ἐάν, ὅτι, [[ἐπεί]] u. ähnl. nach relat. u. partic. knüpft es in Homerischer Weise bei Attikern den Nachsatz an, so daß der Gegensatz, in dem dieser gegen den Vordersatz steht, nachdrücklicher hervorgehoben wird; κεἰ τὸ μηδὲν [[ἐξερῶ]], φράσω δ' [[ὅμως]] Soph. Ant. 234; vgl. O. C. 1011; ἐάν τ' αὖ [[λέγω]], ὅτι –, τοῦτο δ' ἔτι ἧττον πείσεσθ έ μοι λέγοντι Plat. Apol. 38 a. So auch bes. wo ein Demonstrativum auf einen voranstehenden Relativsatz nachdrücklich zurückweis't, ἃ δ' ἐστὶν ἴδια καὶ τῆς ἡγεμονίας ἄξια –, ταῦτα δ' ἐμὸν [[ἔργον]] ἐστὶν εἰπεῖν Isocr. 4, 98; ὃ δὲ περὶ πλείους τοῦ σώματος ἡγεῖ, τὴν ψυχὴν – περὶ δὲ τούτου ἐπεκοινώσω Plat. Prot. 313 a; ὅτι ταῦτα ἀγαθὸς [[ἕκαστος]] ἡμῶν, [[ἅπερ]] σοφὸς, ἃ δὲ ἀμαθὴς, [[ταῦτα]] δὲ [[κακός]] Lach. 194 d; [[ὅστις]] ἦν θακῶν ἀταρβὴς τῆς θεᾶς, ὁ δ' ἂν λέγοι Soph. Tr. 23; [[καί]] ποτε ὄντος πάγου, [[οὗτος]] δὲ ἐξῄει Plat. Conv. 220 b; – εἰ δ' ἐγένετο κακὴ γυνὴ Μήδεια, [[Πηνελόπεια]] δὲ μέγα [[πρᾶγμα]], Eubul. Ath. XIII, 559 c. – Zuweilen steht es im Anfang einer Rede, wo man einen Satz ergänzen kann, Soph. Ant. 527. 1181. – Nach mehreren Zwischensätzen nimmt es die Rede wieder auf, wie unser [[also]], Plat. Prot. 313 b; Ar. Ach. 509 Eccl. 173; Xen. Hell 1, 3, 20. – Einem vorangegangenen μέν folgen 2 und mehrere δέ, Soph. O. R. 732. 1360 Ant. 415 u. sonst. – Es steht nie im Anfang des Satzes, gewöhnlich nach [[einem]] Worte, doch auch nach mehreren, Soph. Phil. 614; [[ἄνευ]] σοῦ δέ O. C. 1347; ὅ, τι λέξω δ' ἀπορῶ O. R. 485; τὰ μὲν ἄλλα – τὴν οἰκίαν δέ Dem. 27, 6. – Von Verbindungen mit andern Partikeln merke man: καὶ δέ, aber auch, und doch auch, Hom.; auch bei Att. oft, doch so, daß ein Wort dazwischen tritt, s. Krüger Xen. An. 1, 1, 2; – δ' [[ἀλλά]], aber doch, aber wenigstens, s. Elmsl. zu Eur. Heracl. 565; – δὲ ἄρα, aber nun; – δὲ – γάρ, wie [[ἀλλά]] – γάρ, Her., Thuc. u. sonst; – δὲ δή, nun hingegen, aber doch, Hom.; – δέ τε, und auch, Hom. u. a. Ep.; – μέν τε – δέ τε, Il. 5, 139. – Lang ist δέ in der Thesis vor einer Liquida Odyss. 24, 299 gebraucht, ποῦ δὲ νηῦς ἕστηκε θοή, var lect. ποῦ δαί, vgl. s. v. [[δαί]] untrennbares enclitisches Suffixum. Es bezeichnet

|sltr=<b>δέ</b> (the [[following]] combinations are to be [[found]] [[elsewhere]]: [[μέν]] δέ v. [[μέν]]. τε δέ v. [[τε]] δὲ δή v. δή. δ' ὦν v. ὦν. δέ [[τοι]] v. [[τοι]]. δὲ καί v. [[also]] καί. δαὖτε v. [[also]] [[αὖτε]]. δαὖ v. αὖ. δἄρα v. [[ἄρα]]. Since δέ is normallv used in a [[purely]] connective [[capacity]], a [[decision]] [[between]] progressive and adversative δέ [[must]] [[often]] be [[arbitrary]].) <br />&nbsp;&nbspnbsp;&nbsp;<b>1</b> [[adversative]].<br /><b>a</b> opposing [[one]] [[sentence]] to [[what]] precedes (*, = [[following]] [[negative]] [[sentence]]) ἰδοῖσα δ (O. 2.41) λείφθη δὲ (O. 2.43) μαθόντες δὲ (O. 2.87) κρύψε δὲ (O. 6.31) μαντεύσατο δ (O. 7.32) ἔστι δὲ (O. 8.77) φέροις δὲ (O. 9.41) ἕπεται δ (O. 13.47) ἐξίει δ * (P. 1.91) χρὴ δὲ (P. 2.34), (P. 2.88) φέρειν δ (P. 2.93) ἁδόντα δ (P. 2.96) “[[πεύθομαι]] δ” (P. 4.38) κλέπτων δὲ (P. 4.96) ἐσσὶ δ (P. 4.269) φαντὶ δ (P. 4.287) λῦσε δὲ (P. 4.291) [[εἰμὶ]] δ (P. 8.29) ἔλπομαι δ (P. 11.55) πειρῶντι δὲ (P. 10.67) [[ἐλᾷ]] δὲ (N. 3.74) ἔστι δ (N. 3.80) διείργει δὲ (N. 6.2) εἴργει δὲ * (N. 7.6) [[τυχεῖν]] δ (N. 7.55) χρὴ δ' (Pae. 2.56) θνᾴσκει δὲ fr. 121. 