Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

ευνοούμενος: Difference between revisions

From LSJ

Ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι → I seem, then, in just this little thing to be wiser than this man at any rate, that what I do not know I do not think I know either

Plato, Apology 21d
(15)
 
m (Text replacement - "<i>ο [[" to "ο [[")
 
Line 1: Line 1:
{{grml
{{grml
|mltxt=-η, -ο<br /><b>1.</b> αυτός που έχει την [[εύνοια]] κάποιου ισχυρού προσώπου, αυτός που επωφελείται από την [[εύνοια]] κάποιου ισχυρού προσώπου, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του («[[είναι]] [[ευνοούμενος]] του πρωθυπουργού»)<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> <b>διεθν. δίκ.</b> «[[ρήτρα]] του [[μάλλον]] ευνοουμένου κράτους» — <b>βλ.</b> [[ευνοώ]]<br /><b>3.</b> <b>το αρσ. ως ουσ.</b> <i>ο [[ευνοούμενος]]<br />ο [[εραστής]], ο [[ερωμένος]]<br /><b>4.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> <i>ευνοουμένη</i><br />η ερωμένη.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Μτχ. ενεστ. του ρ. <i>ευνοούμαι</i>].
|mltxt=-η, -ο<br /><b>1.</b> αυτός που έχει την [[εύνοια]] κάποιου ισχυρού προσώπου, αυτός που επωφελείται από την [[εύνοια]] κάποιου ισχυρού προσώπου, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του («[[είναι]] [[ευνοούμενος]] του πρωθυπουργού»)<br /><b>2.</b> <b>φρ.</b> <b>διεθν. δίκ.</b> «[[ρήτρα]] του [[μάλλον]] ευνοουμένου κράτους» — <b>βλ.</b> [[ευνοώ]]<br /><b>3.</b> <b>το αρσ. ως ουσ.</b> ο [[ευνοούμενος]]<br />ο [[εραστής]], ο [[ερωμένος]]<br /><b>4.</b> <b>το θηλ. ως ουσ.</b> <i>ευνοουμένη</i><br />η ερωμένη.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Μτχ. ενεστ. του ρ. <i>ευνοούμαι</i>].
}}
}}

Latest revision as of 11:15, 14 January 2019

Greek Monolingual

-η, -ο
1. αυτός που έχει την εύνοια κάποιου ισχυρού προσώπου, αυτός που επωφελείται από την εύνοια κάποιου ισχυρού προσώπου, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του («είναι ευνοούμενος του πρωθυπουργού»)
2. φρ. διεθν. δίκ. «ρήτρα του μάλλον ευνοουμένου κράτους» — βλ. ευνοώ
3. το αρσ. ως ουσ. ο ευνοούμενος
ο εραστής, ο ερωμένος
4. το θηλ. ως ουσ. ευνοουμένη
η ερωμένη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Μτχ. ενεστ. του ρ. ευνοούμαι].