ἄν: Difference between revisions

← Older edit

ἄν (view source)

Revision as of 07:48, 15 November 2024

9,473 bytes removed , 15 November

m

Text replacement - "E.''Hec.''" to "E.''Hec.''"

Spiros

Bureaucrats, Interface administrators, Administrators

3,274,919

edits

@@ Line 8: / Line 8: @@
 |Transliteration C=an
 |Beta Code=a)/n
-|
+|Definition=(
 }}
 {{pape
 |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0147.png Seite 147]] bei Dichtern, bes. Ep., vor Consonanten abgekürzt aus ἀνά; auch statt eines Verbums, ἀνέστη oder dergl., Iliad. 3. 268. 7, 168. 23, 755. 837. 838. 860. 887. 888 Od. 8, 115; ἂν δ' Ὀδυσεὺς [[πολύμητις]] ἀνίστατο Iliad. 23, 709. eine Partikel, welche im Deutschen durch kein einzelnes Wort übersetzt werden kann. Sie dient dazu, die Bedeutung der <b class="b2">Modi und Tempora zu verändern.</b> Die [[Grundbedeutung]] scheint die des Verstärkens, des Versicherns zu sein. Vgl. außer den Gramm. Poppo De usu part. ἄν in Friedemann u. Seebode Misc. crit. 1, 1, 26, Reisig De vi et usu ἄν part. hinter seiner Ausg. von Aristoph. Nubb., Hermann De part. ἄν libr. IV; Hartung Partikellehre 2, 216; Bäumlein Über die griech. Modi; u. s. w.; Übersicht Homerischer Notationen Aristarchs bei Friedlaend. Aristonic. 7. Im Folgenden wird bes. der regelm. Gebrauch der <b class="b2">Att. Prosau.</b> der [[Homerische]] berücksichtigt, welche beide in manchen Puncten nicht unwesentlich von einander abweichen. Untermischt werden überall Stellen mit demvon Ep. u. <b class="b2">Lyr. gebrauchten</b> [[κέν]], welches gleichbedeutend mit ἄν und auch dem Ursprunge nach wohl nur eine Nebenform von ἄν ist, vgl. s. v. κέν. Beide, ἄν wie κέν, gehören immer zu einem [[Verbum]], welches aber zuweilen [[ergänzt werden muß]]: Hom. Iliad. 7, 286 ἀρχέτω· αὐτὰρ ἐγὼ [[μάλα]] [[πείσομαι]], ᾑ περ ἂν [[οὗτος]]; 5, 481 κτήματα πολλά, τά τ' ἔλδεται ὅς κ' [[ἐπιδευής]]; 21, 226 ἤ κέν με δαμάσσεται, ἦ κεν ἐγὼ τόν; Ar. Nubb. 5 οἱ δ' οἰκέται ῥέγκουσιν· ἀλλ' οὐκ ἂν πρὸ τοῦ; 154 τί δῆτ' ἄν, ἕτερον εἰ πύθοιο Σωκράτους [[φρόντισμα]]; Dem. Ol. 1, 21 [[οὔτε]] γὰρ εὐτρεπῶς οὐδ' ὡς ἂν κάλλιστ' αὐτῷ τὰ παρόντ' ἔχει; Lys. Evand. 7 ἐγὼ μὲν γὰρ οὐκ ἂν [[οἶμαι]]; Plat. Rep. 9, 577 b προσποιησώμεθα [[ἡμεῖς]] εἶναι τῶν δυνατῶν ἂν κρῖναι καὶ [[ἤδη]] ἐντυχόντων τοιούτοις; Eur. Alc. 182 σὲ δ' ἄλλη τις γυνὴ κεκτήσεται, [[σώφρων]] μὲν οὐκ ἂν [[μᾶλλον]], εὐτυχὴς δ' [[ἴσως]], Plat. Symp. 221 e εἰ γὰρ ἐθέλει τις τῶν Σωκράτους ἀκούειν λόγων, φανεῖεν ἂν [[πάνυ]] γελοῖοι τὸ πρῶτον· τοιαῦτα καὶ ὀνόματα καὶ ῥήματα [[ἔξωθεν]] περιαμπέχονται, Σατύρου ἄν τινα ὑβριστοῦ δοράν. Die Att. bes. in den Wendungen [[ὥσπερ]] ἂν εἰ, πῶς γὰρ ἄν u. ä. Die Formen, in denen das ausgelassene Verb ergänzt werden kann oder muß, ergeben sich aus dem Folgenden. Nämlich verbunden wird ἄν (κέν): stets lang, = ἐάν. in Prosa, obwohl nicht so häufig als ἐάν. = ἐάν, in guter Prosa außer Plat. selten, für ἤν. Bei Tragg. nur in der Verbdg οὐδ' ἄν.
+}}
+{{bailly
+|btext=<span class="bld">1</span><i>particule qui s'ajoute à tous les modes, impératif excepté</i> :<br /><b>1</b> <i>pour donner à la proposition un sens dubitatif, potentiel ou irréel</i> : ἀριθμὸν γράψαι [[οὐκ]] ἂν ἐδυνάμην [[ἀκριβῶς]] THC quant au nombre, je ne saurais le dire exactement ; ἐβουλόμην ἂν [[οὕτως]] ἔχειν XÉN je voudrais qu'il en fût ainsi (depuis le commencement) ; [[εἰ]] μὴ [[ὑμεῖς]] ἤλθετε, ἐπορευόμεθα [[ἄν]] XÉN si vous n'étiez pas venus, nous aurions marché;<br /><b>2</b> <i>pour marquer une idée de répétition</i> : εἴ [[τις]] δοκοίη βλακεύειν, ὁ [[Κῦρος]] ἔπαισεν [[ἄν]] XÉN tous ceux qui paraissaient faire mollement la besogne, Cyrus ne manquait pas de les frapper ; εἴ τινες ἴδοιεν, ἐνεθάρθησαν [[ἄν]] THC chaque fois qu'ils voyaient cela, ils reprenaient courage;<br /><b>3</b> <i>de même (avec l'équivalent</i> [[κε]] <i>ou</i> κεν) <i>pour indiquer la possibilité d'une action</i> : ὁ [[δέ]] κεν κεχολώσεται [[ὅν]] κεν ἵκωμαι IL il sera sans doute bien irrité, celui vers qui j'irai ; [[τῷ]] ἀνδρὶ ὃν ἂν ἕλησθε [[πείσομαι]] XÉN j'obéirai à l'homme que vous aurez choisi (pour chef);<br /><b>4</b> <i>joint à</i> [[ὅς]], <i>pour donner au pron. rel. un sens général</i> : ὃς [[ἄν]], [[ὅστις]] [[ἄν]] tout homme qui, quiconque ; οἳ [[ἄν]] tous ceux qui <i>(v.</i> [[ὅς]], [[ὅστις]], <i>etc.)</i>;<br /><b>5</b> <i>pour marquer l'idée d'un souhait réalisable</i> : χρήματα προσγενέσθαι [[ἔτι]] ἂν βουλοίμην [[ἡμῖν]] XÉN je voudrais être encore plus riche;<br /><b>6</b> <i>pour marquer qu'une action est considérée comme possible</i> : [[τοῦτο]] γένοιτο [[ἄν]] ATT cela pourrait bien arriver ; [[οὐκ]] ἂν δυναίμην je ne pourrais pas, je ne puis pas ; κείνοισι δ' ἂν [[οὔτις]] [[μαχέοιτο]] IL nul ne pourrait lutter contre eux;<br /><b>7</b> <i>pour affirmer d'une manière adoucie</i> : τὰ πάντ' ἂν ἐξήκοι σαφῆ SOPH tout a bien l'air d'être maintenant devenu clair ; [[ὥρα]] ἂν [[ἡμῖν]] συσκευάζεσθαι XÉN il serait temps pour nous de plier bagages ; <i>dans les formules de transition</i> : τάχ' [[οὖν]] εἴποι [[τις]] [[ἄν]] XÉN on dira peut-être ; <i>dans les formules d'interrogation qui supposent une affirmation</i> : [[τίς]] [[οὐκ]] ἂν ὁμολογήσειεν ; XÉN qui ne conviendrait que… ? qui n'avouerait ? [[τίς]] [[ἄν]] ποτ' ὤετο ; SOPH qui eût jamais pensé ; <i>dans les formules de politesse</i> : χωροῖς ἂν [[εἴσω]] SOPH tu pourrais entrer, <i>càd</i> tu peux entrer, entre ; [[οὐκ]] ἂν φθάνοις λέγων XÉN ne pourrais-tu pas me dire avant tout ? <i>càd</i> dis-moi donc d'abord;<br /><b>8</b> <i>pour marquer qu'une chose a pu être dans le passé</i> : [[εἴησαν]] ἂν [[οὗτοι]] Κρῆτες HDT il se pourrait que ces gens eussent été des Crétois;<br /><i>Crase de</i> [[ἄν]] : [[ἄν]] <i>se contracte par crase avec</i> [[εἰ]] ([[ἐάν]], [[ἄν]]) ; [[ἐπεί]] ([[ἐπάν]], <i>(ion.)</i> [[ἐπήν]]) ; [[ἐπειδή]] ([[ἐπειδάν]]) ; [[ὅτε]] ([[ὅταν]]).<br /><span class="bld">2</span><i>conj. p.</i> [[ἐάν]] ([[εἰ]] [[ἄν]]);<br />si :<br /><b>1</b> <i>dans le discours direct</i> ἂν θεὸς ἐθέλῃ PLAT si la divinité le veut;<br /><b>2</b> <i>dans le discours ind.</i> σκόπει … [[ἄν]] πῃ δυνώμεθα PLAT vois si par hasard nous pourrions….<br /><span class="bld">3</span><i>pour</i> [[ἄνα]] = ἀνέστη : ἂν δ' [[Ὀδυσεύς]] IL alors Ulysse se leva.<br />'''Étymologie:''' v. [[ἄνα]]³.
+}}
+{{elru
+|elrutext='''ἄν:''' <b class="num">II</b> (ᾱ) стяж. = [[ἐάν]]<br />'''ἄν:'''<br /><b class="num">I</b> (ᾰ), эп. тж. [[κέν]] и κέ, частица с [[indic]]., conjct., opt., inf. и part., выраж.:<br /><b class="num">1</b> ослабленное, нерешительное или условное утверждение; соотв. русским вводным словам быть может, пожалуй, что ли и частице бы: οὐκ ἂν ἐδυνάμην Thuc. или οὐκ ἂν δυναίμην Eur. я бы не смог, не решаюсь, не берусь; [[ἐβουλόμην]] или βουλοίμην ἄν Xen. я желал бы; πολὺ ἂν θαυμαστότερον ἦν, εἰ … Plat. было бы, пожалуй, гораздо удивительнее, если бы …; [[ἄριστος]] ἂν δοκεῖ [[ἄρχων]] [[γενέσθαι]] Xen. он стал бы, кажется, превосходным правителем; δυνηθεὶς ἄν, εἰ ἐβουλήθη Dem. (хотя) он, повидимому, мог бы, если бы захотел;<br /><b class="num">2</b> [[сдержанную просьбу]]: κλύοις ἄν Soph. выслушал бы ты, т. е. выслушай, пожалуйста; χωροῖς ἂν [[εἴσω]] Soph. входи, что-ли; οὐκ ἂν φθάνοις λέγων; Xen. не скажешь ли сначала?;<br /><b class="num">3</b> усиленное обобщение, соотв. русск. кто (что, как, когда, куда и т. п.) бы ни: ὃν ἂν ἕλησθε Xen. кого бы вы ни выбрали; [[ὅποι]] ἂν βούληται Dem. куда бы он ни пожелал; [[τότε]] μὲν εἶπεν ἄν Xen. тогда он, обыкновенно, говорил; [[πῦρ]] ἂν οὐ [[παρῆν]] Soph. то и дело не было огня;<br /><b class="num">4</b> (с ὡς или [[ὅπως]]) цель чтобы: [[ὅπως]] ἂν φαίνηται [[ἄριστος]] Plat. чтобы он оказался наилучшим;<br /><b class="num">5</b> при глаголах боязни и т. п. (с μή) как бы не: [[δέδοικα]] μὴ λέγοις ἄν … Soph. боюсь, как бы ты не рассказал …; [[προσδοκία]] [[οὐδεμία]] (ἦν), μὴ ἄν ποτε … Thuc. (ни у кого) не было опасения, чтобы когда-л.<br />'''ἄν:''' <b class="num">IV</b> и ἀν эп. (перед ν, δ, θ, τ, στ и σχ) = [[ἀνά]] I, II.
 }}
 {{ls
-|lstext='
+|
 }}
 {{Autenrieth
-|auten=(3): by apocope [[for]] [[ἀνά]], [[before]] ν (Il. 10.298), [[before]] τ (Il. 5.167), [[before]] [[στόμα]] (Od. 5.456); and in ἂν δέ (sc. [[ὤρνυτο]]), Il. 3.268, Il. 23.709, , , Od. 8.110, 115, 118.<br />1): modal adv., indicating a [[condition]]; [[essentially]] equivalent to [[κέν]], and of [[less]] [[frequent]] [[occurrence]]. The [[use]] of ἄν is [[less]] [[exactly]] defined in [[Homer]] [[than]] in Attic Greek; [[besides]] the [[regular]] usages in Attic (viz. in conclusions expressed by the [[secondary]] tenses of the ind., and by the opt., or by the inf. representing these, and joined to εἰ or [[relative]] words, [[ἐάν]], [[ὅταν]], etc., in conditional clauses [[that]] [[take]] the subjunctive), [[Homer]] employs ἄν [[with]] the subj. in [[independent]] sentences, and κέ ([[rarely]] ἄν) [[with]] the fut. indicative. In [[final]] clauses the [[use]] of ἄν or κέ prevails, and is [[not]] [[uncommon]] [[even]] [[with]] the opt. in conditions. On the [[other]] [[hand]] the potential opt. occurs [[without]] ἄν (κέ) oftener [[than]] in Attic. The [[following]] examples [[will]] [[illustrate]] the [[most]] [[important]] of these peculiarities of [[usage]]:—(1) ἄν w. subj. in [[independent]] [[sentence]], [[οὐκ]] ἄν [[τοι]] χραίσμῃ [[κίθαρις]], ‘[[perchance]] the [[harp]] [[may]] [[avail]] thee [[not]],’ Il. 3.54, cf. Il. 1.205.— (2) ἄν w. fut. ind., αὐτὸν δ' ἂν πύματόν με κύνες.. ἐρύουσι, [[ἐπεί]] κε<&lt;><&gt;> [[τις]] κτλ., ‘me [[like]] [[enough]] [[last]] of [[all]] [[will]] dogs [[drag]] [[about]], [[after]] I am [[slain]],” etc., Il. 22.66.—(3) ἄν w. opt. in [[final]] [[clause]], σὺ δέ με προΐεις.. ὄφρ' ἂν [[ἑλοίμην]] δῶρα, Od. 24.334.—(4) ἄν w. opt. in [[condition]], στεῦτο γὰρ εὐχόμενος νῖκήσεμεν, [[εἴπερ]] ἂν αὐταὶ &#x007C; Μοῦσαι ἀείδοιεν, Il. 2.597.
