φθίω: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''φθίω''': παρατ. ἔφθιον, μόνον παρ’ Ὁμ. καὶ [[ἑκάτερος]] τῶν χρόνων τούτων μόνον [[ἅπαξ]] (ἴδε κατωτ. Ι, 2), ὁ δὲ [[συνήθης]] ἐνεστὼς [[εἶναι]] [[φθίνω]] παρατ. ἔφθῐνον Ἡρόδ. 3. 29, Πλάτ. Τίμ. 77Α· ― μέλλ. καὶ ἀόρ. φθίσω καὶ ἔφθισα (ἴδε κατωτ. ΙΙ)· ― πρκμ. ἔφθῐκα Διοσκ. ἐν τῷ Προοιμίῳ 1. 2, (κατ-) Θεμίστ. 28. 341· ― Μέσ. καὶ Παθ. (ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας), μέλλ. φθίσομαι Ἰλ. Λ. 821, Ὀδ. Ν. 384· ― ἀόρ. α΄ φθίσασθαι (ἀπο-) Κόϊντ. Σμυρ. 14. 545· ― γ΄ πληθ. ἀορ. παθ. ἐφθίθεν, ἴδε [[ἀποφθίνω]]· ― πρκμ. ἔφθῐμαι, ἔφθιται Ὀδ. Υ. 340, (ἐξ-) Αἰσχύλ. Θήβ. 970· ― ὑπερσ. ἐφθίμην, ἐν χρήσει ἀντὶ ἀορ. ἔφθῐσο Αἰσχύλ. Θήβ. 970· ἔφθῐτο Ἰλ. Σ. 100, Θέογν. 1141, Αἰσχύλ. Εὐμ. 458, Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 962, Εὐρ. Ἄλκ. 414· γ΄ πληθ. [[ἐφθίατο]] Ἰλ. Α. 251· προστ. γ΄ ἑνικ. φθίσθω (ἀπο-) Θ. 429· Ἐπικ. ὑποτ. φθίεται (ἀντὶ -ηται) Υ. 173, φθιόμεθα (ἀντὶ -ώμεθα) Ξ. 87· εὐκτ. φθίμην (ἀπο-) Ὀδ. Κ. 51, [[φθῖτο]] Λ. 330· ἀπαρ. [[φθίσθαι]] Ἰλ. Ι. 246, κλπ.· μετοχ. φθίμενος, ἴδε κατωτ. Ι. 2. Ἴδε τὴν λ. [[φθείρω]]· (πρβλ. [[ὡσαύτως]] [[φθινάω]], [[φθινύθω]]). [Ὁ Ὅμ. ἔχει ῑ ἐν τῷ ἐνεστ. ὑποτακτ. φθίης, ῐ ἐν τῷ παρατ. ἔφθιεν (ἴδε κατωτ. Ι. 2), καὶ ἐν τῷ φθίομαι, φθίεται· ἀείποτε δὲ ῑ ἐν τῷ μέλλ. καὶ ἀορ. φθίσω, φθίσομαι, ἔφθισα (ἴδε κατωτ. ΙΙ), πρβλ. φθῑσήνωρ, φθῑσίμβροτος· ῐ ἀείποτε ἐν τῷ πρκμ. καὶ ὑπερσ. παθ. (ἴδε ἀνωτ.), πλὴν ἐν τῇ εὐκτ. ἴδε ἀνωτ.· ― Ὁ Ὅμ. [[ὡσαύτως]] ἔχει ῑ ἐν τῷ [[φθίνω]], ἐν ᾧ παρὰ Πινδ. καὶ τοῖς Ἀττικοῖς φέρεται ἀείποτε φθῐνω, (πρβλ. [[τίνω]])· οἱ δὲ Τραγ. ἔχουσι ῐ ἔτι καὶ ἐν τῷ ἀορ. ἔφθισα, ἴδε ἐν τέλ.] Ι. [[κλίνω]] πρὸς τὸ [[τέλος]], ἐλαττοῦμαι, [[ἐπιλείπω]], [[παρέρχομαι]], ἐπὶ χρόνου, [[πρίν]] κεν νὺξ [[φθῖτο]] (εὐκτ. ἀορ.), «ἐπιλίποι» (Σχόλ.), Ὀδ. Λ. 330· οὕτω, τῆς νῦν φθιμένης νυκτὸς Σοφ. Αἴ. 141· ἀλλ’ ἐπὶ ταύτης τῆς σημασίας συνηθέστατος [[εἶναι]] ὁ ἐνεστ. [[φθίνω]], [[οἷον]], φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα, λήγουσι, παρέρχονται, Ὀδ. Λ. 183, κλπ.