παρά: Difference between revisions

|lstext='''παρά''': πρόθ. μετὰ γεν., δοτ. καὶ αἰτ.· ἡ ῥιζικὴ αὐτῆς [[σημασία]] [[εἶναι]] ἡ τοῦ παραπλεύρως, πλησίον, ἥτις καὶ ποικίλως τροποποιεῖται ἐν τῇ σχέσει αὐτῆς πρὸς τὰς διαφόρους πτώσεις: παρ’ Ἐπικ. καὶ λυρ. ὑπάρχει καὶ ὁ [[τύπος]] [[παραί]]: ― συντετμ. παρ, παρ’ Ὁμ. πρὸ τοῦ γράμματος δ, [[μάλιστα]] πρὸ τοῦ συνδέσμου δέ, ὡς καὶ πρὸ τῶν γραμμάτων π καὶ ν· ἀλλὰ σπανίως (καὶ μόνον ἐν τῇ Ἰλ.) πρὸ τῶν γ ζ ξ σ τ· σπανίως δὲ (καὶ μόνον ἐν τῇ Ὀδ.) καὶ πρὸ των κ μ· παρὰ Πινδ. καὶ τοῖς Δωρ. ποιηταῖς πρὸ τῶν β δ λ μ π σ τ χ· [[ὡσαύτως]] ἐν τῷ Δωρικῷ πεζῷ λόγῳ, Ἀρχύτ. παρὰ Διογ. Λ 3. 22· σπάν. παρὰ Τραγικ. ἐν λυρ. χωρίοις, Αἰσχύλου Ἱκέτ. 553, Σοφ. Τρ. 636· ἐν συνθέσει πρὸ τῶν β θ κ μ π στ τ φ. (Πρὸς τὰ [[παρά]], [[παραί]], πρβλ. Σανσκρ. parâ (a, ab), param (ultra)· Λατ. per, Ὀσκαν. per-um (sine)· Γοτθ. fra-, fair· Ἀρχ. Σκανδιν. καὶ Ἀγγλο-Σαξον. for- (Ἀγγλ. for- ἐν τῷ for swear, κλ.). Ἀρχ. Γερμ. far-, fer- (Γερμ. ver-), κτλ.). [υυ· παρ’ Ἐπικ. [[ὅταν]] ἡ λήγουσα πρέπῃ νὰ [[εἶναι]] μακρὰ ἐν χρήσει [[εἶναι]] ὁ [[τύπος]], [[παραί]]]. Α. ΜΕΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ [[κυρίως]] σημαίνει κίνησιν ἔκ τινος, τὸ Γαλλ. de chez· 1) ἐπὶ τόπου, πὰρ [[νηῶν]] ἔλθωμεν Ἰλ. Ν. 744· παρὰ ναῦφιν ἐλευσόμεθ’ Μ. 225, κλ.· παρ’ Ὠκεανοῖο ῥοάων ἐρχομένη Ὀδ. Χ. 197· πὰρ [[νηῶν]] ἀπωθεῖσθαι Ἰλ. Θ. 533, κτλ.· δῶρα παρὰ νηὸς ἐνεικέμεν Τ. 194: ― ἐν τῇ κυριολεκτικωτάτῃ σημασίᾳ [[φάσγανον]] ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ Ἰλ. Α. 190, πρβλ. Φ. 173· σπασσάμενος .. ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ Π. 473· [[ὡσαύτως]], πλευρὰ παρ’ ἀσπίδος ἐξεφάνθη, ἐξεφάνησαν, ἐφάνησαν [[ἐγγὺς]] τῆς ἀσπίδος, Δ. 468, πρβλ. Αἰσχύλου Θήβ. 624. ΙΙ. συνήθως ἐπὶ προσώπων, 1) μετὰ ῥημάτων σημαινόντων τὸ ἔρχεσθαι, ὑπάγειν, φέρειν κτλ., ἦλθε .. πὰρ Διὸς Ἰλ. Β. 787· παρ’ Αἰήταο πλέουσα Ὀδ. Μ. 70, κτλ.· ἀγγελίη ἥκει παρὰ βασιλῆος Ἡρόδ. 8. 140, 1· αὐτομολεῖν παρὰ βασιλέως Ξεν. Ἀν. 1. 7, 13· ἐξεληλυθὼς παρ’ Ἀριστάρχου Δημ. 552. 23· ὁ παρὰ τινος ἥκων, [[ἄγγελος]], [[ἀγγελιαφόρος]] τινὸς, Ξεν. Κύρ. 4. 5. 53· [[οὕτως]], οἱ [[παρά]] τινος Θουκ. 7. 10, κτλ.· [[ἀλλά]], οἱ [[παρά]] τινος, οἱ φίλοι τινός, οἱ ἐξ [[αὐτοῦ]] ἐξαρτώμενοι, Ξεν. Ἀν. 1. 1, 5, κτλ.