ἕτερος: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''ἕτερος''': -α, -ον, Δωρ. ἅτερος ᾰ, Koen ἐν Γρηγορ. Κορίνθου. 304: - ἀλλ’ ἅτερος ᾱ, Ἀττ. [[κρᾶσις]] ἀντὶ ὁ [[ἕτερος]], Ἰων. [[οὕτερος]] Ἡρόδ. 1. 34, κτλ., Δωρ. ὥτερος Θεόκρ.· οὐδ. [[θάτερον]], τό ἕτερον, Ἀττ., Ἰων. [[τοὔτερον]] Ἡρόδ. 1. 32· πληθ. ἅτεροι ἀντὶ οἱ ἕτεροι, Ἀριστ. Πολιτικ. 1. 6, 4· θάτερα Ἀττ.: γεν. θατέρου Ἀττ., Ἰων. τοὐτέρου Σιμωνίδ. περὶ Γυναικ. 113, Δωρ. θατέρω Τιμ. Λοκρ. 94Α, ἢ θωτέρω Ἐπιχ.: δοτ. θατέρῳ Αἰσχύλ. Πρ. 778: θηλ. ὀνομαστ. ἁτέρα ἢ (ἐν Ἀντιγράφ. τοῦ Σοφ. ἐν Ο. Κ. 497, Ἀριστοφ. Λυσ. 85. 90, ἡτέρα)» δοτ. θἀτέρᾳ Σοφ. Ο. Τ. 782, Εὐριπ. κλ. (ἐν Ἀντιγράφ. [[ἐνίοτε]] θητέρᾳ), Ἰων. τἠτέρῃ Φοίνιξ· ὁ [[Κολοφώνιος]] παρ’ Ἀθην. 495Ε. -Μεταγεν. καὶ ἧττον δόκιμοι συγγραφεῖς μετεχειρίσθησαν ὀνομ. θάτερος, ἔτι καὶ [[μετὰ]] τοῦ ἄρθρου ὁ θάτερος, ἡ θατέρα Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 200, Λυκόφρων 590· θατέραν, θατέρων, κτλ., Ἰώσηπ. καὶ Ἐκκλ.· πρβλ. Valck. εἰς Εὐριπ. Ἱππ. 349. Piers. ἐν Μοίριδι 432. (Ἐκ της √ΑΝΤ· πρβλ. τὸ Σανκρ. ant-aras· Γοτθ. anp-ar· Ἰσλανδ. ann- arr, πληθ. adrir· Γερμ. and-ere, κτλ.· ἐν τῇ Λατ. alt-er τὸ n μετεβλήθη, ἐξηφανίσθη δὲ ἐν τῇ Ἀγγλο-Σαξον. od-ar (oth-er), ὡς ἐν τῷ [[ἕτερος]] Ι. ὁ [[ἄλλος]], εἷς ἐκ τῶν δύο, [[ὁπότε]] (πλὴν παρὰ ποιηταῖς) συνήθως προστίθεται τὸ ἄρθρον· [[συχνάκις]] ἐπὶ τῆς μιᾶς τῶν χειρῶν σκαιῇ [[ἔγχος]] ἔχων, ἑτέρηφι δὲ λάζετο πέτρον Ἰλ. Π. 734· τῇ ἑτέρῃ μὲν..., τῇ δ’ ἑτέρῃ..., Ξ. 272, Φ. 71, Ὀδ. Χ. 183, πρβλ. Ξεν. Κυν. 10. 11· χειρὶ ἑτέρῃ, τῇ μιᾷ χειρί, Ἰλ. Μ. 452, Ὀδ. Κ. 171, (ἀλλὰ χεὶρ ἑτέρη, συνήθως ἐπὶ τῆς ἀριστερᾶς χειρός, ἴδε κατωτ. IV. 1)· [[οὕτως]] ἐπὶ τῶν ἄλλων μερῶν τοῦ σώματος ὅσα ὑπάρχουσι κατὰ ζεύγη, ἑτέροιο διὰ κροτάφοιο, διὰ τοῦ ἑτέρου κροτάφου, Ἰλ. Δ. 502· χωλὸς δ’ ἕτερον [[πόδα]] Β. 217, πρβλ. Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 162, Δείναρχ. 100. 35· ἀμφότεραι αἱ γνάθοι, ἢ ἡ ἐτέρα Ξενοφ. Ἱππ. 1, 9· ὁ ἕτ. τῶν ὀφθαλμῶν Διονύσ. Ἁλ. 5. 23· εἰς γόνυ [[θάτερον]] Φιλόστρ. 843: - ἀκολούθως ἐπὶ πάντων τῶν προσώπων ἢ πραγμάτων ὅσα ὑπάρχουσι κατὰ ζεύγη, Λατ. alteruter, [[ἄμφω]] ἀφ’ ἡμείων, εἴ γ’ οὖν ἕτερός γε φύγῃσιν Ἰλ. Ε. 258, κτλ.· τήν ἑτέραν πύλην, τὴν μίαν ἐκ τῶν δύο πυλῶν, Ἡρόδοτ. 3. 156· τῶνδε τὰ ἕτερα ὁ αὐτ. 4. 126· τοῖνδ’ ἑλοῦ δυοῖν... τὸν ἕτ. Εὐρ. Φοίν. 951· ὁ [[ἕτερος]] τῶν στρατηγῶν, ὁ εἷς ἐκ τῶν δύο..., Θουκ. 4. 43· δυοῖν ἀγαθοῖν τὸ ἕτ. [[αὐτόθι]] 28· τὸ ἕτ. τοῖν δυοῖν τειχοῖν ὁ αὐτ. 7. 24· δυοῖν [[θάτερον]], ἢ…, ἢ… Πλάτ. Θεαίτ. 187Β· τῷ ἑτέρῳ ἢ ἀμφοτέροις ὁ αὐτ. ἐν Γοργ. 475Α: - ἐν τῷ πληθ., ὡς τὸ Λατ. alterutri, τοὺς δ’ ἑτέρους Κρηθῆϊ τέκεν κτλ. Ὀδ. Λ. 258· τῶν δή νῦν ἕτεροί γε φίλον παῖδα κλαύσονται [[σήμερον]], τούτων λοιπόν τῶν γονέων ἢ οἱ ἐμοί, ἢ οἱ σοὶ θὰ κλαύσωσι τὸν ἀγαπητὸν αὐτῶν υἱὸν [[σήμερον]], Ἰλ. Υ. 210· εἰς ὅ κε [[δαίμων]] ἄμμε διακρίνῃ, δώῃ δ’ ἑτέροισί γε νίκην Ἰλ. Η. 292· ἑτέροισι δὲ [[κῦδος]] ἔδωκαν Ν. 303· [[συχν]]. μετ’ ἀρνήσ., οὐδ’ ἕτεροι Λ. 71· πρβλ. [[οὐδέτερος]], [[μηδέτερος]]. 2) ἐν διπλαῖς προτάσεσι τὸ [[ἕτερος]] (παρὰ πεζογράφοις ἀείποτε ὁ [[ἕτερος]]) ἐπαναλαμβάνεται· ἑτέρῳ μὲν δουρί..., τῷ δ’ ἑτέρῳ μιν πῆχυν ἐπιγράβδην [[βάλε]] χειρὸς Φ. 164· τὸν ἕτερον, ἕτερον δέ… Ὀδ. Ε. 265· ἕτ. [[λευκόν]], ἑτέρην δὲ μέλαίναν Ἰλ. Γ. 103· ἕτερον μὲν ἔδωκε [[πατήρ]], ἕτερον δ’ ἀνένευσεν Π. 250· καὶ οὕτω παρὰ πᾶσι τοῖς μεταγεν. συγγραφεῦσιν: - τὸ [[ἕτερος]] [[ἐνίοτε]] παραλείπεται ἐν τῇ μιᾷ προτάσει, δίδωσι [[ἕτερος]] μὲν κακῶν, [[ἕτερος]] δὲ ἑάων Ω. 528, πρβλ. Η. 420· ἡ μέν..., ἡ δ’ ἑτέρη Χ. 149· [[ἕτερος]]..., ὁ δέ… Ὀδ. Θ. 374· [[μετὰ]] τοῦ [[ἄλλος]], [[ἕτερος]] μέν..., [[ἄλλος]] δέ... Ἰλ. Ι. 313, 472, πρβλ. Θουκ. 4. 61, Πλάτ. Πολ. 439Β, Θεαίτ. 