ἔπειτα: Difference between revisions

|Definition=Ion. and Dor. ἔπειτε( ν) ([[quod vide|q.v.]]), Adv., (ἐπί, εἶτα): <span class="sense"><span class="bld">I</span> of mere Sequence, without any notion of cause, [[thereupon]], [[thereafter]], [[then]], freq. from Hom. downwds., as <span class="bibl">Il.1.48</span>, <span class="bibl">2.169</span>, etc.: when in strong opposition to the former act or state, with past tenses, <b class="b2">thereafter, afterwards;</b> with future, [[hereafter]], ἢ πέφατ' ἢ καὶ ἔ. πεφήσεται <span class="bibl">Il.15.140</span>; opp. <b class="b3">αὐτίκα νῦν</b>, <span class="bibl">23.551</span>; <b class="b3">ὃς δ' ἔπειτ' ἔφυ</b>, opp. <b class="b3">ὅστις πάροιθεν ἦν</b>, <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>171</span> (lyr.): in Hom.freq. with other Advs., αὐτίκ' ἔ. <span class="bibl">Il.5.214</span>; <b class="b3">αἶψα, ὦκα ἔ</b>., <span class="bibl">24.783</span>, <span class="bibl">18.527</span>; even ἔνθα . . ἔ. <span class="bibl">Od.10.297</span>; δὴ ἔ. <span class="bibl">8.378</span>: usually with reference to a former act, [[just then]], [[at the time]], <span class="bibl">1.106</span>; freq. in narrative, πρῶτα μὲν... αὐτὰρ ἔ. <span class="bibl">Il.16.497</span>; <b class="b3">πρῶτον μέν .</b>., followed by <b class="b3">ἔ. δέ .</b>., <span class="bibl">Th.2.55</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ap.</span>18a</span>, etc.; by [[ἔ]]. alone, <span class="bibl">Th.1.33</span>, etc.; by <b class="b3">ἔ. δέ . . ἔ. δέ . . ἔ . .</b>., <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>1.3.14</span>; <b class="b3">ἐπεὶ δέ . . ἔ… ἔ… ἔ. δέ</b>, ib.<span class="bibl">8.3.24</span>, al.; πρὶν μέν... ἔ. δέ . . <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>724</span>; ἔ. γε <span class="bibl">Pl.<span class="title">Tht.</span>147c</span>, etc., [[falsa lectio|f.l.]] in <span class="bibl">Ar.<span class="title">Th.</span> 556</span>; [[κἄπειτα]], freq. in Trag., <span class="bibl">S.<span class="title">Aj.</span>61</span>, <span class="bibl">305</span>, etc. </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> c. Art., <b class="b3">τὸ ἔ</b>. [[what follows]], τό τ' ἔ. καὶ τὸ μέλλον καὶ τὸ πρίν <span class="bibl">Id.<span class="title">Ant.</span>611</span> (lyr.); τά τε πρῶτα, τά τ' ἔ., ὅσα τ' ἔμελλε τυχεῖν <span class="bibl">E.<span class="title">IT</span>1265</span> (lyr.); οἱ ἔ. [[future generations]], <span class="bibl">A.<span class="title">Eu.</span>672</span>; ὁ ἔ. βίος <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phd.</span>116a</span>; εἰς τὸν ἔ. χρόνον <span class="bibl">Id.<span class="title">Phlb.</span>39e</span>, <span class="bibl">X.<span class="title">Cyr.</span>1.5.9</span>, <span class="title">OGI</span>90.43 (Rosetta, ii B.C.); ἡ ἐς τὸ ἔ. δόξα <span class="bibl">Th.2.64</span>; ἐν τῷ ἔ. <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phd.</span>67d</span>; ἐκ τοῦ ποτὲ εἰς τὸ ἔ. <span class="bibl">Id.<span class="title">Prm.</span> 152b</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">3</span> like [[εἶτα]], with a finite Verb after a participle, <b class="b3">μειδήσασα δ' ἔ. ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ</b> she smiled and [[then]] placed it in her bosom, <span class="bibl">Il.14.223</span>, cf. <span class="bibl">11.730</span>, etc.: freq. in Trag. and Att., <span class="bibl">A.<span class="title">Th.</span>267</span>, <span class="bibl"><span class="title">Eu.</span>29</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phd.