3,276,318
edits
(6_5) |
(Bailly1_1) |
||
Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀντιποιέω''': ἀντίθετον τῷ [[ἀντιπάσχω]], ποιῶ τι εἰς τὸν ποιοῦντά τι εἰς ἐμέ, καὶ σοὶ [[ταῦτα]] ἀντιποιεῖν οἴει δίκαιον [[εἶναι]]; Πλάτ. Κρίτων 50Ε· ἀντ’ εὖ ποιεῖν ὁ αὐτ. Γοργ. 520Ε· οἱ μὴ ἀντιποιοῦντες εὖ Ἀριστ. Ρητ. 2.2, 17 (ἴδε ἐν λέξει [[ἀντευπάσχω]])· κακῶς πάσχειν οὐδὲν δ’ ἀντιποιεῖν, καὶ μὴ ἀνταποδιδόναι τὸ κακόν, Ξεν. Ἀν. 3. 3, 12· ἀντ. τινά τι [[αὐτόθι]] 3. 3, 7· ἀντ. τὸ αὐτὸ Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 5. 11, 5: ― Παθ., ἀντιποιηθήσεται, ἀνταποδοθήσεται, «καὶ ἐάν τις δῷ μῶμον τῷ πλησίον, ὡς ἐποίησεν αὐτῷ [[ὡσαύτως]] ἀντιποιηθήσεται αὐτῷ» Ἑβδ. (Λευϊτ. κδ΄, 19). ΙΙ. Μεσ. (ἀόρ. παθ. ἐν Λουκ. Νεκρ. Διαλ. 29). 2) μ. γεν. ἐπιζητῶ, ἐπιδιώκω τι, παιδείας ἀντιποιουμένους Ἰσοκρ. 1Β (ἴδε σημ. Κοραῆ ἐν τόπῳ)· ἔχω ἢ [[ἐγείρω]] ἀξιώσεις ἐπί τινος, Λατ. sibi arrogare, τῆς πόλεως Θουκ. 4. 122· ἀρετῆς Ἰσοκρ. 117D· τῆς τέχνης, τῶν νικητηρίων Πλάτ. Μένων 90D, Φίλ. 23Α· τοῦ πρωτεύειν Δημ. 145. 8· τῆς θαλάττης Ἀντιφάν. ἐν «Πλουσίοις» 1. 11· οἱ Δωριεῖς ἀντιποιοῦνται τῆς τραγῳδίας Ἀριστ. Ποιητ. 3. 5: ― [[ὡσαύτως]] μετ’ ἀπαρ., ἀντιποιουμένων τι ἐπίστασθαι, καυχωμένων, ἀξιούντων ὅτι γνωρίζουσί τι, Πλάτ. Μένων 91C, πρβλ. τοῦ [[αὐτοῦ]], Ἱππ. Ἐλάσσ. 363Α. 2) διαμφισβητῶ [[πρός]] τινα [[περί]] τινος, [[προβάλλω]] δικαιώματα, τίς γὰρ αὐτῷ ἐστιν [[ὅστις]] τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖται; Ξεν. Ἀν. 2. 1, 11., 2. 3, 23· σπανιώτερον, τινὶ [[περί]] τινος [[αὐτόθι]] 5. 2, 11· τινὸς [[πρός]] τινα Ἀρρ. Ἐπικτ. 1 29, 9. 3) ἀπολ., δρῶ ὡς [[ἀντίπαλος]], τοὺς μὲν πολεμίους, τοὺς δ’ οὐκ ἀντιποιουμένους Ἀριστ. Πολ. 5. 11, 14. 4) ἔχω κατοχὴν τόπου τινός, ἔχω αὐτὸν ὑπὸ τὴν ἐμὴν ἐξουσίαν, συνέβη τοὺς Ἰλλυριούς, ἐπὶ πολὺν χρόνον ἀντιποιουμένους, [[τέλος]] ἐκπεσεῖν ἐκ τῆς πόλεως Πολύβ. 2. 9, 5. | |lstext='''ἀντιποιέω''': ἀντίθετον τῷ [[ἀντιπάσχω]], ποιῶ τι εἰς τὸν ποιοῦντά τι εἰς ἐμέ, καὶ σοὶ [[ταῦτα]] ἀντιποιεῖν οἴει δίκαιον [[εἶναι]]; Πλάτ. Κρίτων 50Ε· ἀντ’ εὖ ποιεῖν ὁ αὐτ. Γοργ. 520Ε· οἱ μὴ ἀντιποιοῦντες εὖ Ἀριστ. Ρητ. 2.2, 17 (ἴδε ἐν λέξει [[ἀντευπάσχω]])· κακῶς πάσχειν οὐδὲν δ’ ἀντιποιεῖν, καὶ μὴ ἀνταποδιδόναι τὸ κακόν, Ξεν. Ἀν. 3. 