185Α· καὶ τἀνάπαλιν, ἄλλῳ ὀρχηστύν, ἑτέρῳ κίθαριν ἔδωκεν Ἰλ. Ν. 731, πρβλ. Ὀδ. Η. 123· [[τότε]] μὲν ἕτερα..., [[ἄλλοτε]] δὲ ἄλλα… Πλάτ. Ἀλκ. [[Πρῶτος]] 116Ε· ὁ [[ἕτερος]]…, ὁ [[λοιπός]]... Ξεν. Ἀν. 4. 1. 23· ἕτερα.., τὰ δέ... Σοφοκλ. Ο. Κ. 1454· καὶ παρὰ μεταγενεστ. πεζολόγοις, εἷς μέν..., [[ἕτερος]] δέ... 3) [[συχνάκις]] ἐπαναλαμβάνεται ἐν τῇ αὐτῆ προτάσει, ἐξ ἑτέρων ἕτερ’ ἐστίν Ὀδ. Ρ. 266· ἡ δ’ ἑτέρα [[κύλιξ]] τὴν ἑτέραν ὠθείτω, τὸ ἕν [[ποτήριον]] ἂς ὠθῇ πρὸς τὰ ἐμπρὸς τὸ [[ἄλλο]], Ἀλκαῖος 41· ἢ [[θάτερον]] δεῖ δυστυχεῖν ἢ [[θάτερον]], ἢ τὸ ἕν [[μέρος]] ἢ τὸ [[ἄλλο]], Εὐρ. Ἴων 849· ἕτεροι ἑτέρων ἄρχουσι Θουκ. 2. 64· [[ἕτερος]] ἀφ’ ἑτέρου ἔθνησκον ὁ αὐτ. 2. 51· εἴ τίς τι [[ἕτερος]] ἑτέρου προσφέρει ὁ αὐτ. 7. 64· ξυμμιγνυμένων ἑτέρων ἑτέροις Ἀριστοφ. Ὄρν. 701· [[ὡσαύτως]], [[συμφορά]] ἑτέρα ἑτέρους πιέζει, μία συμφορὰ πιέζει τούτους καὶ ἄλλη τοὺς ἄλλους, Εὐρ. Ἄλκ. 893· τίθεται [[προσέτι]] καὶ [[τρίς]], ἑτέρα δ’ [[ἕτερος]] ἕτερον ὄλβῳ καὶ δυνάμει παρῆλθεν ὁ αὐτ. ἐν Βάκχ. 905, πρβλ. Σοφ. Ο. Κ. 231· οὕτω καί, ἄλλη δ’ εἰς ἑτέρην ὀλοφύρετο Ἀπολλ. Ρόδ. Λ. 250. 4) [[ὡσαύτως]] ὡς τὸ Λατ. alter, [[δεύτερος]], ἡ μέν…, ἡ δ’ ἑτέρη…, ἡ δὲ τρίτη.. Ὀδ. Κ. 352 κἑξ., πρβλ. Ν. 67 κἑξ., Ἰλ. Μ. 93 κἑξ.. Π. 179, Ἡρόδ. 7. 57, Ξεν. Κύρ. 2. 3, 22· ἡ ἑτέρα (ἐξυπ. [[ἡμέρα]]), ἡ δευτέρα [[ἡμέρα]], δηλ. ἡ [[μετὰ]] τὴν [[αὔριον]], [[αὐτόθι]] 4. 6, 10· (πρβλ. [[πρότασις]]). β) οὕτω μετ’ ἀντωνυμ. ποσότητος, τόσοι δ’ αὖθ’ ἕτεροι, ἄλλοι τόσοι, Ἡσ. Θ. 367· ἕτερον τοσοῦτο, [[ἄλλο]] τόσον κατὰ τὸ [[μέγεθος]], Ἡρόδ. 2. 149· ἑτέρου τοσούτου χρόνου Ἰσοκρ. 72D ἕτερα τοιαῦτα, ἄλλα παρόμοια, Ἡρόδ. 1. 120. 191· [[τοιοῦτος]] ἕτ., ἀκριβῶς [[ἄλλος]] [[τοιοῦτος]], ὁ αὐτ. 3. 47, πρβλ. 1. 207., 2. 5· τῷ αὐτῷ τρόπῳ… τῷ ἑτέρω ὁ αὐτ. 2. 127· ἄλλα τε τοιαῦθ’ ἕτερα μυρία Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 313· χιλίας ἑτέρας (δραχμάς) Δημ. 1323. 