</span>82c</span>: so freq. when part. and Verb are opposed, marking surprise or the like, [[and then]], [[and yet]], [[nevertheless]], τὸ μητρὸς αἷμα . . ἐκχέας πέδοι ἔ. δώματ' οἰκήσει πατρός; <span class="bibl">A.<span class="title">Eu.</span>654</span>, cf. <span class="bibl">438</span>; χὤταν ἐν κακοῖσί τις ἁλοὺς ἔ. τοῦτο καλλύνειν θέλῃ <span class="bibl">S.<span class="title">Ant.</span>496</span>; ὅστις ἀνθρώπου φύσιν βλαστὼν ἔ. μὴ κατ' ἄνθρωπον φρονῇ <span class="bibl">Id.<span class="title">Aj.</span>761</span>; εἰ πτωχὸς ὢν ἔπειτ' ἐν Ἀθηναίοις λέγειν μέλλω <span class="bibl">Ar.<span class="title">Ach.</span>498</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">Av.</span>29</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Grg.</span>519e</span>, <span class="bibl"><span class="title">Prt.</span>319d</span>: adversatively, answering μέν, πολλάκις μὲν ὥρμα... ἔ… διεκωλύετο <span class="bibl">Id.<span class="title">R.</span>336b</span>; ἔτι μὲν ἐνεχείρησα... ἔ… <span class="bibl">Id.<span class="title">Prt.</span>310c</span>, etc.; also [[κἄπειτα]] after a part., <span class="bibl">Ar.<span class="title">Nu.</span>624</span>, <span class="bibl"><span class="title">Av.</span>536</span>; cf. [[εἶτα]] <span class="bibl">1.2</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">4</span> in apodosi (never at the beginning of the clause; in Hom. freq. strengthened by other Particles): </span><span class="sense"><span class="bld">a</span> after a Temporal Conj., [[then]], [[thereafter]], <b class="b3">ἐπεὶ δὴ σφαίρῃ πειρήσαντο, ὀρχείσθην δὴ ἔ</b>. when they had done playing at ball, [[then]] they danced, <span class="bibl">Od.8.378</span>; after [[ἐπεί]], <span class="bibl">Il.16.247</span>; ἐπὴν . . δὴ ἔ. <span class="bibl">Od.11.121</span>; [[ὁπότε]], <span class="bibl">Il.18.545</span>; [[ὅτε]], <span class="bibl">3.223</span>; ὡς . . ἄρ' ἔ. <span class="bibl">10.522</span>; ἦμος . . καὶ τότ' ἔ. <span class="bibl">1.478</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">b</span> after a Conditional Conj., [[then surely]], <b class="b3">εἰ δ' ἐτεὸν δὴ . . ἀγορεύεις, ἐξ ἄρα δή τοι ἔ. θεοὶ φρένας ὤλεσαν</b> if thou speakest sooth, [[then of a surety]] have the gods infatuated thee, <span class="bibl">7.360</span>, cf. <span class="bibl">10.453</span>, <span class="bibl">Od.1.290</span>, etc.; so after [[ἤν]], <span class="bibl">Il.9.394</span>; also when the apodosis takes the form of a question, <b class="b3">εἰ μὲν δὴ ἕταρόν γε κελεύετέ μ' αὐτὸν ἑλέσθαι, πῶς ἂν ἔ. Ὀδυσῆος λαθοίμην;</b> how can I <b class="b2">in such a case?</b> <span class="bibl">10.243</span>; when a condition is implied in relat. Pron., [[ὃν]]( = [[εἴ τινα]]) μέν κ' ἐπιεικὲς ἀκουέμεν, οὔ τις ἔ. τόν γ' εἴσεται <span class="bibl">1.547</span>; [[ὃν]]( = [[εἴ τινα]]) δέ κ' ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης ἐθέλοντα νοήσω μιμνάζειν, οὔ οἱ ἔ. ἄρκιον ἐσσεῖται <span class="bibl">2.392</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> of Sequence in thought, i.e. Consequence or Inference, [[then]], [[therefore]], ξεῖν', ἐπεὶ ἂρ δὴ ἔ… μενεαίνεις <span class="bibl">Od.17.185</span>, cf. <span class="bibl">Il.15.49</span>, <span class="bibl">18.357</span>; οὐ σύ γ' ἔ. Τυδέος ἔκγονός ἐσσι <span class="bibl">5.812</span>; rarely at the beginning, ἔπειθ' ἑλοῦ γε θάτερα <span class="bibl">S.<span class="title">El.