στενάζω: Difference between revisions

|Definition=A.''Pr.''696, etc.:<br><span class="bld">A</span>fut. στενάξω Aeschin.3.259, Lyc.973, (ἀνα-) E.''IT''656 (lyr.): aor. ἐστέναξα Diph.33.6, etc.:—Pass., pf. ἐστέναγμαι Lyc.412:—prop. Frequentat. of [[στένω]], [[sigh deeply]]: generally, [[sigh]], [[groan]], A. [[l.c.]], ''Pers.''1046 (lyr.), ''Eu.''788 (lyr.), S.''Ph.''917; ἐπ' ἄτῃ Id.''El.''1299; σ. κακοῖς [[Euripides|E.]]''[[Alcestis|Alc.]]''199; [[οἶκος|οἴκοις]] in the [[house]], Id.''Ph.'' 1035 (lyr.); freq. with a neut. Adj., [[οἰκτρόν στενάζω]] = [[groan]] [[piteously]], δεινὸν στενάζω, Id.''Supp.''104, ''Med.''1184; [[μέγα στενάζω]] = [[groan]] [[deeply]] Id.''IT''957, D.27.69; [[τί ἐστέναξας τοῦτο]]; why [[utter]]edst [[thou]] this [[moan]]? E.''IT''550: c. acc. cogn., [[παιᾶνα στενάζω]] = [[moan]] a [[paean]] Id.''Tr.'' 578 (lyr.), cf. ''HF''753 (lyr.); ἀρὰς τέκνοις Id.''Ph.''334 (lyr.); <b class="b3">πηλίκον τί ποτ' ἂν στενάξειαν</b>; D.23.210.<br><span class="bld">2</span> trans., [[bemoan]], [[bewail]], πότμον [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]''882 (lyr.), cf. ''OC''1672 (lyr.), etc.; τινα E.''Ph.''1640, ''Ba.'' 1027.

{{bailly

|btext=<i>f.</i> στενάξω, <i>ao.</i> ἐστέναξα, <i>pf. inus.</i><br /><i>Pass. seul. pf.</i> ἐστέναγμαι;<br /><b>1</b> <i>intr.</i> gémir : ἐπί τινι, τινι sur qqn <i>ou</i> sur qch;<br /><b>2</b> <i>tr.</i> gémir sur, déplorer, acc..<br />'''Étymologie:''' [[στένω]].

|elnltext=στενάζω [στένω] aor. ἐστέναξα, fut. στενάξω zuchten, steunen, jammeren, weeklagen, met (ἐπί +) dat. om, over:. ἐπ’ ἄτῃ om het onheil Soph. El. 1299. met acc. bejammeren, weeklagen om, beklagen; αἷμα bloed(verwantschap) Soph. OC 1670; παῖδας kinderen Eur. HF 249; ook met acc. v. h. inw. obj.. τί δ’ ἐστέναξας τοῦτο; waarom uitte jij dit gejammer? Eur. IT 550; σ. οἰκτρόν een jammerklacht uiten Eur. Suppl. 104.

{{elru

|elrutext='''στενάζω:''' (fut. στενάξω, aor. ἐστέναξα) издавать стоны, стонать, рыдать, вопить: σ. τι (τινά) Soph., Eur., ἐπί τινι Soph. и τινί Eur. стонать (сетовать) о ком(чем)-л.; оплакивать кого(что)-л.; παιᾶνα σ. τινός Eur. горестно рыдать о ком-л.; ἀρὰς σ. τινί Eur. со стонами клясть кого-л.

|lsmtext='''στενάζω:''' μέλ. <i>-άξω</i>, αόρ. αʹ <i>ἐστέναξα</i> ([[στένω]])·<br /><b class="num">I.</b> [[αναστενάζω]] [[συχνά]], [[βαριαναστενάζω]] γενικά, [[αναστενάζω]], [[βαριαναστενάζω]], [[οδύρομαι]], [[αγκομαχώ]], [[γογγύζω]], σε Τραγ.· τί ἐστέναξας [[τοῦτο]]; [[γιατί]] αναστενάζεις έτσι; σε Ευρ.· με σύστ. αιτ., παιᾶνα [[στενάζω]], στον ίδ.<br /><b class="num">II.</b> μτβ., [[θρηνώ]], [[πλαντάζω]], [[γογγύζω]], [[θρηνολογώ]], [[ολοφύρομαι]], σε Σοφ. κ.λπ.

{{ls

|lstext='''στενάζω''': Τραγικ.· μέλλ. -άξω Λυκόφρ. 973, (ἀνα-) Εὐρ. Ι. Τ. 656· - ἀόρ. ἐστέναξα Ἀττ. - Παθητ., πρκμ. ἐστέναγμαι Λυκόφρ. 412. Κυρίως θαμιστικὸν τοῦ [[στένω]], ἀναστενάζω [[συχνάκις]], [[βαρέως]], [[καθόλου]], [[στενάζω]], [[γογγύζω]], [[οἰμώζω]], Αἰσχύλ. Πρ. 696, Πέρσ. 1046, Εὐμ. 789, Σοφ. Φιλ. 916· ἐπ’ ἄτῃ ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 1299· στ. κακοῖς Εὐρ. Ἄλκ. 199, πρβλ. Φοιν. 1035· συχν. μετ’ οὐδ. ἐπιθ., οἰκτρόν, δεινὸν στ. ὁ αὐτ. ἐν Ἱκέτ. 104, ἐν Μηδ. 1184· πολλά, μέγα στ. ὁ αὐτ. ἐν Ι. Α. 1143, ἐν Ι. Τ. 957· τί ἐστέναξας τοῦτο; διὰ τί γογγύζεις οὕτω; [[αὐτόθι]] 550· [[ἐντεῦθεν]] μετὰ συστοίχ. αἰτιατ., παιᾶνα στ. ὁ αὐτ. ἐν Τρῳ. 578, πρβλ. Ἡρ. Μαιν. 753· ἀρὰς τέκνοις ὁ αὐτ. ἐν Φοιν. 334· πηλίκον τί ποτ’ ἂν στενάξειαν; Δημ. 690. 18. 2) μεταβ. ἀναστενάζω διά τι, θρηνῶ τι, πότμον Σοφ. Ἀντ. 882, πρβλ. Ο. Κ. 1672, Εὐρ. Ι. Τ. 550, κτλ.· τινὰ ὁ αὐτ. ἐν Φοιν. 1640, ἐν Βάκχ. 1028, Δημ. 835. 12.