ἁνδάνω: Difference between revisions

|Definition=[δᾰ], impf. ἥνδανον, Ep. [[ἑήνδανον]], in Ion. Prose<br><span class="bld">A</span> ἑάνδανον [[Herodotus|Hdt.]]9.5 and 19 (in 7.172,8.29, codd. give ἥνδανον): fut. ἁδήσω Id.5.39: pf. ἅδηκα Hippon.100, Locr. ϝεϝάδηκα (v. infr. ''ΙΙ''); ἕᾱδα A.R. 1.867; part. ἑαδώς 11.9.173: aor. ἑᾰδον [[Herodotus|Hdt.]]4.201, 6.106, cf. ''SIG''57.40; Ep. εὔᾰδον (i.e. ἔϝαδον) Il.14.340, Od.16.28; <b class="b3">ἅδον</b> [ᾰ] Il.13.748; 3sg. subj. ἅδῃ [[Herodotus|Hdt.]]1.133, opt. ἅδοι Od.20.327, inf. ἁδεῖν Il.3.173, [[Sophocles|S.]]''[[Antigone|Ant.]]''89: Later, aor. 1 ἧσα Plot.2.3.7:—[[please]], [[delight]], [[gratify]], mostly Ion. and ''poet.'', used like [[ἥδομαι]], except as to construction: mostly c. dat. pers., Od.2.114, Pi.''P.''1.29, [[Herodotus|Hdt.]]5.39: also c. dupl. dat., Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ Il.1.24, cf. Od.16.28; εἴ σφωϊν κραδίη ἅδοι 20.327; <b class="b3">Πηνελοπείῃ ἥνδανε μύθοισι</b> [[pleased]] her [[with]] words, 16.398:—in <b class="b3">ἁδόντα δ' εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν</b> the dat. belongs both to the part. and to the inf., Pi.''P.''2.96: abs., τοῖσι δὲ πᾶσιν ἑαδότα μῦθον ἔειπε Il.9.173, Od.18.422: c.acc., v. dub. in Thgn.26, [[Euripides|E.]]''[[Orestes|Or.]]''1607, both prob. corrupt readings.<br><span class="bld">II</span> in [[Herodotus|Hdt.]] [[ἁνδάνει]] [[express]]es the [[opinion]] of a body of [[people]], οὔ σφι ἥνδανε ταῦτα 7.172, cf. 9.5; τοῖσι τὰ ἀμείνω ἑάνδανε 9.19: c. inf., <b class="b3">τοῖσι μὲν ἕαδε βοηθέειν Ἀθηναίοισι</b> 6.106, cf. 4.145,153, 201; so <b class="b3">ἐπείνύ τοι εὔαδεν οὔτες</b> (''[[sc.]]'' ποιεῖν' Il.17.647, cf. Od.2.114:—[[τὰ ϝεϝαδηκότα]] = [[quae placuerunt]], IG9(1).334 (Locr.).<br><span class="bld">III</span> Med., ἢν ἁνδάνηται Hp.''Mul.''2.150; cf. τιμὴ δαίμοσιν ἁνδάνεται ''AP''10.7 (Arch.). (Cf. Skt. svádati, Lat. [[suadeo]], [[suavis]], O.E. swēte, etc.)

|btext=<i>impf.</i> [[ἥνδανον]], <i>f.</i> [[ἁδήσω]], <i>ao.2</i> [[ἕαδον]], <i>pf.2</i> [[ἕαδα]];<br /><b>1</b> [[plaire]], [[être agréable]] : τινί, <i>rar.</i> τινά à qqn ; Ἀγαμέμνονι θυμῷ IL au cœur d'Agamemnon;<br /><b>2</b> (<i>p. ext. au sens du <i>lat.</i> placet</i>) τοῖσι μὲν [[ἕαδε]] avec l'inf. HDT ils agréèrent le projet de, ils décidèrent de ; • <i>impers.</i> ἐπεὶ [[εὔαδεν]] (<i>p.</i> *ἔϜαδεν) [[οὕτως]] IL puisque cela a plu ainsi, a été ainsi arrêté.<br />'''Étymologie:''' R. Ἁδ p. ΣϜαδ être agréable.