+|auten=(3): by apocope [[for]] [[ἀνά]], [[before]] ν (Il. 10.298), [[before]] τ (Il. 5.167), [[before]] [[στόμα]] (Od. 5.456); and in ἂν δέ (''[[sc.]]'' [[ὤρνυτο]]), Il. 3.268, Il. 23.709,, Od. 8.110, 115, 118.<br />1): modal adv., indicating a [[condition]]; [[essentially]] equivalent to [[κέν]], and of [[less]] [[frequent]] [[occurrence]]. The [[use]] of ἄν is [[less]] [[exactly]] defined in [[Homer]] [[than]] in Attic Greek; [[besides]] the [[regular]] usages in Attic (viz. in conclusions expressed by the [[secondary]] tenses of the ind., and by the opt., or by the inf. representing these, and joined to εἰ or [[relative]] words, [[ἐάν]], [[ὅταν]], etc., in conditional clauses [[that]] [[take]] the subjunctive), [[Homer]] employs ἄν [[with]] the subj. in [[independent]] sentences, and κέ ([[rarely]] ἄν) [[with]] the fut. indicative. In [[final]] clauses the [[use]] of ἄν or κέ prevails, and is [[not]] [[uncommon]] [[even]] [[with]] the opt. in conditions. On the [[other]] [[hand]] the potential opt. occurs [[without]] ἄν (κέ) oftener [[than]] in Attic. The [[following]] examples [[will]] [[illustrate]] the [[most]] [[important]] of these peculiarities of [[usage]]:—(1) ἄν w. subj. in [[independent]] [[sentence]], [[οὐκ]] ἄν [[τοι]] χραίσμῃ [[κίθαρις]], ‘[[perchance]] the [[harp]] [[may]] [[avail]] thee [[not]],’ Il. 3.54, cf. Il. 1.205.— (2) ἄν w. fut. ind., αὐτὸν δ' ἂν πύματόν με κύνες.. ἐρύουσι, [[ἐπεί]] κε [[τις]] κτλ., ‘me [[like]] [[enough]] [[last]] of [[all]] [[will]] dogs [[drag]] [[about]], [[after]] I am [[slain]],” etc., Il. 22.66.—(3) ἄν w. opt. in [[final]] [[clause]], σὺ δέ με προΐεις.. ὄφρ' ἂν [[ἑλοίμην]] δῶρα, Od. 24.334.—(4) ἄν w. opt. in [[condition]], στεῦτο γὰρ εὐχόμενος νῖκήσεμεν, [[εἴπερ]] ἂν αὐταὶ &#x007C; Μοῦσαι ἀείδοιεν, Il. 2.597.
 }}
 {{Slater
-|sltr=<b>ἄν</b> <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> in [[principal]] clauses<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> c. opt. ἀποίητον οὐδ' ἂν [[χρόνος]] δύναιτο [[θέμεν]] (O. 2.16) [[λάθα]] δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ' ἄν (O. 2.18) [[τίς]] ἂν φράσαι δύναιτο; (O. 2.100) κεῖνα δὲ [[κεῖνος]] ἂν εἴποι ἔργα (O. 8.62) [v. l. διαλλάξαιντ' ἄν (διαλλάξαιντο codd. cett.) (O. 11.20) ] τά τ' ἐσσόμενα τότ ἂν φαίην σαφές (O. 13.103) ὡς μὰν σαφὲς [[οὐκ]] ἂν [[εἰδείην]] λέγειν (O. 13.46) φιλέων δ' ἂν εὐχοίμαν Κρονίδαις Παρθ. 1. 11.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> c. ind. aor. [[ἐπεὶ]] [[ἀντίον]] [[πῶς]] ἂν τριόδοντος [[Ἡρακλέης]] [[σκύταλον]] τίναξε χερσίν (O. 9.30) παρ' εὐδένδρῳ μολὼν ὄχθῳ Κρόνου [[κάλλιον]] ἂν δηριώντων ἐνόστησ ἀντιπάλων (N. 11.26) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> dub.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>I</b> c. ind. fut. [μαθὼν δέ [[τις]] ἂν ἐρεῖ (codd., quorum lectionem recepit Snell, conferens Schwyz-Debr. 2. 351. 2.: ἀνερεῖ Gildersleeve, cf. infra 3.) (N. 7.68) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> [[μέλανος]] ἂν (δ' ἂν codd.: δ del. Er. Schmid: ἂν om. codex unus: μέλανα δ coni. Hermann: [[μέλανος]] ὅγ Bowra.) ἐσχατιὰν καλλίονα θανάτουλτ;στείχοι&gt; (coni. Wil.: ἐν codd.: θανάτοἰ ἔσχε Shackle: θάνατόν γ' ἔσχε Boeckh: ἄν vel ἀν edd.) (P. 11.56) Χρομίῳ κεν ὑπασπίζων ἔκρινας ἂν κίνδυνον (sic Σ: alii [[post]] ἔκρινας distinxerunt, ἄν = ἀνὰ interpretati.) (N. 9.35) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> in subord. [[clause]]. (cf. [[ὅταν]], [[ὁπόταν]].)<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> c. subj.,<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>I</b> [[temporal]] οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας, [[τόκα]] μὲν φωνὰν ἀκούειν, εὖτ' ἂν δὲ [[Ἡρακλέης]] πατρὶ ἑορτὰν κτίσῃ, τότ αὖ [[χρηστήριον]] [[θέσθαι]] κέλευσεν (O. 6.67) [[ὄλβος]] [[οὐκ]] ἐς μακρὸν [[ἀνδρῶν]] ἔρχεται [[σάος]], πολὺς εὖτ' ἂν ἐπιβρίσαις ἕπηται (P. 3.106) — εὖτ' ἂν μόλῃ (P. 4.76) τάκομαι, εὖτ' ἂν [[ἴδω]] fr. 123. 11.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> [[relative]] ἀμφοτέροισι δ' ἀνὴρ ὃς ἂν ἐγκύρσῃ καὶ [[ἕλῃ]], στέφανον ὕψιστον δέδεκται (P. 1.100) δίδωσί τε Μοῖσαν [[οἶς]] ἂν ἐθέλῃ (P. 5.65) [[εὐδαίμων]] δὲ καὶ ὑμνητὸς [[οὗτος]] ἀνὴρ γίνεται σοφοῖς, ὃς ἂν τὰ μέγιστ' ἀέθλων [[ἕλῃ]] (P. 10.23) [τὰ δ' αὐτὸς ἄν [[τις]] τύχῃ (codd. contra metr.: ἀντιτύχῃ Mingarelli) (N. 4.91) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> c. opt., in [[relative]] [[clause]]. [[εἶπε]] δ' ἐν μέσσοις ἀπάγεσθαι, ὃς ἂν [[πρῶτος]] θορὼν [[ἀμφί]] οἱ ψαύσειε πέπλοις (P. 9.119) in [[object]] [[clause]]. ἔντειλεν φυλάξασθαι [[χρέος]] παισὶν φίλοις, ὡς ἂν θεᾷ πρῶτοι κτίσαιεν βωμὸν (O. 7.42) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> dub., [[due]] to false [[division]] of words. cf. (N. 7.68), (I. 8.47) [περ ἂν codd.: [[πέραν]] corr. Hermann (N. 7.75) ἂν ἔχοι codd.: ἀνέχοι corr. Thiersch (N. 7.89) ἂν ἀξίαις codd.: ἀναξίαις corr. Alberti (N. 8.10) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>4</b> frag. ][[οὐκ]] ἂν παρ[ Θρ. 2. 3.
+|sltr=<b>ἄν</b> <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> in [[principal]] clauses<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> c. opt. ἀποίητον οὐδ' ἂν [[χρόνος]] δύναιτο [[θέμεν]] (O. 2.16) [[λάθα]] δὲ πότμῳ σὺν εὐδαίμονι γένοιτ' ἄν (O. 2.18) [[τίς]] ἂν φράσαι δύναιτο; (O. 2.100) κεῖνα δὲ [[κεῖνος]] ἂν εἴποι ἔργα (O. 8.62) [[[varia lectio|v.l.]] διαλλάξαιντ' ἄν (διαλλάξαιντο codd. cett.) (O. 11.20) ] τά τ' ἐσσόμενα τότ ἂν φαίην σαφές (O. 13.103) ὡς μὰν σαφὲς [[οὐκ]] ἂν [[εἰδείην]] λέγειν (O. 13.46) φιλέων δ' ἂν εὐχοίμαν Κρονίδαις Παρθ. 1. 11.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> c. ind. aor. [[ἐπεὶ]] [[ἀντίον]] [[πῶς]] ἂν τριόδοντος [[Ἡρακλέης]] [[σκύταλον]] τίναξε χερσίν (O. 9.30) παρ' εὐδένδρῳ μολὼν ὄχθῳ Κρόνου [[κάλλιον]] ἂν δηριώντων ἐνόστησ ἀντιπάλων (N. 11.26) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>c</b> [[dub]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>I</b> c. ind. fut. [μαθὼν δέ [[τις]] ἂν ἐρεῖ (codd., quorum lectionem recepit Snell, conferens Schwyz-Debr. 2. 351. 2.: ἀνερεῖ Gildersleeve, cf. infra 3.) (N. 7.68) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> [[μέλανος]] ἂν (δ' ἂν codd.: δ del. Er. Schmid: ἂν om. codex unus: μέλανα δ coni. Hermann: [[μέλανος]] ὅγ Bowra.) ἐσχατιὰν καλλίονα θανάτουλτ;στείχοι&gt; (coni. Wil.: ἐν codd.: θανάτοἰ ἔσχε Shackle: θάνατόν γ' ἔσχε Boeckh: ἄν vel ἀν edd.) (P. 11.56) Χρομίῳ κεν ὑπασπίζων ἔκρινας ἂν κίνδυνον (sic Σ: alii [[post]] ἔκρινας distinxerunt, ἄν = ἀνὰ interpretati.) (N. 9.35) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>2</b> in subord. [[clause]]. (cf. [[ὅταν]], [[ὁπόταν]].)<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> c. subj.,<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>I</b> [[temporal]] οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας, [[τόκα]] μὲν φωνὰν ἀκούειν, εὖτ' ἂν δὲ [[Ἡρακλέης]] πατρὶ ἑορτὰν κτίσῃ, τότ αὖ [[χρηστήριον]] [[θέσθαι]] κέλευσεν (O. 6.67) [[ὄλβος]] [[οὐκ]] ἐς μακρὸν [[ἀνδρῶν]] ἔρχεται [[σάος]], πολὺς εὖτ' ἂν ἐπιβρίσαις ἕπηται (P. 3.106) — εὖτ' ἂν μόλῃ (P. 4.76) τάκομαι, εὖτ' ἂν [[ἴδω]] fr. 123. 11.<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>II</b> [[relative]] ἀμφοτέροισι δ' ἀνὴρ ὃς ἂν ἐγκύρσῃ καὶ [[ἕλῃ]], στέφανον ὕψιστον δέδεκται (P. 1.100) δίδωσί τε Μοῖσαν [[οἶς]] ἂν ἐθέλῃ (P. 5.65) [[εὐδαίμων]] δὲ καὶ ὑμνητὸς [[οὗτος]] ἀνὴρ γίνεται σοφοῖς, ὃς ἂν τὰ μέγιστ' ἀέθλων [[ἕλῃ]] (P. 10.23) [τὰ δ' αὐτὸς ἄν [[τις]] τύχῃ (codd. contra metr.: ἀντιτύχῃ Mingarelli) (N. 4.91) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> c. opt., in [[relative]] [[clause]]. [[εἶπε]] δ' ἐν μέσσοις ἀπάγεσθαι, ὃς ἂν [[πρῶτος]] θορὼν [[ἀμφί]] οἱ ψαύσειε πέπλοις (P. 9.119) in [[object]] [[clause]]. ἔντειλεν φυλάξασθαι [[χρέος]] παισὶν φίλοις, ὡς ἂν θεᾷ πρῶτοι κτίσαιεν βωμὸν (O. 7.42) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>3</b> dub., [[due]] to false [[division]] of words. cf. (N. 7.68), (I. 8.47) [περ ἂν codd.: [[πέραν]] corr. Hermann (N. 7.75) ἂν ἔχοι codd.: ἀνέχοι corr. Tiersch (N. 7.89) ἂν ἀξίαις codd.: ἀναξίαις corr. Alberti (N. 8.10) ]<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>4</b> frag. ][[οὐκ]] ἂν παρ[ Θρ. 2. 3.