4. [[πέφνε]] δὲ fr. 135. [[Χάρις]] δ (O. 1.30) ἁμέραι δ (O. 1.33) αἰὼν δ ([[varia lectio|v.l.]] τ) (O. 2.10) [[λάθα]] δὲ (O. 2.18) [[πένθος]] δὲ (O. 2.23) ῥοαὶ δ * (O. 2.33) πολλοὶ δὲ * (O. 6.11) τεθμὸς δὲ (O. 8.25) Ἑρμᾶ δὲ (O. 8.91) [[νεῖκος]] δὲ (O. 10.39) ἀστῶν δ (P. 1.84) ἀμφοτέροισι δ (P. 1.99) ἑτέροισι δὲ (P. 2.52) στάθμας δὲ * (P. 2.90) αἰὼν δ (P. 3.86) παυροῖς δὲ (P. 3.115) Μοῖραι δ (P. 4.145) πόνων δ * (P. 5.54) φάει δὲ * (P. 6.14) [[βία]] δὲ (P. 8.15) [[δαίμων]] δὲ (P. 8.76) βαιὰ δ (P. 9.77) πατὴρ δὲ (P. 9.11) ναυσὶ δ (P. 10.29) φθονεροὶ δ (P. 11.54) φθονερὰ δ (N. 4.39) ἄλλοισι δ (N. 4.91) τιμὰ δὲ (N. 7.31) ἐλπίδες δ (N. 11.22) κερδέων δὲ (N. 11.47) πάντα δ (I. 1.60) αἰὼν δὲ (I. 3.17) [[δαίμων]] δ (I. 7.43) ματρὸς δὲ (Pae. 2.29) [[κέντρον]] δὲ fr. 180. 3. ἴσαις δὲ (O. 2.61) ὑγίεντα δεἴ [[τις]] (O. 5.23) ἀκίνδυνοι δ (O. 6.9) ἄλλα δ (O. 8.12) τερπνὸν δ (O. 8.53) ἄγνωμον δὲ (O. 8.60) κεῖνα δὲ (O. 8.62) εὐανθέα δ (P. 2.62) ἀδύνατα δ (P. 2.81) “σὸν δἄνθος” (P. 4.158) [[πότνια]] δ (P. 4.213) [[εὐδαίμων]] δὲ (P. 10.22) μυριᾶν δ * (N. 3.42) ἑκόντι δ (N. 6.57) πὰν δὲ (N. 10.29) ἀρχαῖαι δ (N. 11.37) Πανελλάνεσσι δ * (I. 4.29) ἰατὰ δ (I. 8.15) ματαίων δὲ (Pae. 4.34) ἐμπείρων δὲ fr. 110. σφετέραν δαἰνεῖ fr. 215. 3. ὡς δ (O. 1.46) εἰ δὲ (O. 1.64), (O. 1.108) ὅσοι δ (O. 2.68) εἰ δ (O. 3.42) [[ὅσσα]] δὲ (P. 1.13) εἰ δὲ (P. 3.63), (P. 3.80), (P. 3.103), (P. 9.50) ὅσαις δὲ * (P. 10.28) τῶν δ (P. 10.61) εἰ δὲ (P. 12.28), (N. 3.19) ὃς δὲ (N. 3.41) εἰ δ (N. 5.19), (N. 5.50) ὃς δ (I. 1.50) εἰ δέ [[τις]] (I. 1.67) ἐμοὶ δ (O. 1.52) τὶν δ (O. 10.93) ἐγὼ δὲ (O. 10.97), (O. 13.49) ἐμὲ δ (O. 13.93), (P. 2.52) τὶν δὲ (P. 3.84) τὺ δ (P. 8.61) ἐμοὶ δὲ (P. 10.48) ἐγὼ δ (N. 1.33) ἐμοὶ δ (N. 4.41) ἐγὼ δὲ (N. 7.20) ἐγὼ δ (N. 8.38) [[σεῦ]] δ * (N. 8.46) ἐγὼ δὲ (I. 1.32) [[ἄμμι]] δ (I. 1.52) τὶν δ (I. 5.17) ἐμοὶ δὲ (I. 6.56) [[ἄμμι]] δ (I. 7.49) ἐμοὶ δὲ Πα. 7B. 21. τοὶ δ (O. 6.52) τὸν δ (O. 13.92) “τῶν δ” (P. 4.41) τὸν δ (P. 4.101) τὸ δ (P. 7.18) ὁ δὲ (P. 8.48) “τὸ δὲ” (P. 8.51) τά δ (P. 8.76) (P. 10.63) τὰν δ fr. 107a. 6 ὁ δ fr. 169. 26. τὸ δ (O. 1.99) τῶν δ (O. 2.15) τῶν δὲ * (O. 12.9) τὸν δὲ (P. 1.95) ὁ δὲ (P. 2.73) τὰν δ * (P. 3.62) τὸ δ (P. 5.72), (P. 8.32) ὁ δὲ (P. 8.88) τὸ δὲ (N. 6.55) (N. 7.102) ὁ δ (N. 9.24) τὸ δ (N. 11.43), (I. 5.19) ὁ δ (I. 7.39) ἐς δ (O. 2.85) σὺν δὲ. (O. 6.98) ἀμφὶ δὲ (O. 7.24) ἐν δὲ (O. 7.94) [[ποτὶ]] δ (P. 2.84) ἐν δαὖτε χρόνῳ (P. 3.96) ἐν δ (P. 8.92) σὺν δὲ (N. 7.6) ἐν δ (I. 5.53) ἐς δὲ fr. 133. 5. ἀνὰ δ' ἔλυσεν * (N. 10.90) αἰεὶ δ (O. 5.15) [[ὅμως]] δὲ (O. 10.9) [[νῦν]] δὲ (O. 12.17) [[ἄλλοτε]] δ (P. 3.103) εὐθὺς δ (N. 1.54) [[νῦν]] δ (I. 1.39), (I. 4.18) [[κρυφᾷ]] δὲ fr. 203. 2.<br /><b>b</b> opposing [[one]] [[part]] of a [[sentence]] to the [[preceding]] [[negative]] [[part]]. μήτὦν τινι [[πῆμα]] πορών, ἀπαθὴς δαὐτὸς πρὸς ἀστῶν (P. 4.297) ἄδικον οὔθ' ὑπέροπλον ἥβαν δρέπων, σοφίαν δ (P. 6.49) καί μιν [[οὔπω]] τεθναότ, ἄσθματι δὲ φρίσσοντα πνοὰς ἔκιχεν (N. 10.74) <br /><b>2</b> [[progressive]], [[connective]].