ποίνιμος: Difference between revisions
Τὰ πλεῖστα θνητοῖς τῶν κακῶν αὐθαίρετα → Ab ipsis fere parantur mala mortalibus → Von Sterblichen ist selbstgewählt das meiste Leid
(Bailly1_4) |
(sl1) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />de paiement, <i>d’où</i><br /><b>1</b> vengeur;<br /><b>2</b> qui sert de châtiment.<br />'''Étymologie:''' [[ποινή]]. | |btext=ος, ον :<br />de paiement, <i>d’où</i><br /><b>1</b> vengeur;<br /><b>2</b> qui sert de châtiment.<br />'''Étymologie:''' [[ποινή]]. | ||
}} | |||
{{Slater | |||
|sltr=[[ποίνιμος]] (coni. Spiegel: [[ποί]] τινος codd.) (P. 2.17) | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:21, 17 August 2017
English (LSJ)
ον,
A avenging, punishing, Δίκη, Ἐρινύς, S.Tr.808, Aj.843; π. πάθεα Id.El.210 (lyr.). 2 in good sense, bringing return or recompense, χάρις cj. in Pi.P.2.17.
German (Pape)
[Seite 652] rächend, strafend; Δίκη, Ἐρινύς, Soph. Trach. 808 Ai. 843; οἷς θεὸς ποίνιμα πάθεα παθεῖν πόροι, El. 203; vergeltend, χάρις, Pind. P. 2, 17; λιθοκτονίη, Ep. ad. 465 (IX, 157); auch in späterer Prosa, δαίμονες, Plut. qu. Rom. 51.
Greek (Liddell-Scott)
ποίνιμος: -ον, (ποινὴ) ἐκδικῶν, τιμωρῶν, Δίκη, Ἐρινύς, Σοφ. Τρ. 808, Αἴ. 483. π. πάθεα ὁ αὐτ. ἐν Ἠλ. 210. 2) ἐπὶ καλῆς σημασίας, ἀνταποδίδων, ἀνταμείβων, χάρις Πινδ. Π. 5. 32.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
de paiement, d’où
1 vengeur;
2 qui sert de châtiment.
Étymologie: ποινή.