-}}
-{{DGE
-|dgtxt=<b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰ]<br /><br /><b class="num">• Morfología:</b> ép. át., jón., arcad.; tienen usos aproximadamente paralelos las partículas κε(ν) en ép., κε en eol., tes., chipr., κα en beoc, locr., foc., el., aqu., megar., lacon.; puede elidirse ante vocal κ'. En Hom. y lír. concurren ἄν y κε(ν), alternando o reforzándose, en Hom. κε(ν) es un 80% más frecuente que ἄν; en Pi. y lír. la proporción desciende hasta nivelarse. Aparentemente no hay diferencias notorias de significado pero sí de distribución, en Hom. ἄν abunda en frases negativas, siendo κε(ν) mucho más usado en frases afirmativas, en el arcad. εἰκ ἄν <i>IG</i> 5(2).6.15 (Tegea IV a.C.), εἰκ, si no es un recurso antihiático, o falso corte por εἰ κἄν, contiene κ' ante ἄν; cf. chipr. κε y arc. εἰκ ἐπί <i>IG</i> 5(2).3.21 (Tegea IV a.C.), falta κ' en arc. εἰ δ' ἄν <i>IG</i> 5(2).6.15, 45 (Tegea IV a.C.).<br /><b class="num">A</b> c. ind.<br /><b class="num">I</b> indicando posibilidad en el pres. o pasado<br /><b class="num">1</b> c. impf. c. verbos de voluntad y capacidad, indica posibilidad en el presente ἀριθμὸν δὲ γράψαι ... οὐκ ἄν ἐδυνάμην ἀκριβῶς escribir el número ... no sería capaz de hacerlo con exactitud</i> Th.5.68, [[ἐγώ]] δ' ἐβουλόμην ἂν αὐτοὺς ἀληθῆ λέγειν yo quisiera que ellos dijesen la verdad</i> Lys.12.22.<br /><b class="num">2</b> c. impf. y aor. cuando no hay prótasis ἀλλ' ἦλθε μὲν δὴ τοῦτο τοὔνειδος τάχ' ἂν ὀργῇ βιασθέν más llegó esta injuria quizá por efecto de la ira</i> S.<i>OT</i> 523, πληγῆς κτύπον γὰρ πᾶς τις ᾔσθετ' ἂν σαφῶς cualquiera pudo tener conocimiento evidente del golpe</i> E.<i>IA</i> 1582.<br /><b class="num">3</b> usos neutros en condicionales: después de Hom. (cf. A II 1) ἄν c. impf. rara vez indica irrealidad en el pasado, pero hay ejemplos con valor de pasado y matiz de posibilidad εἰ ἦσαν ἄνδρες ἀγαθοί ... οὐκ ἄν ποτε ταῦτα ἔπασχον si estos hombres hubieran sido buenos políticos ... nunca les habría podido pasar eso (el ostracismo)</i>, Pl.<i>Grg</i>.516e, οὐκ ἂν ... νήσων ... ἐκράτει, εἰ μή τι καὶ ναυτικὸν εἶχεν no habría podido dominar las islas si no hubiera tenido cierto poderío naval</i> Th.1.9, ἐδόκει δ' ἂν ἀμφότερα ταῦτα, εἰ προαγορεύων ὡς ὑπὸ θεοῦ φαινόμενα καὶ ψευδόμενος ἐφαίνετο X.<i>Mem</i>.1.1.5, οὐ γὰρ ἦν ὅτι ἂν ἐποιεῖτε pues no había nada que pudierais hacer</i> D.18.43<br /><b class="num">•</b>igualmente, aunque ἄν c. aor. indica después de Hom. irrealidad de pasado, en ocasiones se conserva el matiz neutro de posibilidad τὸ γὰρ ἔρυμα τῷ στρατοπέδῳ οὐκ ἂν ἐτειχίσαντο pues no habrían podido construir la fortificación para la defensa de su ejército</i> Th.1.11, cf. οὐδ' ἂν ἔτι φράδμων περ ἀνὴρ Σαρπηδόνα δῖον ἔγνω pues ya ni un familiar habría reconocido o podido reconocer ... a Sarpedón divino (en caso de estar presente)</i> <i>Il</i>.16.638.<br /><b class="num">II</b> indicando irrealidad, c. apódosis explícita o implícita<br /><b class="num">1</b> en Hom. siempre se trata de irrealidad en el pasado, c. impf. y aor. (pero cf. A I 2) ἦ τ' ἂν πολὺ κέρδιον ἦεν habría sido en verdad mucho más ventajoso (en caso de que ...)</i> <i>Il</i>.5.201.<br /><b class="num">2</b> después de Hom.:<br /><b class="num">a)</b> c. impf. denota irrealidad de presente εἰ μὲν γὰρ κατιδεῖν βιότου τέλος ἦν ... εἰκὸς ἂν ἦν ... porque si fuera posible conocer la hora de la muerte ... sería natural ...</i> Thgn.905, ὅ (τὸ φῶς) γ' εἰ μὴ εἴχομεν, ὅμοιοι τοῖς τυφλοῖς ἂν ἦμεν X.<i>Mem</i>.4.3.3 (cf. A I 3);<br /><b class="num">b)</b> c. aor. denota irrealidad de pasado οὐκ ἂν ἐποίησεν [[Ἀγασίας]] ταῦτα, εἰ μὴ ἐγὼ αὐτὸν ἐκέλευσα Agasias no habría hecho eso si yo no se lo hubiera ordenado</i> X.<i>An</i>.6.6.15, c. verbos de ‘decir’, ‘responder’, etc. se da tb. tras la irrealidad de presente por <i>uariatio</i> εἰ μὴ πατὴρ ἦσθ', [[εἶπον]] ἄν σ' οὐκ εὖ φρονεῖν si no fueras mi padre, te habría dicho ya que no estás en tu sano juicio</i> S.<i>Ant</i>.755;<br /><b class="num">c)</b> c. plusperf. indica irrealidad de pasado ὃ εἰ ἀπεκρίνω, ἱκανῶς ἂν ἤδη παρὰ σοῦ τὴν ὁσιότητα ἐμεμαθήκη Pl.<i>Euthphr</i>.14c.<br /><b class="num">III</b> gener. c. impf. y a veces c. aor. en or. principales indica iteración en el pasado, puede traducirse por giros c. [[continuamente]] o [[soler]] κλαίεσκε ἂν καὶ ὀδυρέσκετο lloraba y se lamentaba continuamente</i> Hdt.3.119, αὐτὸς ἂν τάλας εἰλυόμην yo, desgraciado, tenía que arrastrarme</i> S.<i>Ph</i>.290, ὁ μὲν γράφων οὐκ ἂν ἐπρέσβευσεν, ὁ δὲ πρεσβεύων οὐκ ἂν ἔγραψεν D.18.219, εἰ μέν τινες ἴδοιεν ... ἀνεθάρσησαν ... ἄν siempre que veían ... levantaban el ánimo</i> Th.7.71<br /><b class="num">•</b>en gr. tard. puede usarse c. este sent. cualquier tiempo después de pron. y conj. relat. ὅπου ἂν εἰσεπορεύετο εἰς κώμας a cualquier pueblo que fuera (como solía hacer)</i> <i>Eu.Marc</i>.6.56, ὅσοι ἂν ἥψαντο [[αὐτοῦ]] ἐσώζοντο <i>Eu.Marc</i>.6.56, ἔχετέ με ἰς ὅσ' ἂν πάσχετε <i>PFay</i>.136.2 (IV a.C.), [[ἔνθα]] ἂν πέφυκεν ἡ ὁλότης εἶναι τοῦ πυρός Phlp.<i>in Ph</i>.436.19.<br /><b class="num">IV</b> c. fut. indica una limitación o condición, muy frec. en ép. y más c. κε(ν) q.u., pero raro en át. εἰ μὲν ζώουσι ... ἦ τ' ἂν ἔπειτα ... ἀπολυσόμεθ' si viven ... nos será posible rescatarlos más tarde</i>, <i>Il</i>.22.49, πληθὺν δ' οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι ... οὐδ' εἴ μοι [[δέκα]] μὲν γλῶσσαι la muchedumbre me sería imposible contarla ... aunque tuviera diez lenguas</i>, <i>Il</i>.2.488<br /><b class="num">•</b>el uso de ἄν c. ind. fut. es raro en la poesía posterior a Hom. σχολῇ ποθ' ἥξειν δεῦρ' ἂν ἐξηύχουν [[ἐγώ]] S.<i>Ant</i>.390, bastante más raro e inseguro en prosa clásica οὐδ' ἂν ἥξει [[δεῦρο]] Pl.<i>R</i>.615d, en lit. heleníst. y tard. esp. en prosa χιλίων εὔντων ἔνα οὐκ ἂν ὄστις σαπρός ἐστι προσδώσω aunque tuviera mil no daría ni uno solo ni aunque estuviera podrido</i> (del [[βαυβών]]) Herod.6.36, οὐ γὰρ ἂν πρὸς τὴν Ἰνδικὴν πᾶσαν ξυμφρονοῦσαν παρατάξεσθαί ποτε αὐτόν pues no haría frente a toda la India coaligada</i> Philostr.<i>VA</i> 2.21, οὐδὲ ἐκ σώματος ἔσται ποτ' ἂν τὰ ἀσώματον S.E.<i>M</i>.9.225.<br /><b class="num">B</b> c. subj.<br /><b class="num">I</b> en or. principal, sólo aparece en ép.: tiene sentido próximo al fut., indica algo que se espera suceda en determinadas circunstancias (eventual) εἰ μὲν δὴ ἀντίβιον ... πειρηθείης, οὐκ ἄν τοι χραίσμῃσι [[βιός]] si frente a frente ... te mides, no va a valerte el arco</i>, <i>Il</i>.11.387, τάχ' ἄν ποτε θυμὸν ὀλέσσῃ pronto es posible que pierda la vida</i>, <i>Il</i>.1.205, οὐκ ἄν τοι χραίσμῃ κίθαρις <i>Il</i>.3.54.<br /><b class="num">II</b> en subordinadas<br /><b class="num">1</b> en las prótasis de condicionales, donde se combina c. εἰ dando un valor eventual o iterativo<br /><b class="num">•</b>en ép. se encuentra εἴ κε (cf. εἰ B II), αἴ κε (cf. αἴ I 2, 3), en dór. αἴκα, αἴκε, ante vocal [[αἰκ]]'<br /><b class="num">•</b>en jón. y át. hay ya εἰ ἄν, cf. εἰ δ' ἄν <i>Il</i>.3.288, ya [[ἐάν]], ἄν o ἤν, v. [[εἰ]]B II<br /><b class="num">•</b>existen tb. combinaciones c. otras partíc. en las formas [[ἐάν]] περ, ἤν περ q.u. (de [[εἴπερ]] más ἄν) esp. en inscr. y át. Si en la apódosis el tiempo es el fut., ἄν supone una condición particular relativa al fut. ἔσσεται ἧμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρή un día habrá en que perezca la sagrada Ilio</i>, <i>Il</i>.6.448, cf. Pl.<i>Ap</i>.30e<br /><b class="num">•</b>cuando en la apódosis aparece el presente, indica un hecho general cuya realización se espera ἢν δ' ἐγγὺς ἔλθῃ θάνατος, οὐδεὶς βούλεται θνῄσκειν E.<i>Alc</i>.671<br /><b class="num">•</b>alguna vez en lugar del pres. puede aparecer el perf. o un aor. gnómico ὣς δὲ καὶ ἢν σεισμὸς γένηται ... τέρας νενόμισται Hdt.4.28, ἐλπὶς δέ, ... κἂν βλάψῃ, οὐ καθεῖλε la esperanza ... aunque perjudique, no arruina</i> Th.5.103.<br /><b class="num">2</b> en or. de relat. c. valor condicional (eventual o iterativo) ὃς δ' ἂν [[ἀμύμων]] αὐτὸς ἔῃ καὶ ἀμύμονα εἰδῇ el que es de natural intachable y tiene sentimientos intachables</i>, <i>Od</i>.19.332, τῷ ἀνδρὶ ὃν ἂν ἕλησθε πείσομαι X.<i>An</i>.1.3.15.<br /><b class="num">3</b> en or. temporales ἄν eventual o iterativo se combina c. ὅτε, ὁπότε, ἐπεί, ἐπειδή dando lugar a ὅταν, ἐπήν (tb. ἐπάν, jón. ἐπεάν) ἐπειδάν, v. todas estas palabras en sus respectivos artículos<br /><b class="num">•</b>otras combinaciones son εἰσόκε(ν) q.u. (de εἰς ὅ κε) y ἕως ἄν (v. [[ἕως]]).<br /><b class="num">4</b> en or. finales c. valor eventual o iterativo ὄφρ' ἂν μέν κεν ὁρᾷ Ἀγαμέμνονα ... θύνοντ' mientras vea a Agamenón lleno de furia</i>, <i>Il</i>.11.187, 202<br /><b class="num">•</b>raro posteriormente ὅπως δ' ἂν εἰδῇ ... ἃ ... φράσω A.<i>Pr</i>.824, ὅπως ἂν φαίνηται ὡς κάλλιστος Pl.<i>Smp</i>.198e.<br /><b class="num">5</b> en or. modales τὸ μὲν γὰρ πέρας ὡς ἂν ὁ [[δαίμων]] βουληθῇ πάντων γίγνεται D.18.192.<br /><b class="num">6</b> en otras or. c. valor eventual o iterativo ὅποι ἄν τις βούληται adonde uno quiera</i> D.35.28.<br /><b class="num">C</b> c. opt., nunca de fut. ni de perf., c. valor potencial<br /><b class="num">I</b> en or. simples<br /><b class="num">1</b> uso general c. valor potencial [[ἔνθεν]] δ' ἂν μάλα πᾶσαν ἐπιφρασσαίμεθα βουλήν y luego podríamos sopesar toda opinión</i>, <i>Il</i>.13.741, ἑσπέριος δ' ἂν ἔπειτα λοεσσάμενος ποταμοῖο ... προτὶ Ἴλιον ἀπονεοίμην de tarde, luego de lavado en el río ... podría volver a Ilion</i>, <i>Il</i>.21.560, οὐδ' ἂν δικαίως ἐς κακὸν πέσοιμί τι ni en justicia podría incurrir en castigo</i> S.<i>Ant</i>.240, ποῖ ... τραποίμεθ' ἄν; Pl.<i>Euthd</i>.290a, οἱ ... δεδουλωμένοι νῦν οὐκ ἂν ἐλεύθεροι γένοιντ' ἄσμενοι D.2.8<br /><b class="num">•</b>en Homero alguna vez se refiere al pasado Τυδεῖδην δ' οὐκ ἂν γνοίης ποτέροισι μετείη al Tidida no distinguirías entre quiénes combatía</i>, <i>Il</i>.5.85.<br /><b class="num">2</b> indic. potencial de pasado εἴησαν δ' ἂν οὗτοι Κρῆτες puede que esos hayan sido cretenses</i> Hdt.1.2.<br /><b class="num">3</b> ἄν c. opt. señala un uso de cortesía que tiende a suavizar la brusquedad que para los griegos tiene el ind. o el imperat., así, representa a veces al ind. οὐκ ἂν οὖν, ὦ φίλε, πάνυ γέ τι σπουδαῖον εἴη ἡ [[δικαιοσύνη]] entonces, amigo, la justicia no es (no sería) una cosa importante</i> Pl.