<br /><b>a</b> connecting sentences. λάμπει δὲ (O. 1.23) ἔστι δ (O. 1.35) [[ἔχει]] δ (O. 1.59) ἕλεν δ (O. 1.88) [[πέποιθα]] δὲ (O. 1.103) ἕπεται δὲ (O. 2.22) φιλεῖ δὲ (O. 2.26) φύονται δὲ (O. 4.25) ἵκων δὲ (O. 5.9) ἀρχομένου δ (O. 6.3) ἀντεφθέγξατο δ (O. 6.61) ἵκοντο δ (O. 6.64) τιμῶντες δ (O. 6.72) [[εἶπον]] δὲ (O. 6.93) τεῦξαν δ (O. 7.48) μνασθέντι δ (O. 7.61) ἐκέλευσεν δ (O. 7.64) τελεύταθεν δὲ (O. 7.68) κέκληνται δὲ (O. 7.76) ἄνεται δὲ (O. 8.8) ἦν δὲ (O. 8.19) κατακρύπτει δὲ (O. 8.79) θάλλει δ (O. 9.16) ἀείδετο δὲ (O. 10.76) χλιδῶσα δὲ (O. 10.84) τρέφοντι δ (O. 10.95) ἔστι δ (O. 11.2) ἐθέλοντι δ (O. 13.9) [[δέξαι]] δὲ ([[varia lectio|v.l.]] τε) (O. 13.29) νοῆσαι δὲ (O. 13.48) φώνασε δ (O. 13.67) εὕδει δ (P. 1.6) φαντὶ δὲ (P. 1.52) θέλοντι δὲ (P. 1.62) [[ἔσχον]] δ (P. 1.65) ἔμαθε δὲ (P. 2.25) καιομένα δ (P. 3.44) [[εἶπε]] δ (P. 4.11) [[ἔπταξαν]] δ (P. 4.57) ἧλθε δέ οἱ (P. 4.73) [[τάφε]] δ (P. 4.95) “[[δύνασαι]] δ” (P. 4.158) “μεμάντευμαι δ” (P. 4.163) πέμψε δ (P. 4.178) ἔειπεν δ (P. 4.229) κτίσεν δ (P. 5.89) ἄγοντι δὲ (P. 7.13) αὔξων δὲ * (P. 8.38) ῥαίνων δὲ (P. 8.57) [[ὑπέδεκτο]] δ (P. 9.9) γεύεται δ (P. 9.35) ἔστι δ (N. 2.10) ἄρχε δ (N. 3.10) δάμασε δὲ (N. 3.23) ἕπεται δὲ (N. 3.29) λεγόμενον δὲ (N. 3.52) νύμφευσε δ (N. 3.56) φρονεῖν δ (N. 3.75) δέξαιτο δ (N. 4.11) [[χαίρω]] δ (N. 5.46) χρὴ δ (N. 5.49) πέταται δ (N. 6.48) ἀναπνέομεν δ (N. 7.5) [[πέσε]] δ (N. 7.31) ἐὼν δ (N. 7.64) μαθὼν δὲ (N. 7.68) [[δύνασαι]] δὲ (N. 7.96) ἔβλαστεν δ (N. 8.7) αὔξεται δ (N. 8.40) [[χαίρω]] δὲ (N. 8.48) ἔστι δ (N. 9.6) ἔστι δὲ (N. 10.20) ἐκράτησε δὲ (N. 10.25) ἕπεται δὲ (N. 10.37) μεταμειβόμενοι δ (N. 10.55) λάμπει δὲ (I. 1.22) ἔστιν δ (I. 4.31) κρίνεται δ (I. 5.11) κλέονται δ (I. 5.27) τετείχισται δὲ (I. 5.44) [[φέρε]] δεὔμαλλον μίτραν (I. 5.62) φλέγεται δὲ (I. 7.23) [[ἔτλαν]] δὲ (I. 7.37) παυσάμενοι δ * (I. 8.7) χρὴ δὲ (I. 8.15) [[εἶπε]] δ (I. 8.31) [[ἰόντων]] δ (I. 8.41) [[ἔραται]] δέ (Pae. 6.58) [[ἐπεύχομαι]] δ' Πα. 7B. 15. πεφόρητο δ' Πα. 7B. 49. ἐνέθηκε δὲ (Pae. 8.82) ἔειπε δὲ[ Πα. 8A. 23. κατακρίθης δὲ (Pae. 16.5) λέγοντι δὲ Δ. 1. 1. τρέχετο δὲ fr. 74. εὕδει δὲ fr. 131b. 3. μαντεύεο, [[Μοῖσα]], προφατεύσω δἐγώ fr. 150. λαβὼν δ fr. 169. 20. λάμπει δὲ fr. 227. 2. κόρῳ δ * (O. 1.56) [[ἄνθεμα]] δὲ (O. 2.72) [[Μοῖσα]] δ (O. 3.4) ξείνων δ (O. 4.4) χεῖρες δὲ (O. 4.25) βασιλεὺς δ (O. 6.47) Οὐρανὸς δ (O. 7.38) Ὀρσοτρίαινα δ (O. 8.48) πατρὶ δὲ (O. 8.70) λαοὶ δ (O. 9.46) κείνων δ (δ del. Schr.) (O. 9.53) [[τόλμα]] δὲ (O. 9.82) φῶτας δ (O. 9.91) [[μία]] δ (O. 9.106) ἀρχαῖς δὲ (O. 10.78) πολλὰ δ (O. 12.10) πατρὸς δὲ (O. 13.35) κῆλα δὲ (P. 1.12) [[κίων]] δ (P. 1.19) στρωμνὰ δὲ (P. 1.28) ἄνδρα δ (P. 1.42) [[χάρμα]] δ (P. 1.59) ἄλλοις δέ (P. 2.13) [[θεῶν]] δ (P. 2.21) εὐναὶ δὲ (P. 2.35) βουλαὶ δὲ (P. 2.65) ψευδέων δ (P. 3.29) [[δαίμων]] δ (P. 3.34) βάματι δ (P. 3.43) Διὸς δ (P. 3.95) ἐσθὰς δ (P. 4.79) φὴρ δέ (P. 4.119) δράκοντος δὲ (P. 4.244) πολλοῖσι δ (P. 4.248) [[θεράπων]] δέ οἱ (P. 4.287) σοφοὶ δέ [[τοι]] (P. 5.12) νόῳ δὲ (P. 6.47) Μεγάροις δ (P. 8.78) “φόβῳ δ” (P. 9.32) θαλάμῳ δὲ (P. 9.68) ἀρεταὶ δ (P. 9.76) πατρὸς δ (P. 10.2) [[ἅρμα]] δ (N. 1.7) ἀρχαὶ δὲ (N. 1.8) Ἀχάρναι δὲ (N. 2.16) διψῇ δὲ (N. 3.6) Λαομέδοντα δ (N. 3.36) σώματα δ (N. 3.47) βοὰ δὲ (N. 3.67) [[ῥῆμα]] δ (N. 4.6) ἴυγγι δ (N. 4.35) Θεανδρίδαισι δ (N. 4.73) [[ὕμνος]] δὲ (N. 4.83) [[πότμος]] δὲ (N. 5.40) ἔργοις δὲ (N. 7.14) σοφοὶ δὲ (N. 