</span>345</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> in telling a story, <b class="b3">νῆσος ἔ. τις ἔστι</b> [[now]], there is an island, <span class="bibl">Od.4.354</span>, cf. <span class="bibl">9.116</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">3</span> in Att. freq. to introduce emphatic questions, <b class="b2">why then . . ?</b> ἔ. τοῦ δέει; <span class="bibl">Ar.<span class="title">Pl.</span>827</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">Th.</span>188</span>, <span class="bibl"><span class="title">Nu.</span>226</span>; mostly to express surprise, or to sneer, <b class="b2">and so forsooth . .? and so really . .?</b> <b class="b3">ἔ. οὐκ οἴει φροντίζειν [τοὺς θεοὺς τῶν ἀνθρώπων</b>]; <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.4.11</span>; so κἄπειτα <span class="bibl">E. <span class="title">Med.</span>1398</span> (anap.), <span class="bibl">Ar.<span class="title">Ach.</span>126</span>, <span class="bibl"><span class="title">Av.</span>963</span>, <span class="bibl">X.<span class="title">Smp.</span>4.2</span>; freq. with [[δῆτα]] added, ἔ. δῆτα δοῦλος ὢν κόμην ἔχεις; <span class="bibl">Ar.<span class="title">Av.</span>911</span>, cf. <span class="bibl">1217</span>, <span class="bibl"><span class="title">Lys.</span>985</span>, <span class="bibl">E.<span class="title">Alc.</span>822</span>.</span>

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0912.png Seite 912]] (ἐπὶεἶτα), [[darauf]], von Homer an überall, bezeichnet die <b class="b2">Reihenfolge, örtlich und übertragen, die Zeitfolge, die logische Folgerung</b>. Vgl. über den Homerischen Gebrauch des Wortes Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 151. – Besonders hervorzuheben sind folgende Arten des Gebrauches: – 1) [[danach]], [[darauf]], [[dann]], [[hinterher]], [[hinfort]], die Aufeinanderfolge zweier Handlungen od. Zustände andeutend, Hom. u. d. Folgdn. – Oft in Aufzählungen, πρῶτον μέν, – [[ἔπειτα]] δέ, u. oft ohne δέ, zuerst – dann, Il. 6, 260 u. A.; Soph. Tr. 615; mit δέ, Plat. Prot. 350 d Phaed. 89 e. auch mehreremal hinter einander, z. B. Xen. Cyr. 1, 3, 14. – Bei Hom. wird oft eine andere Partikel, wie [[αὐτάρ]], Il. 5, 459, [[αὐτίκα]], 2, 322, [[αἶψα]], ὦκα, [[ἔνθα]] hinzugesetzt; πέμπει τ' [[ἔπειτα]] vrbdt Aesch. Ch. 538; τοῦ μέν τε [[σθένος]] ὦρσεν, [[ἔπειτα]] δέ τ' οὐ προσαμύνει Iliad. 5, 139; Pind. P. 1, 60 ἄγ' ἔπ. – Ohne bestimmt ausgesprochene Beziehung auf eine frühere Handlung heißt es Od. 1, 106 εὗρε δ' ἄρα μνηστῆρας ἀγήνορας. οἱ μὲν [[ἔπειτα]] πεσσοῖσι – θυμὸν ἔτερπον. – 2) bestimmter bezeichnet [[ἔπειτα]] die [[Folgezeit]], wie Soph. τό τ' [[ἔπειτα]] καὶ τὸ μέλλον καὶ τὸ [[πρίν]] Ant. 607, die nächste u. die fernere Zukunft; ὁ [[ἔπειτα]] [[χρόνος]] Eur. Alc. 242, wie Xen. Cyr. 1, 5, 9 u. öfter; οἱ [[ἔπειτα]], die Nachkommen, Aesch. Eum. 642, wie Thuc. 1, 10; ἡ [[παραυτίκα]] [[λαμπρότης]] καὶ ἐς τὸ [[ἔπειτα]] [[δόξα]] 2, 64; τὸν [[ἔπειτα]] βίον Plat. Phaed. 1, 16 a; τῶν [[ἔπειτα]] ἐσομένων [[ἕνεκα]] Tim. 76 d; τοῦ νῦν καὶ τοῦ [[ἔπειτα]] Parmenid. 152 c; ἡ εἰς τὸ [[ἔπειτα]] [[δόξα]], der Ruhm bei der Nachwelt, Thuc. 2, 64. – 3) der Begriff des Darauffolgens findet sich auch in einigen Vrbdgn, wo die Satzglieder durch [[ἔπειτα]] enger verbunden werden; im Deutschen entspricht gewöhnlich [[dann]]: – a) nach einem Participium; μειδήσασα δ' [[ἔπειτα]] ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ, sie lächelte u. dann verbarg sie im Busen, Il. 14, 223; Διὶ ῥέξαντες – [[δόρπον]] ἔπειθ' ἑλόμεσθα Il. 11, 730, als wir geopfert hatten, da nahmen wir dann die Mahlzeit ein; κἀμῶν