20· [[δεύτερος]] [[τρίτος]], [[τέταρτος]] ἕτ., ἀκόμη [[δεύτερος]], [[τρίτος]], [[τέταρτος]], ὁ αὐτ. 643. 18., 644. 16, κλ. [[οὕτως]], ἕτεροι αὐτοί, ἄλλοι αὐτοί, Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 8. 12, 3· νῦν δὲ κατὰ πόλιν εὕρηκε τὸν ἕτερον τὸν σέ, τὸν ἐμὲ τουτονὶ Μένανδρ. ἐν «Ὑμνίδι» 4· ὁ [[ἑταῖρος]] [[ἕτερος]] ἐγὼ Κλήμ Ἀλ. 450. ΙΙ. τίθεται [[ἀνειμένως]] ἀντὶ τοῦ [[ἄλλος]], Λατ. alius, [[ἄλλος]], ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ’ ἀείποτε [[μετὰ]] τῆς ἐννοίας τῆς διαφορᾶς, ὅτε τὸ ἄρθρον [[οὐδέποτε]] προστίθεται, ὅς δέ κ’ [[ἀνήρ]] ἀπὸ ὧν ὀχέων ἕτερ’ ἅρμαθ’ ἵκηται Ἰλ. Δ. 306, Ὀδ. Η. 124, κτλ., καὶ [[συχν]]. παρ’ Ἀττ., Ἀριστοφ. Ἀχ. 422· ἕτ. τις ὁ αὐτ. ἐν Ἱππ. 949, Εἰρ. 274, Πλατ., κλπ.· ἕτερα ἄττα ὁ αὐτ. ἐν Θεαιτ. 188Β· ἐπαναλαμβανόμενον, ἑτέραν χἀτεραν τρικυμίαν Μένανδρ. ἐν Ἀδήλ. 7· αἱ δ’ αὖθ’ ἕτεραι χωροῦσί τινες Ἀριστ. Λυσ. 66· πρὶν ἕτερον αὖ δοίδυκα κωλῦσαί τινα Εἰρ. 295: -παρ’ Ἀττ. μετ’ ἀρνήσεως, οἷα οὐχ ἕτερα ἐγένετο, ὅμοια τῶν ὁποίων δὲν ἔγιναν ἄλλα, Θουκ. 1. 23· [[ναυμαχία]]... οἵα οὐχ ἑτέρα τῶν προτέρων ὁ αὐτ. 7. 70, πρβλ. 29, Πλουταρχ. 2. 671Β, κτλ. ΙΙΙ. [[ἄλλος]] παρὰ τὸν συνήθη, [[διάφορος]], [[ἕτερος]] δέ με θυμὸς ἔρυκεν Ὀδ. Ι. 302· τὸ μὲν ἕτερον, τὸ δὲ ἕτ., δηλ. ἀμφότερα [[εἶναι]] διάφορα, διαφέρουσι, Πλάτ. Μένων 97D, πρβλ. Πολ. 347Α· ἕτ. τε καὶ ἀνόμοιον ὁ αὐτ. ἐν Συμπ. 186Β· τὸ ταὐτὸν ἕτ. ἀποφαίνειν καὶ τὸ ἕτ. ταὐτὸν ὁ αὐτ. ἐν Σοφιστ. 259D καὶ οὐχ ὁ αὐτὸς Δημ. 911. 7, κτλ.· - [[μετὰ]] τοῦ [[ἄλλος]]·: χἀτέρους ἄλλους πόνους, καὶ διαφόρους ἄλλους κόπους, Εὐρ. Ἱκέτ. 573· πρβλ. Ὀρ. 346, καὶ Δινδ. ἐν τόπῳ· Ρόδον καὶ ἄλλας πόλεις ἑτέρας Δημ. 198. 21· ἕτερον τό τ’ ἀλγεῖν καὶ θεωρεῖν ἔστ’ [[ἴσως]] Φιλήμων ἐν «Σικελικῷ» 1· ἕτερα φρονῶν καὶ δημηγορῶν Δείναρχ. 92. 