7.20) [[σοφία]] δὲ (N. 7.23) φυᾷ δ (N. 7.54) Διὸς δὲ (N. 7.80) βασιλῆα δὲ (N. 7.82) παίδων δὲ παῖδες (N. 7.100) χρεῖαι δ (N. 8.42) ἀρχοὶ δὲ (N. 9.14) Ἰσμηνοῦ δ (N. 9.22) παῦροι δὲ (N. 9.37) [[ἡσυχία]] δὲ (N. 9.48) Σικυωνόθε δ (N. 10.43) Κάστορος δ (N. 10.49) “παῦροι δ” (N. 10.78) [[Ζεύς|Ζεὺς]] δ (N. 10.79) [[λύρα]] δὲ (N. 11.7) ἄνδρα δ (N. 11.11) προμαθείας δ (N. 11.46) μελέταν δ (I. 5.28) Λάμπων δὲ (I. 6.66) [[γλῶσσα]] δ (I. 6.72) ἐπέων δὲ (I. 8.46) Αἰολίδαν δὲ fr. 5. Παιὰν δὲ Πα. 2. 3, 1. κείνοις δ' (Pae. 2.68) [[τέρας]] δ (Pae. 4.39) ἤτορι δὲ (Pae. 6.12) Ἰλίου δὲ (Pae. 6.81) ἀμφιπόλοις δὲ (Pae. 6.117) ὑδάτεσσι δ (Pae. 6.134) γνώμας δ (Pae. 14.39) Ὀλυμ][[πόθεν]] δέ Δ. . 3. πέτραι δ Δ.… ἁνδρὸς δ Παρθ. 2. 3. ἀσκὸς δ fr. 104b. 4. πολλὰ δ fr. 111. 2. ὀδμὰ δ' Θρ.… πυρὶ δ fr. 168. 3. ἑπτὰ δ (O. 6.15) μελίφθογγοι δ (O. 6.21) κυρίῳ δ (O. 6.32) τερπνᾶς δέπεὶ (O. 6.57) ἁδύλογοι δὲ (O. 6.96) ἀγαθαὶ δὲ (O. 6.100) ἐμῶν δ (O. 6.105) [[τοῦτο]] δ (O. 7.25) πολλαὶ δ (O. 8.13) ἐσλὰ δ (O. 8.84) ὀξείας δὲ (O. 8.85) πτερόεντα δ (O. 9.11) ἀγαθοὶ δὲ (O. 9.28) ἄλλαι δὲ (O. 9.86) [[ταύτᾳ]] δὲ (O. 10.51) [[ἀφθόνητος]] δ (O. 11.7) ἄμαχον δὲ (O. 13.13) [[δύο]] δ (O. 13.32) κελαινῶπιν δ (P. 1.7) ναυσιφορήτοις δ (P. 1.33) ἀψευδεῖ δὲ (P. 1.86) εὐανθεῖ δ (P. 1.89) πολλὰν δ (P. 3.36) [[αἴθων]] δὲ (P. 3.58) [[εἴκοσι]] δ (P. 4.104) “Κρονίδᾳ δὲ” (P. 4.115) “τρίταισιν δ” (P. 4.143) ταχέες δ (δ del. Boeckh) (P. 4.179) χαλκέαις δ (P. 4.226) ὀρθὰς δ (P. 4.227) μεγάλαν δ (P. 5.98) [[γλυκεῖα]] δὲ (P. 6.82) νέᾳ δ (P. 7.18) [[τέτρασι]] δ (P. 8.81) ὠκεῖα δ (P. 9.67) χρυσοστεφάνου δὲ (P. 9.109) Ἰσμήνιον δ (P. 11.6) κακολόγοι δὲ (P. 11.28) ξυναῖσι δ (om. Tricl.) (P. 11.54) μεγάλων δ (N. 1.11) ἁδυμελεῖ δ (N. 2.25) χαρίεντα δ (N. 3.12) καματωδέων δὲ * (N. 3.17) ποτίφορον δὲ (N. 3.31) συγγενεῖ δέ (N. 3.40) ξανθὸς δ (N. 3.43) κραγέται δὲ (N. 3.82) τυφλὸν δ (N. 7.23) [[ποτίφορος]] δ (N. 7.63) ἀγαπατὰ δὲ (N. 8.4) μέγιστον δ (N. 8.25) χρυσέων δ (N. 8.27) κενεᾶν δ (N. 8.45) θεσπεσία δ * (N. 9.7) [[κρέσσων]] δὲ (N. 9.15) ἀργυρέαισι δὲ (N. 9.51) ὕπατον δ (N. 10.32) λαιψηροῖς δὲ (N. 10.63) “τόνδε δ” (N. 10.80) ἀπροσίκτων δ (N. 11.48) μυρίαι δ (I. 6.22) ἁδεῖα δ (I. 6.50) ἀμνάμονες δὲ (I. 7.17) θνατᾶς δ fr. 61. 5. σειρῆνα δὲ Παρθ. 2. 13. πιοστὰ δ' Παρθ. 2. 3. ἀκλεὴς δ (om. codd.: supp. Boeckh) fr. 105b. 3. εἰ δὲ (O. 2.56), (O. 6.77), (O. 8.54) [[οἷον]] δ (O. 9.89) εἰ δὲ (O. 11.2), (O. 13.105), (P. 3.110) [[ὅσσα]] δὲ (N. 2.17) εἰ δ (N. 4.13), (N. 7.11), (N. 7.86), (N. 7.89), (I. 1.41), (I. 5.22) τὰ δ (N. 4.91) οἷοι δ (I. 9.6) εἰ δέ [[τις]] (Pae. 2.31) οἷσι δὲ (Boeckh: γὰρ ἂν codd.) fr. 133. 1. ἐμὲ δὲ (O. 1.100) τὶν δὲ (O. 5.7) [[ὔμμιν]] δὲ (O. 13.14) τὺ δὲ (P. 2.57) τὶν δὲ (P. 4.275) σὲ δ (P. 5.14) [[σεῦ]] δ (N. 1.26) ἐγὼ δὲ (N. 3.11) τὺ δ (N. 5.41) ἐγὼ δ (I. 6.16) τὺ δέ (I. 7.31) τὶν δὲ (Pae. 3.13) ἐμοὶ δ' (Pae. 4.52) ὁ δ (O. 7.10) τὰ δ (O. 13.101) (O. 13.106) ὁ δὲ (P. 1.8) οἱ δ (P. 4.133) τῶν δ (P. 4.277) τὸν δὲ (P. 9.38) ὁ δὲ P.9.107. “ταὶδ” (P. 9.62) τὰ δ (N. 9.42) τοὶ δ (N. 10.66), (I. 8.45) ἁ δὲ fr. 130. 