· μηδέ σοι αἰὼν φθινέτω, [[μηδὲ]] νὰ φθείρηκαι ἡ ζωή σου, Ε. 160· [[μάλιστα]] δὲ β) ἐπὶ τῶν σεληνιακῶν μηνῶν, μηνῶν φθινόντων Κ. 470. [[Κατὰ]] τὸ [[μετέπειτα]] ἐν χρήσει [[ἡμερολόγιον]], μὴν φθίνων ἐκαλεῖτο ἡ τελευταία δεκὰς τοῦ μηνὸς (ὡς παρὰ Θουκ. 5. 54), ἱστάμενος δὲ καὶ μεσῶν ἡ πρώτη καὶ δευτέρα [[δεκάς]], ἴδε ἐν λ. [[ἵστημι]] Β. ΙΙΙ. 3· ἀλλὰ τοιαύτη [[διαίρεσις]] δὲν ὑπάρχει παρ’ Ὁμ., [[διότι]] ἐν Ὀδ. Ξ. 162, Τ. 307 (τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ’ ἱσταμένοιο), μὴν φθίνων [[εἶναι]] τὸ δεύτερον ἥμισυ τοῦ μηνός, ὡς ἀποδείκνυται ἐκ τῶν Ἔργ. κ. Ἡμ. τοῦ Ἡσιόδου 778. γ) ἐπὶ ἀστέρων, [[κλίνω]] πρὸς τὴν δύσιν, [[δύνω]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 7· ἐπὶ τῆς σελήνης, Ἀριστ. π. Οὐρ. 2. 11, 2· πρβλ. [[φθίνασμα]]. 2) ἐπὶ ἀνθρώπων, φθείρομαι, μαραίνομαι, ἀπόλλυμαι, χάνομαι, ὥς γε δόλῳ φθίῃς Ὀδ. Β. 368· [[ἤτοι]] ὃ τῆς ἀχέων φρένας ἔφθιεν Ἰλ. Σ. 446· φθίνει καὶ μαραίνεται νόσῳ Εὐρ. Ἄλκ. 203· ἐκ φόνων Σοφ. Τραχ. 558· οἱ φθίνοντες, οἱ φθισικοὶ (πρβλ. [[φθίσις]]), Ἱππ. Ἀφορ. 1247, Ἐπιδημ. τὸ α΄ 963· ― ἀκολούθως ἐπὶ ζωῆς καὶ ἰσχύος, οὐ φθίνει ἀρετὰ Πινδ. Π. 1. 184· φθίνει μὲν ἰσχὺς γῆς, φθίνει δὲ σώματος Σοφ. Οἰδ. Κολ. 610, πρβλ. Οἰδ. Τύρ. 666· [[ὕβρις]]... ἀνθεῖ τε καὶ φθ. [[πάλιν]] ὁ αὐτ. ἐν Ἀποσπ. 704· ἥβην τὴν μὲν ἕρπουσαν [[πρόσω]], τὴν δὲ φθίνουσαν ὁ αὐτ. ἐν Τραχ. 548 τοῖς μὲν αὔξεται [[βίος]], τῶν δὲ φθίνει Εὐρ. Ἀποσπ. 419. 5, πρβλ. Πλάτ. Φαίδωνα 71Β, Τίμ. 81Β, κλπ.· [[μετὰ]] δοτ. τρόπου, [[πόλις]] φθίνουσα μὲν κάλυξιν..., φθίνουσα δ’ ἀγέλαις Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 25· ― ἐπὶ πραγμάτων, ἐξαφανίζομαι, χάνομαι, ὁ αὐτ. ἐν Τρ. 677· φθίνοντα Λαΐου θέσφατα ὁ αὐτ. ἐν Οἰδ. Τύρ. 906, πρβλ. Ἀντιγ. 