· ― [[ὡσαύτως]], τεύχεα καλὰ φέρουσα παρ’ Ἡφαίστοιο, ἐκ τοῦ ἐργοστασίου τοῦ Ἡφ., Ἰλ. Σ. 137, πρβλ. 617, κτλ.· ἀπαγγέλειν ἢ ἐξαγγέλλειν τι [[παρά]] τινος Ξεν. Ἀν. 2. 1, 20, κτλ.· σὺ δὲ οἰμώζειν αὐτοῖς παρ’ ἐμοῦ λέγε Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 1. 2. 2) τὸ προέρχεσθαι ἔκ τινος προσώπου, γίγνεσθαι [[παρά]] τινος, γεννᾶσθαι ἔκ τινος, Πλάτ. Συμπ. 179B· [[ὅταν]] ἡ ἐμπρόθ. γενικὴ ἕπηται μετά τι οὐσιαστ., δυνάμεθα νὰ ὑπονοήσωμεν μετοχήν, μαρτύρια παρ’ Ἀθηναίων (ἐξυπακ. δοθέντα) Ἡρόδ. 8. 55· ἡ παρὰ τῶν ἀνθρώπων [[δόξα]], ἡ (διδομένη) ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων, Πλάτ. Φαῖδρ. 232A· ἡ [[παρά]] τινος [[εὔνοια]], ἡ ἐκ μέρους τινὸς [[εὔνοια]], δηλ. ἡ εὔνοιά τινος, Ξεν. Ἀπομν. 2. 2, 12· τὸ παρ’ ἐμοῦ [[ἀδίκημα]], [[ὅπερ]] ἐγὼ ἔπραξα, ὁ αὐτ. ἐν Κύρ. 5. 5, 13· τὰ [[παρά]] τινος, πᾶν ὅ,τι προέρχεται ἔκ τινος, [[οἷον]] [[προσταγή]], [[ἀπόφασις]], [[παραγγελία]], ὁ αὐτ. ἐν Ἀν. 2. 3, 4, κτλ.· [[ὑπόσχεσις]], [[δῶρον]], ὁ αὐτ. ἐν Ἀπομν. 3. 11, 13· τὰ παρ’ ἐμοῦ, αἱ γνῶμαί μου, αἱ ἰδέαι μου, Πλάτ. Συμπ. 219A· ― [[ὡσαύτως]] παρ’ [[ἑαυτοῦ]] διδόναι, ἐκ τῶν ἰδίων, Ἡρόδοτ. 2. 129., 8. 5· παρ’ [[ἑαυτοῦ]] προσετίθει Ξεν. Ἑλλ. 6. 1, 3· νόμον θὲς παρ’ ἐμοῦ, κατὰ συμβουλήν μου, Πλάτ. Πρωτ. 322D· ― ἀλλ’ [[ὡσαύτως]], παρ’ [[ἑαυτοῦ]], ἐξ [[ἑαυτοῦ]], ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 150D, Φαίδρ. 235C. 3) μετὰ ῥημάτων σημαινόντων τὸ δέχεσθαι, λαμβάνειν, καὶ τὰ ὅμοια, τυχεῖν τινος [[παρά]] τινος Ὀδ. Ζ. 290, Ο. 158· πρίασθαί τινα [[παρά]] τινος Ξ. 452· εὑρέσθαι τι [[παρά]] τινος Ἰσοκρ. 191E· δέχεσθαι, λαμβάνειν, ἁρπάζειν [[παρά]] τινος Θουκ. 1. 20, κτλ· ἀντιάζειν ἢ αἰτεῖσθαι [[παρά]] τινος Σοφ. Ἠλ. 870, Ξεν. Ἑλλ. 3. 1, 4· γίγνεται ἢ ἐστί μοί τι [[παρά]] τινος Πλάτ. Μενέξ. 236E, κτλ.· ― οὕτω μετὰ ῥημάτων σημαινόντων τὸ μανθάνειν, ἀκούειν, κτλ., μανθάνειν, πυνθάνεσθαι, ἀκούειν [[παρά]] τινος Ἡρόδ. 2. 104., 7. 182. 4) μετὰ παθ. ῥημάτων, πὰρ Διὸς .. [[μῆνις]] ἐτύχθη Ἰλ. Ο. 122· παρὰ θεῶν δίδοταί τι ἢ σημαίνεταί τι Πλάτ. Φαῖδρ. 245B, κτλ.· τὰ [[παρά]] τινος λεγόμενα ἢ συμβουλευόμενα Ξεν. Κύρ. 6. 1, 42., 1. 6, 2· τὰ παρὰ τῆς τύχης δωρηθέντα, τὰ δῶρα τῆς τύχης, Ἰσοκρ. 