3,274,216
edits
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
Line 15: | Line 15: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0780.png Seite 780]] (s. [[τείνω]]), ausspannen, ausdehnen, τινά, Aesch. Ch. 983; [[κῶλον]] πρὸς κέντρα Prom. 323; ἀνὴρ ἐκτέταται [[νύχιος]], liegt im Schlafe ausgestreckt, Soph. Phil. 846; Xen. An. 5, 1, 2 Conv. 4, 31; νέκυν Eur. Hipp. 786; tödten, niederwerfen, Med. 585; [[ξίφος]] εἰς [[ἧπαρ]], hineinstoßen, Phoen. 1421; τὴν χεῖρα, ausstrecken, Ar. Eccl. 782 Plat. Rep. V, 449 b, was auch übertr. »wonach verlangen« bedeutet, die Hand nach Etwas ausstrecken, Pol. 1, 3, 6. 5, 34, 4; τὴν κέρκον Plat. Phaedr. 254 d; κάλων Prot. 338 a; τὰ γόνατα Ar. Vesp. 1212; τὰ σκέλη Xen. An. 5, 8, 14. Von der Rede, [[λόγος]] ἐκταθείς, gedehnt, Plat. Legg. X, 887 a; Aesch. τοσοῦτο [[μῆκος]] ἔκτεινον λόγου, Eumen. 207; θεοῖς [[φροίμιον]] Ag. 829; vgl. Ath. XIII, 573 b; μείζονα λόγον Soph. Tr. 676; Eur. öfter; [[ἤδη]] πολὺς ἐκτέταται [[χρόνος]] Soph. Ai. 1381; περιπάτους Xen. Mem. 3, 13, 5. Ein Heer der Länge nach aufstellen, στρατόν Eur. Heracl. 801; ἐπ' [[ἐννέα]] ἀσπίδων Xen. Hell. 6, 5, 19; öfter Pol. Übertr., πᾶσαν προθυμίην, allen Fleiß anwenden, Her. 7, 10, 7; θυμόν Andoc. 3, 31. Aehnl. ἐκτέταμαι φοβερὰν φρένα Soph. O. R. 153; ἅπασαν ἀγωνίαν ἐκτεῖναι Dem. 60, 30, wo Bekker ἐκτῖναι lies't. – Bei den Grammatikern: einen kurzen Vocal dehnen, wie Ath. X, 446 d. – Im pass., sich hinziehen, hinerstrecken, von Gegenden, D. Per. 40. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0780.png Seite 780]] (s. [[τείνω]]), ausspannen, ausdehnen, τινά, Aesch. Ch. 983; [[κῶλον]] πρὸς κέντρα Prom. 323; ἀνὴρ ἐκτέταται [[νύχιος]], liegt im Schlafe ausgestreckt, Soph. Phil. 846; Xen. An. 5, 1, 2 Conv. 4, 31; νέκυν Eur. Hipp. 786; tödten, niederwerfen, Med. 585; [[ξίφος]] εἰς [[ἧπαρ]], hineinstoßen, Phoen. 1421; τὴν χεῖρα, ausstrecken, Ar. Eccl. 782 Plat. Rep. V, 449 b, was auch übertr. »wonach verlangen« bedeutet, die Hand nach Etwas ausstrecken, Pol. 1, 3, 6. 5, 34, 4; τὴν κέρκον Plat. Phaedr. 254 d; κάλων Prot. 338 a; τὰ γόνατα Ar. Vesp. 1212; τὰ σκέλη Xen. An. 5, 8, 14. Von der Rede, [[λόγος]] ἐκταθείς, gedehnt, Plat. Legg. X, 887 a; Aesch. τοσοῦτο [[μῆκος]] ἔκτεινον λόγου, Eumen. 207; θεοῖς [[φροίμιον]] Ag. 829; vgl. Ath. XIII, 573 b; μείζονα λόγον Soph. Tr. 676; Eur. öfter; [[ἤδη]] πολὺς ἐκτέταται [[χρόνος]] Soph. Ai. 1381; περιπάτους Xen. Mem. 3, 13, 5. Ein Heer der Länge nach aufstellen, στρατόν Eur. Heracl. 801; ἐπ' [[ἐννέα]] ἀσπίδων Xen. Hell. 6, 5, 19; öfter Pol. Übertr., πᾶσαν προθυμίην, allen Fleiß anwenden, Her. 7, 10, 7; θυμόν Andoc. 