23: - [[μετὰ]] γεν., [[ἄλλος]] [[παρά]], [[διάφορος]], φίλους... ἑτέρους τῶν νῦν ὄντων Θουκ. 1. 28, πρβλ. Πλάτ. Πρωτ. 333 Α· Δημ. 142. 26· [[ὡσαύτως]], ἕτερον ἤ… Εὐρ. Ὀρ. 346· οὕτω [[μετὰ]] τῆς προθ. [[παρά]], παρὰ πάντα [[ταῦτα]] ἕτερον Πλάτ. Φαῖδρ. 74Α, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 1. 6, 2· ἕτερα εἴδη παρὰ μοναρχίαν Ἀριστ. Πολιτικ. 4. 8, 10, πρβλ. 3. 15, 13. 2) [[διάφορος]] παρ’ ὅ, τι ἔπρεπεν, οὐχὶ [[καλός]], κατ’ εὐφημισμὸν ἀντὶ τοῦ κακός, ὡς τὸ Λατ. alius ἢ sequior ἀντὶ malus, παθεῖν μὲν εὖ, παθεῖν δὲ θάτερα Σοφ. Φιλ. 503· ἀγαθὰ ἢ θάτερα, ἵνα μηδὲν εἴπω φλαῦρον Δημ. 597. 3· ἀλλ’ [[ὡσαύτως]] ἀπολ., [[δαίμων]] ἕτ. Πινδ. Π. 3. 62· [[θυσία]] Αἰσχύλ. Ἀγ. 151· λέκτρα, συμφοραὶ Εὐρ. Μήδ. 639, Ἡρ. Μαιν. 1238· πλέον [[θάτερον]] ποιεῖν, πλειότερον κακόν, Ἰσοκρ. 389D, πρβλ. Πλάτ. Φαίδωνα 114Ε, Εὐθύδ. 280Ε, Δημ. 1175. 19· ἴδε Benth Op. σ. 21, Valck. Diatr. σ. 112. IV. ἰδιάζουσαι φράσεις: 1) τῇ ἑτέρᾳ (δηλ. χειρί), Ἐπικ. τῇ ἑτέρῃ ἢ ἑτέρηφι, διὰ τῆς μιᾶς χειρὸς (ἴδε ἐν ἀρχ.)· ἑτερηφι δὲ [[γέντο]] πυράγρην, τῇ ἑτέρᾳ δὲ (δηλ. τῇ ἀριστερᾷ) ἔλαβε τὴν πυράγραν, Ἰλ. Σ. 477, Ὀδ. Ο. 481, Θεόκρ. 24. 45· [[ἐντεῦθεν]] ἡ [[παροιμία]], τῇ ἑτέρᾳ λαμβάνειν, λαμβάνειν ἀπόνως, Πλάτ. Σοφιστ. 226Α· ἑτέρηφι (οὐχὶ -ῃφι, ἴδε Göttl.) Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 214· [[ὡσαύτως]], ἐκ δ’ ἑτέρης Ἀπολλ.. Ρόδ. Α. 1115, Ἀνθ. Π. 9. 650. β) (ἐξυπ. [[ἡμέρα]]), κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν, Σοφ. Ο. Τ. 782· θἀτέρᾳ Εὐριπ Ρῆσ. 449· τῇ ἑτέρᾳ Ξεν. Κύρ. 4. 6, 10. γ) (ἐξυπακουομ. ὁδῷ), κατ’ ἄλλον διάφορον τρόπον, Σοφ. Ο. Κ. 1444· φιλεῖ γάρ πως τὰ τοιαῦθ’ ἑτέρᾳ τρέπεσθαι, [[διότι]] συμβαίνει πως τὰ τοιαῦτα νὰ λαμβάνωσιν [[ἄλλην]] τροπήν, Ἀριστοφ. Νεφ. 812· ἑτέρᾳ πη ὁ αὐτ. ἐν Ἱππ. 35· τότ’ ἄλλοσ’… θατέρᾳ δὲ… Σοφοκλ. Τρ. 272· θἀτέρᾳ..., θἀτέρᾳ..., κατὰ τὸν ἕνα τρόπον..., κατὰ τὸν ἄλλον..., Ἡνίοχ. ἐν Ἀδήλ. 1. 