45D· σοφίας πληροῦσθαι [[παρά]] τινος Πλάτ. Συμπ. 175Ε· ― ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ θεωρηθῇ ὡς [[ἰσοδύναμος]] τῇ ὑπό, ὡς καταφαίνεται τοῦτο ἐκ τῶν φράσεων, [[φάρμακον]] πιεῖν παρὰ τοῦ ἰατροῦ, κατὰ τὴν συνταγὴν [[αὐτοῦ]], ὁ αὐτ. ἐν τῇ Πολ. 406D· κακὸν λαβεῖν [[παρά]] τινος Ξεν., κτλ. ― Ἴδε Χαριτωνίδου Ποικίλα Φιλολογικὰ τ. Β΄, σ. 605-620, 829 κἑξ., πρβλ. [[προσέτι]] σ. 791, 793. ΙΙΙ. Ἔν τισι ποιητικοῖς χωρίοις εὕρηται ἀντὶ τῆς παρὰ μετὰ δοτικ., πλησίον, πὰρ ποδὸς Πινδ. Π. 10. 97· πὰρ Σαλαμῖνος [[αὐτόθι]] 1. 47· πὰρ δὲ Κυανεᾶν σπιλάδων (παρὰ δὲ Κυανεᾶν πελάγει κτλ. Jebb) Σοφ. Ἀντ. 966 (Λυρ.)· ναιῶν παρ’ Ἰσμηνοῦ ῥείθρων (ναιετῶν παρ’ ὑγρὸν Ἰσμηνοῦ ῥεῖθρόν [τ’] κτλ. Jebb) [[αὐτόθι]] 1123 (Λυρ.)· οὕτω παρὰ μεταγεν. πεζογράφοις, πολλοί παρ’ ἀμφοτέρων ἔπεσον - [[ἀμφοτέρωθεν]], Διόδ. 19. 42, κτλ. Β. ΜΕΤΑ ΔΟΤΙΚΗΣ σημαίνει τὸ [[εἶναι]] πλησίον τινὸς προσώπου ἢ πράγματος, μετὰ ῥημάτων δηλούντων στάσιν, [[οἷον]] τὸ εἷναι, στῆναι, ἧσθαι, κτλ., καὶ [[οὕτως]] [[εἶναι]] ἐν χρήσει ὡς [[ἀπάντησις]] εἰς τὸ [[ἐρώτημα]] ποῦ; I. ἐπὶ τόπου, ἧσθαι πὰρ πυρί, κεῖσθαι παρὰ σηκῷ Ὀδ. Η. 154, Ι. 319· νέμεσθαι παρὰ πέτρῃ Ν. 408· ἑστάναι παρ’ ὄχεσφιν Ἰλ. Θ. 565· πὰρ ποσσί, παρὰ τοὺς πόδας τινός, Ξ. 411, κτλ.· παρὰ θύρῃσιν, κατὰ τὴν θύραν, Η. 346 παρὰ ῥηγμῖνι θαλάσσης Β 773, κτλ.· [[δεῖπνον]] ἕλοντο παρ’ ὄχθῃσιν ποταμοῖο Ὀδ. Ζ. 97, πρβλ. Ἰλ. Δ. 475, Υ. 53, κτλ.· κεῖσθαι παρ’ ᾅδῃ Σοφ. Ο. Τ. 972· παρ’ οἴνῳ [[αὐτόθι]] 780, κτλ. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, πλησίον τινός, παρὰ τὸ [[πλευρόν]] τινος, πὰρ δὲ οἱ αὑτῷ εἶσε Θεοκλύμενον Ὀδ. 285· κεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ Ἰλ. Ι. 556, πρβλ. Ζ. 246, κτλ· παρ’ ἀνδράσιν εὐνάζεσθαι Ὀδ. Ε. 119· δαίνυσθαι [[παρά]] τινι Θ. 243· στῆναι [[παρά]] τινι, πλησίον τινός, Ἰλ. Δ. 367· ἀκολούθως, 2) [[συχνάκις]] ὡς τὸ Λατ. apud, τὸ Γαλλ. chez, ἐν τῷ οἴκῳ τινός, πλησίον τινός, μένειν [[παρά]] τινι Ι. 427· θητεύειν ἀνδρὶ παρ’ ἀκλήρῳ Ὀδ. Λ. 490· φιλέεσθαι [[παρά]] τινι Ἰλ. Ν. 627· παρ’ ἑωυτοῖσι, ἐν τῇ [[ἰδίᾳ]] αὐτῶν οἰκίᾳ, Ἡρόδ. 1. 105, πρβλ. 86· παιδεύεσθαι [[παρά]] τινι Ξεν. Κύρ. 1. 2, 15· καταλύειν [[παρά]] τινι Δημ. 252. 25 (ἀλλὰ [[παρά]] τινα Θουκ. 1. 136), κτλ.· ― [[ἐντεῦθεν]], οἱ παρ’ ἐμοί, οἱ ἐν τῇ οἰκίᾳ μου, οἱ οἰκεῖοί μου, Ξεν. Ἀπομν. 3. 11, 14, κτλ.· τὰ παρ’ ἐμοί, αἱ ὑποθέσεις μου, ὁ αὐτ. ἐν Ἀν. 1. 7, 4, κτλ.