3, 31. Aehnl. ἐκτέταμαι φοβερὰν φρένα Soph. O. R. 153; ἅπασαν ἀγωνίαν ἐκτεῖναι Dem. 60, 30, wo Bekker ἐκτῖναι lies't. – Bei den Grammatikern: einen kurzen Vocal dehnen, wie Ath. X, 446 d. – Im pass., sich hinziehen, hinerstrecken, von Gegenden, D. Per. 40. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<b>1</b> étendre, tendre : τὴν χεῖρα ESCHL la main ; τὰ σκέλη XÉN les jambes;<br /><b>2</b> étendre sur le sol <i>ou</i> sur une surface : νέκυν EUR étendre un mort ; παῖδας ἐπὶ πύρην HDT étendre des enfants sur un bûcher ; <i>Pass.</i> s'étendre;<br /><b>3</b> tendre avec effort : ἵππον XÉN lancer un cheval ventre à terre ; <i>fig.</i> πᾶσαν προθυμίην HDT déployer tout son bon vouloir ; <i>Pass.</i> [[ἐκτέταμαι]] φοβερὰν φρένα SOPH mon esprit est tendu par la crainte;<br /><b>4</b> étendre, développer, déployer : [[στράτευμα]] XÉN une armée ; [[πλεῦνα]] λόγον HDT, μείζονα λόγον SOPH développer plus longuement un discours ; πολὺς ἐκτέταται [[χρόνος]] SOPH un long temps s'est écoulé.<br />'''Étymologie:''' [[ἐκ]], [[τείνω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἐκτείνω''': μέλλ. -τενῶ: ― ἁπλώνω πρὸς τὰ ἔξω, [[ἐκτείνω]], οὐδ’ ἐξέτεινα χεῖρ’ ἐπ’ ἐκφορᾷ νεκροῦ Αἰσχύλ. Χο. 9· ἐκτείνοντα τὴν χεῖρ’ ὑπτίαν Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 782· ἐπί τι Πολύβ. 1. 3, 6· [[πρός]] τινα, εἰς [[σημεῖον]] φιλίας, ὁ αὐτ. 2. 47, 2· ― πρὸς κέντρα [[κῶλον]] Αἰσχύλ. Πρ. 323· παῖδας ἐπὶ τὴν πυρὴν Ἡρόδ. 2. 107· [[ἐκεῖσε]] κἀκεῖσ’ ἀσπίδ’ ἐκτ. Εὐρ. Ἀνδρ. 1131· ἐξέτεινε δὲ εἰς [[ἧπαρ]] [[ξίφος]] ὁ αὐτ. Φοίν. 1421· τὰ γόνατα ἐκτ. Ἀριστοφ. Σφ. 1212· ἐκτ. τὰ σκέλη Ξεν. Ἀν. 5. 8, 14· ἐκτ. νέκυν (πρβλ. [[ἐκτανύω]]) Εὐρ. Ἰππ. 786· ἓν γὰρ ἐκτενεῖ σ’ [[ἔπος]], θά σε «ἐξαπλώσῃ», θά σε καταβάλῃ, ὁ αὐτ. Μήδ. 585. ― Παθ., ἐξαπλώνομαι, ἐπὶ κοιμωμένου, Σοφ. Φ. 858· καὶ ἐκταθεὶς ὡς ὁ Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι εἰς τὴν Ἑλλάδα Ξεν. Ἀν. 5. 1, 2, κτλ.· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ τῶν νεκρῶν, Valck. ἐν Φοιν. 1691· ἐπὶ τόπου, ἐκτείνομαι [[μέχρι]]..., Ξεν. Πόροι 4. 3, Διον. Π. 40. 2) ἁπλώνω [[δίκτυον]], Αἰσχύλ. Χο. 983· [[ἐκτείνω]] τὴν γραμμὴν φάλαγγος, Εὐρ. Ἡρακλ. 801· λαὸν ἐκτείνοντ’ ἄνω, δηλ. ἐκτείνοντα ἑαυτόν, ὁ αὐτ. Ἱκ. 654, πρβλ. Ξεν. Ἑλλ. 6. 5, 19. ― Παθ., ἐκτείνομαι, [[γίνομαι]] [[λεῖος]], ὡς ἂν... [[μέτωπον]] ἐκταθῇ χαρᾷ, ἰανθῇ, διαχυθῇ, Σοφ. Ἀποσπ. 768. ΙΙ. [[ἐπιμηκύνω]], [[ἐπεκτείνω]], πλεῦνα λόγον Ἡρόδ. 7. 51· [[φροίμιον]] θεοῖς Αἰσχύλ. Ἀγ. 829, πρβλ. 916· ἐκτ. [[μῆκος]] λόγου ὁ αὐτ. Εὐμ. 201· μείζονα λόγον Σοφ. Τρ. 679, κτλ. βίον Εὐρ. Ἱκ. 1109· τοὺς περιπάτους Ξεν. Ἀπομν. 