οὐκοῦν: Difference between revisions

m
Text replacement - "μετὰ" to "μετὰ"
m (Text replacement - " , " to ", ")
Tags: Mobile edit Mobile web edit
m (Text replacement - "μετὰ" to "μετὰ")
Line 14: Line 14:
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''οὐκοῦν''': Ἐπίρρ. κατ’ ἀρχὰς ταὐτὸν τῷ [[οὔκουν]], ἀλλὰ ἀπώλεσε πᾶσαν ἀρνητικὴν δύναμιν (ἴδε κατωτ.), λοιπὸν [[ἑπομένως]], ἄρα, Λατ. ergo, igitur, itaque, [[συχν]]. παρ’ Ἀττ., [[οὐκοῦν]], [[ὅταν]] δὴ μὴ [[σθένω]], πεπαύσομαι Σοφ. Ἀντ. 91, πρβλ. 817, Φ. 639. Πλάτ., κτλ.· εἰρωνικῶς, [[οὐκοῦν]] ὑπόλοιπον δουλεύειν Δημ. 104. 13, πρβλ. Ἀριστοφ. Πλ. 1087· - [[οὐκοῦν]] οὐ; = [[οὔκουν]]; λοιπὸν ὄχι; Πλάτ. Φίληβ. 43D· [[οὕτως]], [[οὐκοῦν]] [[οὐδέ]]..; Δημ. -Παρ’ Αἰσχίν. 23. 1, δυνάμεθα νὰ γράψωμεν ἢ: [[οὔκουν]] μή... αὐτομολήσῃς, λοιπὸν μὴ αὐτομολήσῃς, ἢ [[οὐκοῦν]] μὴ… αὐτ. (= οὐ μὴ οὖν αὐτ.), λοιπὸν δὲν θὰ αὐτομολήσῃς. 2) ἐν ἐρωτήσεσι, λοιπόν; «τὸ λοιπόν;» Ξεν. Κύρ. 2. 4, 15, κτλ.· τὸ πλεῖστον εἰρωνικῶς, ὁ αὐτ. ἐν Ἀπομν. 4. 2, 20, Πλάτ. Πρωτ. 360Β-D. 3) ἐν ἀποκρίσεσι, βεβαίως ἀναμφιβόλως, Ἀριστοφ. Εἰρ. 364, πρβλ. Πλάτ. Πολιτ. 287C, 289D. - Ἡ διαφορὰ μεταξὺ [[οὔκουν]] καὶ [[οὐκοῦν]], καθ’ ἣν τὸ δεύτερον ἀπόλλυσιν ἐν τῇ χρήσει τὴν ἀρνητικὴν δύναμιν, σαφῶς ὁρίζεται ὑπὸ τῶν παλαιῶν γραμματικῶν, ἴδε Ἀμμών. ἐν λ., Α. Β. 57. 10., 525. 28. Ὁ Elmsl. ἐν Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 256 προτείνει τὴν καθαίρεσιν τῆς διαφορᾶς μεταξὺ [[οὔκουν]] (ὄχι λοιπὸν) καὶ [[οὐκοῦν]] (λοιπόν), καὶ συνιστᾷ τὴν διῃρημένην γραφὴν οὐκ οὖκ ἁπανταχοῦ, [[μετὰ]] τοῦ ἐρωτηματικοῦ σημείου ἢ [[ἄνευ]] [[αὐτοῦ]] κατὰ τὴν ἔννοιαν. Ἀλλ’ ἂν καὶ παρὰ τοῖς ἀρχαιοτάτοις συγγραφεῦσιν ἑκατέρα [[λέξις]] ἀείποτε διετήρει τὴν ἰδίαν αὑτῆς σημασίαν καὶ δύναμιν, [[ὅμως]] τοιοῦτον κανόνα δὲν δυνάμεθα ἁπανταχοῦ νὰ ἐφαρμόσωμεν, [[οἷον]] [[ὅπου]] τὸ [[οὐκοῦν]] κεῖται [[μετὰ]] προστακτ., [[οὐκοῦν]] ἱκανῶς ἐχέτω, ἂς ἀρκέσῃ λοιπὸν τοῦτο, Πλάτ. Φαῖδρ. 274Β, πρβλ. Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 23. 3· καὶ ἡ [[προσθήκη]] τοῦ ἀρνητ. οὐ (ἴδε ἀνωτ. 1) σημαίνει ὅτι τὸ [[οὐκοῦν]] ἀπώλεσε τὴν ἀρνητικὴν αὑτοῦ δύναμιν.