· οἱ παρ’ ἡμῖν ἄνθρωποι, οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ, Πλάτ. Φαίδων 64Β· ἡ παρ’ ἡμῖν [[πολιτεία]], ὁ παρ’ ὑμῖν [[δῆμος]] Δημ. 196. 4, κτλ.· - [[ὡσαύτως]] ὡς τὸ Λατ. apud ἀντὶ penes, ἐν χερσί τινος, ἔχειν παρ’ ἑωυτῷ Ἡρόδ. 1. 130, κτλ. 3) ὡς τὸ Λατ. coram, ἐνώπιον, ἤειδε παρὰ μνηστῆρσιν Ὀδ. Α. 145· ἐνώπιον δικαστοῦ, παρὰ Δαρείῳ κριτῇ Ἡρόδ. 3. 160· παρὰ τῷ βασιλεῖ ὁ αὐτ. 4. 65· οἱ λόγοι γίγνονται παρὰ δικασταῖς τισι Θουκ. 1. 73· εἰς κρίσιν καθιστάναι τινὰ [[παρά]] τινι Δημ. 229. 22, κτλ.· πρβλ. Valck. εἰς Ἱπποκρ. 324, Wolf. εἰς Δημ. πρὸς Λεπτίν. 249· ― [[ἐντεῦθεν]] παρ’ ἐμοί, Λατιν. me judice, Ἡρόδ. 1. 32, πρβλ. Σοφ. Τρ. 589, Εὐρ. Ἡρακλ. 881· ― πρβλ. [[προβαίνω]] ΙΙΙ, [[παράγω]] ΙΙΙ, [[παρέρχομαι]] VII. 4) ἐν ποικίλαις ἐννοίαις καὶ σχέσεσι, εὐδοκιμεῖν, μέγα δύνασθαι, τιμᾶσθαι [[παρά]] τινι, ὑπό τινος, Πλάτ. Πρωτ. 337B, Γοργ. 510E, κλ.· τὸν παρ’ αὑτῷ βίοτον, τὴν [[ἑαυτοῦ]] ζωήν, Σοφοκλ. Ο. Τ. 612· τὸ παρ’ ἡμῖν πῦρ Πλάτ. Φίληβ. 29C, πρβλ. Σοφ. Ο. Τ. 382· τὸ παρ’ ἡμῖν [[σῶμα]] Πλάτ. Φίληβ. 29E. 5) [[ὅταν]] γίνηται [[μνεία]] συγγραφέων, παρ’ Ὁμήρῳ apud Homerum, παρὰ Πλάτωνι, κτλ., Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 3, κ. ἀλλ. Γ. ΜΕΤ’ ΑΙΤΙΑΤ. [[κυρίως]] σημαίνει τὸ ἔρχεσθαι πλησίον τινὸς ἢ κίνησιν παράλληλον [[πρός]] τι, [[ὅθεν]] [[εἶναι]] ἐν χρήσει ὡς καὶ ἡ μετὰ δοτικ., πλὴν ὅτι ἡ μετὰ δοτικ. [[σύνταξις]] ἐκφέρει [[ἁπλῶς]] στάσιν πλησίον τινός, ἐνῷ κατὰ τὴν μετ’ αἰτιατ. σύνταξιν ὑπάρχει ἀείποτε ἔννοιά τις ἐκτάσεως· Ι) ἐπὶ τόπου, 1) μετὰ ῥημάτων δηλούντων τὸ ἔρχεσθαι, ὑπάγειν, κτλ., ἴτην παρὰ νῆας Ἰλ. Α. 347., Θ. 220, κτλ.· βῆ .. παρὰ θῖνα Α. 34, πρβλ. 327, κτλ.· τρέψας πὰρ ποταμόν, πλησίον, παραπλεύρως τοῦ ποταμοῦ, Φ. 603, πρβλ. Γ. 187· συχνότερον ἐπὶ προσώπων, [[εἶμι]] παρ’ Ἥφαιστον, εἰς τὸν θὰλαμον τοῦ Ἡφ. Σ. 143, πρβλ. Ὀδ. Α. 285, κτλ.· εἰσιέναι παρὰ τινα Θουκ. 2. 51, κτλ.· φοιτᾶν παρὰ τὸν Σωκράτη Πλάτ. Φαίδων 59D· πέμπειν ἀγγέλους ἢ πρέσβεις [[παρά]] τινα Ἡρόδ. 1. 141, Θουκ. 1. 58, κλ.· ἄγειν [[παρά]] τινα Ἡρόδ. 1. 86· [[καταφυγὴ]] παρὰ φίλους Θουκ. 2. 17. 