<i>R</i>.333e<br /><b class="num">•</b>indicando un deseo cortés no exento de ironía ἡδέως δ' ἂν ἔγωγ' ἐροίμην Λεπτίνην me gustaría preguntar a Leptines</i> D.20.129<br /><b class="num">•</b>esp. en la fórmula βουλοίμην ἄν [[quisiera]], [[me gustaría]] tb. en este sentido puede representar al fut. τίς ἂν θεῶν ... δοίη; S.<i>OC</i> 1100, cf. A.<i>A</i>.1448, πῶς ἂν ... θάνοιμι; S.<i>Ai</i>.388<br /><b class="num">•</b>esp. en lugar del imperat. para suavizar una orden σὺ δ' ἂν μαχέσαιο καὶ ἄλλῳ tú puedes pelear con cualquier otro</i>, <i>Il</i>.6.329, σὺ μὲν κομίζοις ἂν σεαυτὸν ᾗ θέλεις puedes ir adonde quieras</i> S.<i>Ant</i>.444, χωροῖς ἂν [[εἴσω]] σὺν τάχει puedes entrar aprisa</i> S.<i>El</i>.1491, φράζοις ἄν; Pl.<i>Phlb</i>.23c, λέγοις ἄν Pl.<i>Phlb</i>.48b.<br /><b class="num">II</b> en las apódosis de períodos condicionales<br /><b class="num">1</b> junto a prótasis c. εἰ y opt. εἰ μὲν νῦν ἐπὶ ἄλλῳ ἀεθλεύοιμεν ... ἦ τ' ἂν ἐγὼ τὰ πρῶτα λαβὼν κλισίηνδε φεροίμην si celebraran juegos ahora en honor de otro ... a fe que yo me llevaría el primer premio a mi tienda</i>, <i>Il</i>.23.275, εἰ δή που καὶ πόντῳ ... γένοιτο, πολλοὺς ἂν κορέσειεν ἀνὴρ ὅδε τήθεα διφῶν si en el ponto ... estuviera, a muchos podría hartar este hombre buscando ostras</i>, <i>Il</i>.16.747, οὐ πολλὴ ἂν [[ἀλογία]] εἴη εἰ φοβοῖτο τὸν θάνατον ὁ τοιοῦτος; ¿no sería el colmo de la sinrazón que un hombre tal temiera a la muerte?</i> Pl.<i>Phd</i>.68b<br /><b class="num">•</b>indicando algo imposible φαίη δ' ἂν ἡ θανοῦσά γ', εἰ φωνὴν λάβοι S.<i>El</i>.548.<br /><b class="num">2</b> c. prótasis en subj. o fut. tiene un sentido próximo al fut. φρούριον δ' εἰ ποιήσονται. τῆς μὲν γῆς βλάπτοιεν ἄν τι μέρος si hicieran un baluarte, podrían perjudicar a una parte del país</i> Th.1.142, ἢν οὖν μάθῃς μοι τὸν ἄδικον ... λόγον ... οὐκ ἂν ἀποδοίην οὐδ' ἂν ὀβολὸν οὐδενί Ar.<i>Nu</i>.116<br /><b class="num">•</b>c. μή: δέδοικα γὰρ μὴ πρῲ λέγοις ἂν τὸν πόθον ... πρὶν εἰδέναι τἀκεῖθεν εἰ ποθοῦμεθα pues temo que hables demasiado pronto de mi pasión ... antes de saber si soy deseada allí</i> S.<i>Tr</i>.631.<br /><b class="num">III</b> en subordinadas<br /><b class="num">1</b> en prótasis condicionales: en Hom., salvo en un caso εἴ περ ἂν αὐταὶ Μοῦσαι ἀείδοιεν <i>Il</i>.2.597, siempre se usa κε(ν) q.u.<br /><b class="num">•</b>en prosa [[εἴπερ]] ἄλλῳ τῳ ἀνθρώπων πειθοίμην ἄν, καὶ σοὶ πείθομαι si hubiera alguien en el mundo que pudiera convencerme de esto, tú me convencerías</i> Pl.<i>Prt</i>.329b, οὐδ' εἰ μὴ ποιήσαιτ' ἂν τοῦτο ni aunque no realizarais esto</i> D.4.18<br /><b class="num">•</b>en prosa tardía aparece [[ἐάν]] c. opt. ἐὰν μὴ διακρίνοιτο Dam.<i>Pr</i>.114.<br /><b class="num">2</b> en otras subord. así en las relativas, en Hom. normalmente c. κε(ν) q.u. ὡς ἂν σὴν ἀρετὴν βροτὸς οὔ τις ὄνοιτο de suerte que ningún mortal tendría en menos tu valor</i>, <i>Od</i>.8.239, en finales ὅπως ἂν ἀπολισθάνοι para que se deslizara</i> Th.7.65<br /><b class="num">•</b>en temporales ἐπιχειρεῖ, ἡνικ' ἂν ἡμεῖς μὴ δυναίμεθ' ἐκεῖσ' ἀφικέσθαι ataca cuando nosotros no podemos llegar allí</i> D.4.31<br /><b class="num">•</b>en consecutivas πλοῖα δ' ὑμῖν πάρεστιν, ὥστε ὅπῃ ἂν βούλησθε [[ἐξαίφνης]] ἂν ἐπιπέσοιτε X.<i>An</i>.5.6.20.<br /><b class="num">3</b> usos raros: en subordinadas tras tiempo pasado sustituyendo a un fut. o subj. más ἄν: ἐσηγγέλλετο δὲ αὐτοῖς ἔκ τε Καμαρίνης ὡς, εἰ ἔλθοιεν, προσχωροῖεν ἄν se les anunció que, si se presentaban, Camarina se pondría de su lado</i> Th.6.52, οὔτε γὰρ ναυτικὸν ἦν προφυλάσσον ... οὔτε προσδοκία ... μὴ ἄν ποτε οἱ πολέμιοι ... ἐπιπλεύσειαν Th.2.93<br /><b class="num">•</b>a veces los editores secluyen el ἄν: κἀγὼ μὲν ἠξίουν αὐτοὺς μαστιγοῦν ... ἕως [ἂν] τἀληθῆ δόξειεν αὐτοῖς λέγειν y yo les pedí que les azotaran ... hasta que admitieran que les decía la verdad</i> Isoc.17.15, cf. X.<i>Mem</i>.1.2.6.<br /><b class="num">D</b> c. inf. y part., fuera de Hom.<br /><b class="num">•</b>tanto el inf. como el part. c. ἄν pueden indicar potencialidad o irrealidad<br /><b class="num">I</b> c. inf.<br /><b class="num">1</b> en irreal de presente aparece ἄν más inf. de pres. ἀπεκρίνατο αὐτῷ πολλοῦ ἂν ἄξιον εἶναι τὸν ἄτρακτον εἰ τοὺς ἀγαθοὺς διεγίγνωσκε le respondió que el dardo ... sería de gran valor si conseguía distinguir a los valientes</i> Th.4.40, cf. D.49.35<br /><b class="num">•</b>la irreal de pasado se presenta c. ἄν más inf. de aor. οὐκ ἂν ... τὸ τοιοῦτο ξυμβῆναι γενέσθαι no se habría dado el caso de que sucediera una cosa semejante</i> Th.3.89<br /><b class="num">•</b>ἄν c. inf. de perf. indica irrealidad o posibilidad de pasado πάντα ταῦθ' ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἂν ἐαλωκέναι que todo eso habría sido capturado por los bárbaros</i> D.19.312.<br /><b class="num">2</b> en prosa clásica el uso de ἄν c. inf. de futuro parece estar siempre corrupto, sin embargo en prosa tard. es bastante frecuente, indicando posibilidad en el futuro ἔσεσθαι ἄν σφισι ... τινα ὠφέλειαν Arr.<i>An</i>.2.2.3, cf. Plu.<i>Marc</i>.15.<br /><b class="num">3</b> los demás inf. c. ἄν pueden indicar indistintamente el valor potencial: el inf. de pres. c. ἄν representa al opt. de pres. ἀλλ' εἰ πέπαυται, κάρτ' ἂν εὐτυχεῖν δοκῶ más si ha acabado, pienso desde luego que puede tener buena fortuna</i> S.<i>Ai</i>.263, πῶς ἔχεις πρὸς τὸ ἐθέλειν ἂν ἰέναι [[ἄκλητος]] ἐπὶ [[δεῖπνον]]; Pl.<i>Smp</i>.174b<br /><b class="num">•</b>el inf. de aor. representa al opt. de aor. οὐδ' ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς ἡγοῦμαι creo que ni siquiera se habrían apoderado del país</i> Th.6.37 τοὺς δὲ νομίσαντας ἂν οἰκῆσ' οὕτως ἄριστα los que creían que quizá iban a vivir mejor así</i> Plb.8.28.8<br /><b class="num">•</b>el inf. de perf. representa al opt. de perf. οὐκ ἂν ἡγοῦμαι αὐτοὺς δίκην ἀξίαν δεδωκέναι, εἰ ... no creo que hubieran sufrido digno castigo si ...</i> Lys.27.9.<br /><b class="num">II</b> ἄν c. part. que a veces puede sustituirse simplemente por adjetivos, tiene usos paralelos a los vistos en el inf. c. ἄν<br /><b class="num">1</b> irreal de pres. c. part. de pres. ἀδυνάτων ἂν ὄντων πρὸς ναῦς πολλὰς ἀλλήλοις ἐπιβοηθεῖν sin que ningún tipo de ayuda mutua fuera posible contra una flota numerosa</i> Th.1.73, cf. E.<i>Alc</i>.182<br /><b class="num">•</b>irreal de pasado, c. part. de aor. ἴσμεν ... ὑμᾶς ... ἀναγκασθέντας ἄν sabemos que habríais sido obligados</i> Th.1.76, ῥαδίως ἂν ἀφεθείς fácilmente se habría librado</i> X.<i>Mem</i>.4.4.4.<br /><b class="num">2</b> los usos de part. de fut. c. ἄν, como los de inf. de fut., tampoco parecen existir en prosa clásica<br /><b class="num">•</b>sí existe esa construcción en prosa heleníst., indicando posibilidad en el fut., Luc.<i>Asin</i>.26, Lib.<i>Or</i>.62.21.<br /><b class="num">3</b> los participios pueden sustituir indistintamente al opt. c. valor potencial<br /><b class="num">•</b>así, el part. de pres. sustituye al opt. de pres. πόλλ' ἂν ἔχων ἕτερ' [[εἰπεῖν]] ... παραλείπω D.18.258<br /><b class="num">•</b>el part. de aor. al opt. de aor. οὔτε ὄντα οὔτε ἂν γενόμενα cosas que ni existen ni podrían existir</i> Th.6.38, ὁρῶν τὸ παρατείχισμα ... ῥαδίως ἂν αὐτὸ ληφθέν Th.7.42.<br /><b class="num">E</b> observaciones<br /><b class="num">I</b> colocación de ἄν: en or. principales se coloca libremente pero nunca en cabeza<br /><b class="num">•</b>en las subordinadas, hay tendencia a colocar ἄν al principio de la frase, después de partícula o partículas introductorias<br /><b class="num">•</b>en Hom., esta regla vale para ἄν tanto en subordinadas como en principales<br /><b class="num">•</b>después de Hom., es válida c. escasas excepciones para las subord. de subj., en las otras, la posición es más variable.<br /><b class="num">II</b> repetición de ἄν<br /><b class="num">1</b> en las apódosis, ἄν puede repetirse dos o tres veces con el mismo verbo, bien para destacar su valor en una frase demasiado larga bien para dar énfasis especial ποίας πάτρας ἂν ἢ γένους ὑμᾶς ποτε τύχοιμ' ἂν εἰπών; S.<i>Ph</i>.222, ὥστ' ἄν, εἰ σθένος λάβοιμι, δηλώσαιμ' ἄν S.<i>El</i>.333<br /><b class="num">•</b>en los paréntesis ἔδρασ' ἄν, εὖ τοῦτ' ἴσθ', ἄν, εἰ μή ... S.<i>OT</i> 1438<br /><b class="num">•</b>nunca se da la repetición con subordinadas de subj.<br /><b class="num">2</b> en ocasiones ἄν y κε(ν) se combinan en Hom. ὄφρ' ἂν μέν κεν ὁρᾷ <i>Il</i>.11.187, cf. 202.<br /><b class="num">III</b> ausencia del verbo<br /><b class="num">1</b> después de Hom. la ausencia de verbo se da en fórmulas que suponen una antigua or. nominal pura, del tipo de πῶς δ' οὐκ ἄν; S.<i>OT</i> 937.<br /><b class="num">2</b> el verbo se omite si se desprende fácilmente del contexto ποῖ φύγω ...; ... ποῖ δ' ἂν ἄλλοσ' ἢ 'πὶ βωμόν; ¿a dónde huiré? ¿a dónde sino a un altar?</i> E.<i>Io</i> 1253 (<i>sc</i>. φύγοις), τί δ' ἂν δοκεῖ σοι Πρίαμος (<i>sc</i>. πρᾶξαι), εἰ τάδ' ἤνυσεν; A.<i>A</i>.935, ἄλλ' οὐκ ἂν πρὸ τοῦ (<i>sc</i>. ἔρρεγχον) Ar.<i>Nu</i>.5.<br /><b class="num">3</b> las fórmulas ὡς ἄν (ὡσάν), ὥσπερ ἂν εἰ (ὡσπερανεί) y a veces κἂν εἰ pueden ir sin verbo porque han perdido su valor modal y han tomado un carácter adverbial [[como si]], [[como]] φοβούμενος ὡσπερανεί παῖς Pl.<i>Grg</i>.479a.<br /><b class="num">IV</b> elipsis de ἄν: cuando la apódosis está constituida por varias oraciones coordinadas, ἄν, con raras excepciones, sólo se coloca en la primera de éstas y se sobreentiende para las demás πείθοι' ἄν, εἰ πείθοι'· ἀπειθοίης δ' ἴσως A.<i>A</i>.1049<br /><b class="num">•</b>rara vez va c. la segunda oración τοῦτον ἂν ... θαρσοίην ἐγὼ καλῶς μὲν ἄρχειν, εὖ δ' ἂν ἄρχεσθαι θέλειν S.<i>Ant</i>.669.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> O bien cf. lat. <i>an</i>, gót. <i>an</i>, airl. <i>and</i> que son partículas interrogativas - ambos usos derivarían del valor deíctico de la raíz pronominal *<i>an</i> - o bien de καν (cf. κεν) por falso corte en οὐ καν, εἰ καν.<br /><br /><b class="num">• Prosodia:</b> [ᾱ-]<br />át. y koiné [[ἐάν]], ἤν, v. [[εἰ]]<br />cf. morfología de [[ἀνά]].