6. τὸ δὲ (O. 1.93), (O. 2.51) αἱ δὲ (O. 7.30) τὸ δὲ (O. 10.55) ὁ δὲ (P. 1.35) τὸ δὲ (P. 1.99) τὸν δὲ (P. 2.40) (P. 3.108) ἁ δὲ (P. 3.114) τὸν δὲ (P. 4.184) ὁ δ (P. 5.60) τὸ δ (P. 5.85) ὁ δὲ (P. 9.78) τῶν δ (P. 10.19) αἱ δὲ (N. 4.2) ὁ δὲ (N. 7.67) τὸ δὲ (I. 7.47) τὰ]ν δὲ (Pae. 1.9) ὁ δὲ (Pae. 2.66) τὸ δὲ (Pae. 4.32) ἐν δὲ (O. 7.5), (O. 7.43) [[ἄτερ]] δ (O. 9.44) ἐν δὲ (O. 13.22), (O. 13.40) σὺν δ (P. 1.51) ἐν δ (P. 2.41) ἐκ δ (P. 2.46) “ἐν δὲ” (P. 4.88) ἐς δ (P. 4.188) σὺν δ (P. 4.221) ἐν δὲ (P. 4.291) σὺν δ (P. 9.115) ἐν δ (P. 10.71) ἐκ δὲ (N. 10.44) ἂν δ fr. 33d. 7, fr. 119. 1. σὺν δ fr. 122. 9. πρὸς δ fr. 123. 6. [[οὕτω]] δὲ (O. 2.35) ἠυ δὲ (O. 5.16) [[ἄλλοτε]] δ (O. 7.11) [[ἀπάτερθε]] δ (O. 7.74) [[μάλα]] δὲ (O. 10.87) [[νῦν]] δ (O. 13.104) [[οὕτω]] δ (P. 1.56) εὖ δ (P. 1.99) ἁμᾶ δ (P. 3.36) [[τάχα]] δ (P. 4.83) [[αἶψα]] δ (P. 4.133) [[ἀκᾷ]] δ (P. 4.156) [[τάχα]] δὲ (P. 4.171) [[ἄτερθε]] δὲ (P. 5.96) [[οὕτω]] δὲ (P. 8.93) “[[νῦν]] δ” (P. 9.55) [[οὕτω]] δ (P. 9.117) ταχὺ δ (P. 10.51) θαμὰ δ (N. 1.22) [[μάλα]] δ (N. 7.10) [[ἅμα]] δ fr. 74. [[ἔνθεν]] δὲ fr. 119. 2. [[ταχέως]] δ fr. 169. 24.<br /><b>b</b> in [[enumeration]], [[narration]], simm. ὁ δ' ἐμὲ δ [[κράτει]] δὲ — (O. 1.73) —8. ἔργα δὲ ἦν δὲ δαέντι δὲ καὶ φαντὶ δ', ἁλμυροῖς δ, ἀπεόντος δ —. (O. 7.52) —8. γλαυκοὶ δὲ, οἱ [[δύο]] μὲν, [[αὖθι]] δ' . [[εἷς]] δ ἔννεπε δ — (O. 8.37) —41. ἔχεν δὲ, μάτρωος δὲ . πόλιν δ' . ἀφίκοντο δὲ . υἱὸν δὲ — (O. 9.61) —9. τὰ δὲ . [[σύνδικος]] δ' . τὸ δὲ . πολλοὶ δὲ . [[ἄνευ]] δὲ — (O. 9.94) —103. [[τράπε]] δὲ . πύκτας δ' . θάξαις δὲ . ἄπονον δ . ἀγῶνα δ, [[πέφνε]] δ . λόχμαισι δὲ — (O. 10.15) —30. ἀνὰ δ' . παρκείμενον δὲ . ἐνυπνίῳ δ . τελεῖ δὲ . ἀναβαὶς δ . σὺν δὲ — (O. 13.72) —87. “[[δώδεκα]] δὲ . τουτάκι δ' . [[φιλίων]] δ . [[φάτο]] δ . γίνωσκε δ . ἂν δ —” (P. 4.25) —34. ἐσσύμενοι δ' . τῶν δ . πραὺν δ — (P. 4.135) —6. [[ἐπεὶ]] δ' . ἐκ νεφέων δὲ . λαμπραὶ δ . ἀμπνοὰν δ . κάρυξε δ . [[εἰρεσία]] δ . σὺν Νότου δ . [[φοίνισσα]] δὲ . ἐς δὲ κίνδυνον — (P. 4.191) —207. [[πῦρ]] δὲ . σπασσάμενος δ' . ἴυξεν δ . πρὸς δ . [[αὐτίκα]] δ . ἔλπετο δ — (P. 4.233) —43. ὁ δ' . Μεσσανίου δὲ . χαμαιπετὲς δ . αὐτοῦ μένων δ — (P. 6.33) —8. [[κέρδος]] δὲ . [[βία]] δὲ . δμᾶθεν δὲ . ἔπεσε . τελέαν δ — (P. 8.13) —24. [[Μοῖσα]] δ' . [[παντᾷ]] δὲ . νόσοι δ . πόνων δὲ . θρασείᾳ δὲ . [[ἁγεῖτο]] δ — (P. 10.37) —45. [[ἔσταν]] δ' . λέλογχε δὲ . τέχναι δ . χρὴ δ — (N. 1.19) —25. ταχὺ δὲ . ἐν χερὶ δ' . ἔστα δὲ . παλίγγλωσσον δέ . γείτονα δ . ὁ δέ — (N. 1.51) —61. ἐν δ' . [[Θέτις]] δὲ . [[Νεοπτόλεμος]] δ . Παλίου δὲ . τὰ Δαιδάλου δὲ . [[ἄλαλκε]] δὲ . [[πῦρ]] δὲ . εἶδεν δ — (N. 4.49) —66. [[πρόφρων]] δὲ . ἐν δὲ . αἱ δὲ . ψεύσταν δὲ . τὸ δ' . [[τοῖο]] δ . εὐθὺς δ . ὁ δ — (N. 5.22) —34. ὁ δ' Μολοσσίᾳ δ . [[ᾤχετο]] δὲ . βάρυνθεν δὲ . [[ἐχρῆν]] δέ — (N. 7.36) —44. νεαρὰ δ' . [[ὄψον]] δὲ . ἅπτεται δ . χειρόνεσσι δ —. (N. 8.20) —2. πατρὶ δ — (Heyne: τ codd.) θρέψε δ' . ὁ δ — (N. 10.12) —3. [[Ζεύς|Ζεὺς]] δ' . [[ἅμα]] δ . χαλεπὰ δ . [[ταχέως]] δ — (N. 10.71) —3. Ζεῦ, μεγάλαι δ' . ζώει δὲ . πλαγίαις δὲ . εὐκλέων δ . ἔστι δὲ . τὰ δὲ . [[ἀνδρῶν]] δ — (I. 3.4) —13. εἷλε δὲ . πέφνεν δὲ, σφετέρας δ — (I. 6.31) —3. ἐν δὲ, ἄγγελλε δὲ . [[νῦν]] δαὖ Πα. 2. . νέφεσσι δ' . περὶ δ . [[ἐπεὶ]] δ Πα.… ἔλαμψαν δ . τελέσαι δ . ἐφθέγξαντο δ Πα. 12. 1. [[ῥίμφα]] δ . ὁ δὲ . ἐμὲ δ — (N. 2.19) —23. τιμαὶ δὲ . παντὶ δ' . ὁ δὲ . φιλέων δ Παρθ. 1. . πολλὰ δ . [[τέλος]] δ . αἰὼν δὲ — fr. 111. 2—5. ἐν δ', παρὰ ναῦν δὲ . κάπρῳ δὲ — fr. 234. 