2) μετὰ ῥημάτων στάσεως, = πλησίον, συχν. ἐν ἀναφορᾷ πρὸς προγενεστέραν κίνησιν (ἥτις ἔκφέρεται [[πλήρης]] ἐν φράσεσιν οἵα ἡ: ἧσο παρ’ αὐτὸν ἰοῦσα Ἰλ. Γ. 406, πρβλ. Λ. 577), ἔς ῥα θρόνους ἕζοντο παρ’ Ἀτρεΐδην Μενέλαον Ὀδ. Δ. 51, πρβλ. Ν. 372· ἡ μὲν τ’ ἀζομένη κεῖται ποταμοῖο παρ’ ὄχθας, καὶ αὕτη μὲν (δηλ. ἡ [[αἴγειρος]]) κεῖται ξηραινομένη παρὰ τὰς ὄχθας ποταμοῦ…, Ἰλ. Δ. 487, πρβλ. Μ. 381· παρ’ ἔμ’ ἵστασο, ἐλθὲ καὶ στάσου πλησίον μου, Λ. 314, πρβλ. 592., Υ. 49, κτλ.· παρὰ πυθμέν’ ἐλαίης θῆκαν Ὀδ. Ν. 122· οὕτω, κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια, ὑπῆγαν καὶ ἐπλαγίασαν παρὰ τά …, Μ. 32, πρβλ. Γ. 460· [[τέμενος]] νεμόμεσθα ... παρ’ ὄχθας Μ. 313, πρβλ. Ζ. 34, κτλ.· κατελείφθη παρὰ τὸν νηὸν Ἡρόδ. 4. 87· τὴν παρ’ ἐμὲ ἐοῦσαν δύναμιν 8. 140, 1· καὶ παρ’ Ἀττ., ἡ παρὰ θάλλασαν Μακεδονία Θουκ. 2. 99, πρβλ. Σοφ. Ἠλ. 183, Τρ. 636, κτλ.· παρ’ [[ὄμμα]], ὁ πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν, Εὐρ. Ἱκέτ. 484. 3) [[συχνάκις]] καὶ μετὰ ῥημάτων σημαινόντων τὸ πλήττειν, τραυματίζειν, κλ., [[βάλε]] [[στῆθος]] παρὰ μαζὸν Ἰλ. Δ. 480, κλ.· τὸν δ’ ἕτερον … κληῖδα παρ’ ὦμον πλῆξ’ Ε. 146· τύψε κατὰ κληῖδα παρ’ αὐχένα Φ. 117· πρβλ. Δ. 525, Θ. 325, κλ.· οὕτω αἰχμὴ δ’ ἐξεσύθη παρὰ νείατον ἀνθερεῶνα Ε. 293, πρβλ. Ρ. 310· [[ὡσαύτως]], δησάμενος τελαμῶνι παρὰ σφυρὸν Ρ. 290. 4) μετὰ ῥημάτων σημαινόντων τὸ παρέρχεσθαί τι, Ἰλ. Χ. 145, Ὀδ. Γ. 172· παρὰ τὴν Βαβυλῶνα δεῖ παριέναι, πρέπει νὰ περάσῃ πλησίον τῆς Βαβυλῶνος, Ξεν. Κύρ. 5. 2, 29. β) παρ’ δύναμιν, [[ὑπὲρ]] δύναμιν, παρ’ δύναμιν δὲ οὐκ ἔστι, καὶ ἐσσύμενον πολεμίζειν, ἀντίθετον τῷ κατὰ δύναμιν, Ἰλ. Ν. 787· συχνὸν παρ’ Ἀττικοῖς. γ) τὸ [[ἐναντίον]] τινός, παρὰ μοῖραν, [[ἐναντίον]] τῆς μοίρας, Ὀδ. Ξ. 509 (ἀκριβῶς ὡς τὸ [[ὑπὲρ]] μοῖραν Ἰλ. Υ. 336)· ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ κατὰ μοῖραν, [[συχνάκις]] παρ’ Ὁμήρῳ· οὕτω, παρ’ αἶσαν, παρὰ δίκην Πινδ. Π. 8. 16, Ο. 2. 30, κτλ.· παρὰ τὸ δίκαιον Θουκ. Ε. 90, κτλ.· παρὰ τὰς σπονδάς, τοὺς νόμους ὁ αὐτ. 1. 67, κλ.· παρὰ φύσιν ὁ αὐτ. 6. 17· [[ἀλλά]], παρὰ τὴν ἑωυτῶν φύσιν, [[ἐναντίον]] τῆς ἑαυτῶν φύσεως. Ἡρόδ. 7. 103, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 747Β· παρὰ καιρόν, παρακαίρως, ἀκαίρως, Πινδάρ. Ο. 8. 32, κλ.· παρὰ γνώμην [[αὐτόθι]]: 12. 14, Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 454· παρὰ δόξαν, π. τὸ δοκοῦν ἡμῖν, π. λόγον Θουκ. 3. 93., 1. 84, κλ.· παρ’ ἐλπίδας, Σοφοκλ. Ἀντ. 392, κλ.· πὰρ [[μέλος]], παραφώνως, Πινδ. Ν. 7. 101, κτλ.· παρὰ τὴν ἀξίαν Θουκ. 7. 