ἀκούσασ' εὐγμάτων [[ἔπειτα]] σὺ παιάνισον, höre u. dann –, Aesch. Spt. 249; vgl. Eum. 29; μισῶ γε [[μέντοι]] χὥταν ἐν κακοῖσί τις ἁλοὺς [[ἔπειτα]] τοῦτο καλλύνειν θέλῃ Soph. Ant. 492; vgl. Ai. 748; εἰ βουλόμενος λέγειν, ὅτι χαλεπόν, [[ἔπειτα]] ἐνέβαλε τὸ μέν, wenn er das sagen wollte u. dann doch das μέν einschob, Plat. Prot. 343 d; vgl. Gorg. 461 e; ἐκέλευσεν αὐτὸν συνδιαβάντα [[ἔπειτα]] [[οὕτως]] ἀπαλλάττεσθαι, mit hinüberzugehen u. sich dann so zu entfernen, Xen. An. 7, 1, 4; vgl. 2, 5, 20. – Aehnlich steht auch [[ἔπειτα]] dem Participium voran, βουλοίμην κεν [[ἔπειτα]] – σῆς εὐνῆς ἐπιβάς, δῦναι δόμον [[Ἄϊδος]] [[εἴσω]] H. h. Ven. 154; [[ἔπειτα]] πλουτῶν οὐκέθ' ἥδεται φακῇ Ar. Plut. 1004. Eben so – b) zur besonderen Hervorhebung des Nachsatzes in Zeitsätzen einer Zeitpartikel des Vordersatzes entsprechend, ἐπειδὴ σφαίρῃ πειρήσαντο, ὠρχείσθην δὴ [[ἔπειτα]], als sie sich im Ballspiel versucht hatten, tanzten sie dann, Od. 8, 378; vgl. 15, 397; so mit vorangehendem [[ἐπεί]] Il. 16, 247, mit [[ὁπότε]] 18, 545, mit ὡς 10, 522, mit [[ἦμος]] 1, 478; gewöhnlich mit δή, δὴ [[τότε]], καὶ [[τότε]] verbunden; – auch in Bedingungssätzen, εἰ δ' ἐτεὸν δὴ ἀγορεύεις, ἐξ ἄρα δή τοι [[ἔπειτα]] θεοὶ φρένας ὤλεσαν, dann bethörten dich die Götter, Il. 7, 360, vgl. 10, 453; εἰ δέ κε τεθνηῶτος ἀκούσῃς – νοστήσας δὴ [[ἔπειτα]] – κτερεΐξαι Od. 1, 290; so nach vorangehendem ἤν Il. 9, 394; nach [[ἐπήν]] Od. 11, 121. Aehnlich auch ὃν μέν κ' ἐπιεικὲς ἀκουέμεν, οὔ τις [[ἔπειτα]] – τόν γ' εἴσεται, welchen zu hören billig ist, d. h. wenn einen zu hören billig ist, so wird dann –, Il. 1, 547, wie ὃν δέ κ' ἐγὼν [[ἀπάνευθε]] μάχης ἐθέλοντα νοήσω μιμνάζειν, οὔ οἱ [[ἔπειτα]] [[ἄρκιον]] [[ἐσσεῖται]], wen ich etwa bemerken sollte, dem wird es dann –, 2, 392; so auch Plat. ἐὰν μὴ ἔλθῃ [[ταῦτα]] εἰδὼς παρ' αὐτόν, αὐτὸς διδάξειν [[ἔπειτα]] Gorg. 461 b; – in Concessivsätzen, wo es, wie [[ὅμως]], zwei Handlungen od. Zustände vrbdt, die ihrer Natur nach nicht auf einander folgen, = [[doch]], [[dennoch]], [[bei alle dem]], s. oben unter a); oft bei Ar., z. B. μή μοι φθονήσητ' εἰ πτωχὸς ὢν ἔπειτ' ἐν Ἀθηναίοις λέγειν [[μέλλω]] Ach. 472, wenn ich, obgleich ich arm bin, doch reden will; [[ὅστις]] γ' ἀκούσας ὅτι τέθνηκε Πρωτέας ἔπειτ' ἐρωτᾷς, [[ἔνδον]] ἔστ' ἢ 'ξώ πιος Th. 884; ἐροῦσιν ὡς Μεσσήνιοί τινες εἶναι φάσκοντες ἔπειτ' ἀτελεῖς εἰσιν Dem. 20, 131. – c) ähnlich in Fragesätzen, denen ein Vordersatz vorausgeht; εἰ μὲν δὴ ἕταρόν γε κελεύετέ μ' αὐτὸν ἑλέσθαι, πῶς ἂν ἔπειτ' Ὀδυσῆος λαθοίμην Il. 10, 423, wie könnte ich dann des Odysseus vergessen? derselbe Fragesatz ohne Vordersatz Odyss. 1, 65, mit Beziehung auf die vorhergehende Rede der Athene; so, ohne Vordersatz, mit Beziehung auf das Vorhergehende bes. bei den Attikern, Unwillen, Überraschung ausdrückend, oft mit ironischer Bitterkeit; ἔπειτ' ἀπαιτεῖς [[τἀργύριον]] [[τοιοῦτος]] ὤν; u. doch forderst du? Ar. Nubb. 1230; vgl. Plut. 1148; ἔπειτ' οὐκ ἀναιδὲς δοκεῖ, Plat. Theaet. 196 d; vgl. Gorg. 466 c; ἔπειτ' οὐκ οἴει φροντίζειν τοὺς θεοὺς τῶν ἀνθρώπων; glaubst du denn wirklich? Xen. Mem. 1, 4, 11; Cyr. 7, 5, 83; auch [[ἔπειτα]] [[δῆτα]] so verbunden, Eur. Alc. 822; ἔπειτ' ὀμόσασα δῆτ' ἐπιορκήσω; Ar. Lys. 914; [[ἔπειτα]] πῶς οὐκ αὐτὸς ἀπολογεῖ [[παρών]]; Th. 188; κἄπειτ' ἔκτας; u. doch tödtetest du? Eur. Med. 1398. – 4) wie οὖν, eine Folge aussprechend, [[demnach]], [[also]]; ξεῖν', ἐπεὶ ἂρ δὴ [[ἔπειτα]] πόλινδ' ἰέναι μενεαίνεις, da du denn also gehen willst, Od. 17, 185; vgl. Il. 5, 811. 15, 49. 18, 357; ἔπειθ' ἑλοῦ γε θάτερα Soph. El. 345.

