δυσμήχανος

English (LSJ)

ον,

   A hard to effect, Epimen. ap. D.L.1.113; difficult, Ἀρχύτεω δυσμήχανα ἔργα κυλίνδρων Eratosth.Fr.35.7; prob. f.l. for δύσμαχον, J.BJ4.1.2.    II Act., at a loss, πρός τι Them.Or. 10.137b.    III devising ill, Nonn.D.44.210; δόλος ib.35.273; also, ill-devised, wicked, ἔργον Opp.H.3.404.

German (Pape)

[Seite 684] 1) schwer auszuführen, schwierig; δ. ἔργον ἀνύσσαι Opp. H. 3, 404, u. a. Sp. – 2) bei Themist. = der sich nicht zu rathen weiß, rathlos, πρός τι.

Greek (Liddell-Scott)

δυσμήχᾰνος: -ον, δυσκατόρθωτος, δυσεκτέλεστος, Ἐπιμεν. παρὰ Διογ. Λ. 1. 113, Ὀππ. Ἁλ. 3. 404. ΙΙ. ἐνεργ., ἐν ἀπορίᾳ εὑρισκόμενος, ἀπορῶν, Θεμιστλ 137Β.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 difficile à accomplir;
2 embarrassé, dépourvu de ressources.
Étymologie: δυσ-, μηχανή.

Spanish (DGE)

(δυσμήχᾰνος) -ον

• Alolema(s): dór. δυσμά- Epimenid. en D.L.1.113
I 1difícil en neutr. y c. εἰμί: δυσμάχανον γὰρ ἀνθρώπως ἐλευθεριάξαντας ἐν τεθμοῖς ἀρίστοις δούλως ἦμεν es duro que hombres educados en la libertad bajo las mejores leyes sean esclavos Epimenid.l.c., c. inf. φάσσας δ' ἑλεῖν ἐστι δυσμηχανώτατον D.P.Au.3.12
•gener. Ἀρχύτεω δυσμήχανα ἔργα κυλίνδρων Eratosth.35.7, ἄγρη Opp.H.2.166.
2 malévolo δυσμήχανον ἔργον ἀνύσσαι Opp.H.3.404, Ἥρη Nonn.D.44.210, cf. 48.882, δόλος Nonn.D.35.273.
3 de una ciudad difícil de tomar, inexpugnable I.BI 4.9.
II sólo de pers. que tiene dificultad para actuar, impotente ὁ βασιλεὺς οὔτε πρὸς τὴν φύσιν τοῦ τόπου δ. ἦν Them.Or.10.137b.

Greek Monolingual

δυσμήχανος, -ον (Α)
1. δυσκατόρθωτος
2. αυτός που βρίσκεται σε δυσκολία, σε αμηχανία.