1013· ― [[οὕτως]] ἐν τῷ παθ., αὐτὸς φθίεται Ἰλ. Υ. 173., πρβλ. Ξ. 87· ἀλλὰ συνηθέστερον ἐν τῷ μέλλ. καὶ ἀορ., ἤδη φθίσονται Λ. 821, πρβλ. Τ. 329, Ὀδ. Ν. 384· [[τηλόθι]] πάτρης ἔφθιτο Ἰλ. Τ. 100· δύο γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων [[ἐφθίατο]] Α. 251· νούσῳ ὑπ’ ἀργαλέῃ [[φθίσθαι]] Ν. 667· οὕτω παρὰ Τραγ., νόσοις ὁ [[τλήμων]] ἔφθιτο Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 962· [[ὡσαύτως]], πρὸς φίλου ἔφθισο, ἐφονεύθης ὑπὸ φίλου, Αἰσχύλ. Θήβ. 970, πρβλ. Εὐρ. Μήδ. 1414· ― [[συχν]]. ἐν τῇ μετοχ. φθίμενος, φονευθείς, [[νεκρός]], Ὀδ. Λ. 557, κ. ἀλλ.· ὑπ’ Ἀργείων φθίμενος Ἰλ. Θ. 359· φθίμενοι, οἱ νεκροί, φθιμένοισι μετείην Ὀδ. Ω. 436· οὕτω παρὰ μεταγεν. ποιηταῖς πενθήσει βασιλῆ φθ. Χρησμ. παρ’ Ἡροδ. 7. 220· φωτῶν φθιμένων Πινδ. Ι. 4 (3). 16· φθιμένων Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 449· φθιμένοισιν ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 732· φθίμενος Σοφ. Ἀποσπ. 1161, πρβλ. Ἀντιγ. 836· φθιμένων τις Εὐρ. Ἑκ. 139· σπανιώτερον [[μετὰ]] τοῦ ἄρθρου (πρβλ. [[φθιτός]]), τὸν φθίμενον Αἰσχύλ. Θήβ. 336· τῶν φθ. ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 1023· τῶν πρότερον φθ. ὁ αὐτ. 403· ― [[λίαν]] σπάνιον παρὰ τοῖς πεζογράφοις, τοῖς φθιμένοις Ξεν. Κύρ. Παιδ. 8. 9, 18. ΙΙ. Μεταβατ. ἐν τῷ μέλλ. φθίσω, ἀόρ. α΄ ἔφθισα [ῑ παρ’ Ἐπικ.], [[καταστρέφω]], [[φονεύω]], φθίσει σε τὸ σὸν μὲνος Ἰλ. Ζ. 407· τὸν [[Πάτροκλος]] ἔμελλεν φθίσειν Π. 461 πρβλ. Χ. 61· οἱ μεμάασιν Ὀδυσσῆος φθῖσαι γόνον Ὀδ. Δ. 741· ἵνα φθίσωμεν ἑλόντες αὐτὸν Π. 369· τόν ῥ’ ἔθελον φθῖσαι [[αὐτόθι]] 428· τοκῆας... φθῖσαν θεοὶ Υ. 68· ― σπάνιον παρ’ Ἀττ., Μοίρας φθίσας Αἰσχύλ. Εὐμεν. 173, πρβλ. 727· τόν... ὑπὸ σῷ φθίσον κεραυνῷ Σοφ. Οἰδ. Τύρ. 202· ― ὁ ἐνεστ. [[εἶναι]] [[ὡσαύτως]] ἐν χρήσει ἐν Σοφ. Ἠλ. 1414, νῦν σε [[μοῖρα]]... φθίνει, φθίνει (ἀλλ’ ὁ Ἕρμανν. φθίνειν, φθίνειν)· οὕτω παρὰ Διογέν. Λαερτ. 8. 23· ― πρβλ. [[ἀποφθίνω]], [[καταφθίνω]].

}}