 }}
 {{Abbott
-|astxt=<b class="num">1</b> ἄν, conditional [[particle]], <br />[[which]] cannot [[usually]] be [[separately]] translated in English, its [[force]] depending on the constructions [[which]] [[contain]] it ([[see]] [[further]], LS, s.v.; WM, §xlii; M, Pr., 165 ff.; MM, VGT, s.v.).<br /><b class="num">1.</b>In apodosis,<br /><b class="num">(i)</b>c. indic, impf. or aor., expressing [[what]] would be or would [[have]] been if (εἰ c. impf., aor. or plpf.) [[some]] [[condition]] were or had been [[fulfilled]]: Lk 7:39 17:6, Jo 5:46, Ga 1:10, Mt 12:7 24:43, I Co 2:8, Ac 18:14, I Jo 2:19, al. The protasis is [[sometimes]] understood (as [[also]] in cl.): Mt 25:27, Lk 19:23. In [[hypothetical]] sentences, expressing unreality, ἄν (as [[often]] in [[late]] writers, [[more]] [[rarely]] in cl.) is omitted: Jo 8:39 15:24 19:11, Ro 7:7, Ga 4:15; <br /><b class="num">(ii)</b>c. opt., inf., ptcp. (cl.; v. LS, s.v.; M, Int., §275; M, Pr., 167:4). <br /><b class="num">2.</b>In [[combination]] [[with]] conditional, [[relative]], [[temporal]], and [[final]] words;<br /><b class="num">(i)</b>as in cl., c. subj.,<br /><b class="num">(a)</b>in protasis [[with]] εἰ, in Attic contr. [[ἐάν]], q.v.; <br /><b class="num">(b)</b>in conditional, [[relative]], and [[temporal]] clauses (coalescing [[with]] [[ὅτε]], [[ἐπεί]], etc.; v.s. [[ὅταν]], [[ἐπάν]], etc.), [[ever]], [[soever]];<br /><b class="num">(α)</b>c. pres., [[ἡνίκα]], II Co 3:15; ὃς ἄν, Ro 9:15 (LXX) 16:2, al.; ὅσοι ἄν, Lk 9:5; ὡς ἄν, Ro 15:24 (M, Pr., 167); <br /><b class="num">(β)</b>c. aor., ὃς ἄν, Mt 5:21, 22, 31; [[ἕως]] ἄν, [[until]], Mt 2:13, Mk 6:10, al.; ὡς ἄν, as [[soon]] as (M, Pr., 167), I Co 11:34, Phl 2:23. On the freq. [[use]] of ἐάνfor ἄν [[with]] the foregoing words, v.s. ̓[[ἐάν]]; <br /><b class="num">(ii)</b>in [[late]] Gk., [[when]] [[some]] [[actual]] [[fact]] is [[spoken]] of, c. indic.: [[ὅταν]] (q.v.); [[ὅπου]] ἄν, Mk 6:56 (M, Pr., 168); [[καθότι]] ἄν, Ac 2:45 4:35; ὡς ἄν, I Co 12:2. <br /><b class="num">3.</b>in iterative [[construction]], c. impf. and aor. indic. (M, Pr., 167): Ac 2:45 4:35, I Co 12:2. <br /><b class="num">4.</b>c. optat., giving a potential [[sense]] to a [[question]] or [[wish]]: Ac 8:31 26:29. <br /><b class="num">5.</b>Elliptical constructions: [[εἰ μή]] τι ἄν (M, Pr., 169), I Co 7:5; ὡς ἄν, c. inf., as it were (op. cit. 167), II Co 10:9.<br /><b class="num">2</b> ἄν, contr. [[from]] [[ἐάν]], q.v.
+|astxt=<b class="num">1</b> ἄν, conditional [[particle]], <br />[[which]] cannot [[usually]] be [[separately]] translated in English, its [[force]] depending on the constructions [[which]] [[contain]] it ([[see]] [[further]], LS, s.v.; WM, §xlii; M, Pr., 165 ff.; MM, VGT, s.v.).<br /><b class="num">1.</b>In apodosis,<br /><b class="num">(i)</b>c. indic, impf. or aor., expressing [[what]] would be or would [[have]] been if (εἰ c. impf., aor. or plpf.) [[some]] [[condition]] were or had been [[fulfilled]]: Lk 7:39 17:6, Jo 5:46, Ga 1:10, Mt 12:7 24:43, I Co 2:8, Ac 18:14, I Jo 2:19, al. The protasis is [[sometimes]] understood (as [[also]] in cl.): Mt 25:27, Lk 19:23. In [[hypothetical]] sentences, expressing unreality, ἄν (as [[often]] in [[late]] writers, [[more]] [[rarely]] in cl.) is omitted: Jo 8:39 15:24 19:11, Ro 7:7, Ga 4:15; <br /><b class="num">(ii)</b>c. opt., inf., ptcp. (cl.; v. LS, s.v.; M, Int., §275; M, Pr., 167:4). <br /><b class="num">2.</b>In [[combination]] [[with]] conditional, [[relative]], [[temporal]], and [[final]] words;<br /><b class="num">(i)</b>as in cl., c. subj.,<br /><b class="num">(a)</b>in protasis [[with]] εἰ, in Attic contr. [[ἐάν]], [[quod vide|q.v.]]; <br /><b class="num">(b)</b>in conditional, [[relative]], and [[temporal]] clauses (coalescing [[with]] [[ὅτε]], [[ἐπεί]], etc.; [[vide supra|v.s.]] [[ὅταν]], [[ἐπάν]], etc.), [[ever]], [[soever]];<br /><b class="num">(α)</b>c. pres., [[ἡνίκα]], II Co 3:15; ὃς ἄν, Ro 9:15 (LXX) 16:2, al.; ὅσοι ἄν, Lk 9:5; ὡς ἄν, Ro 15:24 (M, Pr., 167); <br /><b class="num">(β)</b>c. aor., ὃς ἄν, Mt 5:21, 22, 31; [[ἕως]] ἄν, [[until]], Mt 2:13, Mk 6:10, al.; ὡς ἄν, as [[soon]] as (M, Pr., 167), I Co 11:34, Phl 2:23. On the freq. [[use]] of ἐάνfor ἄν [[with]] the foregoing words, [[vide supra|v.s.]] ̓[[ἐάν]]; <br /><b class="num">(ii)</b>in [[late]] Gk., [[when]] [[some]] [[actual]] [[fact]] is [[spoken]] of, c. indic.: [[ὅταν]] ([[quod vide|q.v.]]); [[ὅπου]] ἄν, Mk 6:56 (M, Pr., 168); [[καθότι]] ἄν, Ac 2:45 4:35; ὡς ἄν, I Co 12:2. <br /><b class="num">3.</b>in iterative [[construction]], c. impf. and aor. indic. (M, Pr., 167): Ac 2:45 4:35, I Co 12:2. <br /><b class="num">4.</b>c. optat., giving a potential [[sense]] to a [[question]] or [[wish]]: Ac 8:31 26:29. <br /><b class="num">5.</b>Elliptical constructions: [[εἰ μή]] τι ἄν (M, Pr., 169), I Co 7:5; ὡς ἄν, c. inf., as it were (op. cit. 167), II Co 10:9.<br /><b class="num">2</b> ἄν, contr. [[from]] [[ἐάν]], [[quod vide|q.v.]]
 }}
 {{StrongGR
@@ Line 35: / Line 38: @@
 }}
 {{Thayer
-|txtha=<b class="num">(1)</b> (ἄν (2)) [[contracted]] from [[ἐάν]], if; followed by the subjunctive: [[ἐάν]]. Also by the ([[present]]) indicative in Buttmann, 223 (192); Winer s Grammar, 295 (277)). Further, L T Tr WH [[have]] [[received]] ἄν in WH Winer s Grammar, 291 (274); Buttmann, 72 (63)).
+|txtha=<b class="num">(1)</b> (ἄν (2)) [[contracted]] from [[ἐάν]], if; followed by the subjunctive: [[ἐάν]]. Also by the ([[present]]) indicative in Buttmann, 223 (192); Winer's Grammar, 295 (277)). Further, L T Tr WH [[have]] [[received]] ἄν in WH Winer's Grammar, 291 (274); Buttmann, 72 (63)).
 }}
 {{lsm
-|lsmtext='''ἄν:''' [ᾱ], Αττ. συνδ. [[ἐάν]], <i>ἤν</i>, [[συχνά]] στον Πλάτ. κ.λπ.· πρβλ. [[κἄν]].<br /><b class="num">• ἄν:</b> [ᾰ], Επικ. και Λυρ. κε ή κεν, Δωρ. κα (<i>ᾱ</i>), ως υποθετικό [[μόριο]] στην Αττ. δεν συντάσσεται με οριστ. ενεστ. ή παρακ., [[ούτε]] με προστ. οποιουδήποτε χρόνου. Στην [[πράξη]] [[τρεις]] χρήσεις του <i>ἄν</i> πρέπει να διακριθούν: α) μαζί με συνδέσμους και αναφορικά. β) στην [[απόδοση]] των υποθετικών λόγων. γ) στις επαναληπτικές προτάσεις.<br /><b class="num">Α.</b> ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ:<br /><b class="num">I.</b> τέτοιες λέξεις κανονικά ακολουθ. από υποτ., όπως τα [[ἐάν]] (= <i>εἰ ἄν</i>), <i>ἤν</i>, <i>ἄν</i>, [[ἐπεάν]] (= [[ἐπεὶ]] ἄν), [[ἐπήν]]· <i>ὃς ἄν</i> quicunque, <i>πρὶν ἄν</i> κ.λπ.· [[ἐπειδάν]], [[ὅταν]], [[ὁπόταν]]· η [[πρόταση]] γενικά έχει μέλλοντα στην [[απόδοση]], <i>εἰδέ κεν ὣς ἔρξῃς</i>, [[γνώσῃ]], αν κατά [[τύχη]] εσύ πράξεις έτσι, εσύ θα γνωρίζεις, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">II.</b> στους Επικ. μερικές φορές με ευκτ., <i>ὥς κε δοίη ᾧ κ' ἐθέλοι</i>, ώστε να τη δώσει σε οποιονδήποτε ήθελε, σε Ομήρ. Οδ.· σε τέτοιες περιπτώσεις το <i>κε</i> ή το <i>ἄν</i> δεν επηρεάζουν το [[ρήμα]].<br /><b class="num">III.</b> στους Επικ. μερικές φορές <i>εἰ</i> και οριστ., <i>οἵ κέ με τιμήσουσι</i>, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">IV.</b> στα μεταγεν. ελληνικά το [[ἐάν]] κ.λπ. παίρνουν οριστική, <i>ἐὰν οἴδαμεν</i>, σε Καινή Διαθήκη <b>Β.</b> ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΡΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ: δηλώνοντας ότι η [[υπόθεση]] εξαρτάται από κάποια [[κατάσταση]]· <i>ἦλθεν</i>, ήρθε, <i>ἦλθεν ἄν</i>, θα είχε έρθει, <i>ἔλθοι</i>, μπορεί να έρθει, <i>ἔλθοι ἄν</i>, θα ερχόταν·<br /><b class="num">I.</b> με οριστ.,<br /><b class="num">1.</b> με παρατ. και αόρ. η [[πρόταση]] δηλώνει μη [[εκπλήρωση]] μιας κατάστασης, και η [[απόδοση]] εκφράζει αυτό που θα ήταν ή θα μπορούσε να ήταν, αν ο όρος είχε εκπληρωθεί. Ο παρατ. με <i>ἄν</i> αναφέρεται σε συνεχόμενη [[πράξη]] σε παροντικό ή παρελθοντικό χρόνο, ενώ ο αόρ. γενικά για [[πράξη]] στο [[παρελθόν]]· <i>οὐκ ἂν νήσων ἐκράτει</i>, <i>εἰ μὴ ναυτικόν εἶχεν</i>, δεν θα είχε την [[κυριαρχία]] των νησιών, αν δεν είχε στόλο, σε Θουκ.· <i>εἰ ταύτην ἔσχε τὴν γνώμην</i>, <i>οὐδὲν ἂν ἔπραξεν</i>, αν είχε σχηματίσει αυτή τη [[γνώμη]], δε θα είχε επιτύχει [[τίποτα]], σε Δημ.· η [[πρόταση]] [[συχνά]] εννοείται, οὐ γὰρ ἦν [[ὅτι]] ἂν ἐποιεῖτε, [[γιατί]] δεν υπήρχε [[τίποτα]] που μπορούσες να είχες κάνει (δηλ. αν είχες προσπαθήσει), στον ίδ.· απ' όπου η οριστ. με το <i>ἄν</i> αντιπροσωπεύει δυνητική [[χροιά]]· ἦλθε [[τοῦτο]] [[τοὔνειδος]] τάχ' ἄν, αυτή η [[μομφή]] πιθανόν να είχε έρθει, σε Σοφ.<br /><b class="num">2.</b> στους Επικ. με οριστ. μέλ. ώστε να μετατρέψει το απλό μέλ· [[καί]] κέ τις ὧδ' ἐρέει, και [[κάποιος]] [[τάχα]] θα μιλήσει έτσι, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">II.</b> με υποτ. στους Επικ. όπως στην οριστ. μέλ., <i>εἰ δέ κε μὴ δώῃσιν</i>, [[ἐγώ]] δέ κεν αὐτὸς [[ἕλωμαι]], δηλ. θα την πάρω [[μόνος]] μου, στο ίδ.<br /><b class="num">III.</b> με ευκτ.,<br /><b class="num">1.</b> [[μετά]] από [[πρόταση]] σε ευκτ. με το <i>εἰ</i> ή κάποια αναφορική [[λέξη]], εἴ [[μοί]] τι πίθοι, <i>τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη</i>, αν θα μου ήταν [[υπάκουος]] θα ήταν [[πολύ]] καλύτερα, στο ίδ.· μερικές φορές με οριστ. στην [[πρόταση]], [[καί]] νύ κεν ἔνθ' ἀπόλοιτο, <i>εἰ μὴ νόησε</i>, θα είχε χαθεί, αν αυτή δεν καταλάβαινε, στο ίδ.· μερικές φορές ο [[χρόνος]] στην [[πρόταση]] είναι ενεστ. ή μέλ. και η ευκτ. με το <i>ἄν</i>στην [[απόδοση]], μέλ. [[φρούριον]] εἰ ποιήσονται, <i>βλάπτοιεν ἄν</i>, αν [[τυχόν]] θα χτίσουν [[φρούριο]], μπορεί να βλάψουν, σε Θουκ.<br /><b class="num">2.</b> η [[πρόταση]] [[συχνά]] εννοείται· <i>τόνδ' οὔ κε δύ' ἀνέρε ἀχλίσσειαν</i>, [[δύο]] άνδρες δε θα μπορύσαν να σηκώσουν την [[πέτρα]] (δηλ. αν το επιχειρούσαν), σε Ομήρ. Ιλ.