αὐτοτελής: Difference between revisions

m
Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1"
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2")
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1")
Line 15: Line 15:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0403.png Seite 403]] ές, 1) sich selbst steuernd, keinem Andern Abgaben gebend, neben [[αὐτόνομος]] u. [[αὐτόδικος]] Thuc. 5, 18. – 2) in sich selbst endigend, vollständig, Arist. top. 1, 5, 9; seinen Zweck in sich habend, pol. 7, 3, 5; absolut, D. Sic. 12, 1; für sich allein ausreichend, Pol. 3, 4. 3, 9; αὐτοτελὴς [[νίκη]] τῶν ἡγουμένων, den man nur den Führern verdankt, 5, 12; ἱππεῖς, auf eigene Kosten lebend, Luc. Tox. 54; so πόλεμοι, πράξεις, D. Sic. 1, 3. 16, 1; – unabhängig, neben [[ἄναρκτος]] Plut. amat. 9 f. – Adv. αὐτοτελῶς, vollkommen, Epicur. bei Diog. L. 10, 85; bevollmächtigt, in eigener Machtvollkommenheit, ὁμολογίας ποιεῖσθαι Pol. 3, 29; – Lys. B. A. 467 Ggstz ἀκριβῶς, obenhin.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0403.png Seite 403]] ές, 1) sich selbst steuernd, keinem Andern Abgaben gebend, neben [[αὐτόνομος]] u. [[αὐτόδικος]] Thuc. 5, 18. – 2) in sich selbst endigend, vollständig, Arist. top. 1, 5, 9; seinen Zweck in sich habend, pol. 7, 3, 5; absolut, D. Sic. 12, 1; für sich allein ausreichend, Pol. 3, 4. 3, 9; αὐτοτελὴς [[νίκη]] τῶν ἡγουμένων, den man nur den Führern verdankt, 5, 12; ἱππεῖς, auf eigene Kosten lebend, Luc. Tox. 54; so πόλεμοι, πράξεις, D. Sic. 1, 3. 16, 1; – unabhängig, neben [[ἄναρκτος]] Plut. amat. 9 f. – Adv. αὐτοτελῶς, vollkommen, Epicur. bei Diog. L. 10, 85; bevollmächtigt, in eigener Machtvollkommenheit, ὁμολογίας ποιεῖσθαι Pol. 3, 29; – Lys. B. A. 467 Ggstz ἀκριβῶς, obenhin.
}}
{{bailly
|btext=ής, ές :<br /><b>I.</b> ([[τέλος]] fin) qui a sa fin en soi :<br /><b>1</b> complet <i>ou</i> parfait en soi, absolu;<br /><b>2</b> qui subsiste par soi-même;<br /><b>3</b> qui se suffit à soi-même ; indépendant;<br /><b>4</b> qui porte en soi sa fin <i>ou</i> sa conclusion, décisif ; sans appel (jugement);<br /><b>II.</b> ([[τέλος]] impôt) qui se taxe <i>ou</i> s'impose soi-même.<br />'''Étymologie:''' [[αὐτός]], [[τέλος]].
}}
}}
{{ls
{{ls
|lstext='''αὐτοτελής''': -ές, ὁ τελειῶν ἐν ἑαυτῷ, [[τέλειος]] ἐν ἑαυτῷ, Ἀριστ. Τοπ. 1. 5, 9, Πολιτικ. 7. 3, 8: ― Ἐπίρρ. -λῶς, ἐντελῶς, Ἐπίκουρ. παρὰ Διογ. Λ. 10. 85. 2) [[ἀπόλυτος]], [[αὐθύπαρκτος]], Οὐϋττεμβ. Πλούτ. 2. 122Ε. 3) [[ἀπόλυτος]], μετ’ αὐτοτελοῦς δυνάμεως, Δίων Κ. 52. 22· περὶ τινος Πολύβ. 3. 4, 4· [[πρός]] τι [[αὐτόθι]] 36. 2· [[δίκη]] Σουίδ. ― Ἐπίρρ. -λῶς, ὡς θέλει τις, οὐκ αὐτ., ἀλλ’ ἀκριβῶς Λυσ. Ἀποσπ. 22, πρβλ. Πολύβ. 3. 29, 3, Α. Β. 467. 4) ὁ εἰς ἑαυτὸν ἀρχῶν, [[ἐπαρκής]]· [[ὡσαύτως]] ὁ ὑποστηρίζων ἑαυτόν, ἱππεῖς Λουκ. Τόξ. 54. 5) ἀπλύτως κατορθωθείς, ἐν οἷς δ’ αὐτοτελὴς ἡ [[νίκη]] γίνεται τῶν ἡγουμένων, ὑπὸ τῶν ἡγουμένων, Πολύβ. 5. 12, 4. ΙΙ. ([[τέλος]] ΙV) ὁ ἑαυτὸν φορολογῶν, αὐτοφορολογούμενος, Θουκ. 18, πρβλ. Στοβ. Ἐκλογ. 2. 55.
|lstext='''αὐτοτελής''': -ές, ὁ τελειῶν ἐν ἑαυτῷ, [[τέλειος]] ἐν ἑαυτῷ, Ἀριστ. Τοπ. 1. 5, 9, Πολιτικ. 7. 3, 8: ― Ἐπίρρ. -λῶς, ἐντελῶς, Ἐπίκουρ. παρὰ Διογ. Λ. 10. 85. 2) [[ἀπόλυτος]], [[αὐθύπαρκτος]], Οὐϋττεμβ. Πλούτ. 2. 122Ε. 3) [[ἀπόλυτος]], μετ’ αὐτοτελοῦς δυνάμεως, Δίων Κ. 52. 22· περὶ τινος Πολύβ. 3. 4, 4· [[πρός]] τι [[αὐτόθι]] 36. 2· [[δίκη]] Σουίδ. ― Ἐπίρρ. -λῶς, ὡς θέλει τις, οὐκ αὐτ., ἀλλ’ ἀκριβῶς Λυσ. Ἀποσπ. 22, πρβλ. Πολύβ. 3. 29, 3, Α. Β. 467. 4) ὁ εἰς ἑαυτὸν ἀρχῶν, [[ἐπαρκής]]· [[ὡσαύτως]] ὁ ὑποστηρίζων ἑαυτόν, ἱππεῖς Λουκ. Τόξ. 54. 5) ἀπλύτως κατορθωθείς, ἐν οἷς δ’ αὐτοτελὴς ἡ [[νίκη]] γίνεται τῶν ἡγουμένων, ὑπὸ τῶν ἡγουμένων, Πολύβ. 5. 12, 4. ΙΙ. ([[τέλος]] ΙV) ὁ ἑαυτὸν φορολογῶν, αὐτοφορολογούμενος, Θουκ. 18, πρβλ. Στοβ. Ἐκλογ. 2. 55.
}}
{{bailly
|btext=ής, ές :<br /><b>I.</b> ([[τέλος]] fin) qui a sa fin en soi :<br /><b>1</b> complet <i>ou</i> parfait en soi, absolu;<br /><b>2</b> qui subsiste par soi-même;<br /><b>3</b> qui se suffit à soi-même ; indépendant;<br /><b>4</b> qui porte en soi sa fin <i>ou</i> sa conclusion, décisif ; sans appel (jugement);<br /><b>II.</b> ([[τέλος]] impôt) qui se taxe <i>ou</i> s'impose soi-même.<br />'''Étymologie:''' [[αὐτός]], [[τέλος]].
}}
}}
{{grml
{{grml