2. connecting imperatives. δίδοι φωνάν, ἀνὰ δἱστία τεῖνον, πύκταν τέ νιν καὶ παγκρατίου φθέγξαι [[ἑλεῖν]] — ἀρετάν, προθύροισιν δΑἰακοῦ ἀνθέων ποιάεντα [[φέρε]] στεφανώματα (Wil.: φέρειν codd.) (N. 5.51) —4.<br /><b>c</b> connecting [[subordinate]] clauses. [[ὅτε]] [[σύτο]], [[κράτει]] δὲ προσέμειξε (O. 1.22) φιάλαν ὡς εἴ [[τις]] δωρήσεται, ἐν δὲ θῆκε (O. 7.5) ἁνίκ' ἤρειδε Ποσειδάν, ἤρειδε δέ μιν (Hermann: τε codd.) (O. 9.31) ἔλπομαι μὴ βαλεῖν [[ἔξω]], μακρὰ δὲ ῥίψαις ἀμεύσασθ' ἀντίους * (P. 1.45) ἀλλ' [[ἐπεὶ]] τείχει θέσαν, [[σέλας]] δ ἀμφέδραμεν (P. 3.39) ὁπόθ' Ἁρμονίαν [[γᾶμεν]] βοῶπιν, ὁ δὲ Νηρέος εὐβούλου Θέτιν παῖδα (P. 3.92) [[ὄφρα]] ἀφέλοιτ' αἰδῶ, ποθεινὰ δ Ἑλλὰς δονέοι (P. 4.218) εἰ [[γάρ]] [[τις]] ἐξερείψειεν αἰσχύνοι δὲ (P. 4.264) διαγγέλοισ, [[ὅτι]] [[νίκη]] ἐκ δὲ Κρόνου Αἰακίδας ἐγέραιρεν (N. 5.7) εἰ δὲ μάρνασαι, πάντων δὲ νοεῖς ἀποδάσσασθαι [[ἴσον]] (N. 10.86) εἰ δέ [[τις]] [[ἔνδον]] νέμει πλοῦτον ἄλλοισι δἐμπίπτων γελᾷ (I. 1.68) ἢ Δωρίδ' ἀποικίαν οὕνεκεν ὀρθῷ ἔστασας ἐπὶ σφυρῷ Λακεδαιμονίων, [[ἕλον]] δ Ἀμύκλας (I. 7.14) [[τέρας]], ἅν τε βροτοὶ Δᾶλον κικλῄσκοισιν, μάκαρες δἐν Ὀλύμπῳ χθονὸς [[ἄστρον]] fr. 33c. 5. ἁνίκ' οἴχονται μέριμναι πελάγει δ ἐν πολυχρύσοιο πλούτου πάντες ἴσᾳ νέομεν fr. 124. 6.<br /><b>d</b> connecting parts of sentences. ἴσαις δὲ νύκτεσσιν [[αἰεί]], ἴσαις δ' ἁμέραις (O. 2.62) μαιομένων μεγάλαν ἀρετὰν θυμῷ [[λαβεῖν]], τῶν δὲ μόχθων ἀμπνοὰν (O. 8.7) [[ἐρέω]] ταύταν [[χάριν]], τὰν δ' ἔπειτ (O. 8.58) Ἄργει τ' ἔσχεθε [[κῦδος]] [[ἀνδρῶν]] [[παῖς]] δ ἐν Ἀθάναις (O. 9.88) πόλλἄνω, τὰ δαὖ [[κάτω]] (O. 12.6) οἶκον ἥμερον ἀστοῖς ξένοισι δὲ θεράποντα (v. 1. τε) (O. 13.3) ἐν Ἀθάναισι [[τρία]] ἔργα ποδαρκὴς [[ἁμέρα]] θῆκε κάλλιστ' ἀμφὶ κόμαις, Ἑλλώτια δ [[ἑπτάκις]] (O. 13.40) Ζηνὸς υἱοὶ [[τρεῖς]] δοιοὶ δ' ὑψιχαῖται [[ἀνέρες]] (P. 4.172) [[κεῖνος]] γὰρ ἐν παισὶν [[νέος]], ἐν δὲ βουλαῖς [[πρέσβυς]] (P. 4.282) βουσὶν εἰρήναν παρέχοισα πατρῴαις, τὸν δὲ σύγκοιτον γλυκὺν [[ὕπνον]] ἀναλίσκοισα (P. 9.23) “θήσονταί τέ νιν ἀθάνατον, Ζῆνα καὶ ἁγνὸν [[Ἀπόλλων]]' Ἀγρέα καὶ Νόμιον, τοῖς δ Ἀρισταῖον καλεῖν” (P. 9.65) [[ἑξέτης]] τὸ πρῶτον, ὅλον δ' ἔπειτ ἂν χρόνον (N. 3.49) [[πεντάκις]] [[Ἰσθμοῖ]] στεφανωσάμενος Νεμέᾳ δὲ [[τρεῖς]] (N. 6.20) χρυσὸν εὔχονται, [[πεδίον]] δ' ἕτεροι ἀπέραντον (N. 8.37) αἰνέων αἰνητά, μομφὰν δ' ἐπισπείρων ἀλιτροῖς (N. 8.39) μορφὰν [[βραχύς]], ψυχὰν δ' [[ἄκαμπτος]], προσπαλαίσων ἦλθ ἀνὴρ (I. 4.53) τὶν δ' ἐν Ἰσθμῷ διπλόα θάλλοισ ἀρετά, Φυλακίδα, κεῖται, Νεμέᾳ δὲ καὶ ἀμφοῖν Πυθέᾳ τε, παγκρατίου (I. 5.18) ἄραντο γὰρ νίκας [[τρεῖς]] ἀπ' Ἰσθμοῦ τὰς δ ἀπ εὐφύλλου Νεμέας (I. 6.61) [[εἴπερ]] τριῶν Ἰσθμ（οῖ), Νεμλτ;έγτ;αλτ;ι δγτ;ὲ δυ[οῖν (supp. Lobel e Σ.) fr. 6a. h. ὃς ἀνα[ίνετο] αὐταρχεῖν, [[πολίων]] δ' ἑκατὸν πεδεχεῖν Πα. 4. 37, [[similarly]], connecting [[subordinate]] infinitives, (O. 13.80), (N. 7.46), (N. 9.31) νίκαις, αἷς ἐν ἀιόνεσσιν Ὀγχη[στοῦ κλυ][[τᾶς]], ταῖς δὲ ναὸν Ἰτωνίας [] ἐκόσμηθεν Παρθ. 2. . θεῷ δὲ δύνατον ὄρσαι [[φάος]], κελαινεφέι δὲ σκότει καλύψαι fr. 108b. 3. irregularly coordinating: τόλμᾳ γὰρ εἰκὼς θυμὸν ἐριβρεμετᾶν θηρῶν λεόντων ἐν πόνῳ, μῆτιν δ' [[ἀλώπηξ]] (I. 4.65) <br /><b>e</b> in anaphora. ἴσαις δὲ, ἴσαις δ (O. 2.62) ἤρειδε Ποσειδάν, ἤρειδεν δὲ (Hermann: τε codd.) (O. 9.32) [[πέφνε]] Κτέατον