· απ' όπου η ευκτ. με το <i>ἄν</i> αποκτά δυνητική [[σημασία]], <i>βουλόμην ἄν</i>, θα ήθελα, Λατ. [[velim]] ([[αλλά]] <i>ἐβουλόμην ἄν</i>, θα επιθυμούσα, αν ήταν για οποιαδήποτε [[ωφέλεια]], vellem).<br /><b class="num">3.</b> η ευκτ. με <i>ἄν</i> αποκτά τη [[δύναμη]] ήπιας προσταγής ή παράκλησης, χωροῖς ἂν [[εἴσω]], μπορείς να προχωρήσεις, σε Σοφ.· κλύοις ἂν [[ἤδη]], άκουσέ με [[τώρα]], στον ίδ.<br /><b class="num">IV.</b>με απαρ. και μτχ.· το απαρ. ενεστ. ή μτχ. αντιπροσωπεύει την οριστ. παρατ., φησὶν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἂν [[εἶναι]], εἰ [[τοῦτο]] ἔπραξαν, λέει ότι [[τώρα]] θα ήταν ελεύθεροι, αν είχαν κάνει αυτό, σε Δημ.· <i>ἀδυνάτων ἂν ὄντων</i> ([[ὑμῶν]]) <i>ἐπιβοηθεῖν</i>, όταν θα γινόσαστε ανίκανοι να βοηθήσετε, σε Θουκ.· ή αντικαθιστά την ευκτ. ενεστ. φησὶν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἂν [[εἶναι]], εἰ [[τοῦτο]] πράξειαν, λέει πως στο [[εξής]] θα ήταν ελεύθεροι, αν έκαναν αυτό, σε Ξεν.· το απαρ. ή μτχ. αορ. αντικαθιστά την οριστ. ή εύκτ. αορ., οὐκ ἂν ἡγεῖσθ' αὐτὸν κἂν [[ἐπιδραμεῖν]], δεν το νομίζεις, [[ακόμα]] και αν είχε τρέξει προς τα [[εκεί]]; σε Δημ.· <i>οὐδ' ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς ἡγοῦμαι</i>, [[νομίζω]] πως δεν θα ήταν καν αφέντες της γης, σε Θουκ.· [[οὔτε]] [[ὄντα]] [[οὔτε]] ἂν [[γενόμενα]], δηλ. πράγματα που δεν είναι και δε θα συμβούν [[ποτέ]], στον ίδ.· ομοίως απαρ. ή παρακ. (ή υπερσ.), πάντα ταῦθ' ὑπὸ [[τῶν]] βαρβάρων ἂν ἑαλωκέναι (<i>φήσειεν ἄν</i>), θα έλεγε ότι όλα αυτά θα είχαν καταστραφεί από τους βαρβάρους, σε Δημ. <b>Γ.</b> ΣΤΙΣ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: με οριστ. παρατ. και αορ., για να εκφράσει όρο εκπληρωμένο [[οποτεδήποτε]] προκύπτει η [[συνθήκη]]· [[εἶτα]] [[πῦρ]] ἂν οὐ [[παρῆν]], [[έπειτα]] δεν θα υπήρχε [[καθόλου]] [[φωτιά]] αναμμένη, δηλ. δεν υπήρξε [[ποτέ]], σε Σοφ.· <i>διηρώτων ἂν αὐτοὺς τί λέγοιεν</i>, σε Πλάτ. <b>Δ.</b> ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:<br /><b class="num">I.</b> [[θέση]] του <i>ἄν:</i><br /><b class="num">1.</b> Το <i>ἄν</i> μπορεί να χωρίζεται από τα απαρ. του από ρήματα όπως το [[οἴομαι]], [[δοκέω]], ώστε να παρουσιάζεται ότι ανήκει στην οριστ. ενεστ.· καὶ [[νῦν]] [[ἡδέως]] ἄν μοι δοκῶ κοινωνῆσαι, [[νομίζω]] πως θα έπρεπε, σε Ξεν.· στην παράδοξη [[περίπτωση]] του <i>οὐκ οἶδ' ἄν εἰ</i>, το <i>ἄν</i> ανήκει όχι στο [[οἶδα]], [[αλλά]] στο [[ρήμα]] που ακολουθεί, οὐκ οἶδ' ἂν εἰ πείσαιμι = οὐκ [[οἶδα]] εἰ πείσαιμι ἄν, σε Ευρ.<br /><b class="num">2.</b> Το <i>ἄν</i> δεν ξεκινά [[ποτέ]] [[πρόταση]].<br /><b class="num">II.</b> [[επανάληψη]] του <i>ἄν:</i> στην [[απόδοση]] το <i>ἄν</i> μπορεί να επαναλαμβάνεται με το ίδιο [[ρήμα]], <i>ὥστ' ἄν</i>, εἰ [[σθένος]] λάβοιμι, <i>δηλώσαιμ' ἄν</i>, σε Σοφ.<br />'''ἄν:''' συγκεκ. αντί [[ἄνα]], βλ. [[ἀνά]] VI.2.
+|lsmtext='''ἄν:''' [ᾱ], Αττ. συνδ. [[ἐάν]], <i>ἤν</i>, [[συχνά]] στον Πλάτ. κ.λπ.· πρβλ. [[κἄν]].<br /><b class="num">• ἄν:</b> [ᾰ], Επικ. και Λυρ. κε ή κεν, Δωρ. κα (<i>ᾱ</i>), ως υποθετικό [[μόριο]] στην Αττ. δεν συντάσσεται με οριστ. ενεστ. ή παρακ., [[ούτε]] με προστ. οποιουδήποτε χρόνου. Στην [[πράξη]] [[τρεις]] χρήσεις του <i>ἄν</i> πρέπει να διακριθούν: α) μαζί με συνδέσμους και αναφορικά. β) στην [[απόδοση]] των υποθετικών λόγων. γ) στις επαναληπτικές προτάσεις.<br /><b class="num">Α.</b> ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ:<br /><b class="num">I.</b> τέτοιες λέξεις κανονικά ακολουθ. από υποτ., όπως τα [[ἐάν]] (= <i>εἰ ἄν</i>), <i>ἤν</i>, <i>ἄν</i>, [[ἐπεάν]] (= [[ἐπεὶ]] ἄν), [[ἐπήν]]· <i>ὃς ἄν</i> quicunque, <i>πρὶν ἄν</i> κ.λπ.· [[ἐπειδάν]], [[ὅταν]], [[ὁπόταν]]· η [[πρόταση]] γενικά έχει μέλλοντα στην [[απόδοση]], <i>εἰδέ κεν ὣς ἔρξῃς</i>, [[γνώσῃ]], αν κατά [[τύχη]] εσύ πράξεις έτσι, εσύ θα γνωρίζεις, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">II.</b> στους Επικ. μερικές φορές με ευκτ., <i>ὥς κε δοίη ᾧ κ' ἐθέλοι</i>, ώστε να τη δώσει σε οποιονδήποτε ήθελε, σε Ομήρ. Οδ.· σε τέτοιες περιπτώσεις το <i>κε</i> ή το <i>ἄν</i> δεν επηρεάζουν το [[ρήμα]].<br /><b class="num">III.</b> στους Επικ. μερικές φορές <i>εἰ</i> και οριστ., <i>οἵ κέ με τιμήσουσι</i>, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">IV.</b> στα μεταγεν. ελληνικά το [[ἐάν]] κ.λπ. παίρνουν οριστική, <i>ἐὰν οἴδαμεν</i>, σε Καινή Διαθήκη <b>Β.</b> ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΡΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ: δηλώνοντας ότι η [[υπόθεση]] εξαρτάται από κάποια [[κατάσταση]]· <i>ἦλθεν</i>, ήρθε, <i>ἦλθεν ἄν</i>, θα είχε έρθει, <i>ἔλθοι</i>, μπορεί να έρθει, <i>ἔλθοι ἄν</i>, θα ερχόταν·<br /><b class="num">I.</b> με οριστ.,<br /><b class="num">1.</b> με παρατ. και αόρ. η [[πρόταση]] δηλώνει μη [[εκπλήρωση]] μιας κατάστασης, και η [[απόδοση]] εκφράζει αυτό που θα ήταν ή θα μπορούσε να ήταν, αν ο όρος είχε εκπληρωθεί. Ο παρατ. με <i>ἄν</i> αναφέρεται σε συνεχόμενη [[πράξη]] σε παροντικό ή παρελθοντικό χρόνο, ενώ ο αόρ. γενικά για [[πράξη]] στο [[παρελθόν]]· <i>οὐκ ἂν νήσων ἐκράτει</i>, <i>εἰ μὴ ναυτικόν εἶχεν</i>, δεν θα είχε την [[κυριαρχία]] των νησιών, αν δεν είχε στόλο, σε Θουκ.· <i>εἰ ταύτην ἔσχε τὴν γνώμην</i>, <i>οὐδὲν ἂν ἔπραξεν</i>, αν είχε σχηματίσει αυτή τη [[γνώμη]], δε θα είχε επιτύχει [[τίποτα]], σε Δημ.· η [[πρόταση]] [[συχνά]] εννοείται, οὐ γὰρ ἦν [[ὅτι]] ἂν ἐποιεῖτε, [[γιατί]] δεν υπήρχε [[τίποτα]] που μπορούσες να είχες κάνει (δηλ. αν είχες προσπαθήσει), στον ίδ.· απ' όπου η οριστ. με το <i>ἄν</i> αντιπροσωπεύει δυνητική [[χροιά]]· ἦλθε [[τοῦτο]] [[τοὔνειδος]] τάχ' ἄν, αυτή η [[μομφή]] πιθανόν να είχε έρθει, σε Σοφ.<br /><b class="num">2.</b> στους Επικ. με οριστ. μέλ. ώστε να μετατρέψει το απλό μέλ· [[καί]] κέ τις ὧδ' ἐρέει, και [[κάποιος]] [[τάχα]] θα μιλήσει έτσι, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">II.</b> με υποτ. στους Επικ. όπως στην οριστ. μέλ., <i>εἰ δέ κε μὴ δώῃσιν</i>, [[ἐγώ]] δέ κεν αὐτὸς [[ἕλωμαι]], δηλ. θα την πάρω [[μόνος]] μου, στο ίδ.<br /><b class="num">III.</b> με ευκτ.,<br /><b class="num">1.</b> [[μετά]] από [[πρόταση]] σε ευκτ. με το <i>εἰ</i> ή κάποια αναφορική [[λέξη]], εἴ [[μοί]] τι πίθοι, <i>τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη</i>, αν θα μου ήταν [[υπάκουος]] θα ήταν [[πολύ]] καλύτερα, στο ίδ.· μερικές φορές με οριστ. στην [[πρόταση]], [[καί]] νύ κεν ἔνθ' ἀπόλοιτο, <i>εἰ μὴ νόησε</i>, θα είχε χαθεί, αν αυτή δεν καταλάβαινε, στο ίδ.· μερικές φορές ο [[χρόνος]] στην [[πρόταση]] είναι ενεστ. ή μέλ. και η ευκτ. με το <i>ἄν</i>στην [[απόδοση]], μέλ. [[φρούριον]] εἰ ποιήσονται, <i>βλάπτοιεν ἄν</i>, αν [[τυχόν]] θα χτίσουν [[φρούριο]], μπορεί να βλάψουν, σε Θουκ.<br /><b class="num">2.</b> η [[πρόταση]] [[συχνά]] εννοείται· <i>τόνδ' οὔ κε δύ' ἀνέρε ἀχλίσσειαν</i>, [[δύο]] άνδρες δε θα μπορύσαν να σηκώσουν την [[πέτρα]] (δηλ. αν το επιχειρούσαν), σε Ομήρ. Ιλ.· απ' όπου η ευκτ. με το <i>ἄν</i> αποκτά δυνητική [[σημασία]], <i>βουλόμην ἄν</i>, θα ήθελα, Λατ. [[velim]] ([[αλλά]] <i>ἐβουλόμην ἄν</i>, θα επιθυμούσα, αν ήταν για οποιαδήποτε [[ωφέλεια]], vellem).<br /><b class="num">3.</b> η ευκτ. με <i>ἄν</i> αποκτά τη [[δύναμη]] ήπιας προσταγής ή παράκλησης, χωροῖς ἂν [[εἴσω]], μπορείς να προχωρήσεις, σε Σοφ.· κλύοις ἂν [[ἤδη]], άκουσέ με [[τώρα]], στον ίδ.<br /><b class="num">IV.</b>με απαρ. και μτχ.· το απαρ. ενεστ. ή μτχ. αντιπροσωπεύει την οριστ. παρατ., φησὶν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἂν [[εἶναι]], εἰ [[τοῦτο]] ἔπραξαν, λέει ότι [[τώρα]] θα ήταν ελεύθεροι, αν είχαν κάνει αυτό, σε Δημ.· <i>ἀδυνάτων ἂν ὄντων</i> ([[ὑμῶν]]) <i>ἐπιβοηθεῖν</i>, όταν θα γινόσαστε ανίκανοι να βοηθήσετε, σε Θουκ.· ή αντικαθιστά την ευκτ. ενεστ. φησὶν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἂν [[εἶναι]], εἰ [[τοῦτο]] πράξειαν, λέει πως στο [[εξής]] θα ήταν ελεύθεροι, αν έκαναν αυτό, σε Ξεν.· το απαρ. ή μτχ. αορ. αντικαθιστά την οριστ. ή εύκτ. αορ., οὐκ ἂν ἡγεῖσθ' αὐτὸν κἂν [[ἐπιδραμεῖν]], δεν το νομίζεις, [[ακόμα]] και αν είχε τρέξει προς τα [[εκεί]]; σε Δημ.· <i>οὐδ' ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς ἡγοῦμαι</i>, [[νομίζω]] πως δεν θα ήταν καν αφέντες της γης, σε Θουκ.· [[οὔτε]] [[ὄντα]] [[οὔτε]] ἂν [[γενόμενα]], δηλ. πράγματα που δεν είναι και δε θα συμβούν [[ποτέ]], στον ίδ.· ομοίως απαρ. ή παρακ. (ή υπερσ.), πάντα ταῦθ' ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἂν ἑαλωκέναι (<i>φήσειεν ἄν</i>), θα έλεγε ότι όλα αυτά θα είχαν καταστραφεί από τους βαρβάρους, σε Δημ. <b>Γ.</b> ΣΤΙΣ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: με οριστ. παρατ. και αορ., για να εκφράσει όρο εκπληρωμένο [[οποτεδήποτε]] προκύπτει η [[συνθήκη]]· [[εἶτα]] [[πῦρ]] ἂν οὐ [[παρῆν]], [[έπειτα]] δεν θα υπήρχε [[καθόλου]] [[φωτιά]] αναμμένη, δηλ. δεν υπήρξε [[ποτέ]], σε Σοφ.· <i>διηρώτων ἂν αὐτοὺς τί λέγοιεν</i>, σε Πλάτ. <b>Δ.</b> ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:<br /><b class="num">I.</b> [[θέση]] του <i>ἄν:</i><br /><b class="num">1.</b> Το <i>ἄν</i> μπορεί να χωρίζεται από τα απαρ. του από ρήματα όπως το [[οἴομαι]], [[δοκέω]], ώστε να παρουσιάζεται ότι ανήκει στην οριστ. ενεστ.· καὶ [[νῦν]] [[ἡδέως]] ἄν μοι δοκῶ κοινωνῆσαι, [[νομίζω]] πως θα έπρεπε, σε Ξεν.· στην παράδοξη [[περίπτωση]] του <i>οὐκ οἶδ' ἄν εἰ</i>, το <i>ἄν</i> ανήκει όχι στο [[οἶδα]], [[αλλά]] στο [[ρήμα]] που ακολουθεί, οὐκ οἶδ' ἂν εἰ πείσαιμι = οὐκ [[οἶδα]] εἰ πείσαιμι ἄν, σε Ευρ.<br /><b class="num">2.</b> Το <i>ἄν</i> δεν ξεκινά [[ποτέ]] [[πρόταση]].<br /><b class="num">II.</b> [[επανάληψη]] του <i>ἄν:</i> στην [[απόδοση]] το <i>ἄν</i> μπορεί να επαναλαμβάνεται με το ίδιο [[ρήμα]], <i>ὥστ' ἄν</i>, εἰ [[σθένος]] λάβοιμι, <i>δηλώσαιμ' ἄν</i>, σε Σοφ.<br />'''ἄν:''' συγκεκ. αντί [[ἄνα]], βλ. [[ἀνά]] VI.2.