77, κλ.· παρὰ τὸ εἰωθός, τὸ καθεστηκὸς ὁ αὐτ. 4. 17, κτλ. 5) [[πλήν]], ἐκτός, οὐκ ἔστι παρὰ ταῦτ’ ἄλλα, ἐκτὸς τούτων ἄλλα δὲν ὑπάρχουσι, Ἀριστοφ. Νεφ. 698· παρὰ [[ταῦτα]] πάντα ἕτερόν τι Πλάτ. Φαίδων 74Α, πρβλ. Πολ. 337D, Δημ. 274. 12· - [[οὕτως]] ἐν τοῖς ἑπομένοις παραδείγμασι, παρὰ ἓν [[πάλαισμα]] ἔδραμε [[νικᾶν]] Ὀλυμπιάδα, παρὰ ἕνα μόνον ἀγῶνα, δηλ. τὴν πάλην, εἰς ἣν ἡττήθη, θὰ ἐκέρδαινε τὸ [[βραβεῖον]] τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων, Ἡρόδ. 9. 33· παρὰ τέτταρας ψήφους μετέσχε τῆς πόλεως Ἰσαῖ. 41. 36· τἀνάπαλιν λέγεται ἐν τῇ Ἀνθολογίᾳ [[περί]] τινος Μάρκου, [[θηρίον]] εἶ παρὰ [[γράμμα]], εἶσαι [[θηρίον]] (ἄρκος) παρὰ ἓν [[γράμμα]], Ἰακώψιος εἰς Ἀνθ. Παλολ. σελ. 695· - [[ἐντεῦθεν]], παρὰ μικρόν, παρ’ ὀλίγον, παρὰ βραχύ, ἅτινα ἅπαντα σημαίνουσι παραβολὴν ἧς ἡ ἰδιαιτέρα [[ἔννοια]] ὁρίζεται ἐκ τῶν συμφραζομένων, [[οἷον]] παρὰ δ’ ὀλίγον ἀπέφυγες, [[μόλις]], Εὐρ. Ι. Τ. 872· παρ’ ὀλίγον ἢ διέφευγον ἢ ἀπώλλυντο Θουκ. 7. 71, κτλ.· παρὰ μικρὸν ἦλθεν ἀποθανεῖν, παρ’ ὀλίγον νὰ ἀποθάνῃ, ὀλίγον ἔλειψε νὰ ἀποθάνη, Ἰσοκρ. 388Ε, πρβλ. Πλουτ. Καίσ. 39 παρ’ ἐλάχιστον ἦλθε ... ἀφελέσθαι Θουκ. 8. 76· καί, παρ’ οὐδὲν μὲν ἦλθον ἀποκτεῖναι (ὀλίγον ἔλειψε νὰ τὸν φονεύσωσι), ἐξεκήρυξαν δ’ ἐκ πόλεως Αἰσχίν. 90. 25, πρβλ. Πλουτ. Πύρρ. 14, Ἀλέξ. 62· παρὰ τοσοῦτον ἦλθε κινδύνου, εἰς τοιοῦτον βαθμὸν κινδύνου κατήντησε, δηλ. εἰς τοιοῦτον ἐπικείμενον κίνδυνον περιῆλθεν ..., Θουκ. 3. 49· παρὰ τοσοῦτον ἐγένετο αὐτῷ μὴ περιπεσεῖν ..., τόσον ἐκ τοῦ πλησίον ἐξέφυγεν ἀπὸ τοῦ νά..., ὁ αὐτ. 8. 33· παρὰ τ. ἦλθε διαφυγεῖν· Λουκ. Κατάπλ. 4· - ἀντιθετ. πρὸς τὰς φράσεις ταύτας [[εἶναι]] τὸ παρὰ πολύ, δεινότατον παρὰ πολὺ Ἀριστοφ. Πλ. 445· παρὰ πολὺ [[νικᾶν]], ἡσσᾶσθαι Θουκ. 1. 29., 2. 89, πρβλ. Πλάτ. Ἀπολ. 36Α· παρ’ ὅσον, Λατ. quatenus, Λουκ. Νεκυομαντ. 17, κτλ. β) αἱ φράσεις αὗται ἀπαντῶσιν ἐν [[ἄλλῃ]] σημασίᾳ μετ’ ἄλλων ῥημάτων, παρὰ σμικρὰ κεχώρηκε, κατήντησεν εἰς μικρὰ ἀποτελέσματα, Ἡρόδ. 1. 120· παρ’ οὐδέν ἐστι, [[εἶναι]] ὡς [[τίποτε]], Σοφ. Ο. Τ. 983, πρβλ. Ἀντ. 466 παρ’ οὐδὲν αὐταῖς ἦν ἂν ὀλλύναι πόσεις Εὐρ. Ὀρ. 569· παρὰ μικρὸν ἡγεῖσθαι ἢ ποιεῖσθαί τι, θεωρεῖν τι ὡς μικροῦ λόγου ἄξιον, Ἰσοκρ. 98Α, Δημ. 1416, 22· παρ’ ὀλίγον ποιεῖσθαί τινα Ξεν. Ἀν. 6. 4, 11· παρ’ οὐδὲν τίθεσθαι, ἄγειν, ἡγεῖσθαι.