ἀμύμονα, [[πέφνε]] δ' Εὔρυτον (O. 10.28) ἔστιν. ἔστιν δ (O. 11.2) ἐν δὲ Μοῖσ' [[ἁδύπνοος]], ἐν δ [[Ἄρης]] ἀνθεῖ (O. 13.22) [[τίς]] γὰρ ἀρχὰ, [[τίς]] δὲ [[κίνδυνος]] (P. 4.71) τὺ γὰρ. τὺ δ (P. 8.8) τὰν [[μάλα]] πολλοὶ [[ἀριστῆες]] [[ἀνδρῶν]] αἴτεον σύγγονοι, πολλοὶ δὲ καὶ [[ξένων]] (P. 9.108) cf. πολλὰ μὲν πολλὰ δὲ (P. 9.123) —5. Ζεῦ, τεὸν γὰρ αἶμα, [[σέο]] δ' [[ἀγών]] (N. 3.65) — μαχατὰν αἰνέων Μελέαγρον, αἰνέων δὲ καὶ Ἕκτορα (I. 7.32) χρὴ δ' . χρὴ δ (I. 8.15) κλεινὸς Αἰακοῦ [[λόγος]], κλεινὰ δὲ καὶ ναυσικλυτὸς [[Αἴγινα]] (I. 9.1) “ἔα, [[φρήν]], κυπάρισσον, ἔα δὲ νομὸν Περιδάιον (Pae. 4.51) cf. Πα. . 23. ἐν δὲ . ἐν δὲ . ἐν δ' Δ. 2. 10—15.<br /><b>f</b> introducing [[parenthesis]]. ὁ δ' ἐπαντέλλων [[χρόνος]] [[τοῦτο]] πράσσων μὴ κάμοι (O. 8.28) ἷκεν δὲ Μιδέαθεν στρατὸν ἐλαύνων (O. 10.66) [[ἄγει]] δὲ [[χάρις]] (P. 2.17) [[χόλος]] δ' [[οὐκ]] [[ἀλίθιος]] γίνεται παίδων [[Διός]] (P. 3.11) “αἰσίαν δ” (P. 4.23) μόλεν Δανάας ποτὲ [[παῖς]], [[ἁγεῖτο]] δ' [[Ἀθάνα]], ἐς [[ἀνδρῶν]] μακάρων ὅμιλον (P. 10.45) ἐκ δὲ τελευτάσει νιν [[ἤτοι]] [[σάμερον]] [[δαίμων]], τὸ δὲ μόρσιμον οὐ παρφυκτόν, ἀλλ' [[ἔσται]] (Tricl.: γε codd.) (P. 12.30) ὀκτὼ στεφάνοις ἔμιχθεν [[ἤδη]], ἑπτὰ δ' ἐν Νεμέᾳ, τὰ δ [[οἴκοι]] μάσσον ἀριθμοῦ, Διὸς ἀγῶνι (N. 2.23) κιρναμένα δ' ἔερσ ἀμφέπει (N. 3.78) ἐν Πυθίοισι δὲ δαπέδοις κεῖται (N. 7.34) γαστρὶ δὲ [[πᾶς]] [[τις]] ἀμύνων λιμὸν αἰανῆ [[τέταται]] (I. 1.49) χρὴ δὲ [[πᾶν]] ἔρδοντ' ἀμαυρῶσαι τὸν ἐχθρόν (I. 4.48) <br /><b>g</b><br /><b>a</b> introducing [[question]]. [[θανεῖν]] δ' οἶσιν [[ἀνάγκα]], τά κέ [[τις]] ἀνώνυμον [[γῆρας]] ἕψοι [[μάταν]]; (O. 1.82) εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας, [[τίνα]] κεν φύγοι ὕμνον; (O. 6.4) κέρδει δὲ τί [[μάλα]] [[τοῦτο]] κερδάλεον τελέθει; (P. 2.78) [[τίς]] δὲ [[κίνδυνος]]; (P. 4.71) τί δέ [[τις]]; τί δ' οὔ [[τις]]; (P. 8.95) “[[τίς]] νιν ἀνθρώπων τέκεν; [[ποίας]] δ' ἀποσπασθεῖσα φύτλας” (P. 9.33) “κούρας δ' [[ὁπόθεν]] γενεὰν ἐξερωτᾷς;” (P. 9.43) πολέμοιο δὲ [[σᾶμα]] φέρεις τινός; (Pae. 9.13) <br /><b>II</b> [[following]] questions. [[τίς]] [[βασιλέα]] δίδυμον ἐπέθηκ; ἐν δὲ Μοῖσ' [[ἁδύπνοος]] (O. 13.22) “[[ποίας]] δ' ἀποσπασθεῖσα φύτλας; γεύεται δ [[ἀλκᾶς]]” (P. 9.35) ἔννυχοι πάραγον κοῖται; τὸ δὲ νέαις ἀλόχοις ἔχθιστον [[ἀμπλάκιον]] (P. 11.25) <br /><b>III</b> in questions, [[varied]] [[with]] asyndeton. [[τίνα]] θεόν, τίν' ἥρωα, [[τίνα]] δ ἄνδρα κελαδήσομεν; (O. 2.2) cf. [[βασιλεύς]], πραὺς ἀστοῖς, οὐ φθονέων ἀγαθοῖς, ξείνοις δὲ θαυμαστὸς [[πατήρ]] (P. 3.71) <br /><b>h</b> [[where]] δέ replaces an [[expected]] [[γάρ]]. χαλκέοισι δἐν ἔντεσι (ἀντὶ τοῦ [[γάρ]]. Σ.) (O. 4.22) ἐκ Λυκίας δὲ (ἀντὶ τοῦ [[γάρ]]. Σ.) (O. 13.60) Πυθιάδος δ (P. 1.32) ἔστι δὲ (P. 3.21) βαρὺ δέ [[σφιν]] [[νεῖκος]] (N. 6.50) φλέγεται δ (N. 10.2) ἐκ δὲ (N. 11.19) The Σ [[also]] [[comment]] ἀντὶτοῦ [[γάρ]]: (O. 2.58), (O. 6.3), (P. 3.12), [[but]] δέ [[often]] contains a [[notion]] of [[explanation]].<br /><b>i</b> introducing an appositive [[phrase]]. ἀφίκοντο δέ οἱ ξένοι ἕκ τ' Ἄργεος, ἔκ τε Θηβᾶν, οἱ δ Ἀρκάδες οἱ δὲ καὶ Πισᾶται (O. 9.68) <br /><b>3</b> apodotic. εἰ δ' ἀριστεύει μὲν [[ὕδωρ]], κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος, [[νῦν]] δὲ Θήρων ἅπτεται Ἡρακλέος σταλᾶν (v. 1. γε) (O. 3.43) [δ codd.: del. Er. Schmid sec. Σ. (P. 11.56) ]<br /><b>4</b> [[where]] δέ does [[not]] [[occupy]] [[second]] [[position]] in the [[sentence]].