-}}
-{{elru
-|elrutext='''ἄν:''' <b class="num">II</b> (ᾱ) стяж. = [[ἐάν]]<br />'''ἄν:'''<br /><b class="num">I</b> (ᾰ), эп. тж. [[κέν]] и κέ, частица с [[indic]]., conjct., opt., inf. и part., выраж.:<br /><b class="num">1)</b> ослабленное, нерешительное или условное утверждение; соотв. русским вводным словам быть может, пожалуй, что ли и частице бы: οὐκ ἂν ἐδυνάμην Thuc. или οὐκ ἂν δυναίμην Eur. я бы не смог, не решаюсь, не берусь; [[ἐβουλόμην]] или βουλοίμην ἄν Xen. я желал бы; πολὺ ἂν θαυμαστότερον ἦν, εἰ … Plat. было бы, пожалуй, гораздо удивительнее, если бы …; [[ἄριστος]] ἂν δοκεῖ [[ἄρχων]] [[γενέσθαι]] Xen. он стал бы, кажется, превосходным правителем; δυνηθεὶς ἄν, εἰ ἐβουλήθη Dem. (хотя) он, повидимому, мог бы, если бы захотел;<br /><b class="num">2)</b> сдержанную просьбу: κλύοις ἄν Soph. выслушал бы ты, т. е. выслушай, пожалуйста; χωροῖς ἂν [[εἴσω]] Soph. входи, что-ли; οὐκ ἂν φθάνοις λέγων; Xen. не скажешь ли сначала?;<br /><b class="num">3)</b> усиленное обобщение, соотв. русск. кто (что, как, когда, куда и т. п.) бы ни: ὃν ἂν ἕλησθε Xen. кого бы вы ни выбрали; [[ὅποι]] ἂν βούληται Dem. куда бы он ни пожелал; [[τότε]] μὲν εἶπεν ἄν Xen. тогда он, обыкновенно, говорил; [[πῦρ]] ἂν οὐ [[παρῆν]] Soph. то и дело не было огня;<br /><b class="num">4)</b> (с ὡς или [[ὅπως]]) цель чтобы: [[ὅπως]] ἂν φαίνηται [[ἄριστος]] Plat. чтобы он оказался наилучшим;<br /><b class="num">5)</b> при глаголах боязни и т. п. (с μή) как бы не: [[δέδοικα]] μὴ λέγοις ἄν … Soph. боюсь, как бы ты не рассказал …; [[προσδοκία]] [[οὐδεμία]] (ἦν), μὴ ἄν ποτε … Thuc. (ни у кого) не было опасения, чтобы когда-л.<br />'''ἄν:''' <b class="num">IV</b> и ἀν эп. (перед ν, δ, θ, τ, στ и σχ) = [[ἀνά]] I, II.
 }}
 {{etym
-|etymtx=Grammatical information: pcle<br />Meaning: very differing uses (Ion.-Att., Arc.)<br />Origin: XX [etym. unknown]<br />Etymology: Identified with the questioning particle Lat. [[an]], Goth. [[an]]; denied by Lee, AmJPh. 88, 1967, 45ff. See DELG. From <b class="b2">*ken\/kn̥</b>, <b class="b3">*οὐ καν</b> giving <b class="b3">οὐκ αν</b>, Forbes, Glotta 37, 1958, 179-182.
+|etymtx=Grammatical information: pcle<br />Meaning: very differing uses (Ion.-Att., Arc.)<br />Origin: XX [etym. unknown]<br />Etymology: Identified with the questioning particle Lat. [[an]], Goth. [[an]]; denied by Lee, AmJPh. 88, 1967, 45ff. See DELG. From <b class="b2">*ken/kn̥</b>, <b class="b3">*οὐ καν</b> giving <b class="b3">οὐκ αν</b>, Forbes, Glotta 37, 1958, 179-182.
 }}
 {{mdlsj
-|mdlsjtxt=1<br />[[Perseus]].<br />conditional Particle. In [[attic]], it is not joined with pres. or perf. ind., nor with imperat. of any tense. Three uses of ἄν must be [[distinguished]] in [[practice]]:<br />A. in [[combination]] with Conjunctions and Relatives.<br />B. in Apodosis.<br />C. in Iterative sentences.<br />A. in combinations with Conjunctions and Relatives:<br /><b class="num">I.</b> [[such]] words are [[regularly]] foll. by the subj., viz. ἐάν (= εἰ ἄν) ἤν, ἄν , [[ἐπήν]]; ὃς ἄν quicunque, πρὶν ἄν, etc.; [[ἐπειδάν]], [[ὅταν]], [[ὁπόταν]]: the [[protasis]] [[generally]] has a fut. in [[apodosis]], εἰ δέ κεν ὣς ἔρξηις, γνώσηι if [[perchance]] thou do [[thus]], thou shalt [[know]], Il.<br /><b class="num">II.</b> in epic [[sometimes]] with Opt., ὥς κε δοίη ὧι κ' ἐθέλοι that he [[might]] [[give]] her to whomsoever he [[might]] [[please]], Od.: in [[such]] cases κε or ἄν does not [[affect]] the Verb.<br /><b class="num">III.</b> in epic, [[sometimes]] with εἰ and Ind., οἵ κέ με τιμήσουσι Il.<br /><b class="num">IV.</b> in [[late]] Greek, ἐάν, etc., [[take]] Ind., ἐὰν οἴδαμεν NTest.<br />B. combined IN APODOSIS with the Verb, denoting that the [[assertion]] is [[dependent]] on [[some]] [[condition]]; ἦλθεν he came, ἦλθεν ἄν he would [[have]] [[come]]; ἔλθοι may he [[come]], ἔλθοι ἄν he would [[come]]:<br /><b class="num">I.</b> with Ind.:<br /><b class="num">1.</b> with imperf. and aor., the [[protasis]] implies non-[[fulfilment]] of a [[condition]], and the apod. expresses [[what]] would be or would [[have]] been the [[case]] if the [[condition]] were or had been [[fulfilled]]. The imperf. with ἄν refers to continued [[action]] in [[present]] or [[past]] [[time]], the aor. [[generally]] to [[action]] in [[past]] [[time]]; οὐκ ἂν νήσων ἐκράτει, εἰ μὴ ναυτικὸν εἶχεν he would not [[have]] been [[master]] of islands if he had not had a [[fleet]], Thuc.; εἰ ταύτην ἔσχε τὴν γνώμην, οὐδὲν ἂν ἔπραξεν if he had [[come]] to [[this]] [[opinion]], he would [[have]] [[accomplished]] [[nothing]], Dem.:—the [[protasis]] is often understood, οὐ γὰρ ἦν [[ὅ τι]] ἂν ἐποιεῖτε for [[there]] was [[nothing]] [[which]] you could [[have]] done (i. e. if you had [[tried]]), Dem.:—[[hence]] the Ind. with ἄν represents a potential [[mood]]; ἦλθε [[τοῦτο]] [[τοὔνειδος]] τάχ' ἄν [[this]] [[reproach]] [[might]] [[perhaps]] [[have]] [[come]], Soph.<br /><b class="num">2.</b> in epic, with fut. ind., so as to [[modify]] the [[simple]] fut.; καί κέ τις ὧδ' ἐρέει and [[some]] one [[will]] [[perchance]] [[speak]] [[thus]], Il.<br /><b class="num">II.</b> with Subj., in epic, [[much]] like fut. ind., εἰ δέ κε μὴ δώηισιν, ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς [[ἕλωμαι]], i. e. I [[will]] [[take]] her [[myself]], Il.<br /><b class="num">III.</b> with Opt.:<br /><b class="num">1.</b> [[after]] [[protasis]] in opt. with εἰ or [[some]] [[relative]] [[word]], εἴ μοί τι πίθοιο, τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη if he should [[obey]] me, it would be [[much]] [[better]], Il.; [[sometimes]] with ind. in [[protasis]], καί νύ κεν ἔνθ' ἀπόλοιτο, εἰ μὴ νόησε he would [[have]] perished, had she not perceived, Dem.:—[[sometimes]] the tense in [[protasis]] is pres. or fut., and the opt. with ἄν in [[apodosis]]= fut., [[φρούριον]] εἰ ποιήσονται, βλάπτοιεν ἄν if they shall [[build]] a [[fort]], they [[might]] [[perhaps]] [[damage]], Thuc.<br /><b class="num">2.</b> the [[protasis]] is often understood: τὸν δ' οὔ κε δύ' ἀνέρε [[ὀχλίσσειαν]] two men could not [[heave]] the [[stone]] (i. e. if they should try), Il.:—[[hence]] the opt. with ἄν becomes a potential [[mood]], βουλοίμην ἄν I should like, Lat. [[velim]] (but ἐβουλόμην ἄν I should [[wish]], if it were of any [[avail]], vellem).<br /><b class="num">3.</b> the opt. with ἄν [[comes]] to [[have]] the [[force]] of a [[mild]] [[command]] or [[entreaty]], χωροῖς ἂν [[εἴσω]] you may go in, Soph.; κλύοις ἂν ἤδη [[hear]] me now, Soph.<br /><b class="num">IV.</b> with inf. and [[part]].:—the pres. inf. or [[part]]. represents imperf. ind., φησὶν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἂν [[εἶναι]], εἰ [[τοῦτο]] ἔπραξαν he says they would (now) be [[free]], if they had done [[this]], Dem.; ἀδυνάτων ἂν ὄντων [[ὑμῶν]] ἐπιβοηθεῖν [[when]] you would [[have]] been [[unable]] to [[assist]], Thuc.;—or represents pres. opt., φησὶν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἂν [[εἶναι]], εἰ [[τοῦτο]] πράξειαν he says they would ([[hereafter]]) be [[free]], if they should do [[this]], Xen.;—the aor. inf. or [[part]]. represents aor. ind. or opt., οὐκ ἂν ἡγεῖσθ' αὐτὸν κἂν [[ἐπιδραμεῖν]]; do you not [[think]] he would [[even]] [[have]] run [[thither]]? Dem.; οὐδ' ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς ἡγοῦμαι I [[think]] they would not [[even]] be masters of the [[land]], Thuc.; [[οὔτε]] [[ὄντα]] [[οὔτε]] ἂν [[γενόμενα]], i. e. things [[which]] are not and [[never]] could [[happen]], Thuc.:—so the perf. (or plup.) inf. or partic., πάντα ταῦθ' ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἂν ἑαλωκέναι [φήσειεν ἄν] he would say that all these would [[have]] been destroyed by the barbarians, Dem.<br />C. with imperf. and aor. ind. in the ITERATIVE [[construction]], to [[express]] a [[condition]] [[fulfilled]] [[whenever]] an [[opportunity]] offered; [[εἶτα]] πῦρ ἂν οὐ [[παρῆν]] then [[there]] would be no [[fire]] at [[hand]], i. e. [[there]] [[never]] was, Soph.; διηρώτων ἂν αὐτοὺς τί λέγοιεν Plat.<br />D. GENERAL REMARKS:<br /><b class="num">I.</b> Position of ἄν.<br /><b class="num">1.</b> ἄν may be separated from its inf. by [[such]] verbs as [[οἴομαι]], [[δοκέω]], so that ἄν has the [[appearance]] of belonging to the pres. ind., καὶ νῦν [[ἡδέως]] ἄν μοι δοκῶ κοινωνῆσαι I [[think]] that I should, Xen.:—in the [[peculiar]] [[case]] of οὐκ οἶδ' ἂν εἰ, ἄν belongs not to [[οἶδα]] but to the Verb [[which]] follows, οὐκ οἶδ' ἂν εἰ πείσαιμι = οὐκ [[οἶδα]] εἰ πείσαιμι ἄν, Eur.<br /><b class="num">2.</b> ἄν [[never]] begins a [[sentence]].<br /><b class="num">II.</b> Repetition of ἄν:— in [[apodosis]] ἄν may be [[repeated]] with the [[same]] verb, ὥστ' ἄν, εἰ [[σθένος]] λάβοιμι, δηλώσαιμ' ἄν Soph. <br />2 = ἐάν, ἤν, often in Plat., etc.; cf. κἄν.]
