3,276,901
edits
μονόκωλος: Difference between revisions
m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - "qu’u" to "qu'u") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0203.png Seite 203]] eingliederig, Pflanzen von [[einem]] Schuß, Theophr.; übertr. von der Rede, [[περίοδος]], ein aus [[einem]] Gliede bestehender Satz, Rhett.; [[λόγος]], Plut. de educ. lib. 9. Auch = von [[einer]] Art, einseitig, [[φύσις]], Arist. pol. 7, 7. – Bei Her. 1, 179 ist μουνόκωλον [[οἴκημα]] ein aus [[einer]] Abtheilung <b class="b2">od. einem</b> Stockwerke bestehendes Gebäude. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0203.png Seite 203]] eingliederig, Pflanzen von [[einem]] Schuß, Theophr.; übertr. von der Rede, [[περίοδος]], ein aus [[einem]] Gliede bestehender Satz, Rhett.; [[λόγος]], Plut. de educ. lib. 9. Auch = von [[einer]] Art, einseitig, [[φύσις]], Arist. pol. 7, 7. – Bei Her. 1, 179 ist μουνόκωλον [[οἴκημα]] ein aus [[einer]] Abtheilung <b class="b2">od. einem</b> Stockwerke bestehendes Gebäude. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui n’a qu'un membre <i>en parl. d'une période</i>;<br /><b>2</b> qui n’a qu'un étage.<br />'''Étymologie:''' [[μόνος]], [[κῶλον]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''μονόκωλος''': Ἰων. μουν-, ον, ἐπὶ ὀρχηστῶν, ὁ ἱστάμενος ἐπὶ τοῦ ἑτέρου τῶν ποδῶν, Γέλλ. 9. 4, 9, Πλίν. 7. 2, 23. 2) ὁ ἐξ ἑνὸς κώλου, μέλους ἀποτελούμενος, μὴ ἔχων πολλὰ [[μέλη]], [[ἄπιος]] Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 15, 5. 3) ἐπὶ οἰκοδομήματος, τὸ ἔχον ἓν μόνον πάτωμα, Ἡρόδ. 1. 179· πρβλ. [[κῶλον]] ΙΙ 1. 4) ἐπὶ περιόδων συνισταμένων ἐξ ἑνὸς μόνον κώλου, Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 5, Πλούτ. 2. 7C. 5) [[καθόλου]], ὁ ενὸς εἴδους ὤν, [[μονομερής]], ἔχει τὴν φύσιν μ., ἐπὶ ἐθνῶν, Ἀριστ. Πολιτικ. 7. 7, 4. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «μυρμήκων ὁδοί· αἱ μονόκωλοι τρίβοι». ― Ἐπίρρ. μονοκώλως, κατὰ τρόπον μονόκωλον, Ἐπιφάν. τ. 1, σ. 481D. | |lstext='''μονόκωλος''': Ἰων. μουν-, ον, ἐπὶ ὀρχηστῶν, ὁ ἱστάμενος ἐπὶ τοῦ ἑτέρου τῶν ποδῶν, Γέλλ. 9. 4, 9, Πλίν. 7. 2, 23. 2) ὁ ἐξ ἑνὸς κώλου, μέλους ἀποτελούμενος, μὴ ἔχων πολλὰ [[μέλη]], [[ἄπιος]] Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 15, 5. 3) ἐπὶ οἰκοδομήματος, τὸ ἔχον ἓν μόνον πάτωμα, Ἡρόδ. 1. 179· πρβλ. [[κῶλον]] ΙΙ 1. 4) ἐπὶ περιόδων συνισταμένων ἐξ ἑνὸς μόνον κώλου, Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 5, Πλούτ. 2. 7C. 5) [[καθόλου]], ὁ ενὸς εἴδους ὤν, [[μονομερής]], ἔχει τὴν φύσιν μ., ἐπὶ ἐθνῶν, Ἀριστ. Πολιτικ. 7. 7, 4. ― Καθ’ Ἡσύχ.: «μυρμήκων ὁδοί· αἱ μονόκωλοι τρίβοι». ― Ἐπίρρ. μονοκώλως, κατὰ τρόπον μονόκωλον, Ἐπιφάν. τ. 1, σ. 481D. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||