· ποιεῖσθαι Εὐρ. Ι. Τ. 732, Ἀντ. 35, κτλ.· οὐ παρὰ μέγα ἐστὶ Ἀρρ. Ἀν. 1. 18· οὐ παρὰ μικρὸν ποιεῖν Ἰσοκρ. 52D· - [[ὡσαύτως]], πάντες παρ’ ἕνα, μέχρις [[ἑνός]], Πλουτ. Κάτ. Νεώτ. 20· παρ’ ἕνα τοσοῦτοι Ποπλικ. 9, πρβλ. Λουκ. Κατάπλ. 4· παρ’ ὀλίγους πάντες Πλουτ. Ἀντών. 5, κτλ. γ) τὴν ἔννοιαν τῆς παραβολῆς ἀκολουθεῖ ἐκ τοῦ πλησίον ἡ τῆς διαδοχῆς, [[οἷον]] παρ’ ἡμέραν ἢ παρ’ ἧμαρ, Δωρ. παρ’ [[ἆμαρ]], ἡμέραν παρ’ ἡμέραν, Πινδ. Π. 11. 95, Σοφ. Ο. Κ. 1455· ἡμέραν παρ’ ἡμέραν Δημ. 1360. 20, πρβλ. Ἀντιφῶντα 137. 44, Σοφ. Αἴ. 475· [[ὅθεν]] τὸ παρ’ ἡμέραν ἀντιτίθεται τῷ καθ’ ἡμέραν, Ἱππ. Ἀφ. 1243· παρὰ μίαν, ἑκάστην δευτέραν ἡμέραν, Πολύβ. 3. 110, 4· παρὰ μῆνα τρίτον, κάθε τρίτον μῆνα, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 7. 2, 1, πρβλ. Πλουτ. 2. 942Ε· παρ’ ἐνιαυτὸν ὁ αὐτ. ἐν Κλεομ. 15· - οὕτω καί, πληγὴ παρὰ πληγήν, [[κτύπημα]] ἀντὶ κτυπήματος, Ἀριστοφ. Βάτρ. 643· πρβλ. κατωτ. ΙΙ. 1. δ) ἡ [[ἔννοια]] τῆς συγκρίσεως ὑπονοεῖ [[ὡσαύτως]] τὴν τῆς ὑπεροχῆς ὡς ἐν τῇ Λατ. προθέσει prae, ὑπέρ..., περισσότερον [[παρά]], παρὰ τὰ ἄλλα ζῷα [[ὥσπερ]] θεοὶ οἱ ἄνθρωποι βιοτεύουσι, οἱ ἄνθρωποι [[ὑπὲρ]] πάντα [[τἆλλα]] ζῷα ζῶσιν ὡς θεοί, Ξεν. Ἀπομν. 1. 4, 14, πρβλ. 4. 4, 1, κτλ.· [[ἀνδρεῖος]] παρ’ ὁντινοῦν Πλάτ. Θεαίτ. 144Α· [[συχνάκις]] συνάπτεται μετὰ τοῦ [[ἄλλος]] ἢ [[ἕτερος]], ἴδε ἀνωτ. 5· [[ὡσαύτως]] πλεοναστικῶς μετὰ συγκρ., ὡς πρόθ. πρό, ἄμεινον [[παρά]] τι Ἡρόδ. 7. 103· χειμὼν μείζω παρὰ τὴν καθεστηκυῖαν ὥραν Θουκ. 4. 6, πρβλ. 1. 23, Πλάτ. Νόμ. 729Ε. ε) παρὰ τοῖς γραμματ., ὁμοίως, [[πρός]], κατά, παρὰ τὸ Σοφόκλειον, παρὰ τὰ Σοφοκλέους, κτλ., Σχόλ. εἰς Ἀπολλ. Ρόδ. 158. 6) μεταφορ. εἰς δήλωσιν ἐξαρτήσεως ἔκ τινος πράγματος, ἐξ αἰτίας, [[ἕνεκα]], οὐ παρὰ τὴν [[ἑαυτοῦ]] ἀμέλειαν οἴεται βλάψειν Θουκ. 1. 141, [[ἔνθα]] ἴδε Arnold, πρβλ. Πινδ. Ο. 2. 116, Ἀντιφῶν 124, 28, Ἰσοκρ. 126Ε, Δημ. 43. 15· [[πάνυ]] παρὰ τοῦτο ... γέγονε ὁ αὐτ. 305. 3· παρὰ τὰ πράγματα, κατὰ τὰς περιστάσεις, Cobet N. LL. σ. 123. 7) παρὰ τοῖς γραμμ. ἐκφράζει τὴν ἐτυμολογίαν ἢ παραγωγὴν λέξεώς τινος ἐξ ἄλλης, «τὸ δὲ χρῆν ῥῆμά ἐστι· παρ’ αὐτὸ γὰρ καὶ [[ὄνομα]] πίπτει τὸ [[χρεία]]· ὡς παρὰ τὸ δρῶ [[δρᾶμα]]» κτλ., Schäf. Σχόλ. εἰς Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 624. ΙΙ. ἐπὶ χρόνου, μεθ’ Ὅμηρον, [[κυρίως]], κατὰ τὴν διάρκειάν τινος, διαρκοῦντος .., παρὰ τὴν ζόην Ἡρόδ. 7. 