+|mdlsjtxt=1<br />[[Perseus]].<br />conditional Particle. In Attic, it is not joined with pres. or perf. ind., nor with imperat. of any tense. Three uses of ἄν must be [[distinguished]] in [[practice]]:<br />A. in [[combination]] with Conjunctions and Relatives.<br />B. in Apodosis.<br />C. in Iterative sentences.<br />A. in combinations with Conjunctions and Relatives:<br /><b class="num">I.</b> [[such]] words are [[regularly]] foll. by the subj., viz. ἐάν (= εἰ ἄν) ἤν, ἄν, [[ἐπήν]]; ὃς ἄν quicunque, πρὶν ἄν, etc.; [[ἐπειδάν]], [[ὅταν]], [[ὁπόταν]]: the [[protasis]] [[generally]] has a fut. in [[apodosis]], εἰ δέ κεν ὣς ἔρξηις, γνώσηι if [[perchance]] thou do [[thus]], thou shalt [[know]], Il.<br /><b class="num">II.</b> in epic [[sometimes]] with Opt., ὥς κε δοίη ὧι κ' ἐθέλοι that he [[might]] [[give]] her to whomsoever he [[might]] [[please]], Od.: in [[such]] cases κε or ἄν does not [[affect]] the Verb.<br /><b class="num">III.</b> in epic, [[sometimes]] with εἰ and Ind., οἵ κέ με τιμήσουσι Il.<br /><b class="num">IV.</b> in [[late]] Greek, ἐάν, etc., [[take]] Ind., ἐὰν οἴδαμεν NTest.<br />B. combined IN APODOSIS with the Verb, denoting that the [[assertion]] is [[dependent]] on [[some]] [[condition]]; ἦλθεν he came, ἦλθεν ἄν he would [[have]] [[come]]; ἔλθοι may he [[come]], ἔλθοι ἄν he would [[come]]:<br /><b class="num">I.</b> with Ind.:<br /><b class="num">1.</b> with imperf. and aor., the [[protasis]] implies non-[[fulfilment]] of a [[condition]], and the apod. expresses [[what]] would be or would [[have]] been the [[case]] if the [[condition]] were or had been [[fulfilled]]. The imperf. with ἄν refers to continued [[action]] in [[present]] or [[past]] [[time]], the aor. [[generally]] to [[action]] in [[past]] [[time]]; οὐκ ἂν νήσων ἐκράτει, εἰ μὴ ναυτικὸν εἶχεν he would not [[have]] been [[master]] of islands if he had not had a [[fleet]], Thuc.; εἰ ταύτην ἔσχε τὴν γνώμην, οὐδὲν ἂν ἔπραξεν if he had [[come]] to [[this]] [[opinion]], he would [[have]] [[accomplished]] [[nothing]], Dem.:—the [[protasis]] is often understood, οὐ γὰρ ἦν [[ὅ τι]] ἂν ἐποιεῖτε for [[there]] was [[nothing]] [[which]] you could [[have]] done (i. e. if you had [[tried]]), Dem.:—[[hence]] the Ind. with ἄν represents a potential [[mood]]; ἦλθε [[τοῦτο]] [[τοὔνειδος]] τάχ' ἄν [[this]] [[reproach]] [[might]] [[perhaps]] [[have]] [[come]], Soph.<br /><b class="num">2.</b> in epic, with fut. ind., so as to [[modify]] the [[simple]] fut.; καί κέ τις ὧδ' ἐρέει and [[some]] one [[will]] [[perchance]] [[speak]] [[thus]], Il.<br /><b class="num">II.</b> with Subj., in epic, [[much]] like fut. ind., εἰ δέ κε μὴ δώηισιν, ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς [[ἕλωμαι]], i. e. I [[will]] [[take]] her [[myself]], Il.<br /><b class="num">III.</b> with Opt.:<br /><b class="num">1.</b> [[after]] [[protasis]] in opt. with εἰ or [[some]] [[relative]] [[word]], εἴ μοί τι πίθοιο, τό κεν πολὺ κέρδιον εἴη if he should [[obey]] me, it would be [[much]] [[better]], Il.; [[sometimes]] with ind. in [[protasis]], καί νύ κεν ἔνθ' ἀπόλοιτο, εἰ μὴ νόησε he would [[have]] perished, had she not perceived, Dem.:—[[sometimes]] the tense in [[protasis]] is pres. or fut., and the opt. with ἄν in [[apodosis]]= fut., [[φρούριον]] εἰ ποιήσονται, βλάπτοιεν ἄν if they shall [[build]] a [[fort]], they [[might]] [[perhaps]] [[damage]], Thuc.<br /><b class="num">2.</b> the [[protasis]] is often understood: τὸν δ' οὔ κε δύ' ἀνέρε [[ὀχλίσσειαν]] two men could not [[heave]] the [[stone]] (i. e. if they should try), Il.:—[[hence]] the opt. with ἄν becomes a potential [[mood]], βουλοίμην ἄν I should like, Lat. [[velim]] (but ἐβουλόμην ἄν I should [[wish]], if it were of any [[avail]], vellem).<br /><b class="num">3.</b> the opt. with ἄν [[comes]] to [[have]] the [[force]] of a [[mild]] [[command]] or [[entreaty]], χωροῖς ἂν [[εἴσω]] you may go in, Soph.; κλύοις ἂν ἤδη [[hear]] me now, Soph.<br /><b class="num">IV.</b> with inf. and [[part]].:—the pres. inf. or [[part]]. represents imperf. ind., φησὶν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἂν [[εἶναι]], εἰ [[τοῦτο]] ἔπραξαν he says they would (now) be [[free]], if they had done [[this]], Dem.; ἀδυνάτων ἂν ὄντων [[ὑμῶν]] ἐπιβοηθεῖν [[when]] you would [[have]] been [[unable]] to [[assist]], Thuc.;—or represents pres. opt., φησὶν αὐτοὺς ἐλευθέρους ἂν [[εἶναι]], εἰ [[τοῦτο]] πράξειαν he says they would ([[hereafter]]) be [[free]], if they should do [[this]], Xen.;—the aor. inf. or [[part]]. represents aor. ind. or opt., οὐκ ἂν ἡγεῖσθ' αὐτὸν κἂν [[ἐπιδραμεῖν]]; do you not [[think]] he would [[even]] [[have]] run [[thither]]? Dem.; οὐδ' ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς ἡγοῦμαι I [[think]] they would not [[even]] be masters of the [[land]], Thuc.; [[οὔτε]] [[ὄντα]] [[οὔτε]] ἂν [[γενόμενα]], i. e. things [[which]] are not and [[never]] could [[happen]], Thuc.:—so the perf. (or plup.) inf. or partic., πάντα ταῦθ' ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἂν ἑαλωκέναι [φήσειεν ἄν] he would say that all these would [[have]] been destroyed by the barbarians, Dem.<br />C. with imperf. and aor. ind. in the ITERATIVE [[construction]], to [[express]] a [[condition]] [[fulfilled]] [[whenever]] an [[opportunity]] offered; [[εἶτα]] πῦρ ἂν οὐ [[παρῆν]] then [[there]] would be no [[fire]] at [[hand]], i. e. [[there]] [[never]] was, Soph.; διηρώτων ἂν αὐτοὺς τί λέγοιεν Plat.<br />D. GENERAL REMARKS:<br /><b class="num">I.</b> Position of ἄν.<br /><b class="num">1.</b> ἄν may be separated from its inf. by [[such]] verbs as [[οἴομαι]], [[δοκέω]], so that ἄν has the [[appearance]] of belonging to the pres. ind., καὶ νῦν [[ἡδέως]] ἄν μοι δοκῶ κοινωνῆσαι I [[think]] that I should, Xen.:—in the [[peculiar]] [[case]] of οὐκ οἶδ' ἂν εἰ, ἄν belongs not to [[οἶδα]] but to the Verb [[which]] follows, οὐκ οἶδ' ἂν εἰ πείσαιμι = οὐκ [[οἶδα]] εἰ πείσαιμι ἄν, Eur.<br /><b class="num">2.</b> ἄν [[never]] begins a [[sentence]].<br /><b class="num">II.</b> Repetition of ἄν:— in [[apodosis]] ἄν may be [[repeated]] with the [[same]] verb, ὥστ' ἄν, εἰ [[σθένος]] λάβοιμι, δηλώσαιμ' ἄν Soph. <br />2 = ἐάν, ἤν, often in Plat., etc.; cf. κἄν.]
 }}
 {{FriskDe
-|ftr='''ἄν''': (ion. att., ark.),<br />{án}<br />'''Meaning''': Modalpartikel,<br />'''Etymology''' : mit den Fragepartikeln lat. ''an'', got. ''an'' etymologisch identisch. Vgl. Schwyzer-Debrunner 305f., 558 m. weiterer Literatur, Chantraine Gramm. hom. 2 (s. Index).<br />'''Page''' 1,100
+|ftr='''ἄν''': (ion. att., ark.),<br />{án}<br />'''Meaning''': Modalpartikel,<br />'''Etymology''': mit den Fragepartikeln lat. ''an'', got. ''an'' etymologisch identisch. Vgl. Schwyzer-Debrunner 305f., 558 m. weiterer Literatur, Chantraine Gramm. hom. 2 (s. Index).<br />'''Page''' 1,100
 }}
 {{Chinese
 |sngr='''原文音譯'''：¥n 安<br />'''詞類次數'''：質詞（191）<br />'''原文字根'''：曾經<br />'''字義溯源'''：假定*，願望，可能，不確定，無論，若，何人，就是，都，到。是一個條件質詞，常連結別的字，其字義要看它所連結的字以及前後文而定。比較：（[[ἐάν]] / [[ἐάνπερ]]）=如果，假若）<br />'''同源字'''：1） （[[ἄν]]）假定 2） （[[ἐάν]] / [[ἐάνπερ]]）如果，假若 3） （[[ἐάνπερ]]）果若 4） （[[ἐπάν]]）每逢，即刻 5） （[[κἄν]]）而若是 6） （[[ἐάν]] / [[μή]]）若不 7） （[[ὅταν]]）每當<br />'''出現次數'''：總共（171）；太（43）；可（21）；路（31）；約（26）；徒（14）；羅（9）；林前（8）；林後（2）；加（3）；腓（1）；來（6）；雅（1）；約壹（4）；啓（2）<br />'''譯字彙編'''：<br />1） 是（36） 太5:21； 太10:33； 太12:32； 太12:50； 太16:25； 太16:25； 太18:5； 太18:6； 太19:9； 太23:16； 太23:16； 太23:18； 太23:18； 可3:29； 可6:56； 可9:37； 可9:37； 可9:41； 可9:42； 可10:11； 路8:18； 路8:18； 路9:5； 路9:24； 路9:24； 路9:26； 路12:8； 路17:33； 約4:14； 約5:19； 羅11:22； 林前7:5； 林前12:2； 約壹2:5； 約壹3:17； 約壹4:15；<br />2） 就（14） 太11:21； 太12:7； 路9:27； 約8:19； 約8:42； 約9:41； 約14:7； 約18:30； 羅10:13； 林前2:8； 加1:10； 加3:21； 來4:8； 來8:7；<br />3） 必（8） 太23:30； 路17:6； 約4:10； 約4:10； 約11:21； 約11:32； 約15:19； 來8:4；<br />4） 到（8） 太5:26； 太23:39； 太24:34； 可6:10； 可12:36； 路21:32； 林前15:25； 加3:19；<br />5） 無論（8） 太5:22； 太5:22； 路9:4； 路10:5； 路10:8； 路10:10； 林前11:27； 啓14:4；<br />6） 若（6） 太5:19； 太20:27； 可10:43； 可10:44； 路18:17； 路20:18；<br />7） 要（4） 太21:44； 可10:15； 約2:5； 徒7:3；<br />8） 當（4） 路13:25； 約20:23； 約20:23； 徒18:14；<br />9） 著（4） 太24:43； 路20:43； 徒2:45； 徒4:35；<br />10） 誰（4） 太26:48； 可14:44； 羅9:15； 羅9:15；<br />11） 就必（4） 路7:39； 路12:39； 約14:28； 約壹2:19；<br />12） 人（4） 太5:31； 太24:43； 可6:11； 可11:23；<br />13） 都（3） 太5:18； 太5:18； 徒15:17；<br />14） 早（3） 約14:2； 羅9:29； 羅9:29；<br />15） 何人（3） 太10:14； 太10:42； 太15:5；<br />16） 就是（3） 路17:6； 約13:20； 徒2:39；<br />17） 論（3） 太21:22； 約14:13； 約15:16；<br />18） 前（2） 太16:28； 可9:1；<br />19） 所（2） 路10:35； 徒26:29；<br />20） 樣（2） 路6:11； 徒3:19；<br />21） 時（2） 羅15:24； 林前11:34；<br />22） 將（2） 路9:46； 徒5:24；<br />23） 的人（2） 可3:35； 可6:56；<br />24） 有（2） 可3:28； 路15:26；<br />25） 直（2） 太12:20； 啓2:25；<br />26） 凡（1） 徒3:22；<br />27） 作（1） 徒2:35；<br />28） 為（1） 羅3:4；<br />29） 意思（1） 徒10:17；<br />30） 些（1） 徒17:18；<br />31） 可（1） 徒8:31；<br />32） 只要（1） 林前4:5；<br />33） 我（1） 來1:13；<br />34） 然（1） 來10:2；<br />35） 還（1） 來11:15；<br />36） 來的（1） 雅3:17；<br />37） 一（1） 腓2:23；<br />38） 可能（1） 林後11:21；<br />39） 必要（1） 約18:36；<br />40） 至於（1） 林前11:31；<br />41） 要來（1） 林後10:9；<br />42） 何（1） 羅16:2；<br />43） 除（1） 約5:19；<br />44） 一個（1） 可13:20；<br />45） 問他（1） 路1:62；<br />46） 在（1） 路2:26；<br />47） 的（1） 可8:35；<br />48） 回（1） 太25:27；<br />49） 的時候（1） 太10:11；<br />50） 總（1） 太24:22；<br />51） 那一（1） 太10:11；<br />52） 好（1） 路2:35；<br />53） 並（1） 太2:13；<br />54） 待（1） 太22:44；<br />55） 也（1） 約5:46；<br />56） 向（1） 約11:22；<br />57） 於（1） 約1:33；<br />58） 就可（1） 路19:23；<br />59） 已（1） 路10:13；<br />60） 還能（1） 太11:23；<br />61） 若向（1） 約16:23
 }}