ἔπηλυς: Difference between revisions

|Definition=ῠδος, ὁ, ἡ, [[ἔπηλυ]], τό, ([[ἐπήλυθον]])<br><span class="bld">A</span> one who [[come]]s to a [[place]], [[ἔλθετ' ἐπήλυδες αὖθις]] = [[come]] [[back]] to [[me]] (for they were going away), S. Ph.1190 (anap.).<br><span class="bld">II</span> [[incomer]], [[stranger]], [[foreigner]], opp. [[αὐτόχθων]], Hdt.1.78, 4.197; ἄνδρας πολεμίους ἐ. A.Pers.243 (troch.), cf. Th.34, Supp.195, Th.1.29; Adj., ἔ. γένεσις Pl.Mx.237b; ἔ. βίος J.AJ8.12.2: also in neut. pl., ἐπήλυδα ἔθνεα Hdt.8.73: neut. sg., ἐπήλυδος γένους D.H.1.60; ὕδωρ ἔπηλυ Paus.2.5.3.

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0920.png Seite 920]] υδος, ὁ, ἡ ([[ἤλυθον]]), der Ankömmling, Fremdling; πῶς ἂν οὖν μένοιεν ἄνδρας πολεμίους ἐπήλυδας Aesch. Pers. 243; ὦ ξένοι ἔλθετ' ἐπήλυδες [[αὖθις]], kommt wieder, Soph. Phil. 1175; ξενοφονεῖν ἐπήλυδας Eur. I. T. 1021; adjectivisch, ἡ τῶν προγόνων [[γένεσις]] οὐκ [[ἔπηλυς]] οὖσα, ihre Abstammung war keine auswärtige, fremde, Plat. Menex. 237 b; Ggstz von [[αὐτόχθων]], Her. 1, 78. 4, 197; Isocr. 4, 33; Thuc. 1, 29; auch ἐπήλυδα ἔθνεα, Her. 8, 73; τοῦ ἐπήλυδος γένους, D. Hal. 1, 60; τὸ [[ὕδωρ]] ἔπηλυ, Paus. 2, 5, 3.

|btext=υς, υ ; <i>gén.</i> υδος<br /><b>1</b> qui arrive, qui vient du dehors;<br /><b>2</b> étranger.<br />'''Étymologie:''' ἐπελεύσομαι.

|elrutext='''ἔπηλῠς:''' υ, gen. ῠδος adj. [[ἐπελεύσομαι]]<br /><b class="num">1)</b> [[приходящий]]: ἔλθετε ἐπήλυδες [[αὖθις]] Soph. придите вновь, вернитесь;<br /><b class="num">2)</b> [[пришлый]], [[иноземный]] (ἔθνεα Her.; [[γένεσις]] Plat.; ἐπιθυμίαι Plut.).<br />ῠδος ὁ (тж. ἀνὴρ ἔ. Aesch., Plut.) пришелец, иноземец Thuc., Isocr., Plut.

|lstext='''ἔπηλῠς''': -ῠδος, ὁ, ἡ, ἔπηλυ, τό, (ἐπήλυθον) ἐπανερχόμενος, ἔλθετ’ ἐπήλυδες [[αὖθις]], στράφητε καὶ ἔλθετε [[πάλιν]] ([[ἐπειδὴ]] ἀνεχώρουν), Σοφ. Φιλ. 1190. ΙΙ. [[ξένος]], νεωστὶ ἐλθών, [[ἄλλοθεν]] ἐλθών, Λατ. advena, ἀντίθ. τῷ αὐτόχων, Ἡρόδ. 1. 78., 4. 197, καὶ Ἀττ., ἄνδρας πολεμίους ἐπ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 243, πρβλ. Θήβ. 34, Ἱκέτ. 195·- [[ὡσαύτως]] κατ’ οὐδέτ. πληθ., ἐπήλυδα ἔθνεα Ἡρόδ. 8. 73· οὐδέτ. ἑνικ., ἐπήλυδος γένους Διον. Ἁλ. 1. 60· [[ὕδωρ]] ἔπηλυ Παυσ. 2. 5, 3, πρβλ. Ἡσύχ. ἐν λ. ἐπήλυδας. 2) = [[προσήλυτος]], Φίλων ΙΙ. 392. 21, Κλήμ. Ἀλ. Ι. 1028Β.

|lsmtext='''ἔπηλῠς:''' -ῠδος, ὁ, ἡ, ἔπηλυ, τό, ([[ἐπήλυθον]]),<br /><b class="num">I.</b> φερμένος σε ένα [[μέρος]], ἐπήλυδες [[αὖθις]], που έρχονται [[πίσω]] σε μένα, σε Σοφ.<br /><b class="num">II.</b> νεοεισερχόμενος, [[ξένος]], [[αλλοδαπός]], Λατ. [[advena]], αντίθ. προς το [[αὐτόχθων]], σε Ηρόδ., Αισχύλ.

|mantxt=(=ξενοφερμένος). Ἀπό τό [[ἐπί]] + [[ἐλεύθω]] τοῦ [[ἔρχομαι]], ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.