3. 13, 5. ― Παθ., [[λόγος]] ἐκταθεὶς Πλάτ. Νόμ. 887Α· ἐπὶ χρόνου, πολὺς ἐκτέταται [[χρόνος]] Σοφ. Αἴ. 1402. ΙΙΙ. [[ἐλαύνω]] συντόνως, προθύμως ἐκτείνων τὸν ἵππον, πρβλ. τὸ Γαλλ. ventre à terre, Ξεν. Κύρ. 5. 4, 5· ἐκτ. πάντα κάλων (ἴδε ἐν λ. [[κάλως]])· πᾶσαν προθυμίην ἐκτ., ποιεῖν ὅ,τι [[εἶναι]] δυνατόν, Ἡρόδ. 7. 10· θυμὸν Ἀνδοκ. 27. 25· ― μεταφορ. ἐν τῷ παθητ., ἐκπλήττομαι, ἐκτέταμαι φοβερὰν φρένα Σοφ. Ο. Τ. 153. IV. [[τρέπω]] βραχεῖαν συλλαβὴν εἰς [[μακράν]], Γραμμ. ― Πρβλ. [[ἐκτανύω]]. | |lstext='''ἐκτείνω''': μέλλ. -τενῶ: ― ἁπλώνω πρὸς τὰ ἔξω, [[ἐκτείνω]], οὐδ’ ἐξέτεινα χεῖρ’ ἐπ’ ἐκφορᾷ νεκροῦ Αἰσχύλ. Χο. 9· ἐκτείνοντα τὴν χεῖρ’ ὑπτίαν Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 782· ἐπί τι Πολύβ. 1. 3, 6· [[πρός]] τινα, εἰς [[σημεῖον]] φιλίας, ὁ αὐτ. 2. 47, 2· ― πρὸς κέντρα [[κῶλον]] Αἰσχύλ. Πρ. 323· παῖδας ἐπὶ τὴν πυρὴν Ἡρόδ. 2. 107· [[ἐκεῖσε]] κἀκεῖσ’ ἀσπίδ’ ἐκτ. Εὐρ. Ἀνδρ. 1131· ἐξέτεινε δὲ εἰς [[ἧπαρ]] [[ξίφος]] ὁ αὐτ. Φοίν. 1421· τὰ γόνατα ἐκτ. Ἀριστοφ. Σφ. 1212· ἐκτ. τὰ σκέλη Ξεν. Ἀν. 5. 8, 14· ἐκτ. νέκυν (πρβλ. [[ἐκτανύω]]) Εὐρ. Ἰππ. 786· ἓν γὰρ ἐκτενεῖ σ’ [[ἔπος]], θά σε «ἐξαπλώσῃ», θά σε καταβάλῃ, ὁ αὐτ. Μήδ. 585. ― Παθ., ἐξαπλώνομαι, ἐπὶ κοιμωμένου, Σοφ. Φ. 858· καὶ ἐκταθεὶς ὡς ὁ Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι εἰς τὴν Ἑλλάδα Ξεν. Ἀν. 5. 1, 2, κτλ.· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ τῶν νεκρῶν, Valck. ἐν Φοιν. 1691· ἐπὶ τόπου, ἐκτείνομαι [[μέχρι]]..., Ξεν. Πόροι 4. 3, Διον. Π. 40. 2) ἁπλώνω [[δίκτυον]], Αἰσχύλ. Χο. 983· [[ἐκτείνω]] τὴν γραμμὴν φάλαγγος, Εὐρ. Ἡρακλ. 801· λαὸν ἐκτείνοντ’ ἄνω, δηλ. ἐκτείνοντα ἑαυτόν, ὁ αὐτ. Ἱκ. 654, πρβλ. Ξεν. Ἑλλ. 6. 5, 19. ― Παθ., ἐκτείνομαι, [[γίνομαι]] [[λεῖος]], ὡς ἂν... [[μέτωπον]] ἐκταθῇ χαρᾷ, ἰανθῇ, διαχυθῇ, Σοφ. Ἀποσπ. 768. ΙΙ. [[ἐπιμηκύνω]], [[ἐπεκτείνω]], πλεῦνα λόγον Ἡρόδ. 7. 51· [[φροίμιον]] θεοῖς Αἰσχύλ. Ἀγ. 829, πρβλ. 916· ἐκτ. [[μῆκος]] λόγου ὁ αὐτ. Εὐμ. 201· μείζονα λόγον Σοφ. Τρ. 679, κτλ. βίον Εὐρ. Ἱκ. 1109· τοὺς περιπάτους Ξεν. Ἀπομν. 3. 13, 5. ― Παθ., [[λόγος]] ἐκταθεὶς Πλάτ. Νόμ. 887Α· ἐπὶ χρόνου, πολὺς ἐκτέταται [[χρόνος]] Σοφ. Αἴ. 1402. ΙΙΙ. [[ἐλαύνω]] συντόνως, προθύμως ἐκτείνων τὸν ἵππον, πρβλ. τὸ Γαλλ. ventre à terre, Ξεν. Κύρ. 5. 4, 5· ἐκτ. πάντα κάλων (ἴδε ἐν λ. [[κάλως]])· πᾶσαν προθυμίην ἐκτ., ποιεῖν ὅ,τι [[εἶναι]] δυνατόν, Ἡρόδ. 7. 10· θυμὸν Ἀνδοκ. 27. 25· ― μεταφορ. ἐν τῷ παθητ., ἐκπλήττομαι, ἐκτέταμαι φοβερὰν φρένα Σοφ. Ο. Τ. 153. IV. [[τρέπω]] βραχεῖαν συλλαβὴν εἰς [[μακράν]], Γραμμ. ― Πρβλ. [[ἐκτανύω]]. | ||
}} | }} | ||
{{StrongGR | {{StrongGR |