|btext=<i>adv.</i><br />ensuite :<br /><b>I.</b> <i>avec idée de succession</i>;<br /><b>1</b> ensuite, puis;<br /><b>2</b> <i>pour marquer une suite dans le récit</i> : [[νῆσος]] ἔπειτά [[τις]] ἔστι OD eh bien donc alors il y a une île;<br /><b>3</b> <i>pour marquer une conséquence, comme syn. de</i> [[οὖν]], donc, par suite : [[οὐ]] [[σύ]] γ’ [[ἔπειτα]] Τυδέος ἔκγονός ἐσσι IL tu n’es donc pas descendant de Tydée ; ἔπειθ’ [[ἑλοῦ]] [[γε]] [[θάτερα]] SOPH eh bien donc, choisis l'un ou l'autre;<br /><b>4</b> <i>pour marquer une conséquence dans le raisonnement</i> : [[εἰ]] δ’ ἐτεὸν δὴ ἀγορεύεις, [[ἐξ]] [[ἄρα]] [[δή]] [[τοι]] [[ἔπειτα]] θεοὶ φρένας ὤλεσαν IL si tu dis vraiment (ce que tu penses), c'est qu’alors les dieux t’ont fait perdre la raison;<br /><b>5</b> <i>pour marquer une sorte de contradiction</i> : [[ὅστις]] ἀνθρώπου φύσιν βλαστὼν [[ἔπειτα]] μὴ κατ’ ἄνθρωπον φρονῇ SOPH quiconque né avec la nature d’un homme n’a cependant pas ensuite les sentiments d’un homme ; <i>particul. dans les prop. interr. avec une nuance d’indignation ou d’ironie</i> : ἔπειτ’ [[οὐκ]] οἴει φροντίζειν τοὺς θεοὺς [[τῶν]] ἀνθρώπων ; XÉN et après cela tu ne penses pas que les dieux se soucient des hommes ?;<br /><b>II.</b> <i>avec idée d’avenir</i> :<br /><b>1</b> <i>en parl. d’un avenir prochain</i> τό τ’ [[ἔπειτα]] καὶ τὸ μέλλον καὶ τὸ [[πρίν]] SOPH ce qui surviendra immédiatement après, et l'avenir et le passé;<br /><b>2</b> <i>en parl. d’avenir en gén.</i> ὁ [[ἔπειτα]] [[χρόνος]] le temps à venir ; [[ἐν]] [[τῷ]] [[ἔπειτα]] PLAT dans l'avenir ; τὸ [[ἔπειτα]], τὰ [[ἔπειτα]] EUR l'avenir, <i>qqf</i> la postérité : [[οἱ]] [[ἔπειτα]] les descendants, la postérité;<br /><b>3</b> à l'avenir, désormais, <i>en gén.</i> : [[πῶς]] ἂν ἔπειτ’ Ὀδυσῆος ἐγὼ θείοιο λαθοίμην ; IL comment pourrais-je désormais ne pas penser au divin Ulysse ?<br />'''Étymologie:''' [[ἐπί]], [[εἶτα]].

|elrutext='''ἔπειτα:''' adv.<br /><b class="num">1)</b> [[затем]], [[потом]], [[после этого]], [[тогда]]: [[πρῶτον]] (или [[πρῶτον]] μὲν, [[πρῶτα]]) … ἔ. δέ Hom., Thuc. etc. сначала … затем: [[κἄπειτα]] (= καὶ ἔ.) Eur., Arph., Xen., Arst. а затем;<br /><b class="num">2)</b> [[впоследствии]], [[в будущем]]: ἢ πέφατ᾽ ἢ καὶ ἔ. πεφήσεται Hom. (в бою не один) или (уже) пал, или еще падет: ὁ ἔ. [[χρόνος]] Eur., Xen., Plat. будущее; τὸ или τὰ ἔ. Soph., Eur., Plat. будущее, будущность; οἱ ἔ. (sc. ἐσόμενοι) Aesch., Thuc. потомки, потомство; τὸ τ᾽ ἔ. καὶ τὸ [[μέλλον]] Soph. будущее ближайшее и отдаленное;<br /><b class="num">3)</b> (для обозначения связи или следствия) итак, следовательно: [[πῶς]] ἂν ἔ. Ὀδυσῆος λαθοίμην; Hom. как же мне забыть Одиссея?; ἔ. οὐκ οἴει φροντίζειν τοὺς θεοὺς τῶν ἀνθρώπων; Xen. стало-быть, ты не думаешь, что боги заботятся о людях?;<br /><b class="num">4)</b> [[все же]], [[тем не менее]]: εἰ πτωχὸς ὤν, ἔ. … Arph. если я (и) нищ, то все же …; ἔ. δῆτά μ᾽ ἐξενίζετε; Eur. и тем не менее вы оказали мне гостеприимство?

|auten=([[ἐπί]], [[εἶτα]]): [[thereupon]], [[then]], in [[that]] [[case]]; of [[time]] or of [[sequence]], [[often]] correl. to πρῶτον, Il. 6.260; and joined [[with]] [[αὐτίκα]], [[αἶψα]], [[ὦκα]], [[also]] [[ἔνθα]] δ' [[ἔπειτα]], Il. 18.450; referring [[back]] to [[what]] has been stated (or [[implied]]), ‘so [[then]],’ ‘[[accordingly]],’ ‘[[after]] [[all]],’ Od. 1.65,, Od. 3.62; [[after]] a [[part]]., Il. 14.223, Il. 11.730; freq. introducing-an apodosis [[emphatically]], ‘in [[that]] [[case]],’ Od. 1.84, and [[after]] [[temporal]] clauses, esp. δὴ [[ἔπειτα]], Od. 8.378; τότ' [[ἔπειτα]].