<br /><b>I</b> [[following]] a vocative. υἱὲ Ταντάλου, σὲ δ (O. 1.36) Ἁγησία, τὶν δ (O. 6.12) δέσποτα ποντόμεδον, εὐθὺν δὲ πλόον (O. 6.103) Τιμόσθενες, [[ὔμμε]] δὲ (O. 8.15) Ζεῦ τέλεἰ, αἰεὶ δὲ (P. 1.67) ὦ [[μάκαρ]] υἱὲ Πολυμνάστου, σὲ δ (P. 4.59) Ἀλεξιβιάδα, σὲ δ (P. 5.45) [[ὦναξ]], ἑκόντι δ' [[εὔχομαι]] νόῳ (P. 8.67) Ἄπολλον, γλυκὺ δ (P. 10.10) [[Μοῖσα]], τὸ δὲ τεὸν (P. 11.41) Ἁγησιδάμου παῖ, [[σέο]] δ (N. 1.29) ὦ Τιμόδημε, σὲ δ (N. 2.14) Θεαρίων, τὶν δ (N. 7.58) ὦ [[μάκαρ]], τὶν δ (N. 7.95) ὦ Μέγα, τὸ δ (N. 8.44) Ζεῦ, μεγάλαι δ (I. 3.4) <br /><b>II</b> [[following]] a prep. πρὸς [[εὐάνθεμον]] δ' [[ὅτε]] φυὰν (O. 1.67) ἐπ' ἄλλοισι δ ἄλλοι (ἐπ om. codd.: supp. byz.: alia alii) (O. 1.113) πρὸς Πιτάναν δὲ (O. 6.28) περὶ θνατῶν δ (O. 6.50) ἀν' ἵπποισι δὲ (O. 10.69) ἐκ θεοῦ δ (O. 11.10) ἐξ ὀνείρου δ (O. 13.66) ἀντὶ δελφίνων δ (P. 4.17) ἐν δαιτὸς δὲ μοίρᾳ (P. 4.127) ἐξ Ἀπόλλωνος δὲ (P. 4.17) b. ἐκ νεφέων δὲ (P. 4.197) σὺν Νότου δ' αὔραις (P. 4.303) ἐς φᾶσιν δ (P. 4.211) ἀνὰ βωλακίας δ (P. 4.228) κατὰ λαύρας δ (P. 8.86) ἐν χερὶ δ (N. 1.52) ἐκ μιᾶς δὲ (N. 6.1) σὺν θεοῦ δὲ τύχᾳ (N. 6.24) ἐκ πόνων δ (N. 9.44) ἐν λόγοις δ (N. 11.17) ἐν σχερῷ δ (N. 11.39) ἐν Κρίσᾳ δ (I. 2.18) σὺν Ὀρσέᾳ δέ (I. 4.72) σὺν Χάρισιν δ (I. 5.21) ἐκ μεγάλων δὲ πενθέων (I. 8.6) “ἐν διχομηνίδεσσιν δὲ ἑσπέραις” * (I. 8.44) σὺν [[θεῶν]] δέ νιν αἴσᾳ (I. 9.1) ἐν χρόνῳ δ fr. 33b. ἐν ἔργμασιν δὲ fr. 38. πρὸ πόνων δὲ (Pae. 6.90) <br /><b>III</b> [[following]] [[article]] [[with]] adj., [[part]]., prep., simm. ὁ [[μέγας]] δὲ [[κίνδυνος]] (O. 1.81) ὁ νικῶν δ (O. 1.97) τὸ [[πόρσω]] δ (O. 3.44) τὸ διδάξασθαι δέ [[τοι]] (O. 8.59) αἱ [[δύο]] δ ἀμπλακίαι (P. 2.30) τὸ πλουτεῖν δὲ (P. 2.56) ἐν πάντα δὲ νόμον (P. 2.86) ὁ Βάττου δ (P. 5.55) τὰ μακρὰ δ (N. 4.33) τᾷ Δαιδάλου δὲ (τε coni. Schr.) (N. 4.59) ταὐτὰ δὲ * (N. 7.104) ὁ πονήσαις δὲ (I. 1.40) Πρωτεσίλα, τὸ τεὸν δὲ (I. 1.58) ὁ κινητὴρ δὲ γᾶς (I. 4.19) τὰν Ψαλυχιαδᾶν δὲ πάτραν (I. 6.63) τὰ μακρὰ δ' εἴ [[τις]] (I. 7.43) τῷ παρέοντι δ fr. 43. 4. ὁ ζαμενὴς δ' ὁ [[χοροιτύπος]] fr. 156. ἁ Μειδύλου δ fr. 190.<br /><b>IV</b> [[following]] [[two]] [[emphatically]] [[connected]] words. φιλεῖ δὲ, [[μάλα]] φιλεῖ δὲ ([[post]] [[μάλα]] distinxerunt codd.: corr. Bergk) (O. 2.27) αὐτοῦ μένων δ' ὁ [[θεῖος]] ἀνὴρ ([[post]] αὐτοῦ distinxerunt codd.: corr. Heyne: δ del. Bergk) (P. 6.38) τῶν [[νῦν]] δὲ (byz.: τῶν δὲ [[νῦν]] codd.) (P. 6.43) &lt;οὐ πενθέων δ&gt; (supp. Blass e Plutarcho) Πα.… νηλεεῖ νοῷ δ fr. 177e.<br /><b>V</b> [[for]] [[metrical]] [[convenience]]? παῖδ' ἐρατὸν δ Ἀρχεστράτου (δ supp. Mosch.: om. codd.) (O. 10.99) <br /><b>5</b> [[beginning]] fragments, [[where]] its [[value]] is [[obscure]]. fr. 2. 1, fr. 6. a. d, fr. 33a. 3, fr. 44, Πα. 2. 3, Πα. 7B. 14, Πα. 12., Πα. 13a. 18, Πα. 13c. 5, Πα. 1. 31, 3, Πα. 1., Πα. 2. 1, Πα. 21. 1, Πα. 21. 21, fr. 60a. 3, fr. 81, Δ. . 1, Δ. 4. 46, fr. 74, fr. 108a. 1, b. 1, fr. 110, fr. 121, fr. 124c, fr. 177f, fr. 179, fr. 185, fr. 215. 2, fr. 215b. 4, fr. 219, 227, 233, 236, 237, 260. 2, 5, Θρ. . 2, Θρ. 6. 7, fr. 131a, fr. 135, fr. 153, fr. 166. 1, fr. 169. 49, fr. 177c.