16: - [[ὡσαύτως]] κατ’ αἰτ., ἑτέραν ἐκτρέπεσθαι Λουκ. Τιμ. 5. 2) Ἐπιρρημματικῶς [[μετὰ]] προθέσ. α) ἐπὶ θάτερα, πρὸς τὸ ἕν ἢ πρὸς τὸ [[ἄλλο]] [[μέρος]], κατὰ τὸν ἔνα ἢ τὸν ἄλλον τρόπον, ἐπὶ θάτερα μέν..., ἐπὶ θάτερα δέ... Ἱππ. 783D. E. [[τοτὲ]] μὲν ἐπὶ θάτερα, [[τοτὲ]] δὲ ἐπὶ θάτερα τοὺς λόγους ἕλκων Πλάτ. Σοφιστ. 259C· [[ὡσαύτως]] μετ’ ἄλλης προθ., ἐς τὰ ἐπὶ θάτερα, πρὸς τὸ ἕτερον [[μέρος]] ἢ ἐπὶ τοῦ ἑτέρου μέρους, Θουκ. 1. 87· ἐκ τοῦ ἐπὶ θάτερα, ἐκ τοῦ ἑτέρου μέρους, ὁ αὐτ. 7. 37· ἐκ μὲν τοῦ ἐπὶ θ., ἐκ δὲ τοῦ ἐπὶ θ. Πλάτ. Πρωταγ. 314Ε: - [[μετὰ]] γεν., ἐς τὰ ἐπὶ θ. τοῦ ποταμοῦ Θουκ. 7. 84· εἰς τἀπὶ θ. τῆς πόλεως Ξεν. Ἑλλ. 6. 2, 7· τὸ ἐπὶ [[θάτερον]] τῆς ῥινὸς Ἱππ. 802C. β) κατὰ θάτερα, κατὰ τὸ ἓν ἢ κατὰ τὸ ἕτερον [[μέρος]], κατὰ θ. ἀστὸς Δημ. 1307. 24, πρβλ. Πλουτ. Βροῦτ. 51, κτλ.: [[ἀλλά]], καθ’ ἕτερα, ὡς πρὸς ἄλλα ζητήματα, Θουκ. 7. 42. V. ἐπιρρ. [[ἑτέρως]], κατὰ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλον τρόπον, ἀντίθετ. τῷ [[ἀμφοτέρως]], Πλατ. Θεαίτ. 181Ε· ἑτ. καὶ ἑτ. = [[ἀμφοτέρως]], ὁ αὐτ. ἐν Φαίδρ. 235Α· ἑτ. ἔχειν τοῦ σκέλους = ἑτεροσκελὴς [[εἶναι]], Φιλόστρ. 129. 2) κατ’ ἄλλον τρόπον, νῦν δ’ [[ἑτέρως]] ἐβόλοντο θεοὶ κακὰ μητιόωντες Ὀδ. Α. 234 ([[ἔνθα]] ὁ Spitzn. καὶ ὁ Nitzsch προτιμῶσιν [[ἑτέρωσε]] βάλοντο)· [[οὔτε]] [[εἶναι]] κοινὸν τοῖς μεταγεν. ποιηταῖς, χἀτέρως [[καλῶς]] ἔχον Σοφ. Ἀντ. 687 (κατὰ τὸν Erfurd ἀντὶ χἀτέρῳ), Θεοκρ. Ἐπιγράμμ. 10. 3· [[ἑτέρως]] ἔχω, εἶμαι [[διάφορος]], «διαφορετικός», τὸ δ’ ἐστὶν οὐ τοιοῦτον, ἀλλ’ [[ἑτέρως]] ἔχον Ἀριστοφ. Πλ. 371: - συχνότερον παρὰ πεζογράφοις, ὡς ἑτ., κατ’ ἄλλον τινὰ τρόπον, Ἱππ. 800D, Πλάτ. Σοφ. 266Α, κτλ.· ἐάν τε [[καλῶς]], ἐάν θ’ ὡς ἐτ. Δημ. 254, 7, πρβλ. 298, 22: - [[μετὰ]] γεν., [[διαφόρως]] παρὰ... ἑτ. πως τῶν εἰωθότων Πλάτ. Πολιτικ. 295D· ἑτ. [[ἤπερ]]… Αἰλ. π. Ζ. 12, 28.

}}