|sltr=[[ἔπειτα]], [[ἔπειτεν]] <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>a</b> [[thereafter]], [[afterwards]] ἑπτὰ δ' [[ἔπειτα]] πυρᾶν νεκρῶν τελεσθέντων εἶπεν (O. 6.15) ἄλλαι δὲ δὔ ἐν Κορίνθου πύλαις ἐγένοντ' [[ἔπειτα]] χάρμαι (O. 9.86) ἐς Φᾶσιν δ' [[ἔπειτεν]] [[ἤλυθον]] (P. 4.211) [[μάκαρ]] μὲν [[ἀνδρῶν]] [[μέτα]] ἔναιεν, [[ἥρως]] δ' [[ἔπειτα]] [[λαοσεβής]] (P. 5.95) [[ἑξέτης]] τὸ πρῶτον, ὅλον δ' ἔπειτ ἂν χρόνον (N. 3.49) ἀλλ' [[οὔτε]] ματέῤ [[ἔπειτα]] κεδνὰν ἔιδεν Πα. 6. 105. ἐνῆκεν καὶ ἔπειτ[ Παρθ. 2. 61. of [[strict]] progression, [[secondly]], [[next]], ὄτρυνον [[νῦν]] ἑταίρους, Αἰνέα, πρῶτον μὲν κελαδῆσαι γνῶναί τ' ἔπειτ (O. 6.89) [[ἐρέω]] ταύταν [[χάριν]], τὰν δ' ἔπειτ [[ἀνδρῶν]] μάχας ἐκ παγκρατίου (O. 8.58) τράφε λιθίνῳ Ἰάσον' [[ἔνδον]] τέγει, καὶ [[ἔπειτεν]] Ἀσκλαπιόν (N. 3.54) “[[ἐσσί]] μοι [[υἱός]]. τόνδε δ' [[ἔπειτα]] [[πόσις]] [[σπέρμα]] θνατὸν ματρὶ τεᾷ πελάσαις στάξεν [[ἥρως]]” (N. 10.80) ἀνὰ δ' ἔλυσεν μὲν ὀφθαλμόν, [[ἔπειτα]] δὲ φωνὰν (N. 10.90) ἐπέπεσε [[μοῖρα]]. τλάντων δ' [[ἔπειτα]] (Pae. 2.65) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>b</b> [[inferential]], [[then]], [[therefore]] ἄγ' ἔπειτ Αἴτνας βασιλεῖ φίλιον ἐξεύρωμεν ὕμνον (P. 1.60) κώμαζ' [[ἔπειτεν]] ἁδυμελεῖ σὺν ὕμνῳ καὶ Στρεψιάδᾳ (I. 7.20) in [[rhetorical]] [[question]], “[[ἔπειτα]] πλούτου πειρῶν μέγαν [[ἄλλοθι]] κλᾶρον [[ἔχω]]; (Pae. 4.46)

|mltxt=(AM [[ἔπειτα]])<br /><b>επίρρ.</b><br /><b>1.</b> αργότερα, [[μετά]], ακολούθως<br /><b>2.</b> (σε [[ερώτηση]]) [[έπειτα]]; <i>κι [[έπειτα]]; εκφράζει [[περιφρόνηση]], [[ειρωνεία]] ή [[αδιαφορία]] για ισχυρισμό ή [[συμπέρασμα]] που υπονοείται (α. «θα φύγει<br />κι [[έπειτα]];» β. «[[ἔπειτα]] οὐκ οἴει φροντίζειν τοὺς θεοὺς ἀνθρώπων;»<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> (σε εμφαντικές ερωτήσεις) α) «[[έπειτα]], [[είναι]] [[επιχείρημα]] αυτό;» <br />β) «[[ἔπειτα]] τοῦ δέει;»<br /><b>νεοελλ.</b><br /><b>1.</b> τελικά, στο [[κάτω]] [[κάτω]] («κι [[έπειτα]] δεν ήταν [[ειλικρινής]] από την [[αρχή]]»)<br /><b>2.</b> [[εκτός]] απ' αυτό («[[είναι]] πολύ δύσκολο, [[έπειτα]] δεν έχουμε και καιρό»)<br /><b>3.</b> <b>φρ.</b> «[[έπειτα]] από» <br />α) [[κατόπιν]], ύστερα, [[μετά]] («[[έπειτα]] από [[χρόνια]] θα έχουν ξεχαστεί όλα»)<br />β) ως [[συνέπεια]] [[μετά]] από [[κάτι]] [[άλλο]] ή σ' [[αντίθεση]] («[[έπειτα]] από τόσες θυσίες τά παράτησε όλα σύξυλα κι έφυγε», «[[έπειτα]] από πολύ καιρό σε ξαναβλέπουμε»)<br /><b>αρχ.-μσν.</b><br />από δω και [[πέρα]], στο [[εξής]] («ἤ πέφατ' ἤ καὶ [[ἔπειτα]] πεφήσεται», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>2.</b> (αναφορικά με προηγούμενη [[πράξη]]) [[τότε]] ακριβώς, εκείνο τον χρόνο («οἱ μὲν [[ἔπειτα]] πεσσοῖσι... θυμὸν ἔτερπον», <b>Ομ. Οδ.</b>)<br /><b>3.