|elrutext='''ἁνδάνω:''' (impf. [[ἥνδανον]] - эп. ἐήνδανον, ион. [[ἑάνδανον]], fut. [[ἁδήσω]], aor. 2 [[ἕαδον|ἕᾰδον]] - эп. [[ἅδον]], 3 л. sing. [[εὔαδε]], part. ἑᾱδώς) [[редко]] med. Anth.<br /><b class="num">1</b> [[быть приятным]], [[нравиться]] (τινί и τινὶ θυμῷ Hom., Pind., Her.): ἁ. τινί τινι Hom. нравиться кому-л. чем-л.;<br /><b class="num">2</b> impers. [[быть угодным]], [[желательным]] (ср. лат. placet): [[ἐπεί]] νύ τοι [[εὔαδεν]] [[οὕτως]] Hom. если уж так тебе угодно; τοῖσι [[ἕαδε]] βοηθέειν Ἀθηναίοισι Her. они решили помочь афинянам.

|lstext='''ἁνδάνω''': [ᾰ]: παρατ. ἥνδανον, Ἐπ. ἑήνδανον, παρὰ τοῖς Ἴωσι πεζογράφοις ἑάνδανον Ἡρόδ. 9. 5 καὶ 19 (ἐν 7. 172., 8. 29 τὰ χφα ἔχουσιν ἥνδανον): - μέλλ. [[ἁδήσω]] Ἡρόδ. 5. 39: - πρκμ. ἅδηκα Ἱππῶν. 90· ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] ἕᾱδα Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 867 (γεγραμμένον ἔαδα ἐν Θεοκρ. 27. 22)· μετ. ἑαδὼς (ἴδε κατωτ.): - ἀόρ. ἕᾰδον Ἡρόδ. 4. 201., 6. 106. - Ἐπ. εὕᾰδον (ὅ ἐ. ἔFαδον) Ἰλ. Ξ. 340, Ὀδ. Π. 28· ἀλλ’ ὁ Ὅμ. ἔχει [[ὡσαύτως]] [[ἅδον]] [ᾰ] Ἰλ. Ν. 748· γ΄ ἑν. ὑποτακτ. ἅδῃ Ἡρόδ. 1. 133· εὐκτ. ἅδοι Ὀδ. Υ. 327· ἀπαρ. [[ἁδεῖν]] Ἰλ. Γ. 173, Σοφ. Ἀντ. 89. (Ἐκ √ΣFΑΔ· πρβλ. Σανσκρ. svad, svad-âmi (gusto placeo), svâd-us (dulcis), Λατ. sua-vis (ὅ ἐ. suadvis), suad-eo, Γοτθ. sut-is, Παλαιο-Σκανδιν. sœt-r (ἢ [[μᾶλλον]] sœtr), Ἀγγλοσαξ. swêt-e, Παλ. Ὑψ. Γερμ. suoz-i (süss). Ἐκ τῆς αὐτῆς ῥίζης πιθανῶς παράγονται καὶ τὰ [[ἥδομαι]], [[ἡδύς]], ἧδος, [[ἡδονή]], ἄσμενος, [[ἴσως]] δὲ καὶ τὸ ἑδανός). Ἀρέσκω, εὐαρεστῶ, [[τέρπω]], κατὰ τὸ πλεῖστον Ἰων. καὶ ποιητ. ἐν χρήσει ὡς τὸ [[ἥδομαι]] ἐξαιρέσει τῆς συντάξεως, ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ μετὰ δοτ. προσ. Ὅμ., Ἡρόδ., Πίνδ., κτλ.· [[ὡσαύτως]] μετὰ διπλῆς δοτ., ἀλλ’ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ Ἰλ. Α. 24, πρβλ. Ὀδ. ΙΙ. 28· εἴ σφωϊν κραδίῃ ἅδοι Υ. 327· Πηνελοπείῃ ἥνδανε μύθοισι, οἱ λόγοι αὐτοῦ ἦσαν εὐχάριστοι τῇ Πηνελόπῃ, Π. 398: - ἐν τῇ φράσει ἀδόντα δ’ εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν, ἡ δοτικὴ ἀνήκει εἴς τε τὴν μετοχὴν καὶ τὸ ἀπαρέμφ., Πινδ. Π. 2 ἐν τέλ.· - ἀπολ., τοῖσι δὲ πᾶσιν ἑαδότα μῦθον ἔειπεν Ἰλ. Ι. 173, Ὀδ. Σ. 422. 2) ἂν τὸ [[ἁνδάνω]] δύναται νὰ συντάσσηται μετὰ αἰτιατ. (ὡς τὸ [[ἀρέσκω]] ΙΙΙ.), δυνάμεθα νὰ ἀποδεχθῶμεν τὴν γραφὴν πολλῶν χειρογράφων ἐν Εὐρ. Ὀρ. 1607· οὐ γάρ μ’ ἁνδάνουσι, καὶ ἁνδάνουσα μὲν φυγῇ πολίτας ἐν Μηδ. 12· βεβαίως εὑρίσκομεν νόον δ’ ἐμὸν [[οὔτις]] ἔαδε ἐν Θεοκρ. 27. 22· ἀλλ’ ἐν Θεόγν. 26 ἀντὶ τοῦ οὐδ’ ὁ [[Ζεύς|Ζεὺς]] ὕων πάντας ἁνδάνει, ἡ πιθανωτέρα γραφὴ [[εἶναι]] πάντεσσ’. ΙΙ. παρ’ Ἡροδ. ἁνδάνει ὡς τὸ Λατ. placet ἐκφράζει τὴν γνώμην ὁμίλου ἀνθρώπων, οὔ σφι ἥνδανε [[ταῦτα]] 7. 172, πρβλ. 9. 5· τοῖσι τὰ ἀμείνω ἑάνδανε 9. 19· μετ’ ἀπαρεμ., τοῖσι δὲ ἕαδε μὲν βοηθέειν Ἀθηναίοισι 6. 106, πρβλ. 4. 145, 153, 201: - Ὁ Ὅμηρ. ἔχει τὸ [[ῥῆμα]] τοῦτο ἀπροσώπως ἐπὶ ταύτης τῆς σημασίας: ἐπεί νύ τοι εὔαδεν [[οὕτως]] [ἐνν. ποιεῖν] Ἰλ. Ρ. 647, πρβλ. Ὀδ. Β. 114. - τὰ FεFαδηκότα quae placuerunt, Λοκρ. Ἐπιγρ. παρὰ Hicks 63. ΙΙΙ. ἐν Ἀνθ. Π. 10. 7 ἀπαντᾷ τὸ [[μέσον]] ἁνδάνεται, οὐδ’ [[ἑκατόμβη]] τόσσον, ὅσον τιμὴ δαίμοσιν ἁνδάνεται.

