3,274,159
edits
τελευτάω: Difference between revisions
6
(T21) |
(6) |
||
| Line 30: | Line 30: | ||
{{Thayer | {{Thayer | ||
|txtha=τελεύτω; 1st aorist ἐτελεύτησα; [[perfect]] participle τετελευτηκώς (L T Tr WH); ([[τελευτή]]; from [[Homer]] [[down]];<br /><b class="num">1.</b> transitive, to [[finish]]; to [[bring]] to an [[end]] or [[close]]: [[τόν]] βίον, to [[finish]] [[life]], to [[die]], [[often]] from Aesehyl. and [[Herodotus]] [[down]].<br /><b class="num">2.</b> intransitive (cf. Buttmann, § 130,4) to [[have]] an [[end]] or [[close]], [[come]] to an [[end]]; [[hence]], to [[die]], [[very]] [[often]] so from [[Aeschylus]] and [[Herodotus]] [[down]] (the Sept. for מוּת), and [[always]] in the N. T.: T WH [[omit]]; Tr brackets)),48; L T Tr WH; θανάτῳ τελευτάτω (in [[imitation]] of the [[Hebrew]] יוּמָת מות, A. V. [[let]] him [[die]] the [[death]] i. e.) [[let]] him [[surely]] [[die]] (Winer s Grammar, 339 (319); Buttmann, § 133,22), Mark 7:10. | |txtha=τελεύτω; 1st aorist ἐτελεύτησα; [[perfect]] participle τετελευτηκώς (L T Tr WH); ([[τελευτή]]; from [[Homer]] [[down]];<br /><b class="num">1.</b> transitive, to [[finish]]; to [[bring]] to an [[end]] or [[close]]: [[τόν]] βίον, to [[finish]] [[life]], to [[die]], [[often]] from Aesehyl. and [[Herodotus]] [[down]].<br /><b class="num">2.</b> intransitive (cf. Buttmann, § 130,4) to [[have]] an [[end]] or [[close]], [[come]] to an [[end]]; [[hence]], to [[die]], [[very]] [[often]] so from [[Aeschylus]] and [[Herodotus]] [[down]] (the Sept. for מוּת), and [[always]] in the N. T.: T WH [[omit]]; Tr brackets)),48; L T Tr WH; θανάτῳ τελευτάτω (in [[imitation]] of the [[Hebrew]] יוּמָת מות, A. V. [[let]] him [[die]] the [[death]] i. e.) [[let]] him [[surely]] [[die]] (Winer s Grammar, 339 (319); Buttmann, § 133,22), Mark 7:10. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''τελευτάω:''' Ιων. [[τελευτέω]], μέλ. <i>τελευτήσω</i> — Παθ., Μέσ. μέλ. <i>τελευτήσομαι</i>· αόρ. <i>ἐτελευτήθην</i>·<br /><b class="num">I. 1.</b> [[τελειώνω]], [[εκπληρώνω]], Λατ. perficere, σε Όμηρ.· [[εκπληρώνω]] όρκο ή [[υπόσχεση]], στον ίδ.· τελευτᾶν τινι κακὸν [[ἦμαρ]], [[προκαλώ]] άσχημη [[μέρα]] για κάποιον, σε Ομήρ. Οδ.· ομοίως στους Αττ., [[ποῖ]] τελευτῆσαί με [[χρή]]; = σε ποιο [[τέλος]] πρέπει να το [[φέρω]]; σε Σοφ.· <i>Ζεὺςὅ τι νεύσῃ</i>, [[τοῦτο]] τελευτᾷ, σε Ευρ. κ.λπ. — Παθ., εκπληρώνομαι, [[γίνομαι]], [[συμβαίνω]], σε Όμηρ., Ευρ.<br /><b class="num">2.</b> [[φέρνω]] σε [[πέρας]], [[τελειώνω]], [[ιδίως]] [[τελευτάω]] τὸν αἰῶνα, [[τελειώνω]] την [[ζωή]], δηλ. [[πεθαίνω]], σε Ηρόδ.· [[τελευτάω]] βίον, σε Αισχύλ.· επίσης με γεν., <i>τελευτᾶν βίου</i>, [[τελειώνω]] την [[ζωή]], σε Ξεν.· ομοίως, <i>λόγου τελευτᾶν</i>, σε Θουκ.· επίσης και [[χωρίς]] τον <i>βίον</i>, [[τελειώνω]] την [[ζωή]], [[πεθαίνω]], σε Ηρόδ., Αττ.· [[τελευτάω]] ὑπότινος, φονεύομαι, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II.</b> αμτβ.,<br /><b class="num">1.</b> εκπληρώνομαι, στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> [[φτάνω]] σ' ένα [[τέλος]], [[τελειώνω]], Λατ. finire, στον ίδ., Αττ.· με εμπρόθ. προσδιορ., [[τελευτάω]] ἔς τι, [[φτάνω]] σ' ένα συγκεκριμένο [[τέλος]], [[καταλήγω]] [[κάπου]], σε Ηρόδ., Αττ.· [[ποῖ]] (<i>ἐς τί</i>) <i>τελευτᾶ;</i> σε τί καταλήγει; ποιο είναι το [[τέλος]] του; σε Αισχύλ.<br /><b class="num">3.</b> [[πεθαίνω]], βλ. ανωτ.<br /><b class="num">4.</b> η μτχ. <i>τελευτῶν</i>, <i>-ῶσα</i>, <i>-ῶν</i>, χρησιμοποιείται ως επίρρ., επί τέλους, στο [[τέλος]], <i>τελευτᾶν ἔλεγε</i>, σε Ηρόδ.· <i>κἂν ἐγίγνετο πληγὴ τελευτῶσα</i>, και θα τελείωνε το [[πράγμα]] σε [[συμπλοκή]], σε Σοφ.· [[τὰς]] ὀλοφύρσεις τελευτῶντες ἐξέκαμνον, στο [[τέλος]] κουράστηκαν από το [[πένθος]], σε Θουκ.<br /><b class="num">5.</b> λέγεται για [[χώρα]], [[φτάνω]] σ' ένα [[τέλος]], [[παρακμάζω]], σε Ηρόδ. | |||
}} | }} | ||