</b> (με [[άρθρο]]) ὁ [[ἔπειτα]]<br />ο [[επόμενος]] (α. «ὁ [[ἔπειτα]] [[βίος]]» β. «οἱ [[ἔπειτα]]» — οι μεταγενέστεροι)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για [[έκφραση]] θαυμασμού, έκπληξης) αλλ' όμως, παρ' όλα αυτά («τὸ μητρὸς αἶμα... ἐκχέας [[πέδοι]], [[ἔπειτα]] ἐν Ἄργει δώματ' οἰκήσει πατρός;», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>2.</b> σε [[απόδοση]] ([[ποτέ]] στην [[αρχή]] πρότ.)<br />α) ([[μετά]] από χρον. σύνδ.) ακολούθως, στη [[συνέχεια]] («[[ἐπεὶ]] δὲ σφαίρῃ...<br />πειρήσαντο, ὀρχείσθην δὲ [[ἔπειτα]]», <b>Ομ. Οδ.</b>)<br />β) ([[μετά]] από υποθετ. σύνδ.) [[τότε]] βέβαια («εἰ δ' ἐτεὸν δή... ἀγορεύεις, ἐξ ἄρα δή τοι [[ἔπειτα]] θεοὶ φρένας ὤλεσαν», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br />γ) (όταν η [[απόδοση]] [[είναι]] [[ερώτηση]]) σ' αυτή την [[περίπτωση]] («εἰ μὲν δὴ κελεύετε πῶς ἄν ἔπειτ' Ὀδυσῆος ἐγὼ λαθοίμην;», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>7.</b> (σε [[λογική]] [[ακολουθία]], [[αποτέλεσμα]] ή [[συμπέρασμα]]) γι' αυτό, [[επομένως]] («οὐ σὺ γ' [[ἔπειτα]] Τυδέος ἔκγονός ἐσσι», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>8.</b> (στη [[διήγηση]] μιας ιστορίας) [[λοιπόν]], που λες («[[νῆσος]] [[ἔπειτα]] τις ἔστι πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ», <b>Ομ. Οδ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> [[είτα]]].

|lsmtext='''ἔπειτα:''' Ιων. -ειτεν, επίρρ. ([[ἐπί]], [[εἶτα]])·<br /><b class="num">I. 1.</b> δηλώνει [[ακολουθία]], [[ευθύς]], [[έπειτα]], [[αμέσως]] [[έπειτα]], Λατ. [[deinde]], όταν βρίσκεται σε ισχυρή [[αντίθεση]] με προηγηθείσα [[πράξη]] ή [[κατάσταση]] με ιστορικούς χρόνους, [[μετά]] ταύτα, [[κατόπιν]], με μέλ., [[εφεξής]], εν συνεχεία, σε Όμηρ. κ.λπ.· στη [[διήγηση]], πρῶτον [[μέν]]..., ακολουθ. από το [[ἔπειτα]] δέ..., Λατ. [[primum]]..., [[deinde]]..., σε Θουκ. κ.λπ.· πρὶν [[μέν]]..., <i>ἔπ. δέ..</i>., σε Σοφ.· με οριστ. [[άρθρο]], <i>τὸ ἔπ</i>., αυτό που ακολουθεί, το επόμενο, στον ίδ.· <i>οἱ ἔπ</i>. μελλοντικές γενιές, οι μεταγενέστεροι, σε Αισχύλ.· ὁ ἔπ. [[βίος]], σε Πλάτ.· <i>ἐν τῷ ἔπ</i>. (ενν. <i>χρόνῳ</i>), στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> όπως το [[εἶτα]], με [[ρήμα]] που ακολουθεί μτχ., μειδήσασα δ' ἐπ' ἑῷ [[ἐγκάτθετο]] κόλπῳ, χαμογέλασε και [[έπειτα]] το τοποθέτησε στο [[στήθος]] της, σε Ομήρ. Ιλ.· [[συχνά]], λέγεται για να δηλώσει [[έκπληξη]] ή παρόμοια συναισθήματα, κι [[έπειτα]], και παρ' όλα αυτά, τὸ μητρὸς [[αἷμα]] ἐκχέας ἔπ. δώματ' οἰκήσεις πατρός; [[αφού]] έχυσες το [[αίμα]] της μητέρας [[σου]], παρ' όλα αυτά θα κατοικήσεις στον οίκο του [[πατέρα]] [[σου]]; σε Αισχύλ.<br /><b class="num">3.</b> [[μετά]] από [[χρονικό]] σύνδ., [[μετά]], στη [[συνέχεια]], [[ἐπειδὴ]] σφαίρῃ πειρήσαντο, [[ὠρχείσθην]] δὴ ἔπ., [[αφού]] τελείωσαν το [[παιχνίδι]] της σφαίρας στη [[συνέχεια]] χόρεψαν, σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">4.</b> [[μετά]] από τα <i>εἰ</i> ή <i>ἤν</i>, [[τότε]] [[βεβαίως]], <i>εἰ δ' ἐτεὸν ἀγορεύεις</i>, ἐξ [[ἄρα]] δή [[τοι]] ἔπ. θεοὶ φρένας ὤλεσαν, εάν λες την [[αλήθεια]], [[τότε]] βεβαίωσε ότι οι θεοί σε έχουν τρελάνει, σε Ομήρ. Ιλ.