κλέος: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''κλέος''': τό, ἐν χρήσει μόνον κατ’ ὀνομ. καὶ αἰτ. ἀμφοτέρων τῶν ἀριθμῶν. Ἐπικ. πληθ. κλέᾰ (πρὸ φωνήεντος) Ὅμ., [[κλεῖα]] Ἡσ. Θ. 100 (ἴδε [[κλέω]] Α). Φήμη, [[εἴδησις]], νέα, Λατ. fama, τί δὴ [[κλέος]] ἔστ’ ἀνὰ ἄστυ Ὀδ. Π. 461· [[κλέος]] εὐρὺ φόνου Ψ. 137· Ὄσσαν..., ἥ τε [[μάλιστα]] φέρει [[κλέος]] ἀνθρώποισι Α. 283· σὸν [[κλέος]], εἰδήσεις περὶ σοῦ, Ν. 415· [[μετὰ]] γεν., [[μετὰ]] [[κλέος]] ἵκετ’ Ἀχαιῶν, ἦλθον ἀκούσας τὴν φήμην τῆς ἐπιστρατείας τῶν Ἀχαιῶν Ἰλ. Λ. 227, πρβλ. Β. 325., Ν. 364· κείνου κατὰ [[κλέος]], εἰς τὴν φήμην τῆς ἐλεύσεως [[αὐτοῦ]] Πινδ. Π. 4. 221· τῶν ἐμῶν κακῶν κλ. Σοφ. Φιλ. 251· ― ἁπλῆ [[φήμη]], κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸ βέβαιον, τὴν βεβαιότητα, [[κλέος]] οἶον ἀκούομεν, [[οὐδέ]] τι [[ἴδμεν]] Ἰλ. Β. 486· γυναικογήρυτον κλ. Αἰσχύλ. Ἀγ. 487. ΙΙ. καλὴ [[φήμη]], [[δόξα]], [[ὡσαύτως]] ὡς τὸ λατ. fama, [[συχν]]. παρ’ Ὁμ., [[κλέος]] ἐσθλόν, εὐρύ, μέγα Ἰλ. Ε. 3. κτλ.· [[ὡσαύτως]] ἀπολ., Δ. 197., Η. 91, κτλ.· ἀλλὰ πρὸς Τρώων καὶ Τρωϊάδων [[κλέος]] [[εἶναι]], «ἀλλὰ πρὸς δόξαν τῶν Τρώων καὶ Τρῳάδων ἔσονται» (Γαζῆς), Χ. 514· [[κλέος]] οὐρανὸν ἵκει, [[κλέος]] οὐρανὸν εὐρὺν ἱκάνει Ὀδ. Θ. 74., Ι. 20, κτλ.· οὕτω παρὰ μεταγεν. ποιηταῖς, κλ. ἑλέσθαι, εὑρέσθαι Πινδ. Ο. 9. 154. Π. 3. 196· λαβεῖν Σοφ. Φιλ. 1347· κλ. αἰχμᾶς, [[δόξα]] εἰς ἢ διά..., Πινδ. Π. 1. 128· τῆς μελλοῦς [[κλέος]] Αἰσχύλ. Ἀγ. 1356· κλ. σου μαντικὸν [[αὐτόθι]] 1098· μικροῦ δ’ ἀγῶνος οὐ μέγ’ ἔρχεται κλ. Σοφ. Ἀποσπ. 675· ― σπανιώτερον παρὰ πεζολόγοις, μένοντι δέ... κλ. μέγα ἐλείπετο Ἡρόδ. 7. 220· [[κλέος]] καταθέσθαι, ταμιεῦσαι δόξαν, [[αὐτόθι]] 9. 78· τιμὴν καὶ κλ. ἔσχεν Ἀριστοφ. Βάτρ. 1035· [[πόρρω]] κλ. ἥκει ὁ αὐτ. ἐν Ἀχ. 646· κλ. οὐρανόμηκες ὁ αὐτ. ἐν Νεφ. 459· κλ. ἔχειν τὰ περὶ τὰς [[ναῦς]] Θουκ. 1. 25· ἀείμνηστον κλ. ἔχει τινὰ Ξεν. Κυν. 1, 6· [[κλέος]] ἀθάνατον καταθέσθαι Πλάτ. Συμπ. 208C· κλ. τε καὶ [[ἔπαινος]] ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 663Α· περὶ χώρας ἀκούειν [[κλέος]] μέγα Λυσίας 190. 40· ― κατὰ πληθ., ἄειδε δ’ ἄρα κλέα ἀνδρῶν (συντετμημένον ἐκ τοῦ κλέεα), σχεδὸν ὡς τὸ [[αἶνος]], ἔψαλλε τοὺς ἐπαίνους, τὰ ἐγκώμια τῶν κατορθωμάτων αὐτῶν, Ἰλ. Ι. 189, πρβλ. 524 (520), Ὀδ. Θ. 73. 2) σπανίως ἐπὶ κακῆς σημασ., δύσφημον [[κλέος]] κακὴ [[φήμη]], Πινδ. Ν. 8. 62· αἰσχρὸν κλ. Εὐρ. Ἑλ. 135· «[[κλέος]]· τὴν φαύλην δόξαν Ἀριστοφάνης» Φώτ.· ― ἀμφότεραι αἱ ἔννοιαι συνδυάζονται ἐν Θουκ. 2. 45, ἧς ἂν ἐπ’ ἐλάχιστον ἀρετῆς πέρι ἢ ψόγου... [[κλέος]] ᾖ, περὶ ἧς ὀλιγίστη [[ὁμιλία]] γίνεται [[εἴτε]] πρὸς ἔπαινον [[εἴτε]] πρὸς ψόγον.

}}