|sltr=[[ἁνδάνω]] (ἁνδάνειν: aor. ᾰδον; ᾰδών, -όντι, -όντα; ᾰδεῖν. ϝα-, (P. 1.29) (P. 6.51), (I. 8.18) ) [[please]], be [[pleasing]] to c. dat. Τυνδαρίδαις τε φιλοξείνοις [[ἁδεῖν]] [[εὔχομαι]] (O. 3.1) πατέρα τε Δαμάγητον ἁδόντα Δίκᾳ (O. 7.17) εἴη, Ζεῦ, τὶν εἴη ἁνδάνειν (P. 1.29) ἁδόντα δ' εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν (P. 2.96) τίν τ, Ἐλέλιχθον, [[μάλα]] ἁδόντι νόῳ, Ποσειδάν, προσέχεται (P. 6.51) Καλλίας ἁδὼν ἔρνεσι Λατοῦς (N. 6.36) ἐγὼ δ' ἀστοῖς ἁδὼν καὶ χθονὶ γυῖα καλύψαι (''[[sc.]]'' [[εὔχομαι]]) (N. 8.38) χαλκέῳ τ' Ἄρει [[ἅδον]] (i. e. πολέμων [[ἦσαν]] ἔμπειροι. Σ.) (I. 4.15) Ζηνί τε [[ἅδον]] βασιλέι (Er. Schmid: θ' [[ἅδον]] codd: τίμιαι γεγένηνται. Σ.) (I. 8.18)

|mdlsjtxt=<b class="num">I.</b> to [[please]], [[delight]], [[gratify]], c. dat. pers., Hom., etc.:—absol., ἑᾱδότα μῦθον a [[pleasing]] [[speech]], Hom.<br /><b class="num">II.</b> ἁνδάνει, Lat. placet, expressing [[opinion]], οὔ σφι ἥνδανε [[ταῦτα]] Hdt.; c. inf., τοῖσι μὲν [[ἕαδε]] βοηθέειν it was [[their]] [[pleasure]] to [[assist]], Hdt.:—impers., [[ἐπεί]] νύ τοι [[εὔαδεν]] [[οὕτως]] (''[[sc.]]'' ποιεῖν) Hom.