· το ίδιο κι όταν η [[απόδοση]] είναι [[ερώτηση]]: <i>εἰ κελεύετε</i>, [[πῶς]] ἂν ἔπειτ' Ὀδυσῆος λαθοίμην; πώς [[μπορώ]] εγώ σε τέτοια [[περίπτωση]]; στο ίδ.<br /><b class="num">II. 1.</b> λέγεται για [[ακολουθία]] ή [[συμπέρασμα]], [[γιατί]] [[τότε]], γι' αυτό, για τούτο, οὐ σύ γ' [[ἔπειτα]] Τυδέος ἔκγονός ἐσσι, στο ίδ.<br /><b class="num">2.</b> χρησιμοποιείται στην [[έναρξη]] διήγησης, [[λοιπόν]], σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">3.</b> στην Αττ., στην [[εισαγωγή]] εμφατικών ερωτήσεων, και [[λοιπόν]]..., <i>ἔπ. τοῦ δέει;</i> σε Αριστοφ.· χρησιμοποιείται για [[δήλωση]] έκπληξης, αληθώς, μα την [[αλήθεια]], όχι δα; [[πράγματι]]; <i>ἔπειτ' οὐκ οἴει φροντίζειν</i> (τοὺς θεοὺς [[τῶν]] ἀνθρώπων)<i>;</i> σε Ξεν.· [[ἔπειτα]] [[δῆτα]] [[δοῦλος]] ὤν κόμην ἔχεις; σε Αριστοφ.

|mdlsjtxt=[ἐπί, [[εἶτα]]<br /><b class="num">I.</b> marks [[sequence]], [[thereupon]], Lat. [[deinde]], [[when]] [[strongly]] opposed to the [[former]] act or [[state]], with [[past]] tenses, [[thereafter]], [[afterwards]], with [[future]], [[hereafter]], Hom., etc.; in [[narrative]], πρῶτον μέν . ., followed by [[ἔπειτα]] δέ . ., Lat. [[primum]] . ., [[deinde]] . ., Thuc., etc.; πρὶν μὲν . ., ἔπ. δὲ . . Soph.:—with the Article, τὸ ἔπ. [[what]] follows, Soph.; οἱ ἔπ. [[future]] generations, Aesch.; ὁ ἔπ. [[βίος]] Plat.; ἐν τῷ ἔπ. (sc. χρόνῳ) Plat.<br /><b class="num">2.</b> like [[εἶτα]], with a Verb [[after]] a [[part]]., μειδήσασα δ' ἐπ. ἑῷ [[ἐγκάτθετο]] κόλπῳ she smiled and then placed it in her [[bosom]], Il.; often to [[mark]] [[surprise]] or the like, and then, and yet, τὸ μητρὸς [[αἷμα]] ἐκχέας ἔπ. δώματ' οἰκήσεις πατρός; [[after]] shedding thy [[mother]]'s [[blood]], wilt thou yet [[dwell]] in thy [[father]]'s [[house]]? Aesch.<br /><b class="num">3.</b> [[after]] a Temporal Conjunct. then, [[thereafter]] [[ἐπειδὴ]] σφαίρῃ πειρήσαντο, [[ὠρχείσθην]] δὴ ἔπ. [[when]] they had done playing at [[ball]], then they danced, Od.<br /><b class="num">4.</b> [[after]] εἰ or ἤν, then [[surely]], εἰ δ' ἐτεὸν ἀγορεύεις, ἐξ ἄρα δή τοι ἔπ. θεοὶ φρένας ὤλεσαν if thou speakest [[sooth]], then of a [[surety]] [[have]] the gods [[infatuated]] thee, Il.; so [[when]] the [[apodosis]] is a [[question]], εἰ κελεύετε, πῶς ἂν ἔπειτ' Ὀδυσῆος λαθοίμην; how can I in [[such]] a [[case]]? Il.<br /><b class="num">II.</b> of Consequence or Inference, why then, [[therefore]], οὐ σύγ' [[ἔπειτα]] Τύδεος ἔκγονός ἐσσι Il.<br /><b class="num">2.</b> to [[begin]] a [[story]], well then, Od.<br /><b class="num">3.</b> in [[attic]] to [[introduce]] [[emphatic]] questions, why then . . ? ἔπ. τοῦ δέει; Ar.; to [[express]] [[surprise]], and so [[forsooth]]? and so [[really]]? ἔπειτ' οὐκ οἴει φροντίζειν [τοὺς θεοὺς τῶν ἀνθρώπων]; Xen.; [[ἔπειτα]] [[δῆτα]] [[δοῦλος]] ὢν κόμην ἔχεις; Ar.