3, 12· ἀντ. τινά τι [[αὐτόθι]] 3. 3, 7· ἀντ. τὸ αὐτὸ Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 5. 11, 5: ― Παθ., ἀντιποιηθήσεται, ἀνταποδοθήσεται, «καὶ ἐάν τις δῷ μῶμον τῷ πλησίον, ὡς ἐποίησεν αὐτῷ [[ὡσαύτως]] ἀντιποιηθήσεται αὐτῷ» Ἑβδ. (Λευϊτ. κδ΄, 19). ΙΙ. Μεσ. (ἀόρ. παθ. ἐν Λουκ. Νεκρ. Διαλ. 29). 2) μ. γεν. ἐπιζητῶ, ἐπιδιώκω τι, παιδείας ἀντιποιουμένους Ἰσοκρ. 1Β (ἴδε σημ. Κοραῆ ἐν τόπῳ)· ἔχω ἢ [[ἐγείρω]] ἀξιώσεις ἐπί τινος, Λατ. sibi arrogare, τῆς πόλεως Θουκ. 4. 122· ἀρετῆς Ἰσοκρ. 117D· τῆς τέχνης, τῶν νικητηρίων Πλάτ. Μένων 90D, Φίλ. 23Α· τοῦ πρωτεύειν Δημ. 145. 8· τῆς θαλάττης Ἀντιφάν. ἐν «Πλουσίοις» 1. 11· οἱ Δωριεῖς ἀντιποιοῦνται τῆς τραγῳδίας Ἀριστ. Ποιητ. 3. 5: ― [[ὡσαύτως]] μετ’ ἀπαρ., ἀντιποιουμένων τι ἐπίστασθαι, καυχωμένων, ἀξιούντων ὅτι γνωρίζουσί τι, Πλάτ. Μένων 91C, πρβλ. τοῦ [[αὐτοῦ]], Ἱππ. Ἐλάσσ. 363Α. 2) διαμφισβητῶ [[πρός]] τινα [[περί]] τινος, [[προβάλλω]] δικαιώματα, τίς γὰρ αὐτῷ ἐστιν [[ὅστις]] τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖται; Ξεν. Ἀν. 2. 1, 11., 2. 3, 23· σπανιώτερον, τινὶ [[περί]] τινος [[αὐτόθι]] 5. 2, 11· τινὸς [[πρός]] τινα Ἀρρ. Ἐπικτ. 1 29, 9. 3) ἀπολ., δρῶ ὡς [[ἀντίπαλος]], τοὺς μὲν πολεμίους, τοὺς δ’ οὐκ ἀντιποιουμένους Ἀριστ. Πολ. 5. 11, 14. 4) ἔχω κατοχὴν τόπου τινός, ἔχω αὐτὸν ὑπὸ τὴν ἐμὴν ἐξουσίαν, συνέβη τοὺς Ἰλλυριούς, ἐπὶ πολὺν χρόνον ἀντιποιουμένους, [[τέλος]] ἐκπεσεῖν ἐκ τῆς πόλεως Πολύβ. 2. 9, 5. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=-ῶ :<br />faire à son tour <i>ou</i> en retour : ἀγαθὰ ἀ. τινα XÉN rendre à qqn le bien pour le bien ; [[κακῶς]] πάσχειν, οὐδὲν δ’ ἀ. XÉN subir de mauvais traitements sans rendre la pareille;<br /><i><b>Moy.</b></i> ἀντιποιέομαι-οῦμαι;<br /><b>1</b> faire valoir ses droits sur, gén.;<br /><b>2</b> faire effort pour, disputer la possession de, s’arroger ; τινί τινος, τινι [[περί]] τινος disputer à qqn la possession de qch.<br />'''Étymologie:''' [[ἀντί]], [[ποιέω]]. | |||
}} | }} |