|lstext='''οὐκοῦν''': Ἐπίρρ. κατ’ ἀρχὰς ταὐτὸν τῷ [[οὔκουν]], ἀλλὰ ἀπώλεσε πᾶσαν ἀρνητικὴν δύναμιν (ἴδε κατωτ.), λοιπὸν [[ἑπομένως]], ἄρα, Λατ. ergo, igitur, itaque, [[συχν]]. παρ’ Ἀττ., [[οὐκοῦν]], [[ὅταν]] δὴ μὴ [[σθένω]], πεπαύσομαι Σοφ. Ἀντ. 91, πρβλ. 817, Φ. 639. Πλάτ., κτλ.· εἰρωνικῶς, [[οὐκοῦν]] ὑπόλοιπον δουλεύειν Δημ. 104. 13, πρβλ. Ἀριστοφ. Πλ. 1087· - [[οὐκοῦν]] οὐ; = [[οὔκουν]]; λοιπὸν ὄχι; Πλάτ. Φίληβ. 43D· [[οὕτως]], [[οὐκοῦν]] [[οὐδέ]]..; Δημ. -Παρ’ Αἰσχίν. 23. 1, δυνάμεθα νὰ γράψωμεν ἢ: [[οὔκουν]] μή... αὐτομολήσῃς, λοιπὸν μὴ αὐτομολήσῃς, ἢ [[οὐκοῦν]] μὴ… αὐτ. (= οὐ μὴ οὖν αὐτ.), λοιπὸν δὲν θὰ αὐτομολήσῃς. 2) ἐν ἐρωτήσεσι, λοιπόν; «τὸ λοιπόν;» Ξεν. Κύρ. 2. 4, 15, κτλ.· τὸ πλεῖστον εἰρωνικῶς, ὁ αὐτ. ἐν Ἀπομν. 4. 2, 20, Πλάτ. Πρωτ. 360Β-D. 3) ἐν ἀποκρίσεσι, βεβαίως ἀναμφιβόλως, Ἀριστοφ. Εἰρ. 364, πρβλ. Πλάτ. Πολιτ. 287C, 289D. - Ἡ διαφορὰ μεταξὺ [[οὔκουν]] καὶ [[οὐκοῦν]], καθ’ ἣν τὸ δεύτερον ἀπόλλυσιν ἐν τῇ χρήσει τὴν ἀρνητικὴν δύναμιν, σαφῶς ὁρίζεται ὑπὸ τῶν παλαιῶν γραμματικῶν, ἴδε Ἀμμών. ἐν λ., Α. Β. 57. 10., 525. 28. Ὁ Elmsl. ἐν Εὐρ. [[Ἡρακλ]]. 256 προτείνει τὴν καθαίρεσιν τῆς διαφορᾶς μεταξὺ [[οὔκουν]] (ὄχι λοιπὸν) καὶ [[οὐκοῦν]] (λοιπόν), καὶ συνιστᾷ τὴν διῃρημένην γραφὴν οὐκ οὖκ ἁπανταχοῦ, μετὰ τοῦ ἐρωτηματικοῦ σημείου ἢ [[ἄνευ]] [[αὐτοῦ]] κατὰ τὴν ἔννοιαν. Ἀλλ’ ἂν καὶ παρὰ τοῖς ἀρχαιοτάτοις συγγραφεῦσιν ἑκατέρα [[λέξις]] ἀείποτε διετήρει τὴν ἰδίαν αὑτῆς σημασίαν καὶ δύναμιν, [[ὅμως]] τοιοῦτον κανόνα δὲν δυνάμεθα ἁπανταχοῦ νὰ ἐφαρμόσωμεν, [[οἷον]] [[ὅπου]] τὸ [[οὐκοῦν]] κεῖται μετὰ προστακτ., [[οὐκοῦν]] ἱκανῶς ἐχέτω, ἂς ἀρκέσῃ λοιπὸν τοῦτο, Πλάτ. Φαῖδρ. 274Β, πρβλ. Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 23. 3· καὶ ἡ [[προσθήκη]] τοῦ ἀρνητ. οὐ (ἴδε ἀνωτ. 1) σημαίνει ὅτι τὸ [[οὐκοῦν]] ἀπώλεσε τὴν ἀρνητικὴν αὑτοῦ δύναμιν.
}}
}}
{{bailly
{{bailly