46· παρὰ τὸν βίον ἅπαντα Πλάτ. Νόμ. 733Α· παρὰ πάντα τὸν χρόνον Δημ. 228. 24· παρὰ πότον, διαρκοῦντος τοῦ πότου, ἐν ᾧ ἔπινον, Αἰσχίν. 49. 14· παρὰ τὴν κύλικα Πλουτ. Ἀντών. 24· παρὰ [[δεῖπνον]] ἢ τὸ δ. ὁ αὐτ. 2. 737Α, 674Ε· - [[ἀλλά]], 2) ἡ [[ἔννοια]] τῆς διαρκείας [[συχνάκις]] ἐξαφανίζεται, κατὰ τὴν στιγμὴν..., «[[ἐπάνω]] εἰς...»,, παρὰ τοιοῦτον καιρόν, παρὰ τὰς χρείας Δημ. 469. 20., 471. 4· παρ’ αὐτὰ τἀδικήματα, flagrante delicto, κατὰ τὴν στιγμὴν τῶν ἀδ. .., [[αὐτόθι]] 229. 19., 523. 7, κτλ.· παρὰ τὰ δεινά, ἐν μέσῳ τῶν κινδύνων, Πλουτ. Ἀντών. 63, κτλ. - Περὶ τοῦ παρ’ ἡμέραν, καὶ ὁμοίων φράσεων ἴδε ἀνωτ. Ι. 5· Δ. ΘΕΣΙΣ.: - Ἡ παρὰ δύναται νὰ τεθῇ μετὰ τὸ πτωτικὸν καὶ μετὰ τῶν τριῶν πτώσεων, ἀλλὰ [[τότε]] κατ’ ἀναστροφὴν γίνεται πάρα: πλὴν [[ὅταν]] τὸ ληκτικὸν φωνῆεν πάσχῃ ἔκθλιψιν, οἱ ἐκδόται δὲν [[εἶναι]] σύμφωνοι, πρβλ. Ἰλ. Δ. 97, Σ. 400, πρὸς Σ. 191. Ε. [[παρά]], ἀπολ., ὡς ἐπίρρ., πλησίον, [[ὁμοῦ]], [[εὐθύς]], [[συχνάκις]] παρ’ Ὁμ.· τοῦτο πρέπει νὰ διακρίνηται ἀπὸ τῆς προθέσ. παρὰ ἐν τμήσει, [[ὅπερ]] [[ἐπίσης]] κοινὸν παρ’ Ὁμήρῳ. Ζ. ἡ πάρα (μετ’ ἀναστροφῆς) [[συχνάκις]] κεῖται, [[μάλιστα]] παρ’ Ὁμ. καὶ Ἡσ., ἀντὶ τοῦ πάρεστι καὶ τοῦ πάρεισι, ὅτε ἀείποτε πάσχει ἀναστροφήν· οὕτω παρ’ Ἀττ., ὡς ἐν Αἰσχύλ. Πέρσ. 167, Σοφ. Ἠλ. 285, Ἀριστοφ. Ἀχ. 862 κ. ἀλλ. Η. ΕΝ ΣΥΝΘΕΣΕΙ, διατηρεῖ τὴν αὐτὴν χρῆσιν καὶ σημασίαν· [[μάλιστα]], Ι. τὴν τοῦ πλησίον ἢ ἐκ παραλλήλου, ὡς ἐν τοῖς [[παράκειμαι]], παράλληλοι, [[παρέζομαι]], [[πάρειμι]] (εἰμί), [[παρίστημι]]· καὶ ἐπὶ κινήσεως, ὡς ἐν τοῖς [[παραπλέω]], [[πάρειμι]] ([[εἶμι]]). ΙΙ. πρὸς τὸ [[μέρος]] τινός, εἴς τινα, [[πρός]] τινα, [[οἷον]] ἐν τοῖς [[παραδίδωμι]], [[παρέχω]]. ΙΙΙ. πλησίον μέρους τινός, ἐκ τοῦ πλησίον, ὡς ἐν τοῖς [[παρέρχομαι]], [[παροίχομαι]], [[παραπέμπω]], [[παρακμάζω]], [[παρατρέχω]]. IV. μεταφορ., 1) κατὰ [[μέρος]] ἢ [[πέραν]] τινός, δηλ. [[ἐσφαλμένως]], κακῶς, ὡς ἐν τοῖς [[παραβαίνω]], [[παράγω]], [[παροράω]], παρόμνυμι, [[παρακούω]], [[παραγιγνώσκω]], ἀκριβῶς ὡς τὸ Γερμανικὸν ver- ἐν τῷ verschwören, Ἀγγλ. forswear. 2) ἐπὶ συγκρίσεως, ὡς ἐν τοῖς [[παραβάλλω]], [[παρατίθημι]]. 3) ἐπὶ μεταβολῆς ἢ διαδοχῆς, ὡς ἐν τοῖς [[παραλλάσσω]], [[παραπείθω]], [[παραπλάσσω]], παρατεκταίνω, [[παραυδάω]], [[παράφημι]].